Φυσικά, για το τι θα γίνει εκτός (και εντός) Βουλής, για το τι θα γίνει στα ράντζα των νοσοκομείων και στα σαλόνια των υποκλίσεων έναντι των εταίρων και των συμμάχων, για το τι πραγματικά θα γίνει με τις ουρές της ανεργίας και με τους συνταξιούχους, για όλα αυτά και για όλα τα υπόλοιπα, πάνω -κάτω είναι γνωστό τι θα γίνει.

Στο τέλος τέλος, και επειδή η συζήτηση διεξάγεται επί τη βάσει των προγραμματικών λόγων της κυβέρνησης, ποιος αλήθεια θυμάται τι είχε πει ο κ. Σημίτης κατά το δίωρο της ανάγνωσης των προγραμματικών του δηλώσεων πριν από 4 χρόνια, το 1996; Αντίθετα, εκείνο που κατοχυρώθηκε στις λαϊκές μνήμες ήταν (όχι το τι είπε) αλλά το τι έκανε, έκτοτε, ο πρωθυπουργός. Και το τι έκανε ο κ. Σημίτης σ' αυτά τα 4 χρόνια που ακολούθησαν δεν είχε καμία σχέση με ό,τι είχε δηλώσει ότι θα κάνει...

***

Η τελευταία δεκαετία (για να μην πάμε πιο πίσω) είναι απολύτως ενδεικτική και αποδεικτική της παραπάνω αλήθειας. Για παράδειγμα, ο κ. Μητσοτάκης, στις δικές του προγραμματικές δηλώσεις το 1990, έλεγε ότι θα ασκήσει μια εξωστρεφή εξωτερική πολιτική προς όφελος της ειρήνης. Εκείνο που αντίθετα έκανε ήταν να στείλει το αντιτορπιλικό «Λήμνος» στον Περσικό, να βάλει την υπογραφή του για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και να σύρει την Ελλάδα πίσω από τα σοβινιστικά συλλαλητήρια εναντίον των Σκοπίων.

Και τότε, το 1990, είχαμε ακούσει πολλά περί ενίσχυσης ασθενέστερων. Εκείνο που είδαμε, όμως, ήταν οι μαθηματικής... ευρυμάθειας πολιτικές του 0+0=14%. Είχαμε ακούσει και τότε περί κοινωνικής φροντίδας και προστασίας. Αντίθετα, εκείνο που είδαμε ήταν να δολοφονείται ο Τεμπονέρας και να κυνηγιούνται οι απεργοί της ΕΑΣ και οι οικογένειές τους επί δυο χρόνια από τα ΜΑΤ, στους δρόμους της Αθήνας.

***

Ο κ. Σημίτης και τότε είχε μιλήσει περί αλληλεγγύης. Δε μας είχε πει ότι εννοούσε την παράδοση του Οτσαλάν.

Είχε μιλήσει για κοινωνική συνοχή και ασφάλεια. Δε μας είχε πει ότι εννοούσε τους ασφαλίτες στα σχολεία, τις δολιοφθορές εναντίον των αγροτών και τις τραγωδίες όπως αυτή της οδού Νιόβης.

Το συμπέρασμα είναι αυτονόητο: Τίποτα απ' ό,τι αλυσοδένει την Ελλάδα, τίποτα απ' ό,τι ταλαιπωρεί το λαό μας δε θα το βρείτε στις προγραμματικές δηλώσεις καμιάς από τις κυβερνήσεις που πέρασαν από αυτό τον τόπο. Πολύ δε περισσότερο, δε θα το βρείτε στις προεκλογικές εξαγγελίες των εκάστοτε νικητών των εκλογών.

Για να μην πηγαίνουμε πολύ πίσω θα συνεχίσουμε να θυμίζουμε μερικά από τα πιο πρόσφατα, αυτά της προηγούμενης δεκαετίας:

Ποτέ, λοιπόν, δεν είπαν στο λαό ότι προγραμμάτιζαν να ψηφίσουν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ποτέ δεν είπαν ότι θα κυρώσουν τη Συνθήκη του Σένγκεν ή το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ. Ποτέ δεν είπαν ότι θα συμμετέχουν στους πολέμους που προκαλεί το ΝΑΤΟ στον κόσμο. Ποτέ δεν είπαν ότι θα στείλουν Ελληνες φαντάρους να πολεμούν έξω από τα ελληνικά σύνορα. Ποτέ δεν είπαν ότι θα αναγνώριζαν συνοριακές διαφορές με την Τουρκία. Ποτέ δεν είπαν ότι θα καταργήσουν το 8ωρο, ότι θα τινάξουν την ανεργία στο 13% και ότι αντί για μισθούς θα δίνουν στους εργαζόμενους ό,τι... προαιρείται η Κομισιόν.

***

Πρόκειται για εκείνα ακριβώς τα σημεία που πολύ τα εκτιμά η ολιγαρχία. Βέβαια, εδώ πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο κ. Σημίτης εκπροσωπεί εκείνο το είδος κυνικής εφαρμογής μιας απόλυτα αντιλαϊκής πολιτικής, που με τις προγραμματικές του δηλώσεις προχώρησε ένα βήμα παραπέρα: Είπε κάποια πράγματα - αν όχι με το αυθεντικό όνομά τους - τουλάχιστον τα είπε με το... παρατσούκλι τους.

Ετσι ακούσαμε τον πρωθυπουργό να δεσμεύεται (και οι βουλευτές του να το επικροτούν) για το ξεπούλημα του ΟΤΕ και της ΔΕΗ. Τον ακούσαμε να δεσμεύεται ότι η Ολυμπιάδα της «Κόκα Κόλα» θα γίνει με όλους (και με τους 2004) τους τρόπους που επιθυμούν οι πολυεθνικές. Πράγματι ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να παίζει το παιχνίδι του ιμπεριαλισμού, σε βάρος του λαού μας και των υπόλοιπων λαών της περιοχής.

***

Μα ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα. Αλήθεια, αν κάποιος ήθελε να εφαρμόσει φιλολαϊκή πολιτική θα είχε ανάγκη να γίνεται κήρυκας των σκουριασμένων θεωριών περί «ταξικής συνεργασίας»; Κάποιος που θα ήθελε πραγματικά να φτιάξει με τρόπο φιλικό για το λαό τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τους χώρους εργασίας κλπ., γιατί άραγε θα είχε ανάγκη να ζητά από το λαό να μην τον... εμποδίσει; Γιατί θα είχε ανάγκη να ζητά από το λαό να καταθέσει τα όπλα; Γιατί θα είχε ανάγκη να ομιλεί περί συναίνεσης; Δε θα ήταν δεδομένη αυτή η συναίνεση σε μια τέτοια περίπτωση;

Εν ολίγοις, την παράδοση άνευ όρων - όπως ζήτησε ο πρωθυπουργός - δεν τη ζητούν από το λαό οι ανύπαρκτοι, άλλωστε,... ευεργέτες. Τη ζητούν οι δήθεν ευεργέτες για να μπορέσουν να γίνουν μια ώρα αρχύτερα δυνάστες.

***

Για να το σκεφτούμε λίγο: Αν ο πρωθυπουργός και ο δικομματισμός στο σύνολό του, ήθελαν ένα δίκαιο, μη καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα, τότε προς τι ο «διάλογος»; Θα προωθούνταν η απλή, ανόθευτη και αδέκαστη αναλογική και «λήξαν» το θέμα (που λέει και ο Βενιζέλος με τον Πάγκαλο).

Αλλά, μάλλον, άλλαι αι βουλαί του κ. Σημίτη, άλλαι αι βουλαί των «κεντροαριστερών» φίλων του και της ΝΔ, φυσικά. Ζητούν «διάλογο» για τον εκλογικό νόμο, όχι για την προώθηση της δικαιοσύνης και της ισοτιμίας της ψήφου (προς τι, επαναλαμβάνουμε, ο διάλογος για το αυτονόητο;), αλλά για να συμφωνήσουν σε ένα εκλογικό σύστημα που θα συνεχίσει να κλέβει τις λαϊκές ψήφους, με τρόπο που θα λαμβάνει υπόψη τις νέες συνθήκες που έχουν πλέον δημιουργηθεί στο πολιτικό σκηνικό.

Με δυο λόγια, φαίνεται ότι ψάχνουν από τώρα τις τεχνικές για τη συγκρότηση των αντιλαϊκών κυβερνήσεων του μέλλοντος.

***

Ο πρωθυπουργός θα επιχειρήσει να κάνει πράξη όσα δεσμεύτηκε έναντι της ολιγαρχίας και των ξένων δυναστών του τόπου.

Ο πρωθυπουργός θα ξεχάσει πολύ σύντομα τα «γλυκόλογα» και τις προσκλήσεις περί συναίνεσης. Θα επανέλθει στο «κοινωνικό φραγγέλιο» αμέσως μόλις τα θύματα της πολιτικής του αρχίσουν να αρνούνται το ρόλο του... πασχαλινού οβελία.

Γι' αυτούς τους λόγους, ταυτόχρονα με τη λήξη της χτεσινής ψηφοφορίας, μπορούμε με βεβαιότητα να μιλάμε και για την τυπική έναρξη μιας ακόμα περιόδου ταξικών αναμετρήσεων.

Την τακτική της, ώστε να χρησιμοποιήσει την κοινοβουλευτική της δύναμη κατά τον πλέον αποτελεσματικότερο τρόπο, όσον αφορά την αναθεώρηση του Συντάγματος, εξετάζει η ηγεσία της ΝΔ, η οποία ταυτόχρονα τάσσεται υπέρ ενός πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος που εξασφαλίζει σταθερές κυβερνήσεις. Το γεγονός ότι η ΝΔ διαθέτει σε αυτή τη Βουλή πάνω από 120 βουλευτές, πράγμα που σημαίνει ότι ορισμένες από τις αναθεωρητέες διατάξεις που απαιτούν πάνω από 180 ψήφους θα χρειαστούν τη δική της συναίνεση, είναι σε επίγνωση της Ρηγίλλης, η οποία φιλοδοξεί να παίξει ένα «πρωτοποριακό» και πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαδικασία της αναθεώρησης του Συντάγματος, ώστε να συμβάλει στην επιβολή πιο αυταρχικών και νεοφιλελεύθερων διατάξεων.

Ο Κ. Καραμανλής στην ομιλία του κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων έδωσε ένα γενικό περίγραμμα της στάσης του κόμματός του λέγοντας ότι «επιδίωξή μας είναι να συμφωνήσουμε στον ευρύτερο δυνατό κύκλο ζητημάτων». Εξειδικεύοντας ανέφερε ότι αποδίδει έμφαση στη «διαφάνεια της πολιτικής ζωής», φράση που παραπέμπει μεταξύ άλλων και στον έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων, στον τερματισμό της κατάχρησης του θεσμού της βουλευτικής ασυλίας και την έκπτωση των βουλευτών που υπερβαίνουν τις εκλογικές δαπάνες.

Ειδικά για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, που όπως όλα δείχνουν θα είναι το κυριότερο σημείο διαφωνίας με την κυβέρνηση, είπε «όχι» στην κατάργηση της διάταξης για προσφυγή σε εκλογές, ενώ ως εναλλακτική λύση πρότεινε την απευθείας εκλογή από το λαό. Οσον αφορά τον εκλογικό νόμο τόνισε ότι «παραμένουμε σταθεροί στη θέση πως το εκλογικό σύστημα είναι ανάγκη να εξασφαλίζει σταθερές κυβερνήσεις». Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι ο πρόεδρος της ΝΔ σε προσυνέδριο του κόμματος τον περασμένο Γενάρη είχε προτείνει την αλλαγή του εκλογικού συστήματος επί το... ληστρικότερον. Συγκεκριμένα είχε ζητήσει τη διαίρεση των εκλογικών περιφερειών σε μικρότερες και την εκλογή ενός αριθμού βουλευτών με λίστα στις «μείζονες περιφέρειες» και των υπολοίπων στις «πιο μικρές εκλογικές περιφέρειες».

Πιο σαφής ήταν η Ντ. Μπακογιάννη που τότε πρότεινε το ένα τρίτο των βουλευτών να εκλέγεται με λίστα σε επίπεδο περιφέρειας και τα δύο τρίτα των βουλευτών σε μονοεδρικές περιφέρειες. Την πρότασή της αυτή επανέφερε χτες μιλώντας στο «Φλας». Συγκεκριμένα ανέφερε ότι η πρότασή της κινείται στη γραμμή του γερμανικού εκλογικού νόμου και με βάση αυτόν οι μισοί βουλευτές θα εκλέγονται στην περιφέρεια και οι άλλοι μισοί στις μονοεδρικές. Χρειάζεται όμως πρόσθεσε μελέτη κομπιούτερ για να δούμε πώς θα βγαίνουν οι πλειοψηφίες. Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το έκτακτο συνέδριο της ΝΔ είπε ότι δε θα συζητηθούν καταστατικές αλλαγές, αλλά θα γίνει μια συζήτηση για το πολιτικό στίγμα και την ουσία της πολιτικής της ΝΔ στο νέο σκηνικό.

Από την πλευρά του ο Γ. Βουλγαράκης είπε (στον «Πλάνετ») ότι «ο αριθμός των 120 βουλευτών και πάνω είναι μαγικός. Είναι απαραίτητος στην αναθεώρηση του Συντάγματος, είναι αυτάρκης σε μια πρόταση μορφής».