Είναι η πρώτη συγκέντρωση του 2024, μιας χρονιάς που θα είναι γεμάτη προβλήματα και προκλήσεις. Το 2023 κληροδότησε τεράστια οικονομικά προβλήματα για τον λαό, με κυρίαρχο την ακρίβεια, που σαν βραχνάς στραγγαλίζει τα λαϊκά νοικοκυριά.

Μας κληροδότησε τον πόλεμο στην Ουκρανία, με τις τεράστιες επιπτώσεις, και, τέλος, τη σφαγή της Παλαιστίνης, που δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Σε όλους αυτούς τους πολέμους είναι πολύ σοβαρή και επικίνδυνη για τον λαό μας η εμπλοκή της Ελλάδας, μια εμπλοκή στην οποία μας έχουν σύρει όλες οι κυβερνήσεις, και της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει μεγάλες και ιστορικές ευθύνες απέναντι στον λαό για την υπογραφή της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας, την επέκταση των βάσεων στη χώρα, την υπογραφή της ΝΑΤΟικής Συμφωνίας των Πρεσπών.

Βέβαια, το 2023 χαρακτηρίστηκε από μεγάλες λαϊκές και εργατικές κινητοποιήσεις, τη νίκη της «Πανσπουδαστικής» στις φοιτητικές εκλογές και δύο εκλογικές αναμετρήσεις, από τις οποίες το ΚΚΕ βγήκε σημαντικά ενισχυμένο. Αυτό δεν έγινε τυχαία. Εγινε μετά από ακούραστη, καθημερινή, συστηματική δουλειά μέσα στη νεολαία και στον λαό. Ετσι, χιλιάδες πολίτες στήριξαν τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ και της «Λαϊκής Συσπείρωσης», επιβραβεύοντας και μ' αυτόν τον τρόπο τη συνεπή πολιτική του. Το ΚΚΕ είναι ο μοναδικός εγγυητής των λαϊκών αγώνων και ο μοναδικός εγγυητής της μεγάλης ανατροπής. Γι' αυτό και η εκλογική ενίσχυσή του, καθώς και η ανάδειξη της «Λαϊκής Συσπείρωσης» ξανά στη δημοτική αρχή της Πάτρας, μπορούν και πρέπει να μεταγγιστούν ως δύναμη στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες.

Οι δεκάδες οργανώσεις της αριστεράς σήμερα φυλλορροούν, αφήνοντας «μετέωρους» εκατοντάδες αγωνιστές, που κινδυνεύουν να παροπλιστούν. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν χιλιάδες μέλη και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, που μετά το δεύτερο σοκ που έχουν υποστεί βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση.

Η ιδεολογική και πολιτική διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα οδηγούσε στο σημείο όπου βρισκόμαστε σήμερα. Κάνουμε έκκληση σε όλους αυτούς τους ανιδιοτελείς αγωνιστές να συμπορευτούν με το Κόμμα της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ. Να μην την πατήσουν άλλη μια φορά, στρεφόμενοι σε δήθεν νέα σχήματα που είναι φτιαγμένα με παλιά υλικά, όπως η «Νέα Αριστερά».

Οι εκκλήσεις όμως δεν αρκούν. Θα πρέπει όλον αυτόν τον κόσμο να τον προσεγγίσουμε. Να τον πείσουμε ότι η αποτυχία της σοσιαλδημοκρατίας σε καμία περίπτωση δεν λογίζεται ως αποτυχία της ιδεολογίας που υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, που παλεύει με προοπτική τη συνολική τους απελευθέρωση. Να εξηγήσουμε ότι η αναγνώριση του λάθους είναι προτέρημα του αριστερού, του αγωνιστή, του επαναστάτη.

Οτι η συμπόρευση με το ΚΚΕ θα τους δώσει τη δυνατότητα να βοηθήσουν τον λαό μας σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία. Αυτό το χρωστούν και στον λαό, αλλά και στον εαυτό τους.

Σύντροφε Γενικέ Γραμματέα, δήμαρχε, συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, θα πω κάποια πράγματα όπως τα βλέπω και όπως τα καταλαβαίνω.

Ολοι ξέρουμε πόσο δύσκολη είναι η καθημερινότητα για τους εργαζόμενους και γενικά για τον απλό λαό.

Από τη μεταπολίτευση και μετά είχαμε μια εναλλαγή στις κυβερνήσεις μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, οι οποίες έφεραν τη χώρα σε αυτό το χάλι και εξυπηρετούσαν το μεγάλο κεφάλαιο.

Κάποια στιγμή ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ με σύνθημα «πρώτη φορά αριστερά», γέμισε ελπίδες τον κόσμο, και τι έκανε;

Εκανε το «όχι» «ναι».

Ψήφισε ένα καινούργιο, χειρότερο μνημόνιο και γενικά στραγγάλισε τον λαό με τη φορολογία, με αποτέλεσμα να σκοτώσει την ελπίδα, να ξαναφέρει τη ΝΔ στην κυβέρνηση και να λέει ο κόσμος «όλοι ίδιοι είναι».

Εμείς οι εργαζόμενοι που φάγαμε τις σφαλιάρες μας, πρώτα από το ΠΑΣΟΚ και μετά από τον ΣΥΡΙΖΑ, έπρεπε να στραφούμε σε κάποιον άλλο πολιτικό χώρο.

Τι βλέπαμε;

Το μόνο κόμμα που πραγματικά στήριξε αταλάντευτα τις διεκδικήσεις των εργαζομένων ήταν το ΚΚΕ.

Με τον λόγο των βουλευτών του μέσα στη Βουλή, στα ΜΜΕ, στις διαδηλώσεις, στις πορείες, όπου ήταν μπροστάρηδες από τον Γενικό Γραμματέα μέχρι το πιο απλό μέλος, και γι' αυτό είναι τόσο μαζικές οι συμμετοχές.

Δώδεκα χρόνια ασχολούμαι με τον συνδικαλισμό. Τα τελευταία δύο είμαι πρόεδρος στο Σωματείο Εργαζομένων Υπεραστικού ΚΤΕΛ Αχαΐας και αντιπρόσωπος στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας.

Από τις πρώτες συνεδριάσεις κατάλαβα ότι το Εργατικό Κέντρο λειτουργεί για το συμφέρον των εργαζομένων, σε αντίθεση με την ηγεσία της ΓΣΕΕ, η οποία είναι ανύπαρκτη.

Τόσα αντεργατικά νομοσχέδια έχουν περάσει με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, και ακόμα χειρότερα με την τωρινή, και αυτοί δεν εμφανίζονται πουθενά.

Πριν ενάμιση χρόνο έγινε η πανελλαδική σύσκεψη σωματείων του ΠΑΜΕ στη Δραπετσώνα.

Τι είδα εκεί;

Πρώτα - πρώτα τη συντροφικότητα που υπήρχε και που λείπει στη σημερινή κοινωνία, όπου το σύστημα προωθεί το «ο θάνατός σου η ζωή μου».

Συζητάμε άγνωστοι άνθρωποι μεταξύ μας και βλέπαμε ότι έχουμε έναν κοινό σκοπό, ότι δεν είμαστε μόνοι μας.

Δεύτερο και σπουδαιότερο: Μάθαμε ότι οι εργαζόμενοι στην COSCO κατέβηκαν σε απεργία, με αφορμή τον θάνατο του Δημήτρη Δαγκλή (τον οποίο γνώριζα και προσωπικά, γιατί πριν δούλευε στον σταθμό του ΚΤΕΛ Κηφισού), που σκοτώθηκε σε εργατικό «ατύχημα», γιατί είχε εξοντωτικό ωράριο και γιατί στο πόστο όπου δούλευε, αντί να υπάρχουν 6 άτομα, υπήρχαν 4.

Μέσα από τον αγώνα τους κέρδισαν όλα τους τα αιτήματα!

Μάθαμε ότι οι εργαζόμενοι ντελιβεράδες στην «e-food» απήργησαν και δικαιώθηκαν, και φυσικά για τους οικοδόμους, που κέρδισαν αύξηση 38% στο μεροκάματο και κανένα κανάλι δεν το ανέφερε αυτό.

Λυπήθηκα που δεν ήταν εκεί όλα τα μέλη του Σωματείου μου, για να καταλάβουν ότι δεν είναι όλοι ίδιοι και πως πρέπει να γίνονται αγώνες, ότι έχουν αποτελέσματα.

Γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι: Για τη σφαγή του άμαχου πληθυσμού στη Γάζα, μόνο το ΚΚΕ κατήγγειλε ανοιχτά αυτό το έγκλημα, όταν οι άλλοι συντάσσονταν ανοιχτά με τους Αμερικάνους ή κάνανε τα κορόιδα.

Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές είχα την τιμή να συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Συμμετείχαν επιστήμονες, επαγγελματίες, αθλητές, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία ήταν εργαζόμενοι.

Αυτό είναι μια πραγματική απόδειξη ποιο είναι το Κόμμα του λαού.

Αποδεικνύεται επίσης από την αποψινή εκδήλωση ότι είναι το Κόμμα του λαού, από το γεγονός ότι ο ΓΓ και τα στελέχη του Κόμματος κάθονται και ακούνε τι έχει να πει ένας απλός οδηγός. Δεν νομίζω ότι το κάνουν πολλά κόμματα αυτό.

Θεωρώ χρέος να πείσω όσο περισσότερους μπορώ να στηρίξουν το ΠΑΜΕ και να ψηφίσουν το ΚΚΕ, δυναμώνοντάς το, για να διεκδικήσουν καλύτερη ποιότητα ζωής, καλύτερους μισθούς - συντάξεις και καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους, τα οποία οι αστικές κυβερνήσεις τα προορίζουν για σύγχρονους είλωτες, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα, ή στην καλύτερη περίπτωση να φύγουν μετανάστες.

Από τους εργαζόμενους έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον φόβο, την άγνοια, την αδιαφορία, τη δυσπιστία.

Καθήκον μας είναι να τα πολεμήσουμε αυτά, να πυκνώσουμε τις γραμμές του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, με επιχειρήματα, υπομονή και τιμιότητα.

Σας ευχαριστώ πολύ, γεια σας!

Φίλες και φίλοι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Είναι μεγάλη τιμή και ταυτόχρονα μεγάλη ευθύνη να εκπροσωπείς το ΚΚΕ στο μαζικό κίνημα, και ακόμα περισσότερο όταν είσαι εκλεγμένος σε ένα Δημοτικό Συμβούλιο.

Υπάρχουν φορές που αισθάνεσαι τα πόδια σου να λυγίζουν και άλλες που αγωνιάς αν θα καταφέρεις να σταθείς σωστά, στο ύψος των περιστάσεων και των αναγκών.

Και η αγωνία αυτή δεν έχει να κάνει τόσο με το τι θα πουν οι σύντροφοί σου στον αγώνα, αλλά με το αν θα καταφέρεις να εκφράσεις τις ανησυχίες και τις προσδοκίες του κόσμου, που περιμένουν από σένα «το διαφορετικό», την άλλη πρόταση, μια χαραμάδα ελπίδας στη ζοφερή τους πραγματικότητα.

Είναι αλήθεια ότι η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από πλήθος αντιδραστικών αλλαγών, που στόχο έχουν τα λαϊκά στρώματα και τις διαχρονικές κατακτήσεις του εργατικού κινήματος.

Χαρακτηρίζεται όμως και από την αποκάλυψη των διαφόρων δήθεν «αριστερών» σειρήνων, που καλούσαν τον λαό σε επιλογές «προοδευτικής» διαχείρισης του συστήματος, που τον κανάκευαν ότι θα είναι αυτός ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Λες και μπορεί να υπάρξει προοδευτική διαχείριση του καπιταλισμού, ενός άκρως αντιδραστικού συστήματος.

Οι μάσκες έπεσαν. Τα ψευτοδιλήμματα αποκαλύφθηκαν. Και όταν ο κουρνιαχτός κατακάθισε, το ερώτημα ήταν ένα: «Τώρα τι; Με ποιον και γιατί;».

Και σε αυτά τα ερωτήματα η απάντηση είναι μία: «Μόνο ο λαός σώζει τον λαό»!

Η εμπειρία μου όλα αυτά τα χρόνια δείχνει ότι είναι πολλοί αυτοί που διψούν να ακούσουν την άποψη του ΚΚΕ, που βλέπουν τη συνέπεια και την ορθότητα των εκτιμήσεων των κομμουνιστών, που αναγνωρίζουν ότι μια σειρά γεγονότα και εξελίξεις, τα οποία το ΚΚΕ είχε προβλέψει, τα βρήκαν μπροστά τους. Μπορεί να μη μας ψήφισαν, μπορεί να μην αγωνίστηκαν μαζί μας, πλάι μας, αλλά προσδοκούν σε μας την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, κάτι να γίνει καλύτερο, να δουν μια «άσπρη μέρα».

Είναι καθήκον δικό μας να τους αφυπνίσουμε, να τους πείσουμε ότι πρέπει να κάνουν το βήμα, να μπουν μπροστά στον αγώνα και όχι να μένουν στα μετόπισθεν. Να συμπορευτούν με το ΚΚΕ.

Είναι σημαντικό από τη λαϊκή αγανάκτηση που υπάρχει να περάσουμε στην πιο μαζική λαϊκή διεκδίκηση. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αναχαιτίσουμε τις αντιδραστικές επιλογές, να διατηρήσουμε τα κεκτημένα και να οραματιστούμε ένα καλύτερο αύριο για μας και τα παιδιά μας.

Η πείρα δείχνει ότι όπου υπάρχει μαζική αντίδραση και διεκδίκηση, υπάρχουν και νίκες. Νίκες όμως που μας πεισμώνουν, που μας προτρέπουν για ακόμα περισσότερες μάχες, με ακόμα μεγαλύτερη αγωνιστικότητα, για ακόμα μεγαλύτερες ρωγμές στο σύστημα, μέχρι την τελική νίκη.

Είμαι σίγουρη ότι ο καθένας από μας θα έχει να πει τη δική του ιστορία: Από το ρεύμα που δεν κόπηκε, την οικογένεια που δεν βρέθηκε στον δρόμο λόγω πλειστηριασμού, την έγκυο που δεν απολύθηκε, την κλαδική Σύμβαση που υπογράφηκε. Εχει να πει για τους νοσοκομειακούς γιατρούς που πασχίζουν να κρατήσουν τη δημόσια Υγεία όρθια, για τους μαθητές και τους φοιτητές που αγωνίζονται για το δικαίωμα στη μόρφωση, για τους εργάτες που αντιπαλεύουν την εργοδοτική ασυδοσία, τους αγρότες που παλεύουν για την επιβίωση, και ο κατάλογος τελειωμό δεν έχει...

Στην Ελλάδα που πεινάνε κι αυτοί που δουλεύουν, γίνεται κάθε μέρα και πιο κατανοητό ότι η οποιαδήποτε θετική εξέλιξη γίνεται μέσα από την προσπάθεια των πολλών. Ενας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, πόσο μάλλον αν κάθεται απλός παθητικός θεατής των γεγονότων στον καναπέ του.

Δεν διεκδικούμε το αλάθητο του Πάπα. Δεν υποτιμάμε τις δυσκολίες και τους αρνητικούς συσχετισμούς. Ξέρουμε όμως ότι τώρα είναι η ώρα που το ρεύμα της αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, το οποίο ενισχύεται, πρέπει να βρει διέξοδο.

Και εγώ η ίδια από την πείρα μου σαν γιατρός, και μάλιστα συνδικαλίστρια γιατρός σε ένα νοσοκομείο που στενάζει από τις χρόνιες ελλείψεις, θεωρώ πλέον ότι η διέξοδος αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από τη συμπόρευση με το ΚΚΕ παντού, στο εργοστάσιο και στο γιαπί, στο χωράφι και στο σχολείο, στο νοσοκομείο, στο γραφείο και στη συνοικία, στους μικρούς και στους μεγάλους αγώνες.

Γνωρίζουμε ότι «έχουμε να κλάψουμε ακόμα πολύ μέχρι να μάθουμε τον κόσμο να γελάει», αλλά δεν θα σταματήσουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε για τον άνθρωπο, γιατί «αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, δεν θα πάψεις ούτε στιγμή να αγωνίζεσαι για την ειρήνη και το δίκαιο».

Φίλες και φίλοι, καλησπέρα.

Χαιρετίζω τη σημερινή εκδήλωση και την παρουσία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην Πάτρα, του κόμματος που έχει δείξει συνολικά με τη στάση του, τόσο πανελλαδικά όσο και τοπικά, ότι στηρίζει τους εργαζόμενους, βρίσκεται καθημερινά στο πλευρό τους.

Είμαι εργαζόμενος στη ΔΕΥΑ Πάτρας και πρόεδρος του Σωματείου των εργαζομένων της. Αυτήν την περίοδο βρισκόμαστε αντιμέτωποι με διάφορα «σενάρια» για τη μελλοντική λειτουργία των ΔΕΥΑ, την «τύχη» του νερού ως αγαθού. Και από αυτό το βήμα θέλω να αναφερθώ σε ορισμένα σημαντικά στοιχεία για την κατάσταση που επικρατεί, για την ανάγκη να μην περάσουν μια σειρά σχεδιασμοί.

Οι ΔΕΥΑ είναι δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης - αποχέτευσης, έχουν λειτουργία εδώ και 43 χρόνια.

Ελέγχονται από ένα συνολικό νομικό πλαίσιο που έχουν διαμορφώσει όλες οι έως και σήμερα κυβερνήσεις, δεν πρέπει να έχουν κερδοσκοπικό χαρακτήρα, οι αποφάσεις τους σε επίπεδο προϋπολογισμών, τιμολογιακών πολιτικών, απολογισμών κ.λπ. ελέγχονται από τα εκάστοτε Δημοτικά Συμβούλια αλλά και τις υπόλοιπες ελεγκτικές αρχές (Ελεγκτικό Συμβούλιο, υπουργείο κ.ά.).

Ποια είναι όμως τα διαχρονικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ΔΕΥΑ; Η υποστελέχωση, αλλά και τα οικονομικά προβλήματα, που έχουν σχέση και με το ενεργειακό κόστος.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ΔΕΥΑ Πάτρας, που πριν τη λεγόμενη ενεργειακή κρίση πλήρωνε για ρεύμα 4 εκατ. ευρώ, για όλες τις εγκαταστάσεις της, και το 2023 πλήρωσε 8,5 εκατ. ευρώ, χωρίς καμία επιδότηση από το κράτος, που την ελέγχει, παρά και τις υποσχέσεις της κυβέρνησης, κάτι που δυσκολεύει κατά πολύ τη λειτουργία της.

Σαν μην έφταναν όλα αυτά, τον Μάρτιο του 2023 η κυβέρνηση με τον νόμο 5037/23 ενέταξε το νερό σε μια «Ανεξάρτητη Ρυθμιστική Αρχή», που τη μετονόμασε σε «Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων Ενέργειας και Υδάτων» (ΡΑΑΕΥ), που έχει ως σχεδιασμό και προσπαθεί, παρά τις έως και σήμερα εκ του αντιθέτου «διαβεβαιώσεις» από την πλευρά της κυβέρνησης, να επιτύχει την ιδιωτικοποίηση του νερού.

Μέσω της ΡΑΑΕΥ σχεδιάζονται παρεμβάσεις που θα οδηγήσουν στην πλήρη ιδιωτικοποίηση των ΔΕΥΑ, και μάλιστα σε αντίθεση ακόμη και με τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Μάλιστα, το νομοσχέδιο της ΡΑΑΕΥ στο άρθρο 11 παράγραφος 4δ αναφέρει ότι η ίδια εποπτεύει την ορθή εφαρμογή συμβάσεων παραχώρησης σε τρίτους! Πρόκειται δηλαδή για ιδιωτικοποίηση του νερού, σε συνέχεια μιας συνολικής αντιμετώπισής του ως εμπορεύματος, στην οποία πρέπει να σταθούμε απέναντι και να βάλουμε τέλος. Επίσης να αντισταθούμε στα σχέδια απαξίωσης των ΔΕΥΑ και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από την κυβέρνηση.

Αυτό μπορεί να γίνει με αγώνες, που δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους στις ΔΕΥΑ αλλά συνολικά τον λαό, με τη στήριξη και της δημοτικής αρχής εδώ στην Πάτρα, που το έχει αποδείξει επανειλημμένως, παραμένοντας στο πλευρό μας για τα δίκαια αιτήματά μας.

Ξέρουμε ότι σε αυτόν τον αγώνα θα σας έχουμε δίπλα μας. Γνωρίζουμε τη στάση του ΚΚΕ, που είναι το μόνο κόμμα που αντιμετωπίζει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα, ενώ διαχρονικά στέκεται απέναντι σε αυτούς τους σχεδιασμούς εμπορευματοποίησής του. Γνωρίζουμε επίσης ότι σε όποιον χώρο κι αν βρίσκονται οι κομμουνιστές μπορούν να βοηθήσουν, να συμβάλουν και να αγωνιστούν για να μην περάσουν και αυτοί οι σχεδιασμοί, που μόνο νέα βάρη μπορούν να επιφέρουν, τόσο για εμάς ως εργαζόμενους των ΔΕΥΑ όσο και συνολικά για τα λαϊκά στρώματα.

Αγαπητέ ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, καλωσόρισες στην πόλη μας!

Ως εκπρόσωπος της Συντονιστικής Επιτροπής 13 Εκπολιτιστικών και Εξωραϊστικών Συλλόγων της Πάτρας, που αγωνίζονται για την υπόγεια διέλευση του τρένου, σου μεταφέρω τους πιο θερμούς και αγωνιστικούς χαιρετισμούς μας.

Στο πρόσωπό σου βλέπουμε τους διαχρονικούς αγώνες του ΚΚΕ για την ειρήνη, την ελευθερία, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη!

Εννοιες που ολοένα και περισσότερο στις μέρες μας πλήττονται, σε παγκόσμιο επίπεδο, για την εξυπηρέτηση των οικονομικών συμφερόντων των λίγων, μέσω της άσκησης βίας και της καταπάτησης των δικαιωμάτων των πολλών.

Δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με πολύχρονους και σκληρούς αγώνες των λαών. Δικαιωμάτων τα οποία με αναλλοίωτη, φλογερή πίστη και θυσίες υπερασπίζεται το ΚΚΕ από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα.

Οι πολίτες των 13 Συλλόγων της Πάτρας τους οποίους έχω την τιμή να εκπροσωπώ εκφράζουν τις ευχαριστίες τους για την πολύπλευρη υποστήριξη του ΚΚΕ στη δίκαιη διεκδίκηση της υπόγειας διέλευσης του τρένου και της δημιουργίας γραμμικού πάρκου στην επιφάνειά του.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή στάθηκε απέναντι στην κοντόφθαλμη λογική του κόστους - οφέλους, που αδικεί την Πάτρα σε σχέση με τις υπόλοιπες πόλεις, όπου η διέλευση είναι περιμετρική ή υπόγεια. Μέσω των Επερωτήσεων του βουλευτή μας Νίκου Καραθανασόπουλου, που με τεκμηριωμένα επιχειρήματα στήριξε το δίκαιο αίτημά μας στο κοινοβούλιο και το γνωστοποίησε στον ελληνικό λαό.

Επίσης, η «Λαϊκή Συσπείρωση» και η δημοτική αρχή Πελετίδη αγκάλιασε και στήριξε από την πρώτη στιγμή τον αγώνα των Συλλόγων, με πορείες, συγκεντρώσεις, ενημέρωση του πατραϊκού λαού, αποτροπή του εργολάβου από το ξήλωμα της γραμμής κ.ά.

Αγωνιστήκαμε χέρι χέρι με την αγωνιστική δημοτική αρχή της «Λαϊκής Συσπείρωσης» για να αποτραπεί η καταστροφή της πόλης για τους επόμενους αιώνες, ενάντια στους ελάχιστους που έβαλαν στην άκρη τούς ανθρώπους και ενδιαφέρθηκαν μόνο για το στενό, ατομικό συμφέρον τους.

Ορατοί καρποί αυτού του αγώνα είναι η συνέχιση της λειτουργίας του Προαστιακού Σιδηρόδρομου, που σήμερα είναι η ραχοκοκαλιά του συγκοινωνιακού έργου της Πάτρας, και η εξασφάλιση πίστωσης 477 εκατ. ευρώ για υπόγεια διέλευση του τρένου από Κανελλοπούλου μέχρι τον Αγ. Ανδρέα, σύμφωνα με τη δήλωση του πρωθυπουργού.

Αυτοί οι καρποί είναι η απόδειξη ότι οι αγώνες για το δίκιο, με τη σωστή καθοδήγηση, οδηγούν πάντα σε καλά αποτελέσματα και νίκες!

Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι η συνέχιση του αγώνα μας, να βγάλουμε συμπεράσματα για το ποιος είναι δίπλα μας και ποιος απέναντί μας, ποιο είναι το μοναδικό κόμμα που στήριξε τα δίκαια αιτήματά μας, τόσο στο κοινοβούλιο όσο και στον δήμο. Και με αυτό το κόμμα να στρατευτούμε στον καθημερινό αγώνα, στη μάχη για την πλήρη υπογειοποίηση του τρένου, για να μην ορθωθούν στην πόλη μας τείχη.

Είμαστε αισιόδοξοι! Συνεχίζουμε να διεκδικούμε και είμαστε βέβαιοι πως θα επιτύχουμε το ολοκληρωμένο έργο της υπογειοποίησης από το Ρίο μέχρι το Νέο Λιμάνι, καθώς και τη δημιουργία του γραμμικού πάρκου, για να γίνει η Πάτρα μας πόλη όμορφη, σύγχρονη, αναβαθμισμένη αισθητικά, συγκοινωνιακά, περιβαλλοντικά! Εργο διαχρονικό, που αξίζει σε μας, στα παιδιά και στα εγγόνια μας!