ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 12 Γενάρη 2014
Σελ. /40
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
Τα σχέδια «αναδιάρθρωσης» των ΕΑΣ δεν ωφελούν τους εργαζόμενους και το λαό

Ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Κώστα Μυτιληνιού, συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ στα ΕΑΣ και στον κλάδο του Μετάλλου

Για την κατάσταση που βρίσκονται σήμερα τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ), τις ευθύνες των αστικών κυβερνήσεων και της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας, αλλά και τη διέξοδο που συμφέρει τους εργαζόμενους, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Κώστα Μυτιληνιού, μέλος του ΔΣ του Σωματείου των Εργαζομένων στο εργοστάσιο των ΕΑΣ στον Υμηττό και στέλεχος του ΠΑΜΕ στον κλάδο του Μετάλλου.

***

--Ποια είναι σήμερα η κατάσταση στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα σε ό,τι αφορά στους εργαζόμενους και την παραγωγική διαδικασία;

-- Σήμερα έχουν απομείνει 890 περίπου εργαζόμενοι στα 7 εργοστάσια των ΕΑΣ (Υμηττού, Ελευσίνας, Μάνδρας, Λαυρίου, Κύμης, Αιγίου, ΜΒΗ). Από το 2010 ως σήμερα έχουν συνταξιοδοτηθεί 750 εργαζόμενοι και έχουν απολυθεί άλλοι 240 «ενοικιαζόμενοι», που απασχολούνταν στην επιχείρηση από το 2005 περίπου. Χίλιες θέσεις εργασίας έχουν χαθεί συνολικά από το 2010 ως σήμερα. Οι εργαζόμενοι έχουν δει τους μισθούς τους να μειώνονται ως και 50% και το ετήσιο εισόδημα, μαζί με τον 13ο και 14ο μισθό που κόπηκε, να μειώνεται ως και 60%.

Τα τμήματα παραγωγής έχουν αποδεκατιστεί. Εργαζόμενοι με τεράστια πείρα και γνώσεις πρακτικές φεύγουν τα τελευταία χρόνια. Συνειδητά κυβέρνηση και διοίκηση δεν αναπληρώνουν ούτε τις άκρως απαραίτητες θέσεις-κλειδιά στην παραγωγή. Αυτό συμβαίνει τη στιγμή που τα στελέχη της εταιρείας γνωρίζουν εδώ και χρόνια πως τα κενά συνεχώς μεγαλώνουν. Οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι. Τους οφείλονται ακόμα και σήμερα 4, 5 και 6 μηνιάτικα.

Από τη συζήτηση με τον συντάκτη του «Ριζοσπάστη»
Από τη συζήτηση με τον συντάκτη του «Ριζοσπάστη»
-- Ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση; Ποιες είναι οι ευθύνες της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας;

-- Η αιτία που όλες οι κυβερνήσεις σχεδιασμένα απαξίωναν τα ΕΑΣ, πριν την κρίση και πολύ περισσότερο τώρα, είναι η στρατηγική της ΕΕ, που και στον τομέα των όπλων και των πυρομαχικών καθορίζεται από τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς των ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων. Αλλος παράγοντας είναι οι δεσμεύσεις της χώρας απέναντι στο ΝΑΤΟ, που καθόρισε την αγορά τεράστιων εξοπλιστικών προγραμμάτων, πολλά από τα οποία καμιά σχέση δεν έχουν με τις αμυντικές ανάγκες της Ελλάδας.

Η στάση των σωματείων, που ελέγχονται από τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού, ήταν σε κάθε φάση υπέρ των αποφάσεων όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ανοιξαν το δρόμο για να μπουν εργολάβοι στην καθαριότητα, στη φύλαξη και την παραγωγή, πολύ πριν το 2010. Κουβέντα δεν έλεγαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, όταν τεράστια κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού πήγαιναν για εισαγωγές όπλων και πυρομαχικών.

Κουβέντα δεν έλεγαν όταν οι κυβερνήσεις και οι διοικήσεις, αντί για παραγγελίες και συμβάσεις, εξασφάλιζαν μεγάλα τραπεζικά δάνεια με εγγυήσεις του Δημοσίου - τα σημερινά ελλείμματα - και μας έλεγαν «αφού πληρώνεστε, μη μιλάτε». Δέχτηκαν επί της ουσίας το ενιαίο μισθολόγιο, το καθεστώς της εργασιακής εφεδρείας, την κατάργηση των ΣΣΕ. Αρνήθηκαν και σαμπόταραν κάθε προσπάθεια συντονισμού στον κλάδο, στο όνομα του «εμείς να εξαιρεθούμε» από τις ανατροπές.

Αξιοποίησαν το φόβο και την ανασφάλεια των εργαζομένων. Το αποκορύφωμα είναι η πλήρης στήριξη του σχεδίου για παραπέρα συρρίκνωση και «αναδιάρθρωση» των ΕΑΣ, που αποφάσισαν κυβέρνηση και τρόικα. Χλεύαζαν κυριολεκτικά τις θέσεις της «Εργατοϋπαλληλικής Ενότητας», όποτε αναφερόμασταν σε προσλήψεις προσωπικού για να καλυφθούν τα κενά ή και για αυξήσεις σε μισθούς, γενικότερα για δικαιώματα. Ανοιχτά πλέον το τελευταίο διάστημα στηρίζουν τη διοίκηση και την κυβέρνηση, που, όπως λένε, «έσωσε τα ΕΑΣ»!

Εδώ και λίγους μήνες σταμάτησε ακόμα και να συνεδριάζει το ΔΣ του Σωματείου. Η πλειοψηφία αρνήθηκε να γίνει γενική συνέλευση και να αποφασίσουν οι εργαζόμενοι αν συμφωνούν ή διαφωνούν με το σχέδιο αναδιάρθρωσης, που από το καλοκαίρι γνωρίζαμε ότι προέβλεπε εταιρεία με 500 εργαζόμενους. Το αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν οι απειλές από τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές πως όποιοι θέλουν να κάνουν από δω και μπρος συνδικαλισμό και πολιτική, θα το κάνουν απογευματινές και νυχτερινές ώρες, γιατί το «πρωί όλοι δουλεύουμε για την εταιρεία». Ετοιμάζουν «γύψο» για τους εργαζόμενους.

-- Η συμφωνία στην οποία κατέληξαν κυβέρνηση - τρόικα ποιους στόχους υπηρετεί; Τι συνέπειες εκτιμάτε ότι θα έχει για τους εργαζόμενους στα ΕΑΣ, συνολικά για το λαό;

-- Η συμφωνία της κυβέρνησης και της τρόικας, που σημειωτέων δεν την γνωρίζουμε σε όλες τις λεπτομέρειες, προβλέπει την παραπέρα συρρίκνωση των ΕΑΣ, επιπλέον αποχωρήσεις προσωπικού, κλείσιμο εργοστασίων και νέα λειτουργία των ΕΑΣ με τη μορφή των «ΕΑΣ 1» και «ΕΑΣ 2», με κάλυψη - όπως λένε - των αναγκών σε προσωπικό μέσω εργολάβων ή ενοικιαζόμενων. Τα «ΕΑΣ 1» θα πάνε για ιδιωτικοποίηση ή λουκέτο. Οπως λένε, θα πάρουν μαζί τους τα χρέη και τα πρόστιμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τέσσερα από επτά εργοστάσια τα πάνε για κλείσιμο, για να μείνουν τρία εργοστάσια με 500 εργαζόμενους.

Στόχος κυβέρνησης και τρόικας είναι η λειτουργία των ΕΑΣ χωρίς στήριξη από τον προϋπολογισμό και με κερδοφορία. Διαφορετικά απειλούν ότι θα προχωρήσουν σε παραπέρα συρρίκνωση ή και στο κλείσιμο, γεγονός που θα έχει συνέπειες και για την αμυντική ικανότητα της χώρας, πέρα από αυτές που θα υπάρξουν για τους εργαζόμενους στα ΕΑΣ και τις οικογένειές τους.

Οι εργαζόμενοι στα ΕΑΣ, αν κληθούν να υλοποιήσουν τις συμβάσεις που η διοίκηση λέει πως έχει κλείσει, θα χρειαστεί να κάνουν «θαύματα», με δεδομένη την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η εταιρεία, μετά από χρόνια απαξίωσης. Πιθανόν αύριο να χρεώσουν σε εμάς τους εργαζόμενους το γεγονός ότι δεν μπορούμε να δουλέψουμε και να μας ρίξουν την ευθύνη για τις όποιες εξελίξεις...

-- Ποια είναι η πρόταση των ταξικών δυνάμεων για τα ΕΑΣ με κριτήριο την εξυπηρέτηση των αναγκών του λαού;

-- Οι ταξικές δυνάμεις στα ΕΑΣ χρόνια τώρα τονίζαμε την ανάγκη δημιουργίας μετώπου πάλης, με ολοκληρωμένο πλαίσιο διεκδικήσεων, στην προοπτική να παράγει η χώρα μας το μεγαλύτερο μέρος των πραγματικών αναγκών της σε εξοπλιστικό υλικό. Ταυτόχρονα, να αναπτύξει δραστηριότητες στον πολιτικό τομέα, που θα απαντάνε στην ανάγκη να καλυφθούν πραγματικές λαϊκές ανάγκες.

Επιμένουμε το συνδικαλιστικό κίνημα, οι εργαζόμενοι να δουν το συνολικό τους συμφέρον, που καμιά σχέση δεν έχει με το ένα ή με το άλλο σχέδιο «αναδιάρθρωσης», όπως αυτά που πλασάρουν κυβέρνηση και τρόικα. Αντίθετα, περνάει μέσα από τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, που βασίζεται στην κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, στην αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, με την εξουσία στα χέρια του λαού. Σήμερα υπάρχει ανάγκη και δυνατότητα για παραγωγή υλικού που θα διασφαλίζει την άμυνα της χώρας, όχι τα ΝΑΤΟικά σχέδια και τους πολέμους των ιμπεριαλιστών, που, εκτός όλων των άλλων κινδύνων, στοιχίζουν και πολλά δισ. ευρώ στο λαό.

Η παράταξή μας, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ καλούν τους εργαζόμενους στα ΕΑΣ να μη δεχτούν να δουλεύουν απλήρωτοι και χωρίς δικαιώματα. Να απαιτήσουν να μην απολυθεί κανείς εργαζόμενος, να μην κλείσει κανένα εργοστάσιο, να γίνουν άμεσα προσλήψεις εργαζομένων με συμβάσεις αορίστου χρόνου, να στηριχτούν τα ΕΑΣ από τον κρατικό προϋπολογισμό. Να σταματήσουν να πιστεύουν στα ψέματα της κυβέρνησης και της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας. Να βάλουν πλάτη ώστε τα ΕΑΣ και ο κλάδος του Μετάλλου, μαζικά και ενωτικά, να παλέψει για μια άλλη ανάπτυξη υπέρ των εργαζομένων και όχι υπέρ των μονοπωλίων.


Χ. Μ.

Τα εργοστάσια της αμυντικής βιομηχανίας

Τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα ΑΕ προέκυψαν από τη συγχώνευση της «ΠΥΡΚΑΛ» με την «Ελληνική Βιομηχανία Οπλων» το 2004. Διαθέτουν επτά παραγωγικές μονάδες στην Ελλάδα (Αίγιο, Ηπειρος, Λαύριο, Μάνδρα Αττικής, Ελευσίνα, Κύμη, Υμηττός) και ένα εργοστάσιο στην πρωτεύουσα της Αρμενίας Ερεβάν, όπου η εταιρεία δραστηριοποιείται μέσω της θυγατρικής της «LT-PYRKAL». Οι εργαζόμενοι στα ΕΑΣ ασχολούνται με την κατασκευή και συναρμολόγηση όπλων, συστήματα αντιαρματικών, οπλικά και πυραυλικά συστήματα, πυρομαχικά μικρού και μεσαίου διαμετρήματος, πυρομαχικά πυροβολικού.

Στις επιχειρήσεις της αμυντικής βιομηχανίας, περιλαμβάνονται ακόμα η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία και η Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων. Η πρώτη δημιουργήθηκε το 1975 και ασχολείται με την επισκευή και αναβάθμιση των πολεμικών αεροπλάνων, αλλά και των πυροσβεστικών αεροσκαφών της χώρας. Η ΕΛΒΟ είναι η μοναδική βιομηχανία κατασκευής τροχοφόρων και ερπυστριοφόρων οχημάτων στην Ελλάδα, τα οποία χρησιμοποιούν κυρίως οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις και έχει τις εγκαταστάσεις της στη Σίνδο της Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με τη διοίκηση της εταιρείας «για την ενίσχυση της παραγωγής της ΕΛΒΟ πέρα από τους 375 περίπου εργαζομένους της, δραστηριοποιούνται εκατοντάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ