Η τωρινή συγκυβέρνηση, από την πλευρά της, κατηγορεί τους προκατόχους της ότι «στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί», καθώς αυτοί «καθιέρωσαν τον ΕΝΦΙΑ» και «μονιμοποίησαν την έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης», ενώ «η σημερινή κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει σκοπό να επιβαρύνει τα συνήθη υποζύγια (...), αλλά προτίθεται να μειώσει τη φορολογική τους επιβάρυνση»...

Και τα λέει αυτά η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, την ίδια ώρα που παραδέχεται ότι το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ όπως και η περιβόητη «εισφορά αλληλεγγύης» θα παραμείνουν στην πλάτη του λαού! Την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να φορολογούνται με τους ίδιους ληστρικούς φορολογικούς συντελεστές, που διαμορφώθηκαν στα «μνημονιακά» χρόνια. Την ίδια ώρα που, επιπρόσθετα σε όλα αυτά, με το λεγόμενο «ενιαίο συντελεστή ΦΠΑ» που προωθεί το Μέγαρο Μαξίμου, θα οδηγήσει σε νέες ανατιμήσεις αγαθών που καλύπτουν στοιχειώδεις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών!

Συνεχίζοντας, μάλιστα, την πρόκληση, η κυβέρνηση επικαλείται ως κίνηση που «έδωσε πραγματική ανάσα στα νοικοκυριά» το νόμο που έφερε για τη «ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών», την αποπληρωμή μέχρι δεκάρας δηλαδή των φόρων και των χαρατσιών που φόρτωσαν στην πλάτη του λαού οι «μνημονιακές κυβερνήσεις»!

Για να εξηγούμαστε, βέβαια, άλλο πράγμα έχουν στο μυαλό τους και η ΝΔ και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όταν αλληλοκατηγορούνται για «φοροεπιδρομές» και όταν μιλάνε για «ανάσες»: Το πώς θα μειώσουν κι άλλο τη φορολογία του κεφαλαίου, πώς θα του εξασφαλίσουν νέα φοροπρονόμια.

Δείγματα γραφής δίνουν ήδη και οι «καινούργιοι»: Αποτελεί χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, με την οποία η κυβέρνηση έσπευσε να «συμπληρώσει» το νόμο για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, προκειμένου να χαρίσει σε μεγάλες επιχειρήσεις εκατομμύρια ευρώ από πρόστιμα που τους έχουν επιβληθεί για κραυγαλέες φορολογικές και τελωνειακές παραβάσεις... Το ίδιο και η σχεδιαζόμενη από το Μέγαρο Μαξίμου νέα ρύθμιση φορολογικής αμνηστίας για κεφάλαια που φυγαδεύτηκαν στο εξωτερικό, με συμβολικό φόρο της τάξης του 10-15%...

Την άρνηση της ΟΚΕ στο ενδεχόμενο αύξησης του κατώτερου μισθού κλήθηκε να σχολιάσει προχτές, σε σχετική ερώτηση του «Ριζοσπάστη», ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Σακελλαρίδης, κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης των πολιτικών συντακτών. Και αυτό με δεδομένο ότι ο «κοινωνικός διάλογος» με τους «εταίρους», όπως ο ΣΕΒ και άλλοι, έγινε με πρωτοβουλία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, για να συζητήσουν και να τα βρουν σε σχέση με το θέμα. «Εχοντας εκλεγεί - είπε - είχαμε συγκεκριμένες θέσεις, τις είχαμε καταθέσει στον ελληνικό λαό. Η θέση μας έχει ως άξονα τη λαϊκή ετυμηγορία και παραμένει σταθερή». Αυτή ήταν η απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου.

Εμείς απλά να θυμίσουμε ότι η σημερινή κυβέρνηση είχε δεσμευτεί προεκλογικά ότι μέσα στις πρώτες 100 μέρες, θα έχει πάει τον κατώτερο μισθό στα 751 ευρώ. Αντί γι' αυτό, βέβαια, ο υπουργός Εργασίας ανακοίνωσε ότι η αύξηση θα γίνει με ...δόσεις, ίσως μέσα στο 2016, και στη συνέχεια πήγε σε έναν προσχηματικό «κοινωνικό διάλογο», που όπως κάθε φορά - και με τις προηγούμενες κυβερνήσεις - αποτελεί το καλύτερο πρόσχημα για αντεργατικές αποφάσεις και ρυθμίσεις. Ετσι και τώρα, λοιπόν. Και τι καλύτερο άλλοθι από αυτή τη «γνώμη» της ΟΚΕ, για να ολοκληρωθεί μία μεθόδευση που εξαρχής έκανε «μπαμ»;

Μήνυμα της συγκυβέρνησης με πολλαπλούς αποδέκτες: «Η συμφωνία με τους εταίρους θα λαμβάνει υπόψη της τη ρευστότητα. Οσο παρατείνεται το θέμα της συμφωνίας, τόσο πιο δύσκολο είναι να κλείσεις αυτά που θέλεις, τις μεταρρυθμίσεις που θέλεις». Αυτό δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Σακελλαρίδης. Και οι αποδέκτες είναι πολλοί και διάφοροι, διότι από τη μία η κυβέρνηση λέει στους δανειστές: Θέλουμε απελπισμένα μια συμφωνία για να προχωρήσουμε τα μέτρα που θα συμφωνήσουμε και άρα να μας δώσετε λεφτά. Και από την άλλη, λέει στον ελληνικό λαό: Η συμφωνία που θα υπογράψουμε και θα μας επιτρέψει να πληρώνουμε -για παράδειγμα- μισθούς και συντάξεις, πρέπει να γίνει γρήγορα κι ας περιλαμβάνει αντιλαϊκά, αντεργατικά μέτρα... Εκβιασμός, δηλαδή, σε βάρος του λαού να αποδεχτεί νέα βάρη, στο όνομα της συμφωνίας με τους δανειστές.

1510 Πεθαίνει ο Ιταλός ζωγράφος της Αναγέννησης Σάντρο Μποτιτσέλι.

1897 Ηττα των ελληνικών στρατευμάτων στο Δομοκό (Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1897).

1902 Ο αρχαιολόγος Βαλέριος Στάης ανακαλύπτει το Μηχανισμό των Αντικυθήρων, που θεωρείται ως ένα από τα πρώτα υπολογιστικά μηχανήματα.

1934 Αντικομμουνιστικά μέτρα με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, όπως η παύση του κομμουνιστή δημάρχου Καβάλας Δ. Παρτσαλίδη με το αιτιολογικό ότι «μετέβαλε το Δημαρχείον εις κομμουνιστικόν κέντρον», το τελεσίδικο των αποφάσεων των πρωτοβάθμιων επιτροπών για την εκτόπιση των κομμουνιστών, η αυστηρή εφαρμογή του νόμου για τη διάλυση των εργατικών σωματείων, η δημιουργία στρατοπέδου συγκέντρωσης στη Γαύδο κ.ά.

1937 Στη Δημοκρατική Ισπανία σχηματίζεται κυβέρνηση συνασπισμού με επικεφαλής τον Χ. Νεγκρίν, ηγέτη του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος. Στην κυβέρνηση αυτή, το Κομμουνιστικό Κόμμα μετέχει με δύο υπουργούς (Παιδείας και Γεωργίας).

1941 Με διαταγή του Α. Χίτλερ, η Ελλάδα χωρίζεται επισήμως σε τρεις ζώνες κατοχής. Η Γερμανική ζώνη περιελάμβανε την κεντρική Μακεδονία, το μεγαλύτερο τμήμα του νομού Εβρου, τα νησιά Λήμνο, Μυτιλήνη, Χίο, Σκιάθο, Σκόπελο, την περιοχή Αττικής και Μεγαρίδας, τη βόρεια Πελοποννησιακή ακτή, επίσης Σαλαμίνα, Αίγινα, Πόρο, Μήλο, Κρήτη και τις βόρειες ακτές του Αιγαίου Πελάγους. Η Ιταλική ζώνη περιελάμβανε Ηπειρο, Θεσσαλία, Πελοπόννησο, Εύβοια, Κυκλάδες -εκτός από Μήλο-, Ικαρία, Σάμο και την υπόλοιπη Στερεά Ελλάδα. Η Βουλγαρική ζώνη περιελάμβανε τους νομούς Ροδόπης και Ξάνθης, ένα μικρό τμήμα του νομού Εβρου και τους νομούς Καβάλας, Δράμας και Σερρών.

1944 Ξεκινά η Συνδιάσκεψη του Λιβάνου (17-20/5/1944), που έληξε με την υπογραφή της ομώνυμης Συμφωνίας. Ο Λίβανος αποτελούσε τη βάση της αστικής πολιτικής απέναντι στο λαϊκό κίνημα, το ΚΚΕ, που συνεχίστηκε με την Καζέρτα και το Δεκέμβρη του 1944. Στις Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας, το ΚΚΕ συμμετείχε στο όνομα της «εθνικής ενότητας». Ετσι, δεν αξιοποιήθηκε το γεγονός ότι ο λαός ήταν ένοπλος, ενώ είχαν διαμορφωθεί φύτρα εξουσίας (λαϊκή αυτοδιοίκηση, δικαιοσύνη, παιδεία κ.ά.), που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε πυρήνες της επαναστατικής δράσης για την καθολική σύγκρουση, με στόχο την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.

1948 Συγκροτείται η Δυτική Ενωση, που αποτέλεσε τη βάση του Βορειοατλαντικού Συμφώνου - ΝΑΤΟ (Αγγλία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο).

1964 Πραγματοποιείται η 2η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης.

1972 Ο ναζί εγκληματίας πολέμου Ridel, υπεύθυνος για τη δολοφονία 118 Ελλήνων στο Μονοδένδρι, που είχε επισκεφτεί την Ελλάδα με την άδεια της χούντας, αναγνωρίστηκε στο σταθμό υπεραστικών λεωφορείων της Σπάρτης από συγγενείς των εκτελεσμένων και αφού αποδοκιμάστηκε και ξυλοκοπήθηκε, αναγκάστηκε να φύγει.