ΝΤΡΑΣ - ΝΕΟ ΔΕΛΧΙ - ΙΣΛΑΜΑΜΠΑΝΤ.-

Οι εκρήξεις από τις βολές του πυροβολικού χαιρετίζουν την καινούρια μέρα: η νόρμα του τελευταίου μήνα στα βουνά των Ιμαλαϊων, στο Κασμίρ. Η χτεσινή "καλημέρα" όμως ήταν πολύ πιο άγρια από τις άλλες - μια ένδειξη του ότι οι μάχες για τον έλεγχο της στρατηγικής σημασίας περιοχής του Καργκίλ εντείνονται.

Καθώς ο καπνός από το πυροβολικό κοπάζει, ινδικά MiG εφορμούν ουρλιάζοντας, κι ακολουθούν ελικόπτερα που πλήττουν θέσεις των ισλαμιστών ανταρτών κοντά στο Ντρας. Ανάμεσα στα βαριά όπλα, ξεχωρίζει το κροτάλισμα των ελαφρών υποπολυβόλων. Εκεί όπου το πεζικό εμπλέκεται σε μάχες, σε φυλάκια και οχυρές θέσεις που έχουν καταλάβει οι αυτονομιστές. Και παντού αξιωματικοί που κραυγάζουν διαταγές σε ασυρμάτους.

Είναι ο "περίπου πόλεμος" του ινδικού στρατού με τους αυτονομιστές αντάρτες, περίπου 800 Πακιστανούς από το Κασμίρ, που εισέβαλαν στις αρχές του Μάη και επιχειρούν να αποσπάσουν βίαια περιοχές που θεωρούν "δικές τους".

Ανάμεσα στους Πακιστανούς του "Ηνωμένου Συμβουλίου Τζιχάντ" (η λέξη Jihad αποδίδεται ως "ιερός ισλαμικός πόλεμος"), λένε Ινδοί αξιωματούχοι, υπάρχουν Αφγανοί μισθοφόροι - τέκνα του πολέμου των Ταλιμπάν - και Πακιστανοί στρατιώτες. Το Πακιστάν αρνείται ότι οι Ενοπλες Δυνάμεις του συμμετέχουν στη σύγκρουση.

Στα 5.100 μέτρα και στους 20 βαθμούς Κελσίου υπό το μηδέν, η σύγκρουση γίνεται ακόμη περισσότερο δύσκολη. Η ανακατάληψη των 8 σημείων που οι αντάρτες κατέχουν, στο Ντρας, στο Μασκάρ, στο Καξάρ και το Μπαταλίκ - μαζί επιτρέπουν τον έλεγχο του Καργκίλ, του βόρειου τμήματος του Κασμίρ - επιχειρείται επί 11 μέρες. Ο έλεγχος της περιοχής σημαίνει έλεγχο των γραμμών ανεφοδιασμού των ινδικών συνόρων με το Πακιστάν και την Κίνα.

Ο ινδικός στρατός ισχυρίζεται πως έχει σκοτώσει 400 αντάρτες έως σήμερα - αλλά η εκτίμηση, παραδέχονται αξιωματούχοι του, βασίζεται σε υποκλοπές των εχθρικών επικοινωνιών. Οι δικοί του νεκροί τοποθετούνται γύρω στους πενήντα.

Η μορφολογία της περιοχής είναι τόσο ιδιαίτερη και οι μάχες τόσο σκληρές, που Ινδοί αξιωματούχοι εκτιμούν ότι το ξεκαθάρισμα της περιοχής "θα διαρκέσει αρκετούς μήνες". Και αυτό παρά την υπερσυγκέντρωση αεροπορικών δυνάμεων. Απ' όλα τα πεδία μαχών του κόσμου, τα Ιμαλάια είναι το πιο δύσκολο. Οι στρατιώτες κινδυνεύουν από την υποθερμία, την έλλειψη φαγώσιμων, τη φυσική αδυναμία λόγω του μεγάλου ύψους, το ανώμαλο έδαφος.

Η σύγκρουση θα κοστίσει ακόμα περισσότερα στην Ινδία προοπτικώς. Ο Ράχουλ Μπέντι, αναλυτής του "Jane's Defence Weekly", εξηγεί πως "από δω και πέρα η Ινδία θα πρέπει να διατηρεί μόνιμη στρατιωτική παρουσία στην περιοχή, με αστρονομικό κόστος".

Η διπλωματία παραμένει "στον αέρα". Η επίσκεψη του Πακιστανού υπουργού Εξωτερικών, Σαρτάι Αζίζ, δεν έχει γίνει και δεν υπάρχει καμία ένδειξη για το πότε θα γίνει. Από την άλλη, η κυβέρνηση του ινδουιστικού - εθνικιστικού Λαϊκού Κόμματος (Μπαρατίγια Τζανάτα, ή BJP) είναι "εξοργισμένη". Η περιλάλητη "διπλωματία του λεωφορείου" των προηγούμενων μηνών έχει ξεχαστεί και πλειοδοτούν εκείνοι που υποστηρίζουν πως το Πακιστάν είναι "εξ ορισμού" εχθρικό - όσο "καλές προθέσεις" κι αν έχει ο Ναουάζ Σαρίφ.

Η ινδική Αριστερά έχει αντιρρήσεις. Αν αντί για εθνικιστικές κορόνες και πυρηνικές δοκιμές ο πρωθυπουργός Αταλ Μπιχάρι Βατζπάι είχε επιλέξει μια αληθινή πολιτική ειρήνης και συνεργασίας - πέρα από πυροτεχνήματα και λεωφορεία - τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, λέει. Οι εθνικισμοί, εκτός των άλλων, καθιστούν τη χώρα ευάλωτη και σε ιμπεριαλιστικές πιέσεις...

ΤΖΑΚΑΡΤΑ. -

Οι εκλογές της Δευτέρας αποτελούν μια σημαντική καμπή στην ιστορία της Ινδονησίας, καθώς ενδέχεται να σημάνουν το τέλος της κυριαρχίας του κόμματος του Γκολκάρ, του κόμματος των στρατιωτικών που ο Σουχάρτο χρησιμοποίησε στο παρελθόν, για να εξοντώσει 1,5 εκατομμύριο "κομμουνιστές και συμπαθούντες" υπό τις ευλογίες των ΗΠΑ.

Δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν πως επικρατέστερος για τη νίκη είναι ο συνασπισμός του οποίου ηγείται το Ινδονησιακό Δημοκρατικό Κόμμα του Αγώνα, με αρχηγό την 53χρονη Μεγκαουάτι Σουκαρνοπούτρι, εγγονή του πρώτου προέδρου της Ινδονησίας, Σουκάρνο. Η Μεγκαουάτι φέρεται να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, αφού λίγες μέρες πριν την εκλογική αναμέτρηση, επισκέφτηκε το Ανατολικό Τιμόρ και δήλωσε ότι επιθυμία της είναι η περιοχή να παραμείνει υπό ινδονησιακή κυριαρχία, σε αντίθεση με τον σημερινό Πρόεδρο Μπακαρουντίν Γιουσούφ Χαμπίμπι, ο οποίος έχει δεσμευτεί ότι ο λαός του Ανατολικού Τιμόρ θα αποφασίσει ο ίδιος, με δημοψήφισμα για το μέλλον του.

ΤΙ ΔΙΑΚΥΒΕΥΕΤΑΙ: 462 έδρες στη Βουλή, που συνολικά διαθέτει 500. Οι υπόλοιπες 38 καταλαμβάνονται από στελέχη του στρατού. Μαζί με 200 ακόμη αξιωματούχους, οι βουλευτές σχηματίζουν το Λαϊκό Συμβουλευτικό Σώμα, που θα εκλέξει Πρόεδρο αργότερα εφέτος.

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ: Εκτιμάται πως από τα 130 εκατομμύρια εγγεγραμμένους θα ψηφίσει ένα 80%, ποσοστό που θα συντείνει στην πιο "ανοιχτή" διαδικασία. Το κόμμα Γκολκάρ του Σουχάρτο είχε υψηλά ποσοστά σε προηγούμενες διαδικασίες λόγω ευρύτατης νοθείας.

ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ: 48 τον αριθμό, και 11.000 υποψήφιοι βουλευτές. Μόλις τρία κόμματα ήταν νόμιμα υπό το καθεστώς Σουχάρτο. Τα τέσσερα μεγαλύτερα είναι το Γκολκάρ, το Ινδονησιακό Δημοκρατικό Κόμμα για τον Αγώνα, το Κόμμα της Λαϊκής Εντολής και το Κόμμα της Εθνικής Αφύπνισης. Τα τρία τελευταία συνασπίστηκαν, για να νικήσουν το Γκολκάρ. Πολλά κόμματα είναι ισλαμικής απόκλισης.

ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ. -

Χτες συμπληρώθηκαν 17 χρόνια από την εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο. Κι ανάμεσα σ' εκείνους που ζητούν την αποχώρηση - επιτέλους - των δυνάμεών του είναι, κατά περίεργο τρόπο, όλο και περισσότεροι Ισραηλινοί στρατιώτες.

Ο Νόαμ Μπάρνα, πυροτεχνουργός του ισραηλινού στρατού, είχε μια καρφίτσα στη στολή του όταν σκοτώθηκε τον περασμένο μήνα, από την έκρηξη μιας βόμβας που είχαν τοποθετήσει αντάρτες. Η καρφίτσα έγραφε "Εξω από το Λίβανο". Ηταν 21 ετών. Του έμεναν πέντε μέρες μέχρι την απόλυσή του.

Ο αδελφός του Νόαμ, Αλόν, 24, προσπαθεί να βγάλει νόημα απ' το θάνατό του. Μπήκε σε μια ομάδα πρώην στρατιωτών που ζητούν από τον νέο πρωθυπουργό,Εχουντ Μπάρακ, να εγκρίνει την αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από μια χώρα που κατέχει παράνομα, από έναν τρελό πόλεμο, που κοστίζει ζωές όχι μόνο των "άλλων", αλλά και των δικών τους ανθρώπων.

Από το 1982, αρκετοί άσκησαν κριτική στην κατοχή μιας "ζώνης" του Λιβάνου. Αλλά σήμερα το κλίμα είναι πολύ περισσότερο έντονο. 1.874 οι νεκροί Ισραηλινοί. Χιλιάδες οι σακατεμένοι. Το βόρειο τμήμα του Λιβάνου, συντρίμμια. Η Χεζμπολά - η οργάνωση που γεννήθηκε από τις στάχτες του πολέμου - παλεύει μανιασμένα για να διώξει τιςδυνάμει κατοχής.

Ο Μπάρακ έχει υποσχεθεί ότι θα αποσύρει τις δυνάμεις του από το Λίβανο μέσα σε ένα χρόνο. Αλλά αυτό δε γίνεται αν δεν προϋπάρξει συμφωνία με τη Συρία.

Πενήντα πρώην στρατιώτες έστειλαν μια επιστολή στο Μπάρακ την περασμένη βδομάδα. Χάσαμε αδέλφια, φίλους και συναδέλφους στο Λίβανο - έγραψαν. Αυτοί που συνεχίζουν είναι σε σύγχυση: δεν ξέρουν τι κάνουν εκεί, ποια είναι η αποστολή τους. Ούτε οι διοικητές τους δεν ξέρουν καλά καλά. Τιμήστε την προεκλογική σας υπόσχεση.

Οι "αναλυτές" διαφωνούν. Αν υποχωρήσει το Ισραήλ, η Χεζμπολά θα επιτεθεί, ισχυρίζονται. Η "ασφάλεια" του Ισραήλ θα τεθεί σε κίνδυνο.

Ο Μπάρακ προεκλογικά έδωσε ένα σόου. Πήγε στο σπίτι του νεκρού Μπάρνα. Μίλησε με τον πατέρα του. Υποσχέθηκε πως θα φέρει "τα παιδιά πίσω". Τα τηλεοπτικά κανάλια το ξέχασαν. Ο πατέρας όχι. "Θα περιμένω", λέει.

Οι ανθρώπινες ελπίδες είναι θεμιτές. Αλλά όταν το πρόβλημα είναι η γεωπολιτική, συχνά πάνε περίπατο...

Το ζήτημα μετά τις εκλογές και τη νίκη του Εχουντ Μπάρακ είναι να υπάρξει μια ευκαιρία για αληθινή ειρήνη με τους Παλαιστινίους, προώθηση μιας συμφωνίας με τη Συρία και αποχώρηση από το Λίβανο... Η Ταμάρ Γκοζάνσκι, μέλος του ΠΓ του ΚΚ Ισραήλ, μιλά στο "Ρ"

Σελίδες 54 - 55

Η γενική κρίση του συστήματος, που είναι αποτέλεσμα της διακυβέρνησης του καθεστώτος Γιέλτσιν, εντείνεται. Πολλά πρέπει να αλλάξουν - με κυριότερο την αντιλαϊκή πολιτική. Τα συμπεράσματα της 13ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΡΟ

Σελίδες 53 - 54

Τριάντα χιλιάδες πολίτες του Εκουαδόρ επιχειρούν να φέρουν την "Texaco", τον αμερικανικό κολοσσό της πετρελαϊκής βιομηχανίας, σε δίκη. Η κατηγορία: Η πρόκληση μιας τεράστιας οικολογικής καταστροφής στη γη τους - μια από τις πιο παρθένες περιοχές του πλανήτη, που πλέον αποτελεί κρανίου τόπο, λόγω απληστίας των ιθυνόντων της...

Σελίδες 52 - 53

Τα όπλα συνεχίζουν να έχουν τον πρώτο λόγο στο Ντρας