ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 10 Νοέμβρη 2001
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΝΟΔΟΣ ΠΑΣΟΚ
Σε αναζήτηση «δεκανικιών»

Με το βλέμμα στραμμένο στην «κατοχύρωση της δεσπόζουσας και κεντρικής θέσης του ΠΑΣΟΚ στην πολιτική σκηνή» προχωρά το κυβερνητικό κόμμα στην πορεία προς τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές και με «κερασάκι» αυτής της τακτικής την επανέκδοση της γνωστής θεωρίας - επανέρχεται κάθε φορά που το ΠΑΣΟΚ αναζητά δεκανίκια - περί του «διαλόγου» και της «συνεργασία» με τα άλλα κόμματα...

Ο Κ. Σημίτης

Στην παραπάνω γραμμή κινήθηκε η ομιλία του πρωθυπουργού κατά τη διάρκεια της χτεσινής συνεδρίασης της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, που συγκλήθηκε με θέμα την εκλογή γραμματέων των τομέων δράσης και πολιτικής του κόμματος. Ο Κ. Σημίτης δεν παρέλειψε να μιλήσει για «θεσμική κατοχύρωση ενός διαρκή και ανοιχτού διαλόγου με τα άλλα κόμματα» στο πλαίσιο των «πρωτοβουλιών» για τη διατήρηση από το ΠΑΣΟΚ αυτής της περίφημης «δεσπόζουσας θέσης»...

Κατά τα λοιπά, στη σύντομη παρέμβασή του, ο πρωθυπουργός συνέστησε «άνοιγμα του ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία», «κινητοποίηση των στελεχών και των οργανώσεων» ώστε να γίνει «πιο αισθητή και αδιαμφισβήτητη η διαφορά του ΠΑΣΟΚ από τη συντηρητική παράταξη»! Βασικός βέβαια στόχος, όπως ξεκαθάρισε ο Κ. Σημίτης, δεν είναι άλλος από την ενεργητικότερη υποβοήθηση για την προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής από τον κομματικό μηχανισμό, σε όλη την Ελλάδα. Μια πολιτική, που όπως επανέλαβε, έχει για προμετωπίδα της την «ευρωπαϊκή προοπτική» και τον περιβόητο «εκσυγχρονισμό». Εξ ου και η εντολή του το ΠΑΣΟΚ να μετατραπεί σε «κίνημα κοινωνικής παρέμβασης»...

Ο Κ. Λαλιώτης

Πιο αναλυτικός ως προς τα προηγούμενα ήταν ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος στην τοποθέτησή του μίλησε για «συνεχή διάλογο με προσδιορισμένους στόχους», που πέρα από συνδικαλιστικούς, κοινωνικούς φορείς και φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης» θα γίνει και με ηγεσίες κομμάτων, με στόχο, όπως είπε «ουσιαστικές συνεργασίες για συγκεκριμένα ζητήματα». Μάλιστα, είχε την... ευφυή έμπνευση σε όλα αυτά περί του «ειλικρινούς και γόνιμου διαλόγου» να συμπεριλάβει εκτός από τις ηγεσίες του ΣΥΝ και του ΚΕΠ, και την ηγεσία του ΚΚΕ...

Ο Κ. Λαλιώτης χαρακτήρισε «ορόσημο» για το ΠΑΣΟΚ τις δημοτικές εκλογές, τις οποίες χαρακτήρισε «κρίσιμη μάχη» και ανέφερε ότι αρχές Γενάρη θα συγκληθεί ειδικά η ΚΕ για το συγκεκριμένο θέμα, όπου και «θα αποσαφηνιστούν οι στόχοι και οι κανόνες των συνεργασιών, είτε κατά τον πρώτο είτε κατά το δεύτερο γύρο». Εσπευσε πάντως από χτες να προλάβει φαινόμενα «αντάρτικων ψηφοδελτίων», τονίζοντας ότι στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι «σε κάθε νομό και σε κάθε δήμο» να συσπειρωθεί «σε ένα ψηφοδέλτιο». Ταυτόχρονα ανέφερε ότι ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να λειτουργεί βάσει των προτεραιοτήτων που έχει θέσει η κυβέρνηση, όπως η ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, οι εκλογές του 2004, η «ενίσχυση του κοινωνικού κράτους» κλπ. Ενώ ανήγγειλε «εξορμήσεις» του κομματικού μηχανισμού στην περιφέρεια.

Παράλληλα, διεκδικώντας διευρυμένο ρόλο για τον ίδιο, ως γραμματέα του κόμματος, αναφέρθηκε σε «κοινούς σχεδιασμούς και τακτικές συνεργασίες του ΕΓ με τους υπουργούς και την Κοινοβουλευτική Ομάδα» του ΠΑΣΟΚ. Φρόντισε πάντως να διαβεβαιώσει ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ποτέ και δεν πρέπει να γίνει κόμμα του κράτους» ώστε να αποφύγει να «φτάσει σε ένα αργόσυρτο τέλος»...


Σκηνές... «απείρου κάλλους»!

Σκηνές απείρου κάλλους εκτυλίχτηκαν χτες, λίγο μετά την ανακοίνωση των υποψηφίων για τις θέσεις των γραμματέων των Τομέων δράσης και πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Ενα «σμάρι» μελών της ΚΕ - της «εκσυγχρονιστικής» πτέρυγας - εφόρμησε(!) πραγματικά στην αίθουσα Τύπου, όπου οι δημοσιογράφοι κάλυπταν τις εργασίες της συνόδου, και ελλείψει προφανώς άλλου χώρου, έστησαν εκεί μπροστά στα έκπληκτα μάτια των δημοσιογράφων, ένα τεράστιο «πηγαδάκι» και άρχισαν να μοιράζουν τη «γραμμή» για το ποιος ψηφίζει ποιον! Ας σημειωθεί ότι είχε προηγηθεί ένταση μέσα στην αίθουσα, όταν η πλευρά των «τσοχατζοπουλικών» αμφισβήτησε την πρόταση του προεδρείου για σταυροδοσία του 60% των υποψηφίων και αντιπρότεινε η σταυροδοσία να περιοριστεί στο 40%.

Τελικά η «γραμμή» μοιράστηκε, αν και όχι παντού, με... επιτυχία, η σταυροδοσία περιορίστηκε στο 40%, οι ψηφοφορίες έγιναν και εκλέχτηκαν στους τομείς δράσεις οι: Κατσικαρέλης Λ. (οργανωτικής πολιτικής), Κουτσούκος Γ. (συνδικαλιστικού), Αθανασάκης Ν. (επικοινωνίας), Γείτονας Κ. (οικονομικού), Ευθυμίου Σ. (γυναικών), Δριβελέγγας Γ. (αγροτικού), Σαλαγιάννης Ν., (αυτοδιοίκησης), Λάμπρου Π. (ΕΒΕ). Στους τομείς πολιτικής εκλέχτηκαν οι: Μαδεμλής Ν. (οικονομίας και ανάπτυξης), Οικονόμου Π. (θεσμών και κράτους), Κανελλόπουλος Λ. (κοινωνικής πολιτικής), Κολιοπάνος Θ. (ποιότητας ζωής), Γεννηματά Φ. (παιδείας), Σμυρλής Χ. (αθλητισμού), Γερανίδης Β. (απόδημου ελληνισμού).

Στην επιτροπή δεοντολογίας εκλέχθηκαν οι Γρίβας Γ., Κουσελάς Δ., Θωμάς Γ., Σχιναράκη Ε., Παπανδρέου Μ., Τσιμπίδα Β., Βασιλακάκης Β., Βασιλικόπουλος Γ. και Ραυτόπουλος Γ.


8ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΝΕ - Ερώτηση - Απάντηση

Ερώτηση:

Μπορούν να συμμαχήσουν τα μικροαστικά στρώματα με την εργατική τάξη στο ΑΑΔ Μέτωπο αφού δεν έχουν τα ίδια μ' αυτήν συμφέροντα;

Απάντηση:

Είναι σωστό ότι η εργατική τάξη δεν έχει τα ίδια ακριβώς συμφέροντα με τα μικροαστικά στρώματα και αυτό καθορίζεται βασικά από το γεγονός ότι αυτά τα στρώματα έχουν ένα μικρό μέρος ατομικής ιδιοκτησίας σε μέσα παραγωγής. Αλλά είναι επίσης σωστό ότι τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των μικροαστικών στρωμάτων μπορεί να είναι διαφορετικά αλλά δεν είναι εχθρικά, δεν είναι αντίθετα, όπως είναι τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, μ' αυτά των μονοπωλίων, του μεγάλου κεφαλαίου.

Το μεγάλο κεφάλαιο εκμεταλλεύεται την εργατική τάξη, αλλά εκμεταλλεύεται πολύμορφα αν και όχι στον ίδιο βαθμό και τους ΕΒΕ και τη φτωχή και μεσαία αγροτιά. Πρώτα απ' όλα το μεγάλο κεφάλαιο, έχοντας την τάση και τη δυνατότητα να γίνεται μεγαλύτερο, εκτοπίζει τη μικρή ιδιοκτησία με πολλούς τρόπους. Η μικρή ιδιοκτησία δεν έχει τη δυνατότητα να ανταγωνίζεται τη μεγάλη ούτε στις τιμές των προϊόντων ούτε στις τιμές των πρώτων υλών ούτε στην ενέργεια κλπ. Για παράδειγμα η αγροτιά έχει υπέρογκα καλλιεργητικά έξοδα και πουλάει τα προϊόντα της σε τιμές χαμηλότερες ακόμη και από το κόστος, γιατί αυτό επιβάλλεται από την Ευρωπαϊκή Ενωση και την κυβέρνηση. Βεβαίως οι μεγαλέμποροι που αγοράζουν τα προϊόντα τους τα πουλούν σε πολύ μεγαλύτερες τιμές.

Επίσης οι μικροϊδιοκτήτες, αγρότες ή ΕΒΕ, δεν έχουν τη δυνατότητα, αφού η ιδιοκτησία τους και το εισόδημά τους είναι μικρό, να πάρουν δάνεια από τις Τράπεζες προκειμένου να κινήσουν την επιχείρησή τους, σε αντίθεση με τα μονοπώλια. Αλλά και αν πάρουν αναγκάζονται συνεχώς να είναι χρεωμένοι σ' αυτές.

Αντικειμενικά λοιπόν έχουν εχθρικά συμφέροντα με τα μονοπώλια, την πολιτική και την εξουσία που τα υπηρετεί. Βεβαίως το γεγονός ότι είναι μικροϊδιοκτήτες και θέλουν να διατηρούν και να αυξάνουν την ιδιοκτησία τους, τους δημιουργεί και ανάλογη συνείδηση. Αυτό δυσκολεύει να κατανοήσουν την αναγκαιότητα της κοινής πάλης τους με την εργατική τάξη ενάντια στα μονοπώλια, αλλά και κάτω από ποιες προϋποθέσεις θα μπορούν να ικανοποιούνται τα συμφέροντά τους.

Υπάρχει λοιπόν ο κοινός εχθρός και το κοινό συμφέρον της αντιμετώπισής του, από την εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα. Αλλά, υπάρχουν επίσης μια σειρά άλλα προβλήματα όπως της ειρήνης, της δημοκρατίας και των λαϊκών ελευθεριών, της υγείας, της εκπαίδευσης, του περιβάλλοντος κλπ., που συγκινούν και ενδιαφέρουν ευρύτερα λαϊκά στρώματα πέρα από την εργατική τάξη.

Από την άλλη μεριά η εργατική τάξη δεν μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της από την εκμετάλλευση, αν δεν απελευθερώσει απ' αυτήν όλα τα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα. Και δεν μπορεί να διεξάγει αποτελεσματικά ταξική πάλη μόνη της. Αλλωστε και η άρχουσα τάξη οικοδομεί συμμαχίες με τα μικροαστικά στρώματα, ενάντια στην εργατική τάξη. Επομένως πρέπει η εργατική τάξη και να κερδίσει αυτά τα στρώματα στην πάλη ενάντια στον κοινό αντίπαλο για να τον ανατρέψουν. Αυτή η διαδικασία απαιτεί ανάλογη πολιτική και δράση από το Κόμμα της εργατικής τάξης, αυτό υπηρετεί η πολιτική του ΑΑΔΜ. Και πέρα από την υπεράσπιση των συμφερόντων των μικροαστικών στρωμάτων ενάντια στα μονοπώλια, δρα στην κατεύθυνση της κοινής δράσης της εργατικής τάξης με αυτά τα στρώματα πάνω στα άμεσα προβλήματα και στη λύση τους, στην προοπτική που χαράζει το Μέτωπο, δηλαδή στη λαϊκή εξουσία. Και τι δίνει αυτή την προοπτική, αφού με την κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα δεν κοινωνικοποιείται η ιδιοκτησία σε όλα τα μέσα παραγωγής, αλλά στα μεγάλα, τα βασικά μέσα παραγωγής. Οι μικροϊδιοκτήτες σύμμαχοι της εργατικής τάξης, διατηρούν την ιδιοκτησία τους και συνενώνονται σε συνεταιρισμούς.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ