«Πρέπει να ξέρετε ότι υπάρχουν 70-80.000 οικογένειες στις οποίες δεν υπάρχει ούτε ένας εργαζόμενος, δεν υπάρχει εισόδημα», δήλωσε στη Βουλή ο υπουργός Εργασίας Γ. Κουτρουμάνης, επιχειρώντας, ανεπιτυχώς, να δικαιολογήσει το φρικαλέο και βάρβαρο στόχο που έθεσε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ «τουλάχιστον ένας εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια». Ομως η πολιτική και τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση αυξάνουν διαρκώς τον αριθμό των οικογενειών στις οποίες δεν υπάρχει εργαζόμενος και εισόδημα. Ακόμα χειρότερα η κυβέρνηση διαλύει ό,τι έχει απομείνει από το σύστημα Κοινωνικής Πρόνοιας. Προχτές, για παράδειγμα, το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε άγριο πετσόκομμα στις αναπηρικές συντάξεις και τα προνοιακά επιδόματα, επιδιώκοντας να «εξοικονομήσει»(!) τουλάχιστον 1 δισεκατομμύριο ευρώ από τα 7,5 δισ. που υπολογίζουν ότι ανέρχεται το σύνολο των κρατικών επιχορηγήσεων σ' αυτούς τους τομείς. Το μόνο σίγουρο, λοιπόν, μετά από αυτή την άγρια σφαγή στα προνοιακά επιδόματα είναι ότι θα αυξηθεί κατά πολλές δεκάδες χιλιάδες ακόμα ο αριθμός των οικογενειών που εκτός από εργασία δεν θα έχουν και κάποιο γλίσχρο επίδομα, με αποτέλεσμα να βουλιάζουν στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση μεγάλα τμήματα του λαού. Δεν πρέπει να διαφεύγει ότι στη φάση της «ανάπτυξης» γύρω στις 800.000 οικογένειες, ή το 21% του πληθυσμού, βρίσκονταν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας. Ο λαός όμως δεν πρέπει να αποδεχθεί μοιρολατρικά τη βαρβαρότητα και το εφιαλτικό μέλλον που του ετοιμάζουν. Να πιστέψει στη δύναμη της οργανωμένης πάλης και κυρίως ότι μπορεί να επιβάλει την πολιτική εξουσία που θα αποφασίσει με γνώμονα τις ανάγκες του.