Από παλιότερη κινητοποίηση για τα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό

«Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εξηγήσει στο λαό πώς γίνεται να καταθέτει τον "πόνο" του για τα ασφαλιστικά δικαιώματα που χάθηκαν τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια, και την ίδια στιγμή, να δηλώνει ότι θα τηρήσει τις υποχρεώσεις που εκπορεύονται από τις στρατηγικές συμφωνίες της ΕΕ, μία από τις οποίες είναι η "Λευκή Βίβλος" για τις συντάξεις, που προβλέπει ρητά:

"α) Τη σύνδεση της ηλικίας συνταξιοδότησης με την αύξηση του προσδόκιμου ζωής,

β) τον περιορισμό της πρόσβασης σε συστήματα πρόωρης συνταξιοδότησης και άλλες οδούς πρόωρης εξόδου από την εργασία,

γ) την υποστήριξη της εργασίας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα με τη βελτιωμένη πρόσβαση στη διά βίου μάθηση, την προσαρμογή των θέσεων εργασίας σε πιο ετερογενές εργατικό δυναμικό, τη δημιουργία ευκαιριών απασχόλησης για τους εργαζομένους μεγαλύτερης ηλικίας και την υποστήριξη της ενεργού και υγιούς γήρανσης,

δ) την εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών,

ε) την υποστήριξη της ανάπτυξης επικουρικής (σ.σ. ιδιωτικής) συνταξιοδοτικής αποταμίευσης ώστε να ενισχυθούν τα εισοδήματα συνταξιοδότησης"».

Στα χνάρια ακριβώς αυτής της «Λευκής Βίβλου», την περασμένη βδομάδα η απόφαση του Συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ (ΕΚΟΦΙΝ), έλεγε για το ασφαλιστικό: «Χρειάζονται περαιτέρω βήματα που πρέπει να γίνουν από τα κράτη - μέλη, αν και σε διαφορετικό βαθμό, για την αύξηση της πραγματικής ηλικίας συνταξιοδότησης, συμπεριλαμβανομένης της αποφυγής της πρόωρης εξόδου από την αγορά εργασίας, και με τη σύνδεση της ηλικίας συνταξιοδότησης ή συντάξεων με το προσδόκιμο ζωής».

Την απόφαση αυτή συνυπογράφει ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης...

Θυμίζουμε όλα τα παραπάνω, επειδή είναι το «κλειδί» με το οποίο οι εργαζόμενοι πρέπει να προσεγγίσουν τις εξελίξεις γύρω από τα παζάρια που γίνονται ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους δανειστές για το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά. Αυτά, και όχι οι προεκλογικές και μετεκλογικές προπαγανδιστικές κορόνες της κυβέρνησης, καθορίζουν τις εξελίξεις, που είναι επικίνδυνες για τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα.

Και αν αυτά έχουν δρομολογηθεί για όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, γίνεται φανερό τι έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από μια κυβέρνηση, η οποία αναφανδόν έχει ταχτεί υπέρ της «ευρωπαϊκής πορείας» της χώρας, ως στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου.

Ως εκ τούτου, σαν να μην πέρασε μια μέρα από τη διαπραγμάτευση της προηγούμενης κυβέρνησης, στο τραπέζι βρίσκονται και πάλι οι ανατροπές για τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, ώστε κανένας ασφαλισμένος να μην μπορεί να συνταξιοδοτηθεί πριν το 67ο έτος ή πριν το 62ο στις περιπτώσεις «πρόωρης» συνταξιοδότησης με την επιβολή χρηματικής ποινής. Στα δίχτυα αυτών των νέων ανατροπών, μπορεί να βρεθούν, με βάση τα σημερινά δεδομένα, μέχρι και 250.000 ασφαλισμένοι!

Στο τραπέζι παραμένει και το ζήτημα των «ενοποιήσεων» Ταμείων, οι οποίες όσες φορές έγιναν, οδήγησαν σε απώλειες για τους ασφαλισμένους και σε «συγχώνευση» προς τα κάτω των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Οσο για την προεκλογική υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ για απόδοση της 13ης σύνταξης για ποσά μέχρι 700 ευρώ, αυτή φαίνεται ότι μετατρέπεται σε «επίδομα», το οποίο δεν θα ξεπερνά τα 500 ευρώ και αν τελικά αποδοθεί, αυτό θα γίνει με εισοδηματικά κριτήρια.

Ανάλογη τύχη φαίνεται να έχει και η πολυδιαφημισμένη «κατάργηση της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος», η οποία στην πορεία έγινε «αναστολή» και τώρα μπαίνει στο μπλέντερ της «διαπραγμάτευσης» με τους εταίρους. Κατά συνέπεια, ο κίνδυνος για νέες μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Την περασμένη Πέμπτη, ο γγ κοινωνικών ασφαλίσεων Γ. Ρωμανιάς, έδωσε μια ακόμα διάσταση στο θέμα. Οπως είπε σε τηλεοπτική συνέντευξη, «οι δανειστές θέλουν 2% πρωτογενές πλεόνασμα έτσι ώστε να καταργηθεί η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος και να δοθεί η 13η σύνταξη». Δηλαδή, κυβέρνηση και δανειστές συζητάνε να αφαιμάξουν κι άλλο το λαό, για να βγάλουν πλεόνασμα 2% και από αυτό να δώσουν τα ψίχουλα της 13ης σύνταξης σε μια μερίδα μόνο των συνταξιούχων!

Για την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ο Γ. Ρωμανιάς παραδέχτηκε ότι η κυβέρνηση συμφωνεί με τους δανειστές να πάνε στα 67 για πλήρη σύνταξη και στα 62 για μειωμένη, αρκεί το μέτρο να εφαρμοστεί από το 2026, «για να μη θιχτούν κατοχυρωμένα δικαιώματα»!

Υποστήριξε, τέλος, ότι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν αποδεχθεί τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος και για τις κύριες συντάξεις και πως σ' αυτό εμμένουν τώρα οι δανειστές, ενώ επιχειρείται να συνδεθούν οι συντάξεις με την εξέλιξη του χρέους, σαν νομιμοποιητική βάση για νέες μειώσεις.

Ανεξάρτητα όμως από την τελική έκβαση των ζητημάτων αυτών, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ξεχνούν ότι ο πυρήνας των αντιασφαλιστικών νόμων που ψηφίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια, οι τεράστιες ανατροπές που έφεραν στο σύνολο των σημερινών ασφαλισμένων και κυρίως στη νέα γενιά, οι αιματηρές περικοπές που επιβλήθηκαν στις αποδιδόμενες συντάξεις, η δραματική συρρίκνωση της κρατικής χρηματοδότησης, με την παράλληλη μείωση των εργοδοτικών εισφορών (στο ΙΚΑ) κατά 11%, μένουν ανέγγιχτες.

Δηλαδή, οι νόμοι των μνημονίων «ζουν και βασιλεύουν» ελέω ΣΥΡΙΖΑ. Και συνεχίζουν να παράγουν τα ίδια δραματικά αποτελέσματα για συνταξιούχους και ασφαλισμένους, όπως και πριν τις 25 Γενάρη.

Μια από τα ίδια είναι η κατάσταση που διαμορφώνεται και στα εργασιακά. Το σχετικό σχέδιο νόμου για τον κατώτερο μισθό και τις Συλλογικές Συμβάσεις, το οποίο έτσι και αλλιώς δεν κατοχύρωνε τα εργατικά δικαιώματα και δεν καταργούσε τις συνέπειες της ΠΥΣ 6/2012 και των νόμων που την συνόδευσαν, καρκινοβατεί μεταξύ «διαπραγμάτευσης» με τους εταίρους της κυβέρνησης και της «διαβούλευσης» με τους εργοδότες.

Η μεθόδευση του υπουργείου Εργασίας να θέσει υπό την αίρεση των δανειστών και των «κοινωνικών εταίρων» την επαναφορά του κατώτερου μισθού και των Συλλογικών Συμβάσεων, όπως προέκυψε και από τη «γνώμη» που εξέδωσε η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ) την περασμένη Τετάρτη, δημιουργεί το αναγκαίο προκάλυμμα, προκειμένου η κυβέρνηση να εγκαταλείψει ακόμα και τα ελάχιστα που έταξε προεκλογικά για να κλέψει ψήφους.

Στην ίδια λογική, αξιοποιεί και τις θέσεις των δανειστών για τις ομαδικές απολύσεις και το ύψος των μισθών στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, ο Γ. Βαρουφάκης αποκάλυψε τις προάλλες ότι οι εταίροι ζητούν τη μείωση των μισθών και στο Δημόσιο στα 700 ευρώ. Τα κυβερνητικά στελέχη καμώνονται ότι «πέφτουν από τον ουρανό» με την «αδιαλλαξία» που δείχνουν οι δανειστές, όταν την ίδια στιγμή εκθειάζουν το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και τα «υψηλά πρότυπα» στις εργασιακές σχέσεις, που δήθεν έχει κατακτήσει η Ευρωπαϊκή Ενωση!

Στην πραγματική ζωή, όμως, το κεφάλαιο δείχνει τα δόντια του. Συνδικάτα που αυτήν την περίοδο συναντούνται με τις εργοδοτικές οργανώσεις για την υπογραφή νέων Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, βρίσκουν απέναντί τους τη γνωστή αδιαλλαξία, αλλά και την αξίωση να ξεκινάει από το «μηδέν» η όποια συζήτηση.

Δηλαδή, οι εργοδότες το μόνο που αναγνωρίζουν είναι ο κατώτερος μισθός, που σήμερα διαμορφώνεται στα 586 ευρώ μεικτά. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουν τίποτα από τις προηγούμενες συμβάσεις, ούτε προϋπηρεσία, ούτε επιδόματα. Απαιτούν δουλειά ήλιο με ήλιο, απλήρωτη εργασία, στυγνή εκμετάλλευση μέχρις εσχάτων, για να θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία τους.

Κι αυτά ακούγονται από την εργοδοσία σε κλάδους όπως τα Τρόφιμα - Ποτά, όπου ο «τζίρος» 1.101 επιχειρήσεων απ' όλους τους υποκλάδους πλησίασε το 2012 τα 11 δισ. ευρώ, ενώ σε σχέση με το 2011 κατέγραψε άνοδο 2,1%!