Το γεγονός ότι τα όρια του καπιταλισμού δεν είναι απεριόριστα διαπιστώνεται από την όξυνση της βασικής του αντίθεσης ανάμεσα στην κοινωνική παραγωγή και στην καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της, και από την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης.
Σχεδόν δύο χρόνια μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για την ίδρυση του Εθνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού, το ερώτημα που μπαίνει είναι, αν πραγματικά υπήρχε η ανάγκη ενός τέτοιου Κέντρου, ή, εν πάση περιπτώσει, αφού δημιουργήθηκε, αν έλυσε κάποια προβλήματα ή έστω αν διεκπεραίωσε σωστά κάποιες από τις υποχρεώσεις του.
Πανάκριβες «παγίδες» διοδίων στήνονται κατά μήκος της Εθνικής Οδού εντός του λεκανοπεδίου Αττικής. Οι εργαζόμενοι θα νιώσουν την πολιτική της ιδιωτικοποίησης των εθνικών οδικών αξόνων στο πετσί τους, καθώς θα πληρώνουν πανάκριβα χαράτσια για να πάνε και να έρθουν στα σπίτια τους ή στη δουλειά τους.
«Δίπλα μου τώρα φάνηκε ένας ίσκιος να πλησιάζει. Γίνονταν ψηλός - λιγνός κι όσο ψήλωνε, σκαρφάλωνε στην ανηφοριά και στα δέντρα. Εφτασε και στάθηκε μπρος μου ένας άνθρωπος ως εκεί πάνω, γενάτος, με μια μεγάλη τρύπα στο πάνω του χείλι, ακριβώς κάτω απ' τη μύτη του και μια πελώρια κλούτσα στα χέρια». Από διήγημα του Ζήση Σκάρου.