Στα σκουπίδια πρέπει να πετάξουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα τη συστηματική προπαγάνδα που υφίστανται από την κυβέρνηση και τα κόμματα του κεφαλαίου, ότι τάχα «αν περικοπούν οι κρατικές δαπάνες» και «περιοριστεί δραστικά το κράτος θα πάρει ανάσα ο λαός και δε θα χρειαστούν άλλα μέτρα». Πρόκειται για τερατώδες ψέμα που αποσκοπεί να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού και να διευκολύνει τη νέα άγρια σφαγή στους μισθούς των εργαζομένων στο δημόσιο, τις απολύσεις δεκάδων χιλιάδων με ή χωρίς εργασιακή εφεδρεία, την συγχώνευση ή κατάργηση εκατοντάδων δημοσίων υπηρεσιών, κ.ά. Ομως, ο λαός και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δεν πρόκειται να «γλιτώσουν» τίποτα, αν μειωθεί το μισθολογικό κόστος στο δημόσιο ή διαλυθούν και βάλουν λουκέτο δημόσιες υπηρεσίες, όπως σχολεία, νοσοκομεία, προνοιακά ιδρύματα, κ.ά. Αντίθετα, ο λαός βγαίνει συνολικά χαμένος, καθώς θα αυξηθούν η ανεργία, η φτώχεια, ενώ θα κυριαρχήσουν παντού οι ελαστικές μορφές απασχόλησης. Είναι φανερό ότι οι αντιδραστικές «διαρθρωτικές αλλαγές» στο δημόσιο στοχεύουν συνολικά το λαό και τα δικαιώματά του και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπιστούν με ενιαία πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να επιτρέψουν να τους διασπάσουν και ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχουν είναι να συνειδητοποιήσουν ότι στρατηγικός και συνάμα ρεαλιστικός στόχος της πάλης τους είναι η λαϊκή εξουσία και η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.

«Πρέπει να ξέρετε ότι υπάρχουν 70-80.000 οικογένειες στις οποίες δεν υπάρχει ούτε ένας εργαζόμενος, δεν υπάρχει εισόδημα», δήλωσε στη Βουλή ο υπουργός Εργασίας Γ. Κουτρουμάνης, επιχειρώντας, ανεπιτυχώς, να δικαιολογήσει το φρικαλέο και βάρβαρο στόχο που έθεσε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ «τουλάχιστον ένας εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια». Ομως η πολιτική και τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση αυξάνουν διαρκώς τον αριθμό των οικογενειών στις οποίες δεν υπάρχει εργαζόμενος και εισόδημα. Ακόμα χειρότερα η κυβέρνηση διαλύει ό,τι έχει απομείνει από το σύστημα Κοινωνικής Πρόνοιας. Προχτές, για παράδειγμα, το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε άγριο πετσόκομμα στις αναπηρικές συντάξεις και τα προνοιακά επιδόματα, επιδιώκοντας να «εξοικονομήσει»(!) τουλάχιστον 1 δισεκατομμύριο ευρώ από τα 7,5 δισ. που υπολογίζουν ότι ανέρχεται το σύνολο των κρατικών επιχορηγήσεων σ' αυτούς τους τομείς. Το μόνο σίγουρο, λοιπόν, μετά από αυτή την άγρια σφαγή στα προνοιακά επιδόματα είναι ότι θα αυξηθεί κατά πολλές δεκάδες χιλιάδες ακόμα ο αριθμός των οικογενειών που εκτός από εργασία δεν θα έχουν και κάποιο γλίσχρο επίδομα, με αποτέλεσμα να βουλιάζουν στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση μεγάλα τμήματα του λαού. Δεν πρέπει να διαφεύγει ότι στη φάση της «ανάπτυξης» γύρω στις 800.000 οικογένειες, ή το 21% του πληθυσμού, βρίσκονταν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας. Ο λαός όμως δεν πρέπει να αποδεχθεί μοιρολατρικά τη βαρβαρότητα και το εφιαλτικό μέλλον που του ετοιμάζουν. Να πιστέψει στη δύναμη της οργανωμένης πάλης και κυρίως ότι μπορεί να επιβάλει την πολιτική εξουσία που θα αποφασίσει με γνώμονα τις ανάγκες του.