Στα πτώματα του Κατίν βρέθηκαν έγγραφα, επιστολές, αποδείξεις κ.ά. με ημερομηνίες που έπονταν της γερμανικής εισβολής (οι Γερμανοί είχαν ισχυριστεί πως οι Σοβιετικοί εκτέλεσαν τους Πολωνούς αξιωματικούς την άνοιξη του 1940)

Για το θέμα μίλησε πρόσφατα στον «902» ο Γιούρι Σλομπόντκιν. Λίγα λόγια γι' αυτόν:

• Ο Γιούρι Σλομπόντκιν, γεννήθηκε στις 7 Νοέμβρη 1939.

• Νομικός, εργάστηκε 32 χρόνια ως δικαστής, εκ των οποίων 24 ήταν πρόεδρος στο δικαστήριο του Σολτσινογκόρσκ.

• Την περίοδο της «περεστρόικα» προσχώρησε στο «Κίνημα της Κομμουνιστικής πρωτοβουλίας», που αντιμάχονταν την πορεία ανατροπής του σοσιαλισμού και την τότε ηγεσία του ΚΚΣΕ. Στη συνέχεια έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ-ΚΚΡ), όταν αυτό ιδρύθηκε το Νοέμβρη του 1991 και έως σήμερα παραμένει μέλος του.

• Ηταν βουλευτής στο Ανώτατο Σοβιέτ της Ρωσικής Ομοσπονδίας την περίοδο 1990-1993.

• Συμμετείχε (το 1992) ως υπερασπιστής της νόμιμης δράσης του Κομμουνιστικού Κόμματος στη δίκη που έγινε στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσίας για το Προεδρικό Διάταγμα του Γιέλτσιν που απαγόρευε τη δράση του ΚΚΣΕ και του ΚΚ Ρωσικής Ομοσπονδιακής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας.

-- Τι υπήρχε στα ντοκουμέντα που είχαν κατατεθεί στο Συνταγματικό Δικαστήριο για την υπόθεση του Κατίν, κι από πού εσείς βγάλατε το συμπέρασμα πως πρόκειται για πλαστά έγγραφα;

-- Υπήρχαν δύο σημαντικότατα ντοκουμέντα. Παρουσιάστηκε ένα σημείωμα, που υποτίθεται το υπέγραφε ο Λαβρέντι Μπέρια και αντίγραφο του πρωτοκόλλου από τη συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου. Και τα δύο είχαν την ίδια ημερομηνία, της 4^ης Μάρτη. Τόσο το σημείωμα, στο οποίο υπήρχε η παράκληση να εξεταστεί η τύχη των αιχμαλώτων, των Πολωνών αξιωματικών και την ίδια ημερομηνία, 4 Μάρτη 1940, είχε και το ντοκουμέντο του Πολιτικού Γραφείου. Αμέσως, ως νομικός, κατάλαβα πως τα ντοκουμέντα αυτά είναι πλαστά, κι αυτό γιατί ποτέ δεν πραγματοποιούνταν συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου την ίδια μέρα με την οποία υποβάλλεται το αίτημα στο σημείωμα του ενός ή του άλλου κρατικού παράγοντα, για να εξεταστεί το ένα ή το άλλο ζήτημα στη συνεδρίαση του ΠΓ. Συνήθως απαιτούνταν 5-7 μέρες για κάτι τέτοιο. Γι' αυτό είπα τότε πως τα ντοκουμέντα είναι πλαστά και ζήτησα να μας παρουσιαστούν τα πρωτότυπα.

Η πλευρά που εκπροσωπούσε τον Γιέλτσιν είπε πως θα τα παρουσιάσει, όμως δεν έκανε ποτέ κάτι τέτοιο. Δεν είχαν τα πρωτότυπα.

-- Τα πρωτότυπα δηλαδή δε βρέθηκαν; Δεν παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο;

-- Ακριβώς! Ακριβώς!

-- Και στην πολωνική κυβέρνηση επίσης δε δόθηκε κάτι.

-- Εχετε απόλυτο δίκιο. Και το κύριο είναι πως στη συνέχεια, όταν δημοσιεύτηκαν τα υλικά της δίκης σχετικά με την απόφαση αναγνώρισης του Προεδρικού Διατάγματος του Γιέλτσιν «Για την απαγόρευση της δράσης του ΚΚΣΕ» όπως και της δράσης του ΚΚ Ρωσικής Ομοσπονδιακής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας, ως παράνομου και αντισυνταγματικού, ακόμη λοιπόν και τότε το λεγόμενο «σημείωμα του Λαβρέντι Μπέρια» και πάλι παραχαράχτηκε. Από εκεί απαλείψανε εντελώς την ημερομηνία της 4^ης Μάρτη. Κι όταν χρησιμοποιούνται μια σειρά τέτοια μέσα, γίνεται φανερό πως εξαρχής πρόκειται για ντοκουμέντα που είναι πλαστά.

-- Το Συνταγματικό Δικαστήριο πήρε υπόψη του αυτά τα ντοκουμέντα;

-- Το Συνταγματικό Δικαστήριο στην απόφαση του δεν έχει διατυπώσει ούτε μια λέξη σχετικά με αυτά τα ντοκουμέντα. Οπως και δεν έχει ούτε μια αναφορά στην υπόθεση του Κατίν. Πλήρως άφησε αυτήν την υπόθεση. Από μια ορισμένη πολεμική που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον Πρόεδρο του Συνταγματικού Δικαστηρίου, τον Ζόρκιν και την πλευρά που εκπροσωπούσε τον Μπορίς Γιέλτσιν, ήταν φανερό πως και οι δικαστές του Συνταγματικού Δικαστηρίου αμφέβαλλαν για τη γνησιότητα αυτών των ντοκουμέντων. Γι' αυτό άλλωστε και στην τελική τους απόφαση που ανακοινώθηκε στις 30 Νοέμβρη 1992 τίποτα δεν ανέφεραν γι' αυτά τα ντοκουμέντα, αν και τα ενσωμάτωσαν στην υπόθεση. Κι όταν μετά εκδόθηκε το εξάτομο των πρακτικών αυτής της δίκης, όταν όλοι οι άλλοι 5 τόμοι εκδόθηκαν σε 2.000 αντίτυπα, ο τελευταίος, στον οποίο υπήρχαν και αυτά τα πλαστά έγγραφα εκδόθηκε σε τιράζ μόλις 500 αντιτύπων. Κάτι που σπάνια συμβαίνει σε τέτοιες εκδόσεις.

-- Κατά τη γνώμη σας, ποιος ο ρόλος της ηγεσίας του ΚΚΣΕ και ειδικότερα του Γκορμπατσόφ στην ανακίνηση αυτού του ζητήματος;

-- Νομίζω πως ο Γκορμπατσόφ, από τη στιγμή που μπήκε στο δρόμο της προδοσίας των εθνικών συμφερόντων της Σοβιετικής Ενωσης και της πλήρους παράδοσης της ΕΣΣΔ, ενδιαφέρονταν να υπάρχουν όσο το δυνατόν περισσότερα «καυτά» δεδομένα, στη βάση των οποίων θα συκοφαντούσαν τη Σοβιετική Ενωση, το κοινωνικό - κρατικό της σύστημα και την προηγούμενη σοβιετική ηγεσία, πρώτα απ' όλα βέβαια τον Στάλιν. Ηθελε να δικαιολογήσει την προδοσία του. Το ίδιο ήθελε κι ο Γιέλτσιν, γιατί τέτοιους προδότες δεν είχε ξαναγνωρίσει η ανθρωπότητα.

Ο αρθρογράφος γράφει, σχεδόν στην αρχή του άρθρου του, πως: «Αν και τα περισσότερα στοιχεία και ενδείξεις συνηγορούν ότι πρόκειται για σταλινικό έγκλημα, το θέμα του Κατίν δεν έχει κλείσει ακόμη εντελώς για την ιστορική έρευνα» και προσθέτει λίγο παρακάτω: «Μια πρώτη παρατήρηση εδώ είναι ότι, με όλη τη σημασία του, το Κατίν αντιπροσωπεύει ένα μικρό κλάσμα από τα εγκλήματα και τις εκατόμβες του σταλινισμού. Τα εγκλήματα αυτά -- αρκετά ετερογενή και ποικίλα -- περιλαμβάνουν εκατομμύρια κομμουνιστές και αθώους πολίτες, θύματα του λιμού του 1932-33...», και συνεχίζει με το αναμάσημα των γνωστών κατηγοριών του Σολζενίτσιν και των συγγραφέων της «Μαύρης βίβλου του κομμουνισμού».

Από τα παραπάνω και μόνο γίνεται φανερό πως δεν έχει νόημα να ασχοληθείς με την ουσία όσων αναφέρονται, γιατί ο «συγγραφέας» έχει φορέσει τις «ανανεωτικές» κι αντισταλινικές παρωπίδες, που του έχει χαρίσει η πιο μαύρη κι αντιδραστική προπαγάνδα του αστικού συστήματος. Ας τις χαίρεται!

Αυτές οι παρωπίδες έχουν τον Στάλιν στο «στόχαστρο» για να «πυροβολήσουν» τελικά την ίδια την αναγκαιότητα κι επικαιρότητα του σοσιαλισμού. Στα πλαίσια αυτής της πολεμικής γίνεται και η κατασκευή των «εγκλημάτων», η πτωματολογία και η καλλιέργεια του φόβου της «κόκκινης τρομοκρατίας», που πάντοτε κατείχε κυρίαρχη θέση στο οπλοστάσιο του αντικομμουνισμού.

Μήπως δεν τα γνωρίζουν αυτά στην «ΑΥΓΗ», στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Δε γνωρίζουν πως ο Γιούστσενκο φτιάχνει αντισοβιετικά «μουσεία κατοχής» σε διάφορες περιοχές της Ουκρανίας, κι αυτό παρά την κατακραυγή που δέχεται; Δε γνωρίζουν π.χ. πως το «μουσείο σοβιετικής κατοχής», που έφτιαξε στη Σεβαστούπολη, έγινε τελικά χώρος των γραφείων της Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ουκρανίας και παραμένει κλειστό ως σήμερα, μετά τη σάπια ντομάτα και τα αυγά που έπεσαν στα εγκαίνια;

Εκεί τους οδηγεί ο αντισταλινισμός τους...

Σ' ό,τι αφορά το συγγραφέα του συγκεκριμένου άρθρου (Χρ. Κεφαλη) ένα έχουμε να του πούμε: Προλαβαίνει! Ναι, προλαβαίνει να βγάλει εισιτήριο για τη Ρίγα της Λετονίας, όπου στις 16 Μάρτη τα μέλη, οι απόγονοι και οι οπαδοί της «Λεγεώνας των Ες-Ες» θα παρελάσουν, όπως κάνουν όλα τα τελευταία χρόνια, μετά το 1991. Θα το ευχαριστηθεί πολύ...