Μπροστά στη διογκούμενη δυσαρέσκεια των συνταξιούχων που μένουν χωρίς εισόδημα, το υπουργείο πλασάρει τώρα μια «νέα λύση». Σύμφωνα με δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Εργασίας, η κυβέρνηση προσανατολίζεται σε νομοθετική ρύθμιση που θα καθιστά υποχρεωτική την απονομή «προσωρινής» σύνταξης. Ετσι, αντί μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα 2-3 μηνών οι αιτούντες σύνταξης να λαμβάνουν ολόκληρη τη σύνταξή τους - όπως τους υπόσχονταν - τώρα η κυβέρνηση σχεδιάζει να τους δίνει ένα μέρος αυτής. Η ιδέα της «προσωρινής» σύνταξης δεν είναι νέα. Η μέθοδος αυτή έχει ήδη ψηφιστεί σε εθελοντική βάση, αλλά οι εργαζόμενοι δεν την επιλέγουν φοβούμενοι - και δικαίως - ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε ακόμα μεγαλύτερη χρονική καθυστέρηση απονομής ολόκληρης της σύνταξής τους. Τώρα, η κυβέρνηση σχεδιάζει να τους υποχρεώσει να δίνει μόνο ένα μέρος της σύνταξής τους, χωρίς όμως να παίρνει ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπιση του πραγματικού προβλήματος, που είναι η έγκαιρη απονομή. Ετσι, δεν αποκλείεται να οδηγηθούμε σε ένα καθεστώς, όπου μπορεί οι δικαιούχοι να λαμβάνουν γρηγορότερα - αν γίνει και αυτό - μέρος της σύνταξής τους και το υπόλοιπο να παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες και στη γραφειοκρατία. Σε κάθε περίπτωση, πίσω από τη «νέα λύση», ελλοχεύουν ακόμα μεγαλύτεροι κίνδυνοι για τους συνταξιούχους. Κάποιο λάκκο έχει η φάβα, που λέει και ο λαός μας... Γιατί έτσι δεν αποκλείεται να μένουν για πολλά χρόνια, χωρίς να τους αποδίδονται ολόκληρες οι συντάξεις.
Αν με ένα μαγικό τρόπο εξαφανίζονταν απ' την Ελλάδα οι μετανάστες αναρωτιόμαστε τι θα έκανε μετά ο ΛΑ.Ο.Σ. χωρίς τους ...«βαρβάρους». Ούτε λίγο ούτε πολύ, με ανακοίνωσή του αφού επαίρεται ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ετεροχρονισμένα υιοθετούν τις προτάσεις του για τον «έλεγχο της λαθρομετανάστευσης», ανάγει τους μετανάστες σε ...εθνικό κίνδυνο! Οπως ακριβώς αναφέρει: «Ο ένας μετά τον άλλο κόμματα και πρόσωπα, υιοθετούν τις από δεκαετίας προτάσεις του ΛΑ.Ο.Σ. για τον έλεγχο της λαθρομετανάστευσης. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που χρόνια τώρα συναγωνίζονται ποιος θα στρώσει καλύτερα το χαλί της λαθρομετανάστευσης, είναι υπόλογοι απέναντι στον εθνικό κίνδυνο που περιέγραψε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τον Εβρο».
Να, λοιπόν, που οι κολασμένοι της Γης, αυτοί που σπρώχνονται βίαια στη μετανάστευση απ' τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και την καπιταλιστική βαρβαρότητα της εξαθλίωσης, αυτοί που νυχθημερόν έναντι πινακίου φακής παράγουν κέρδη για την πλουτοκρατία των χωρών όπου αναζητούν καταφύγιο, βαφτίστηκαν και εθνικός κίνδυνος. Επικίνδυνη η ρητορεία του ΛΑ.Ο.Σ. και όσων άλλων συνένοχων για τα βάσανα του λαού, που θέλοντας να συγκαλύψουν τις ευθύνες τους και την ενοχή τους, βρίσκουν με ευκολία αποδιοπομπαίους τράγους να τα φορτώσουν. Οι μετανάστες εργάτες δεν είναι κίνδυνος για τους Ελληνες εργάτες. Κίνδυνος για όλους μαζί τους εργάτες είναι η εξουσία των μονοπωλίων και όσοι την υπηρετούν, απ' όποια θέση. Μηδέ εξαιρουμένου του ΛΑ.Ο.Σ.
«Ο διάλογος κυβέρνησης - εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες δεν μπορεί να υποκαθίσταται από αφορισμούς μέσω τηλεπαραθύρων. Η κοινωνία ακούει αναδιαρθρώσεις και βλέπει αυξήσεις έως και 40%», δήλωσε χτες ο εκπρόσωπος Τύπου της «Δημοκρατικής Αριστεράς», Α. Παπαδόπουλος, σχετικά με την κατάσταση στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ας προσπεράσουμε την άποψη υπέρ του διαλόγου ανάμεσα στους θύτες και στα θύματα για ένα προαποφασισμένο έγκλημα. Γνωρίζει η «Δημοκρατική Αριστερά» ότι οι αναδιαρθρώσεις τις οποίες επικαλείται όχι μόνο δεν έρχονται σε αντιπαράθεση με τις αυξήσεις έως και 40%, αλλά ακριβώς εκεί συνίστανται, σε αυξήσεις στα εισιτήρια, τσεκούρωμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, χτύπημα του δικαιώματος των εργαζομένων να μεταφέρονται με φτηνό εισιτήριο, με ασφάλεια και χωρίς ταλαιπωρία από και προς τους τόπους δουλειάς, τα πανεπιστήμια κλπ.
Τα γνωρίζει όλα αυτά η «Δημοκρατική Αριστερά» και συνειδητά αποπροσανατολίζει προσπαθώντας να εμπεδωθεί στις λαϊκές συνειδήσεις σαν θετική η έννοια και η πολιτική των «αναδιαρθρώσεων». Οι αναδιαρθρώσεις όμως είναι καπιταλιστικές, αποσκοπούν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας της πλουτοκρατίας, στο να διαφύγει απ' την κρίση με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος και, κυρίως, έχοντας απαλλαγεί από εργασιακά δικαιώματα. Αυτές τις αναδιαρθρώσεις στηρίζει το νεότευκτο κόμμα του κ. Κουβέλη. Οσο για τους διαλόγους, χόρτασαν οι εργαζόμενοι και έχουν πλέον πείρα πως αυτά τα «τραπέζια» σημαίνουν παζάρια για το πόσα θα χάσουν. Γι' αυτό και αγωνίζονται, μόνο που φαίνεται ότι στη ΔΗΜ.ΑΡ. δεν αρέσουν οι αγώνες. Αρα βρίσκεται απέναντι απ' τους εργαζόμενους και το λαό.