ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αυταπάτες με τη σέσουλα

Την πρότασή του για μια κυβέρνηση «αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων» περιφέρουν από συνέντευξη σε συνέντευξη τα στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, σαν απάντηση δήθεν στη σημερινή διαχείριση της κρίσης από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Στο «συνασπισμό εξουσίας» που ευαγγελίζονται, περιλαμβάνουν όλο το φάσμα του οπορτουνισμού, δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας που έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ χωρίς να αμφισβητούν τη στρατηγική του, τη «λαϊκή δεξιά» και πάει λέγοντας. Εγκαλεί μάλιστα το ΚΚΕ, επειδή πολεμά με συνέπεια την πρότασή του, όπως και κάθε άλλη πρόταση που στόχο έχει να εγκλωβίσει το λαό σε αυταπάτες ότι είναι δυνατόν να βρει διέξοδο από την κρίση, χωρίς ο ίδιος, με την πάλη και τη συμμετοχή του, να επιβάλει ριζοσπαστικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας.

Η πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι μια άλλη μορφή διαχείρισης της κρίσης, η οποία δεν παύει να δουλεύει προς όφελος των καπιταλιστών στο βαθμό που δεν αμφισβητεί την εξουσία τους και αποπροσανατολίζει το λαό από το κύριο, που είναι η πάλη για την ανατροπή της εξουσίας τους. Για μια μερίδα μάλιστα των μεγαλοεπιχειρηματιών, οι προτάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ενδεχόμενα να ταυτίζονται με ιδιαίτερα συμφέροντά τους. Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα: Λέει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι η κυβέρνηση που θέλει να σχηματίσει θα κάνει «επαναδιαπραγμάτευση του χρέους για επιλεκτική διαγραφή μεγάλου μέρους του και εξασφάλιση ευνοϊκών όρων αποπληρωμής του υπολοίπου, αναλόγως των ρυθμών ανάπτυξης της οικονομίας».

Δηλαδή, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει το χρέος και όχι την κρίση σαν κύριο ζήτημα, το ανάγει σε πρόβλημα του λαού και εγγυάται στους δανειστές ότι οι λαϊκές οικογένειες θα πληρώσουν για την αποπληρωμή του. Συνδέει μάλιστα τους ρυθμούς αποπληρωμής του χρέους με τους δείκτες ανάπτυξης, καλλιεργώντας την αίσθηση ότι όσο πιο υψηλή είναι η ανάπτυξη, τόσο πιο γρήγορα θα ξεπληρωθεί το χρέος. Ανάπτυξη όμως με καπιταλιστική εξουσία σημαίνει ένταση της εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους, μονοπώληση όλων των κλάδων της παραγωγής. Αρα, το κεφάλαιο κερνάει και το κεφάλαιο πίνει με την πρόταση των οπορτουνιστών. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ζητάει ακόμα κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και ανάπτυξη με επίκεντρο τις κοινωνικές ανάγκες. Δε λέει όμως στο λαό ότι αυτές οι τράπεζες θα λειτουργούν ανταγωνιστικά στους ιδιώτες και άρα με τους ίδιους όρους θα κλέβουν το λαό και θα υπηρετούν το κεφάλαιο.

Οπως δεν λέει ότι σε κάθε άλλη «κρατική» επιχείρηση, οι εργασιακές σχέσεις θα είναι εφάμιλλες του ιδιωτικού τομέα, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, αφού το κεφάλαιο θα συνεχίσει να κρατά τα κλειδιά της παραγωγής. Μια κυβέρνηση που δεν αμφισβητεί την αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, είναι αδύνατο να σχεδιάσει η ίδια την οικονομία, πολύ περισσότερο να την υποτάξει στις λαϊκές ανάγκες. Σχεδιασμένη οικονομία προς όφελος του λαού σημαίνει πρώτα και κύρια έξω οι καπιταλιστές από τα εργοστάσια, τα καράβια, συνολικά τα μέσα παραγωγής, εργατικό κοινωνικό έλεγχο. Αυτές τις έννοιες, όμως, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τις εχθρεύεται από θέση στρατηγικής, με τη χθεσινή «Αυγή» μάλιστα να αποφαίνεται ότι το σύνθημα «Εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» ηχεί παράξενα. Ο λαός να τους προσπεράσει, να αποκρούσει τις αυταπάτες που θέλουν να του φορτώσουν. Πάλη για το εμπόδισμα των μέτρων και την ανατροπή του συστήματος που γεννάει φτώχεια, με ισχυρό ΚΚΕ και ταξική οργάνωση παντού.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Με τον καημό του διαχειριστή

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Μπροστά σ' αυτόν τον Αρμαγεδδώνα είναι όρος επιβίωσης για την κοινωνία η ενότητα της ευρύτερης δυνατής αριστεράς και οικολογίας. Η περιχαράκωση του καθενός στο "μαγαζάκι" του δεν σώζει τον λαό από τη χρεοκοπία. Θα αποδειχθεί ότι δεν σώζει ούτε και το "μαγαζάκι". Ενότητα με πολιτικό στόχο να πέσει η κυβέρνηση, να ανατραπεί το μνημόνιο (...) Χθες η Αλέκα Παπαρήγα απέρριψε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ με επιχειρήματα που είναι για κλάματα, όπως "και τι θα κάνει μια κυβέρνηση με τον Τσίπρα πρωθυπουργό;". Στην ουσία το ΚΚΕ πάει πάσο. Αναχωρεί, με μοναδικό στόχο να περιχαρακώσει την εκλογική επιρροή του. Το σύνθημα "Εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά" παραπέμπει σε άλλες ιδεολογικές επιρροές και εξαφανίζει την αναγκαία πολιτική παρέμβαση»...

Αυτά, μεταξύ άλλων, ανέφερε το κύριο άρθρο της «Αυγής» χτες. Μιλά για αναγκαία πολιτική παρέμβαση, αλλά όχι με το σύνθημα «Εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά». Προφανώς ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η «Αυγή» θέλουν αφεντικά. `Η, μήπως, είναι με τ' αφεντικά; Αλλά αφού θέλουν πολιτική παρέμβαση χωρίς να θιχτούν τ' αφεντικά, τότε ομολογούν πως δεν είναι με τους εργαζόμενους, με το λαό, και ας καμώνονται το αντίθετο. Και όσο το κάνουν, γίνονται μοχλός υποταγής του λαού στ' αφεντικά και ας το παίζουν «αντιμνημονιακοί», άλλωστε και αστοί και κόμματά τους είναι «αντιμνημονιακοί», και ας το παίζουν ότι θέλουν ανατροπή. Ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ προβάλλουν ως λύση και όχι ανατροπή του κεφαλαίου και της εξουσίας του, όχι αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ.

Με ποιον ακριβώς τρόπο να αντιμετώπιζαν η «ενότητα» και ο «συνασπισμός εξουσίας», που οραματίζονται, τον «Αρμαγεδδώνα»; Δεν το λένε, προφανώς επειδή δεν μπορούν. Γιατί μπορεί να πουλάνε στο λαό παραμύθια, μεταξύ τους όμως ξέρουν τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή. Ξέρουν, δηλαδή, ότι με καμία διαχείριση ο καπιταλισμός δεν εξημερώνεται και δεν εξανθρωπίζεται. Οτι κάθε διαχείριση θα τον υπηρετεί και θα εκφράζει τα συμφέροντά του σε βάρος των συμφερόντων του λαού. Και αυτοί επιδιώκουν κυβερνητικό θώκο για διαχείριση του καπιταλισμού. Το ΚΚΕ, όμως, δεν έχει απωθημένο να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Αλλα πράγματα το ενδιαφέρουν, για άλλα παλεύει κι αυτά ενοχλούν τους οπορτουνιστές. Το σύνθημα δεν τους ακούγεται απλώς περίεργο. Τους προκαλεί καρδιακό επεισόδιο και μόνον η σκέψη της προοπτικής τού να απαλλαγούν οι εργάτες απ' τους κηφήνες που τρέφονται απ' τον ιδρώτα τους. Για να μην κουράζονται πάντως, αν θέλουν συνδιαχειριστές στο «μαγαζί», ας μην κοιτάνε προς το ΚΚΕ.

Σταθερά στο πλευρό της κυβέρνησης

Η πλειοψηφία της ΠΟΣΔΕΠ δεν ξεχνά το ρόλο της ούτε στιγμή. Ως μέρος της πρωτοπορίας του κυβερνητικού συνδικαλισμού αναφέρει ότι «οι επιφυλάξεις ή/και αρνητικές εκτιμήσεις», για το νόμο - πλαίσιο, «δεν μπορούν να αποτελέσουν άλλοθι για διακοπή της λειτουργίας των ιδρυμάτων». Με λίγα λόγια, τάσσεται ενάντια στις κινητοποιήσεις των φοιτητών, που με καταλήψεις και διαδηλώσεις απαιτούν ο νόμος - πλαίσιο να μην εφαρμοστεί.

Η πλειοψηφία της ΠΟΣΔΕΠ υποστηρίζει πως στη «σημερινή κρίσιμη συγκυρία τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα πρέπει να είναι ανοιχτά» και καλεί τους καθηγητές να εφαρμόσουν το νόμο - πλαίσιο: «Οι Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, οφείλουμε μέσα από την εφαρμογή του νόμου, να συνεχίσουμε την προσπάθεια ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι προς την κατεύθυνση της αναβάθμισης των σπουδών και της λειτουργίας των ΑΕΙ, ενώ συγχρόνως να αγωνιστούμε για να αλλάξουν τα αρνητικά σημεία των ρυθμίσεων με βάση τις θέσεις που έχει καταθέσει η Παν/κή κοινότητα και η ΠΟΣΔΕΠ».

Τώρα, το πώς εφαρμόζοντας το νόμο θα αλλάξουν αρνητικά σημεία, είναι ένα ερώτημα που η ΠΟΣΔΕΠ το αφήνει αναπάντητο. Ασε που ο νόμος δεν έχει απλώς «κάποια αρνητικά σημεία» αλλά είναι στο σύνολό του αντιδραστικότατος.

Ο γνωστός προβοκατόρικος ρόλος

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Για να μείνει όρθια η Ελλάδα πρέπει να γίνει αποκομμουνιστικοποίηση της χώρας (...) η νοοτροπία και η πρακτική η κομμουνιστική η οποία συντροφεύει την Ελλάδα με όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν, αριστερά ή δεξιά. Το κράτος είχε σχεδόν τα πάντα, δεν διηύθυνε όμως το κράτος, διηύθυναν οι συντεχνίες μέσα στους οργανισμούς. Αυτή η κομμουνιστική νοοτροπία οδήγησε τη χώρα εδώ, γιατί η Δεξιά δεν ήθελε να μετρηθεί, το Κέντρο πίστευε ότι θα αρμέγει από την αγελάδα της Αριστεράς και έτσι τους δώσαμε το δικαίωμα να κυβερνούν τη χώρα. Εάν, λοιπόν, δεν αποκομμουνιστικοποιήσουμε την νοοτροπία και την πρακτική, η Ελλάδα δεν έχει κανένα μέλλον».

Αυτά, μεταξύ άλλων, δήλωσε χτες στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε στη Θεσσαλονίκη ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης. Λαλίστατος, όταν πρόκειται να συκοφαντήσει το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, άχνα, όμως, για τα γεγονότα, που, όπως και να το κάνουμε, είναι πεισματάρικα και επιμένουν στην αλήθεια. Το κράτος που έχτισαν είναι όλο δικό τους. Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσή τους. Της πλουτοκρατίας και των πολιτικών της εκπροσώπων, που εναλλάξ κυβερνούσαν τη χώρα. Αυτοί το δημιούργησαν έτσι που να ανταποκρίνεται στα συμφέροντά τους. Για την «αναπαραγωγή τους» δημιούργησαν πελατεία, εξαγόρασαν και εκμαύλισαν συνειδήσεις, συγχρόνως η άρχουσα τάξη δημιουργούσε πολύτιμες για εκείνη συμμαχίες.

Οι «συντεχνίες» στις οποίες αναφέρεται, δηλαδή οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, αποτέλεσαν πολύτιμο στήριγμα της πολιτικής που εξυπηρετούσε την πλουτοκρατία. Δικές τους είναι κι αυτές. Βέβαια, ο πέλεκυς του Γ. Καρατζαφέρη πέφτει στα κεφάλια όλων, τσουβαλιάζει σκόπιμα με τον όρο αυτό όλους τους εργαζόμενους, χρεώνοντάς τους τα χρέη και τα ελλείμματα, στο όνομα των οποίων πετσοκόβονται σήμερα τα δικαιώματά τους. Δεν έκαναν, όμως, κουμάντο στο κράτος οι εργαζόμενοι, που έτρεχαν πίσω απ' τις ανάγκες τους. Και βεβαίως ο Καρατζαφέρης, επειδή είναι εχθρός του λαού και των αγώνων του, συμμέτοχος στην επιβολή της δυστυχίας και της εξαθλίωσης του λαού, ψάχνει να βρει εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν. Τον βολεύει, λοιπόν, η μετεμφυλιοπολεμική προπαγάνδα, αλλά μόνο αυτό μπορεί να κάνει ένας σαλταδόρος του αστικού πολιτικού κόσμου, αν δεν το 'χει αναλάβει εργολαβία. Και με συμβόλαιο. Αλλωστε, τέτοιες υπηρεσίες για τους αστούς για τους οποίους τα πάντα είναι εμπόρευμα χρειάζονται και τα ανάλογα γιουσουφάκια...

Γρηγοριάδης Κώστας