Ιστορικό φύλλο του «Ριζοσπάστη» την περίοδο του ξεσηκωμού του Κιλελέρ

Στο τρένο βρισκόταν και ο διευθυντής των θεσσαλικών σιδηροδρομικών γραμμών, Πολίτης, συνοδεύοντας τον Γερμανό δημοσιογράφο Φίσερ. Ακούγοντας ότι οι κολίγοι δε θέλουν να πληρώσουν εισιτήριο, διέταξε τους σιδηροδρομικούς να τους κατεβάσουν. Οι κολίγοι, βλέποντας πως υπήρχε στρατός στο τρένο, κατέβηκαν, αλλά το πετροβόλησαν. Το τρένο έφυγε, αλλά σε μικρή απόσταση παραπέρα άλλη μια ομάδα κολίγων, γύρω στα 800 άτομα, με κόκκινες σημαίες, προσπάθησαν να το σταματήσουν ζητώντας να τους μεταφέρει χωρίς εισιτήριο. Βρίζοντας, πάλι, χυδαία ο Πολίτης ζήτησε από τον αξιωματικό που ήταν επικεφαλής των στρατιωτών από το Βόλο, να «προστατεύση την έννομον τάξιν». Κι αυτός διέταξε τους ευζώνους και τους φαντάρους να πυροβολήσουν εναντίον των κολίγων.

Δύο αγρότες - ο Νταφούλης και ο Μπόκας - πέφτουν νεκροί κι ένας άλλος πληγώνεται βαριά. Το τρένο συνεχίζει την πορεία του και φτάνει στο σταθμό του Τσουλάρ (Μελία), όπου είναι μαζεμένοι πολλοί κολίγοι. Σταματάει εκεί κι αρχίζει ο πετροβολισμός του. Οι τσολιάδες ξαναρίχνουν στο ψαχνό κι η γη ξαναβάφεται στο αίμα. Ο Ακριβούλης μένει στον τόπο, ο Μπατάλας λαβώνεται βαριά κι άλλοι δεκαπέντε κολίγοι ελαφρύτερα.

Οι δολοφονικές επιθέσεις του στρατού κατά των κολίγων γίνονται γνωστές στ' αδέλφια τους που είναι συγκεντρωμένοι στη Λάρισα κι αρχίζουν να διαμαρτύρονται. Οι δυνάμεις καταστολής ζητούν τη διάλυσή τους, αλλά αυτοί δεν υποχωρούν. Φωνάζοντας «κάτω οι τσιφλικάδες» κινούνται κατά κύματα προς την πλατεία της πόλης.

Ο υπίλαρχος Χρύσης και ο ανθυπίλαρχος Σκανδάλης διατάζουν πυρ και ο αγρότης Μπάνταρης πέφτει στο χώμα. Τραυματίζονται ακόμα ο Γκολέμας και ο Καραμπέρης. Τα θύματα θα ήταν πολύ περισσότερα αν κάποιοι υπαξιωματικοί από το Βόλο και τον Πειραιά, που είχαν φιλοαγροτικά αισθήματα και προοδευτικές ιδέες, δε ζητούσαν από τους φαντάρους να μη «χτυπάνε στο ψαχνό».

Παρά τις άγριες επιθέσεις, οι αγρότες καταφέρνουν να φτάσουν στην πλατεία, μπροστά στο ξενοδοχείο «Πανελλήνιον», όπου πραγματοποιείται η μεγάλη συγκέντρωση. Εκεί, κάποιοι πολιτικάντηδες - δήμαρχοι και άλλοι - πήγαν να πάρουν το λόγο, αλλά οι κολίγοι δεν τους άφησαν.

Στο ψήφισμα που εγκρίθηκε και στάλθηκε τηλεγραφικώς στην κυβέρνηση και στη Βουλή αναφέρεται: «Απας ο γεωργικός λαός Λαρίσης συνελθών πανοικεί σήμερον Λάρισαν ίνα εκφράση βαθύν πόνον και πικρόν παράπονον διά την υποβολήν και επιψήφισιν του νόμου περί απαλλοτριώσεως των τσιφλικίων και προικοδοτήσεως γενναιοτέρας του Γεωργικού Ταμείου.

Απαιτεί:

α) Την άμεσον επιψήφισιν του νομοσχεδίου περί απαλλοτριώσεως των τσιφλικίων και διανομήν των Ζαππείων κτημάτων.

β) Την γενναιοτέραν προικοδότησιν του Γεωργικού Ταμείου διά της διαθέσεως του όλου φόρου των αροτριώντων κτηνών και παντός ό,τι νομίζει η κυβέρνησις καλύτερον.

γ) Εκφράζει την βαθείαν λύπην και οδύνην του διά την εκ μέρους των αρχών της πολιτείας άδικον επίθεσιν κατά του φιλησύχου και νομοταγούς λαού, ου θύματα υπήρξαν άοπλοι και λευκοί σκλάβοι της Θεσσαλίας».

Η κυβέρνηση Δραγούμη όχι μόνο δε νοιάστηκε για τα προβλήματα και τα αιτήματα των κολίγων, αλλά έβγαλε διαταγή να πιαστούν και να φυλακιστούν οι «πρωταίτιοι». Εκατοντάδες Θεσσαλοί αγρότες, που συμμετείχαν στην κινητοποίηση, κλείστηκαν, επί μήνες, στις φυλακές Χαλκίδας και Λαμίας...

Αλλά ο αγώνας των κολίγων δεν πήγε χαμένος αφού αργότερα το κράτος αναγκάστηκε να προχωρήσει στην απαλλοτρίωση των τσιφλικιών...

Θα στείλουν το μήνυμα ότι ο αγώνας συνεχίζεται, καθώς οι μικρομεσαίοι αγρότες βρίσκονται στο στόχαστρο μιας αντιαγροτικής πολιτικής η οποία επιχειρεί να τους ξεκληρίσει και να παραδώσει τη γη και την παραγωγή στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών - επιχειρηματιών, των «νεοτσιφλικάδων» του καιρού μας.

Στο Κιλελέρ θα βρεθούν σήμερα και εργαζόμενοι και αυτοαπασχολούμενοι, για να δείξουν πως ο αγώνας της μικρομεσαίας αγροτιάς είναι και δική τους υπόθεση, αφού τα προβλήματα όλων των λαϊκών στρωμάτων είναι κοινά, κοινός είναι ο αντίπαλος, κοινός και ο στόχος της πάλης.

Το σημερινό συλλαλητήριο έρχεται ως συνέχεια της μεγάλης, πανελλαδικής, παναγροτικής κινητοποίησης του περασμένου Γενάρη, που ανέδειξε, πιο καθαρά, την πλήρη αντίθεση των μικρομεσαίων αγροτών στην ΚΑΠ και την απόφασή τους ν' αγωνιστούν για να την ανατρέψουν.

Ο απολογισμός των αποτελεσμάτων της ΚΑΠ είναι τραγικός για τη μικρομεσαία αγροτιά και έχει βαριές συνέπειες και στα άλλα λαϊκά στρώματα της χώρας μας:

• Το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών συρρικνώνεται και, ταυτόχρονα, εκτοξεύονται στα ύψη τα κέρδη των μεσαζόντων - εμποροβιομηχάνων, των μονοπωλίων και των πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στον τομέα των τροφίμων. Στα τρία τελευταία χρόνια εφαρμογής της νέας ΚΑΠ, το αγροτικό εισόδημα μειώθηκε πάνω από 30%, ενώ τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων στα τρόφιμα αυξήθηκαν πάνω από 270%.
• Εκατοντάδες χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά ξεκληρίστηκαν για να προχωρήσουν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην αγροτική παραγωγή και οικονομία. Στα χρόνια που η χώρα μας βρίσκεται στην ΕΟΚ και στην ΕΕ, πάνω από 800.000 μικρομεσαίοι αγρότες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την αγροτική απασχόληση και ένα μεγάλο μέρος της γης και το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό της αγροτικής παραγωγής πέρασε στα χέρια αγροτοκαπιταλιστών.
• Η αγροτική παραγωγή μειώθηκε δραστικά και εντάθηκε η διατροφική εξάρτηση του λαού μας. Δυναμικές καλλιέργειες συρρικνώθηκαν - ο καπνός, σχεδόν εξαφανίστηκε, η τευτλοκαλλιέργεια μειώθηκε κατά 50%, η βαμβακοκαλλιέργεια μειώνεται κατά 1.000.000 στρέμματα - οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων σταμάτησαν και οι εισαγωγές διογκώθηκαν, με αποτέλεσμα το έλλειμμα του αγροτικού ισοζυγίου της χώρας μας να φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη, αγγίζοντας τα 3 δισ. ευρώ.

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι η ΚΑΠ και, γενικότερα, η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, υπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα των εμποροβιομηχάνων και των μονοπωλίων, που δρουν ασύδοτα στο χώρο της αγροτικής οικονομίας, κερδοσκοπώντας σε βάρος και των αγροτών - παραγωγών, από τους οποίους αγοράζουν πάμφθηνα τα προϊόντα και τους πουλούν πανάκριβα τα αγροτικά μέσα και εφόδια, αλλά και των εργαζομένων - καταναλωτών στους οποίους πουλούν πανάκριβα τα τρόφιμα.

Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, οι μικρομεσαίοι αγρότες δεν έχουν μέλλον και θα «ξεπαστρευτούν» μέχρι ενός, αν δεν την ανατρέψουν. Και, βεβαίως, η πάλη τους χρειάζεται να στοχεύει και στη δημιουργία των προϋποθέσεων, των συνθηκών και των όρων, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής, που θα στρέφεται κατά των μονοπωλίων και θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς και όλων των λαϊκών στρωμάτων.

Οι στόχοι πάλης και το διεκδικητικό πλαίσιο των αιτημάτων που προβλήθηκαν στην τελευταία αγροτική κινητοποίηση - και ειδικά από το μπλόκο της Νίκαιας - κινούνταν προς αυτή την κατεύθυνση κι αυτό ανοίγει νέους δρόμους για το αγροτικό κίνημα.

Για να ικανοποιηθούν τα ουσιαστικά αιτήματα που θέτουν, με τους αγώνες τους, οι μικρομεσαίοι αγρότες απαιτείται να φύγουν από τη μέση οι μεσάζοντες - εμποροβιομήχανοι, τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές. Και, βεβαίως, χρειάζεται μια διαφορετική οργάνωση της αγροτικής οικονομίας στη χώρα μας.

Μια οργάνωση η οποία θα αξιοποιεί όλα τα παραγωγικά πλεονεκτήματα και θα ενεργοποιεί όλες τις παραγωγικές δυνάμεις, για την ικανοποίηση των διατροφικών αναγκών του λαού, με επαρκή, φτηνά και ασφαλή, για την υγεία, προϊόντα. Και θα προωθεί μια ολόπλευρη αγροτική ανάπτυξη, με βασικό μοχλό τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, που θα λειτουργούν δίπλα στις κρατικές καθετοποιημένες αγροτικές επιχειρήσεις,

Αυτή η διαφορετική οργάνωση της αγροτικής οικονομίας δε χωράει στο πλαίσιο της ΚΑΠ και, φυσικά, δε θα την προωθήσουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που κινούνται, σταθερά και αταλάντευτα, στον «ντορό» του ευρωμονόδρομου και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Χρειάζεται, συνεπώς, ο αγώνας της μικρομεσαίας αγροτιάς να συνδέσει το αίτημα για μια άλλη πολιτική με το ζήτημα της αλλαγής σε επίπεδο εξουσίας.

Για να φέρει αποτελέσματα προς αυτή την κατεύθυνση η πάλη της μικρομεσαίας αγροτιάς, πρέπει να συνδυαστεί και να συντονιστεί με την πάλη του ταξικού εργατικού κινήματος και του αγωνιστικού κινήματος των αυτοαπασχολουμένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, με στόχο τη συγκρότηση ενός κοινού αγωνιστικού λαϊκού μετώπου, όπως προβάλλει και παλεύει το ΚΚΕ, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας.

Σήμερα προβάλλει η ανάγκη ανασύστασης του αγροτικού κινήματος, με την αναζωογόνηση και τη μαζικοποίηση των αγροτικών συλλόγων και των Ενωτικών Ομοσπονδιών και ισχυροποίησή του με τον παραμερισμό των συμβιβασμένων ηγεσιών των τριτοβάθμιων και των δευτεροβάθμιων αγροτικών οργανώσεων, και την ενίσχυση του αγωνιστικού πόλου, της ΠΑΣΥ. Τα βήματα που, ήδη, γίνονται προς αυτή την κατεύθυνση είναι σημαντικά και αισιόδοξα, αλλά χρειάζεται ένταση των προσπαθειών για να ξεπεραστούν όλα τα εμπόδια που βάζουν η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, καθώς και οι αγροτοπατέρες του αγροτοσυνδικαλισμού του ευρωμονόδρομου.