Τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 18ο Συνέδριο παρουσίασε χτες η ΓΓ της ΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στη συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησε στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων της ΚΟΑ στη Θεμιστοκλέους. Από το βήμα, τόνισε την ανάγκη της πιο αποφασιστικής αξιοποίησης της ανοδικής πορείας του ΚΚΕ, εκτιμώντας ότι έχουν διαμορφωθεί οι προϋποθέσεις που συνιστούν ένα εφαλτήριο για μια δυναμική πορεία του Κόμματος. Την εκτίμηση αυτή εκφράζει, όπως τόνισε, και το κεντρικό σύνθημα του Συνεδρίου «ΚΚΕ Ισχυρό - 18ο Συνέδριο αντεπίθεσης», το οποίο απευθύνεται τόσο στα μέλη και τους φίλους του Κόμματος, αλλά και σε κάθε άλλο άνθρωπο του μόχθου. Αρχίζοντας τη συνέντευξη, η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε:

«Από τις 5 του μήνα ξεκίνησε ουσιαστικά και τυπικά η προσυνεδριακή δραστηριότητα του Κόμματος, με τη δημοσίευση του κειμένου του πρώτου θέματος που απασχολεί το Συνέδριο και στις 19 του μήνα θα δημοσιευτεί το κείμενο του δεύτερου θέματος του Συνεδρίου, που αφορά το σοσιαλισμό. Δηλαδή, ουσιαστικά η προσυνεδριακή περίοδος κρατάει 4,5 περίπου μήνες. Το Καταστατικό μάς υποχρεώνει τουλάχιστον 3 μήνες να κρατήσει η προσυνεδριακή περίοδος, αλλά η Κεντρική Επιτροπή εκτιμά ότι πρέπει να υπάρχει άνεση χρόνου, πριν από όλα για τα μέλη του Κόμματος, αλλά και για τους φίλους και οπαδούς και όλους όσους θα επικοινωνήσουμε σε αυτό το διάστημα στα πλαίσια του δημόσιου προσυνεδριακού διαλόγου.

Το 18ο Συνέδριο πραγματοποιείται 18 - 22 Φεβρουαρίου. Εχει κεντρικό σύνθημα "ΚΚΕ ισχυρό - 18ο Συνέδριο αντεπίθεσης".

Αυτό το σύνθημα, αντεπίθεση, έχει διπλή έννοια. Απευθύνεται πριν από όλα στα μέλη και τα στελέχη του Κόμματος, στον εαυτό μας, αλλά και στους φίλους και οπαδούς που πάντα είναι δίπλα μας. Απευθύνεται, ταυτόχρονα, με ένα διαφορετικό περιεχόμενο ευρύτερα στο λαό, στην εργατική τάξη, στους αυτοαπασχολούμενους, στους μικροπαραγωγούς αγρότες, στις γυναίκες και στη νεολαία που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα, στους μισθωτούς επιστήμονες.

Γιατί επιλέξαμε αυτό το σύνθημα, και είναι πολύ ουσιαστικό: Γιατί το σύνθημα αυτό εκφράζει την εκτίμηση που περιέχουν οι Θέσεις, ότι πρέπει να αξιοποιηθεί η ανοδική πορεία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, που είναι βεβαίως και αποκρυστάλλωμα μιας βασανιστικής ανασυγκρότησης από το 1991 και μετά, που οπωσδήποτε ανάμεσα στο 17ο και στο 18ο Συνέδριο έδωσε και πιο συγκεκριμένα και απτά παραδείγματα προόδου.

Εκτιμάμε ότι έχουν διαμορφωθεί οι προϋποθέσεις που συνιστούν ένα εφαλτήριο για μια δυναμική πορεία του Κόμματος. Δεν είναι τυχαίο ότι την περίοδο αυτή - και αυτό φάνηκε και στην εξόρμηση που πραγματοποιήσαμε, του «Ριζοσπάστη» - κυριαρχεί ένα πνεύμα μαχητικής αισιοδοξίας στις γραμμές μας ότι τα επόμενα χρόνια το Κόμμα θα ανεβάσει την προσφορά του και θα βρεθεί πολύ πιο κοντά στο ύψος των μεγάλων απαιτήσεων του εργατικού, του λαϊκού αγώνα.

Για εμάς δεν έχουν τόση σημασία οι εφήμερες κατακτήσεις, η εφήμερη πρόοδος. Μας ενδιαφέρουν βέβαια και αυτά, στο βαθμό που γίνονται εργαλείο για μια ουσιαστική και πολύπλευρη ισχυροποίηση. Δε μας παρασύρει το φαίνεσθαι, μας ενδιαφέρει πριν από όλα το είναι.

Αντεπίθεση, λοιπόν, σημαίνει αύξηση της απαιτητικότητας από τον εαυτό μας, να μη συγχωρούμε αδικαιολόγητες αδυναμίες, αστοχία, ολιγωρία. Οσο εξαρτάται από εμάς, να είμαστε πάντα στο ύψος των περιστάσεων και πιο συγκεκριμένα, ανάλογα με τις εξελίξεις, τις φάσεις και τη στροφή του αγώνα.

Η Κεντρική Επιτροπή στις Θέσεις, όπως έκανε και στο προηγούμενο Συνέδριο, και τώρα, επαναλαμβάνει ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας πρέπει να έχει πλήρη ετοιμότητα - όσο εξαρτάται τουλάχιστον από το εαυτό του και βεβαίως αυτό ισχύει και για την ΚΝΕ - να ανταποκριθούμε σε συνθήκες όπου έχουμε απότομη ανάπτυξη της ταξικής πάλης, ορμητική είσοδο νέων μαζών στον αγώνα, αλλά πρέπει να έχουμε και το ίδιο μαχητική ετοιμότητα σε περίπτωση που το κίνημα, για μια σειρά αντικειμενικούς λόγους, συγκεκριμένους λόγους, εμφανίζει στασιμότητα ή και προσωρινή υποχώρηση.

Να είμαστε δηλαδή, θα το πω χωρίς να ειρωνεύομαι αυτήν την έκφραση, παντός καιρού. Αυτό σημαίνει ποιότητα στη δουλειά και μαχητικότητα στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Πώς εκτιμάμε την πρόοδο που πραγματοποιήθηκε: Καλύφθηκε μια ορισμένη απόσταση που μας χώριζε από το στόχο να δουλεύει το Κόμμα ικανοποιητικά, με βάση τη στρατηγική του, θέμα που είχε κριτικά αντιμετωπίσει το 17ο Συνέδριο.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας απέκτησε μεγαλύτερη ικανότητα να εξειδικεύει και να προσαρμόζει τη γενική πολιτική του γραμμή. Να την εδραιώνει με επιχειρήματα, με συγκεκριμένες προτάσεις και στόχους πάλης στα λαϊκά προβλήματα. Να την εδραιώνει, δηλαδή, πάνω στα λαϊκά προβλήματα με την ανάδειξη αυτών των προβλημάτων, με την ανάδειξη της ενότητάς τους. Να εξειδικεύουμε κατά κλάδο και κατά περιοχή. Με μεγαλύτερη επιδεξιότητα επίσης μπορούμε να προσαρμοζόμαστε στις ανάγκες των πολιτικών αναμετρήσεων και της μαζικής πάλης. Ανάλογη είναι και η πορεία της ΚΝΕ. Είναι συνολικά θετική, εμφανίζει μεγαλύτερη ικανότητα και ωριμότητα στην ανάδειξη της δράσης της για τα αυξημένα προβλήματα της εργαζόμενης, της μαθητικής και σπουδαστικής νεολαίας.

Και το πιο σημαντικό, η ΚΝΕ βελτιώνει τον προσανατολισμό της στους χώρους εργασίας της νεολαίας, στη νεολαία που βιώνει τα προβλήματα της εργασιακής περιπλάνησης και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, στα προβλήματα των νέων ζευγαριών.

Τρίτο στοιχείο. Ο σπόρος, η ιδέα για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού, Αντιμονοπωλιακού, Δημοκρατικού Μετώπου πάλης καλλιεργήθηκε πιο συγκεκριμένα την περίοδο αυτή, κυρίως γιατί το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας άνοιξε ευρύτερα στο λαό την εναλλακτική πρόταση εξουσίας, την εκλαϊκεύει πιο πλατιά και πιο μεθοδικά. Και σήμερα εκτιμάμε ότι η λαϊκή πείρα είναι πιο πλούσια, λόγω των αρνητικών συνεπειών που δέχεται ο λαός στη ζωή του.

Στο διάστημα που μεσολάβησε, έγινε μια ορισμένη προσπάθεια να καλλιεργηθεί το έδαφος για τη διεύρυνση των συσπειρώσεων, που έχουν συγκροτηθεί τα προηγούμενα χρόνια στο εργατικό κίνημα, στο αγροτικό, στο χώρο των αυτοαπασχολούμενων και μικρών επιχειρηματιών, προσπάθεια ενταγμένη στη συγκρότηση του Μετώπου. Χάρη στις προσπάθειες του Κόμματος και την κοινή δράση, τις προσπάθειες δηλαδή και συνεργαζόμενων δυνάμεων και άλλων αγωνιστών και αγωνιστριών, οι συσπειρώσεις αυτές έχουν σταθεροποιηθεί και έχουν σημειώσει μια ορισμένη διεύρυνση, ιδιαίτερα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Ξεκίνησαν οι πρώτες προσπάθειες για το συντονισμό και την κοινή δράση των συσπειρώσεων. Εκτιμάμε ότι διαμορφώνεται ένα ριζοσπαστικό ρεύμα. Και όταν λέμε ριζοσπαστικό ρεύμα δεν εννοούμε τους κομμουνιστές βεβαίως αποκλειστικά, αλλά κόσμο που εκτιμά και τις θέσεις του Κόμματος. Αυτό το ρεύμα αποκρυσταλλώθηκε και στις εθνικές εκλογές του 2007 και κυρίως αποκρυσταλλώνεται στις δραστηριότητες που αναπτύσσει το Κόμμα.

Βεβαίως, η κοινωνική συμμαχία που αποτελεί θεμέλιο για τη συγκρότηση και στο κοινωνικό και στο πολιτικό επίπεδο του Αντιιμπεριαλιστικού, Αντιμονοπωλιακού, Δημοκρατικού Μετώπου, βρίσκεται ακόμα σε εμβρυακό στάδιο.

Ετσι, παραμένει επίκαιρη η εκτίμηση που περιέχεται στο Πρόγραμμα του Κόμματος ότι η δημιουργία του Μετώπου θα έχει ως αφετηρία την προώθηση της αντιμονοπωλιακής συμμαχίας στο κοινωνικό επίπεδο, γιατί από κει θα πυροδοτηθούν διεργασίες και πολιτικές ανακατατάξεις, τις οποίες θα τις ανιχνεύσουμε και για την περίπτωση των πολιτικών συμμαχιών που η πρότασή μας περιλαμβάνει για τη συγκρότηση του μετώπου.

Εκτιμάμε ότι ήταν ανεβασμένη η συμμετοχή και κυρίως ουσιαστική η παρέμβαση του Κόμματος σε πανελλαδικούς κλαδικούς και τοπικούς αγώνες, επίσης στη διεθνή δραστηριότητα με Κομμουνιστικά Κόμματα και αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, το Κόμμα προχώρησε στην αναδιάταξη των δυνάμεων, με κύριο στόχο την ενίσχυση της δουλειάς μας στην εργατική τάξη, στα εργοστάσια και στους χώρους εργασίας.

Στο τετράχρονο που πέρασε, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας βελτίωσε την παρέμβασή του σε ένα πολύ ευρύτερο φάσμα θεμάτων, όπου είχαμε σχετική υστέρηση τα προηγούμενα χρόνια, όπως είναι τα θέματα της πάλης για την πολιτική προστασία, για τις κοινωνικές υποδομές, την προστασία του περιβάλλοντος ως συστατικής πλευράς της ανάπτυξης.

Με συστηματικό τρόπο μελετάμε τις διεθνείς εξελίξεις, ενώ στο διάστημα αυτό ολοκληρώθηκε μια νέα, ας το πούμε, μελέτη - συνέχεια για το σοσιαλισμό και προχώρησε στο επίπεδο της Κεντρικής Επιτροπής η μελέτη της Ιστορίας του Κόμματος την περίοδο 1949 - 1974, μια από τις πιο ενδιαφέρουσες περιόδους της διαδρομής μας.

Εχει σημασία ότι το ζήτημα του σοσιαλισμού συζητήθηκε ήδη σε όλο το Κόμμα και επομένως το κείμενο που παρουσιάζουμε είναι η δουλειά της Κεντρικής Επιτροπής, η οποία βασίστηκε και στη συζήτηση που προηγήθηκε.

Στο ίδιο διάστημα, δώσαμε στη δημοσιότητα σημαντικό υλικό από αδημοσίευτα ντοκουμέντα από το ιστορικό μας αρχείο, οργανώσαμε τη βιβλιοθήκη - αρχείο "Χαρίλαος Φλωράκης", που ήδη έχει 2.500 χιλιάδες βιβλία και πάνω από 100.000 ψηφιοποιημένες σελίδες του Αρχείου.

Ενώ κτίζουμε, με τη βοήθεια και της Οικονομικής Εξόρμησης που εξαγγείλαμε, το κτίριο του Αρχείου του Κόμματος, που θα αξιοποιηθεί βεβαίως. Για να μπορούν να το επισκέπτονται και να το αξιοποιούν και άνθρωποι πέρα από το Κόμμα.

Σώσαμε το Αρχείο, έχει ξεκινήσει και η ψηφιοποίηση και προχωράμε ακάθεκτα στο να ολοκληρώσουμε αυτό το έργο, το οποίο, όπως ξέρετε, είναι έργο αυτή τη στιγμή από το 1994 - 1995 και μετά 13 χρόνων. Θα έλεγα, όταν τελειώσει, θα μπορούμε να μιλάμε για έναν πραγματικό άθλο, παίρνοντας υπόψη τις καταστροφές που δεχτήκαμε με την πλημμύρα.

Εκτιμάμε ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας σήμερα έχει τη δυνατότητα, αντέχει και μπορεί να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις που δέχεται από τον πολυπλόκαμο ταξικό αντίπαλο. Με στήριγμα τον καμουφλαρισμένο αντικομμουνισμό, τη συκοφάντηση του σοσιαλισμού, με στήριγμα επίσης το ρεφορμισμό και τον οπορτουνισμό, ρίχνει βάρος στο να ανακόψει την πρόοδο του Κόμματος και να παρεμποδίσει την ευρύτερη επαφή του με τις λαϊκές μάζες, με την εργατική τάξη. Δηλώνουμε όμως ότι το 2008 δεν είναι 1990 και 1991.

Η αντεπίθεση που σας είπα, που απευθύνεται στον εαυτό μας και αφορά οπωσδήποτε καθυστερήσεις στην επίτευξη στόχων, αναφέρεται - τους τίτλους θα πω - στη μεγαλύτερη αύξηση των ρυθμών στρατολογίας από την εργατική τάξη και στην ενίσχυση των υπαρχουσών Οργανώσεών μας στους χώρους εργασίας και δημιουργία νέων.

Στη μαζική καθημερινή κυκλοφορία του "Ριζοσπάστη".

Στην ακόμα πιο πλατιά διάδοση των θέσεων του Κόμματος και την εκλαΐκευση της πολιτικής μας. Βέβαια, μέσα από αγώνες, μέσα από την προσπάθεια συσπείρωσης, αλλά και με πλατιά, πολύμορφη πολιτική, μορφωτική, πολιτιστική δράση. Μια δραστηριότητα που πρέπει να συνδυάζεται απαρέγκλιτα με το διάλογο, την ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών, με στόχο τη διεύρυνση της κοινής δράσης. Τέλος, αναφερόμαστε στη μεθοδική προσπάθεια για την ανάδειξη νέων σε ηλικία στελεχών από την εργατική τάξη και γυναικών, για να εκφράζεται πιο πλατιά η πρωτοπόρα τάξη στα όργανα του Κόμματος και να γίνει πιο συστηματική η προσπάθεια ανανέωσης και αναδιάταξης των στελεχών, η ενίσχυση των επιτελείων του Κόμματος. Η ανάπτυξη θεωρητικής δουλειάς, η οποία θα μας βοηθήσει όχι γενικά να θεωρητικολογούμε, αλλά για να αποκτήσουμε μεγαλύτερη ικανότητα διείσδυσης στις εξελίξεις, να γενικεύουμε την πείρα, να προβλέπουμε τάσεις.

Το σύνθημα "αντεπίθεση", όπως είπαμε, απευθύνεται στην εργατική τάξη, στο λαό, στις γυναίκες, στη νεολαία. Θα το έλεγα ως εξής: Να μη λείψει κανείς αγωνιστής ή απλός εργάτης, απλός αυτοαπασχολούμενος, αγρότης, που υποφέρει. Να μη λείψει οπωσδήποτε κανείς ριζοσπάστης, αριστερός που δεν απεμπόλησε αρχές, προοδευτικός άνθρωπος.

Να μη λείψει σ' αυτό το κάλεσμα, σ' αυτήν την αντεπίθεση ακόμα κι αυτός που για κάποιο λόγο έμεινε στο πλάι τα τελευταία χρόνια, απογοητεύτηκε. Να μη λείψει εκείνος, που βρίσκεται σε πορεία αναζήτησης ενός άλλου δρόμου που οδηγεί σε μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας που καθορίζεται από τα λαϊκά συμφέροντα. Σαλπίζουμε την αντεπίθεση για αποφασιστική σύγκρουση με τα μονοπώλια, τις ιμπεριαλιστικές επιλογές, ιδιαίτερα τώρα που ο πολιτικός, ο ταξικός αντίπαλος παρουσιάζει σημάδια εξασθένησης, αλλά και ταυτόχρονα γίνεται πιο επικίνδυνος.

Και μόνο να δει κανείς τις διεθνείς εξελίξεις, τα μερίδια που χάνουν στην αγορά οι Ηνωμένες Πολιτείες, και δεν ξέρουμε πώς θα βγουν από την κρίση, είναι ένα ζήτημα που πρέπει να το πάρουμε σοβαρά υπόψη. Γιατί; Ταυτόχρονα, παλιοί και νέοι ανταγωνισμοί θα οξυνθούν και ενδεχομένως να υπάρχουν και νέοι γύροι αναμετρήσεων, εντάσεων και πολεμικών συρράξεων.

Και η Ελλάδα, βεβαίως, θα επηρεαστεί γιατί βρισκόμαστε, λόγω της γεωστρατηγικής μας θέσης, σ' αυτόν τον περίγυρο, αλλά και ταυτόχρονα καθημερινά φαίνεται ότι ο αντίπαλος δεν είναι τόσο δυνατός όσο νομίζουμε. Και ακριβώς πρέπει να προετοιμαστεί το εργατικό κίνημα, να προετοιμαστεί η συμμαχία του εργατικού κινήματος με τα άλλα λαϊκά στρώματα, για να αποκρουστεί η νέα επίθεση που έρχεται, να πετύχουμε νίκες. Υπάρχουν δυνατότητες να παλέψουμε τελικά, αυτό είναι το κυριότερο, για τη νίκη στο επίπεδο της εξουσίας. Να μην επιτρέψουμε, δηλαδή, στον αντίπαλο να ξεπερνάει τις δυσκολίες του, εξαιτίας της αδυναμίας του λαϊκού κινήματος.

Προμετωπίδα μας είναι ότι τα γενικά συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού στην Ελλάδα και στην Ευρώπη έχουν πρωτεύουσα σημασία και είναι διαμετρικά αντίθετα από τα γενικά συμφέροντα της αστικής τάξης και των κομμάτων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Και με την ευκαιρία, επειδή αυτές τις μέρες συζητιέται πάρα πολύ: Επανακρατικοποίηση, μερική κρατικοποίηση και κείνα και τα άλλα, εμείς λέμε ούτε κρατικοποίηση ούτε αποκρατικοποίηση. Και οι δυο επιλογές γίνονται για να διασφαλιστούν τα κέρδη.

Η απάντηση είναι να δημιουργηθούν προϋποθέσεις πολιτικές, κοινωνικοπολιτικές, ώστε να γίνει κοινωνικοποίηση στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, να σχεδιαστεί κεντρικά η κοινωνική παραγωγή με γνώμονα τις ανάγκες του ανθρώπου. Να συνδυαστεί με τη συνεταιριστικοποίηση για τους μικρούς παραγωγούς της πόλης και της υπαίθρου.

Να αναδειχτεί ο εργατικός, ο κοινωνικός έλεγχος στην προσπάθεια υλοποίησης της κεντρικά σχεδιασμένης λαϊκής οικονομίας. Αυτή είναι η προοπτική. Δεν είναι ένα όραμα που θα μας συναντήσει σε κάποιο ξύπνημα ένα πρωί. Θα είναι προϊόν βεβαίως κατακτήσεων και σκληρής αναμέτρησης.

Ποιος είναι ο άμεσος στόχος: Να επιταχυνθεί η διαδικασία ενότητας της εργατικής τάξης και η συμμαχία της με τα άλλα στρώματα σε εθνικό, περιφερειακό και ευρωπαϊκό επίπεδο και διεθνές. Συσπείρωση και πάλη γύρω από ριζοσπαστική γραμμή, με καρδιά τα πλήρη δικαιώματα των εργαζομένων για σταθερή δουλειά, μισθούς κλπ., για αποκλειστικά δημόσια Παιδεία και Υγεία, για τον ελεύθερο χρόνο, το περιβάλλον. Δηλαδή, αυτό που λέμε με επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Καμιά στήριξη στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ, στις επιλογές της λεγόμενης "παγκοσμιοποίησης", που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο παγκόσμιος καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός. Καμιά εθελοντική θυσία, για να σωθούν οι μονοπωλιακοί όμιλοι και η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Καμιά πίστη στις θεωρίες του μονόδρομου με το δόγμα της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας και της ευρωπαϊκής ενοποίησης ή με το δόγμα του ΝΑΤΟ.

Απειθαρχία και ανυπακοή στο τρομοκρατικό προπαγανδιστικό δόγμα ότι δεν επιτρέπεται καμία παρέκκλιση από τις παραπάνω συμμαχίες. Κι αυτό το δόγμα έχει στόχο να παγιδεύσει τις λαϊκές μάζες να μην αντιδράσουν στις νέες αναδιαρθρώσεις, τις αντιδραστικές, που έρχονται και που στοχεύουν να καταστήσουν σε διάφορες εθνικές και περιφερειακές αγορές την εργατική δύναμη ακόμη πιο φθηνή για το κεφάλαιο.

Θεωρούμε ότι υπάρχουν δύο στοιχεία τα οποία πρέπει να αξιοποιηθούν από το κίνημα, από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, από τους συνεργαζόμενους, από το ριζοσπαστικό ρεύμα που υπάρχει μέσα στην ελληνική κοινωνία: Το πρώτο στοιχείο είναι η υποχώρηση της απρόσκοπτης δικομματικής εναλλαγής, χωρίς βεβαίως να υποτιμάμε τα σενάρια συνεργασίας με ΛΑ.Ο.Σ., με Συνασπισμό κλπ.

Δεν πρόκειται απλώς για φθορά του τρόπου που ασκούν την εξουσία ή που την άσκησαν. Είναι φθορά της πολιτικής τους στα μάτια των λαϊκών μαζών και αντανακλά τη δυσκολία της εξουσίας των μονοπωλίων να δίνει παροχές και μ' αυτόν τον τρόπο να ενσωματώνει τις λαϊκές μάζες με τον ίδιο τρόπο που το έκανε παλαιότερα. Αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία. Δε θέλω να το αναπτύξω περισσότερο. Και το δεύτερο στοιχείο είναι η συγκεκριμένη φάση που περνάμε, σε συνδυασμό βεβαίως με τις γενικότερες εκτιμήσεις που γίνονται στις Θέσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας για τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, για την όξυνση των αντιθέσεων, για πιθανές αναδιατάξεις μέσα στο ίδιο το ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Μιλάμε πιο ειδικά για την έναρξη του κύκλου της κρίσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Ευρώπη και διεθνώς που ακριβώς δίνεται η ευκαιρία μιας νέας, θα λέγαμε, συνειδητοποίησης, συσπείρωσης δυνάμεων, αντεπίθεσης. Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι διαφωνούμε ριζικά με το πώς αντιμετωπίζουν τις αιτίες αυτής της κρίσης η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, που την αντιμετωπίζουν, σκοπίμως κατά τη γνώμη μας, με το κεφάλι κάτω και τα πόδια ψηλά. Παραποιούν τις αιτίες της κρίσης, ενώ ξέρουν και το βαθύτερο χαρακτήρα της.

Εμείς ξεκινάμε από το εξής: Πρόκειται για κρίση που δεν ξεκίνησε ή δεν αφορά μόνο το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Είναι η περιοδική εκδήλωση της κρίσης που έχει σχέση με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, έχει σχέση με την καπιταλιστική παραγωγή και αναπαραγωγή του συστήματος. Και εδώ είναι, αν θέλετε, και η ουσία της διαφορετικής μας πρότασης.

Η καπιταλιστική παραγωγή δε γίνεται για τις κοινωνικές ανάγκες, αλλά για το κέρδος. Κι όταν μειώνεται η παραγωγή την περίοδο της κρίσης, δε γίνεται γιατί έχουν ικανοποιηθεί οι ανθρώπινες ανάγκες, άρα πρέπει να μειώσουμε την παραγωγή, αλλά γιατί δεν πραγματοποιείται το κέρδος και το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε. Κλείνουν επιχειρήσεις, απολύονται άνθρωποι.

Το πιστωτικό σύστημα για μας είναι ακριβώς μοχλός της υπερπαραγωγής και της κερδοσκοπίας και είναι αστεία η τοποθέτηση ότι μπορεί να διορθωθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα ή οι άνθρωποι - όπως είπε ο πρόεδρος του Συνασπισμού - να λογίζονται πάνω από τις τράπεζες.

Η κερδοφορία και η κερδοσκοπία πάνε αντάμα και βεβαίως το χρηματοπιστωτικό σύστημα συμβάλλει και στην κερδοφορία και συμβάλλει κυρίως και στην κερδοσκοπία. Δεν μπορεί να διαχωριστεί. Ολες οι προτάσεις και οι συζητήσεις που γίνονται διαχωρίζουν αυτές τις δύο διαδικασίες. Και πάνω απ' όλα ξεχνάνε το εξής πράγμα, ότι το χρήμα στην πραγματικότητα τι είναι; Το κεφάλαιο που έχει πραγματοποιηθεί ρουφώντας το αίμα των εργαζομένων, την υπεραξία που παράγουν οι εργαζόμενοι και βεβαίως η απληστία για το κέρδος θέλει ακριβώς όλο και μεγαλύτερα κεφάλαια και σ' αυτά τα πλαίσια οι τράπεζες έχουν να βοηθήσουν στο εξής πράγμα: Μέχρι το κεφάλαιο να ξαναγυρίσει πίσω στην παραγωγή για να πραγματοποιήσει όσο γίνεται μεγαλύτερο κέρδος, οι τράπεζες υποτίθεται ότι εξασφαλίζουν, και σε αρκετές περιπτώσεις το εξασφαλίζουν, επενδύοντας σε ένα ολόκληρο χαρτοβασίλειο, ομόλογα δομημένα, μη δομημένα.

Και, βεβαίως, μ' αυτόν τον τρόπο μπορεί να συσσωρευτούν αμύθητα κέρδη, στη βάση πάντως του κεφαλαίου το οποίο μπαίνει στην κερδοσκοπία που πραγματοποιήθηκε από την παραγωγή, εμφανίζονται λοιπόν αυτά τα αμύθητα κέρδη με διάφορες μορφές. Είπα αμοιβαία κεφάλαια, ομόλογα, μετοχές και χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, χρηματοδοτικές εταιρείες διαχείρισης κεφαλαίου. Αλλά ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής είναι άναρχος. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και ο διακρατικός και ανάμεσα στα μονοπώλια. Και στο κάτω - κάτω, όλα αυτά τα χαρτιά που αγοράζονται και πωλούνται είναι στη βάση της πρόβλεψης και πάρα πολλές φορές φουσκώνεται το κεφάλαιο, ενώ στην πραγματικότητα είναι σχετικά ή και απόλυτα υποτιμημένο.

Η βάση, λοιπόν, της κρίσης είναι αυτή και οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να βοηθήσουν να μπαλωθούν οι τρύπες της κρίσης. Ολα τα μέτρα που παίρνονται και συζητάνε μόνο για τους καταθέτες, είναι μέτρα για να μη χάσουν τις καταθέσεις, ανταγωνίζονται μεταξύ τους οι τράπεζες, έχει αρχίσει ένας πόλεμος και στην Ελλάδα ποια τράπεζα είναι πιο σοβαρή, ποια έχει μεγαλύτερη εγγύηση για να τραβήξει τις καταθέσεις.

Αναγκάστηκε, μάλιστα, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας να τους πει ότι πρέπει να είναι σωστοί μεταξύ τους και να μην αρχίσει το κυνήγι. Σήμερα το πρωί άκουγα σε ραδιοφωνικό σταθμό παράγοντες των τραπεζών που έλεγαν "η δική μας τράπεζα δεν έχει κανένα πρόβλημα, μπορείτε να καταθέσετε τα λεφτά σας".

Βεβαίως, εμείς δε θέλουμε άνθρωποι που έχουν κάποιες καταθέσεις για δύσκολες ώρες να τις χάσουν, ούτε το συζητάμε. Και γι' αυτό προτείναμε και συγκεκριμένα μέτρα γι' αυτό το θέμα. Αλλά η ουσία των επιλογών είναι να συγκεντρώσει η ισχυρότερη τράπεζα περισσότερα κεφάλαια για να τα χρησιμοποιήσει πάλι στον τζίρο της κερδοσκοπίας.

Εμείς παρεμβαίνουμε για τους μικροκαταθέτες, δε χολοσκάμε για τις μεγάλες καταθέσεις. Παρεμβαίνουμε, επίσης, με πιο ουσιαστικά μέτρα. Βάζουμε το εξής θέμα: Γιατί πρέπει δηλαδή μια οικογένεια εργατική να πηγαίνει να παίρνει δάνειο για να πάρει κατοικία και μάλιστα δάνειο με τους όρους που ξέρουμε και να το πληρώνει 30 και 35 χρόνια;

Βεβαίως, μπορεί να πούμε με χαμηλά επιτόκια, άτοκα δάνεια στα νέα ζευγάρια, δηλαδή έχουμε προτάσεις και για το σήμερα, αλλά ήρθε η ώρα να σκεφτούμε, γιατί πρέπει να παζαρεύουμε τους όρους δανεισμού και όχι να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας. Αν, δηλαδή, πας σ' αυτή τη λογική, τι θα περισώσω απ' αυτήν την κατάσταση, δεν πρόκειται να περισώσεις ουσιαστικά τίποτα, θα χάσεις πολύ περισσότερα. Σήμερα, στη Βουλή επανακαταθέτουμε την πρόταση, που έχει σχέση με την προστασία των ανέργων. Βλέποντας ακριβώς την κρίση παίρνουμε μέτρα. Φέρνουμε το θέμα στη Βουλή "στην ώρα του Πρωθυπουργού" τι γίνεται με τα ασφαλιστικά ταμεία. Δε μας καθησυχάζει καθόλου η Κα Πετραλιά.

Δηλαδή, παρεμβαίνουμε, ούτως ώστε οι συνέπειες της κρίσης να μη χτυπήσουν αυτούς που χτυπάνε πάντα, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να αναδειχτεί το εξής ζήτημα: Κάθε κρίση που υπάρχει, και οι κυκλικές κρίσεις θα έρχονται και θα επανέρχονται, δείχνουν τον ιστορικά παροδικό χαρακτήρα του συστήματος.

Και ακριβώς επειδή σήμερα το σύστημα έχει υποστεί κάποιες ρωγμές, αυτός που μπορεί να διευρύνει τις ρωγμές είναι το κίνημα και όχι τα κομπρεμί που γίνονται από τα πάνω.

Και, τέλος, υπάρχει ένα θέμα. Τώρα ανακάλυψαν την κρίση; Δείτε τις Θέσεις του Κόμματος σε προηγούμενα συνέδρια, σε αρθρογραφία. Εχουμε μιλήσει γι' αυτό και, αν θέλετε, υπάρχει πάρα πολύ υλικό από την κρίση του '97, του '98, του '99, τα ίδια πράγματα συζητούσανε, τα ίδια μέτρα χρησιμοποίησαν. Και τι έγινε; Βγήκαν από την κρίση οι Ασιατικές Τίγρεις. Πάνε καλά; Αυτό είναι το θέμα.

Η κρίση στην Ελλάδα δεν έχει ξεσπάσει ακόμα. Εχει τις συνέπειες από την ευρωπαϊκή κρίση, αλλά ακόμα δεν έχει ξεσπάσει. Θα ξεσπάσει όμως και θα είναι πάρα πολύ βαθιά και πάρα πολύ βαριά, γι' αυτό το κίνημα πρέπει να είναι έτοιμο να την αντιμετωπίσει και όχι να συρθεί σε μια πολιτική ενσωμάτωσης στο σύστημα, να διασωθεί κάτι, που το κάνουν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, Συνασπισμός και ΛΑ.Ο.Σ., διότι δεν έχουν βέβαια ανατρεπτική πρόταση.

Και θα χτυπήσει η κρίση για πολλούς λόγους. Κατ' αρχήν, υπάρχουν μια σειρά από παράγοντες. Μόνο το έλλειμμα, αν δείτε, του εμπορικού ισοζυγίου υπάρχουν οι ίδιοι παράγοντες που υπάρχουν και σε κάθε καπιταλιστική χώρα, ανεξάρτητα από τις διεθνείς επιδράσεις, αλλά υπάρχει και ένας πρόσθετος παράγοντας.

Η Ελλάδα έχει καταφέρει να είναι μια δυνατή χώρα στα πλαίσια των Βαλκανίων, στα πλαίσια μιας ανισόμετρης ανάπτυξης. Εκμεταλλεύτηκε τους λαούς και τις αγορές των Βαλκανίων, σε μια περίοδο που η καπιταλιστική παλινόρθωση δεν είχε ακόμα οργανωθεί, δεν είχε αναπτυχθεί σταθερά.

Τις αγορές που έχει το ελληνικό κεφάλαιο και τα μονοπώλια είναι πολύ πιθανόν τα επόμενα χρόνια να τις χάσει, και τους διαύλους επικοινωνίας, διότι η Ρουμανία αναπτύσσεται, η Βουλγαρία αναπτύσσεται καπιταλιστικά, παραμένουν οι ανισότητες μεταξύ τους, αλλά στα Βαλκάνια τώρα θα μπουν οι πιο μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι.

Και επομένως, μια σειρά παράγοντες που βοηθούσαν την αστική τάξη της χώρας, τα μονοπώλια, να αντέχουν, αυτός ο παράγοντας μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις μιας πρώιμης κρίσης οικονομικής στην Ελλάδα, που καταλαβαίνετε θα είναι πάρα πολύ οξυμένη, διότι υπάρχουν και όλοι οι άλλοι οι εσωτερικοί παράγοντες. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ξαναλέει: Η εργατική τάξη και ο λαός γενικότερα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε αυτήν την κατάσταση. Και βεβαίως θα είμαστε έτοιμοι όχι μελετώντας και καθήμενοι στα σπίτια μας και αναλύοντας, αλλά θα είμαστε έτοιμοι αν με ακόμα μεγαλύτερη ικανότητα, μαχητικότητα και συσπειρωτική ικανότητα βρισκόμαστε μέσα στους αγώνες.

Και θα το πω, οι εκλογικές αναμετρήσεις πρέπει να δείξουν ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού βλέπει μπροστά. Δεν εγκλωβίζεται σε σενάρια που βοηθούν το σύστημα να τα βγάλει πέρα. Το λαβώνει όσο μπορεί και το χτυπάει όσο μπορεί. Δε λέμε ότι θα έρθει η ανατροπή σε μια μέρα. Ομως έχει σημασία να ενισχυθεί ο ριζοσπαστικός πόλος της αντεπίθεσης, ο οποίος δεν μπορεί να ισχυροποιηθεί δίχως την ισχυροποίηση του ΚΚΕ.

Αλλά, λέμε ταυτόχρονα ότι και μόνο ισχυρό ΚΚΕ δε φτάνει. Χρειάζεται συσπείρωση δυνάμεων, χρειάζεται το έμβρυο που υπάρχει σήμερα του μετώπου να γίνει τουλάχιστον ένα παιδί στα επόμενα χρόνια».