ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 4 Ιούλη 2001
Σελ. /32
Μια επαναλαμβανόμενη ιστορία

Γρηγοριάδης Κώστας

Η μετατροπή του άσπρου σε μαύρου και το αντίθετο, της νύχτας σε μέρα και τ' ανάπαλιν, των θυμάτων σε θύτες και των θυτών σε κατηγόρους, είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην ιστορία. Ηταν πάντα και παραμένει ένα βασικό «όπλο» των κάθε λογής αυταρχικών εξουσιών και ισχυρών, προκειμένου να δικαιολογήσουν τα εγκλήματά τους, να ρίξουν στάχτη στα μάτια των λαών, να κάνουν τη δουλιά τους και να φέρουν σε πέρας τους σκοπούς τους. Στα πλαίσια αυτά, μία από τις αγαπημένες μεθοδεύσεις των ιμπεριαλιστών είναι οι κατηγορίες για μαζικές δολοφονίες και εγκλήματα, τα «στοιχεία» περί ομαδικών τάφων και όλα τα συναφή. Παρόμοιες κατηγορίες αντιμετώπισαν η επαναστατική εξουσία των μπολσεβίκων στη νεαρή τότε Σοβιετική Ρωσία, ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, οι Βιετκόγκ στο Βιετνάμ, τόσοι και τόσοι άλλοι. Ποιος δε θυμάται, τη δήθεν σφαγή της Τιμισοάρα στη Ρουμανία και τους ομαδικούς τάφους, που - όπως αποκαλύφθηκε αργότερα - τους είχαν γεμίσει με πτώματα «δανεισμένα» από το νεκροταφείο της πόλης και το νεκροτομείο.

Τα ίδια και τώρα, τούτη τη φορά σε βάρος του Σλ. Μιλόσεβιτς και στο πρόσωπό του, σε βάρος όσων αντιστάθηκαν στην επέλαση της νέας τάξης και την ιμπεριαλιστική επιδρομή. Και μέχρι να τελειώσει η «δίκη» θα δούμε και θ' ακούσουμε πολύ περισσότερα...

Η ηγεσία του ΣΥΝ...

«Πολλαπλασιαστής για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας ή Ελντοράντο της διαπλοκής, της αρπαχτής και της προχειρότητας; Σε τι από τα δύο θα εξελιχθεί τελικά το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης; Το κρίσιμο αυτό ερώτημα του Νίκου Κωνσταντόπουλου αποτέλεσε τον πυρήνα της χθεσινής ημερίδας για το Γ΄ ΚΠΣ που διοργάνωσε ο Συνασπισμός». Αυτά έγραφε τις προάλλες η «Αυγή» - στην πρώτη της σελίδα, μάλιστα - και τα παραθέτουμε αυτούσια, ώστε κανένας να μην αμφισβητήσει τον «πυρήνα» της κριτικής του ΣΥΝ για το Γ΄ ΚΠΣ.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την ηγεσία του ΣΥΝ, αν υπήρχαν οι απαραίτητοι θεσμοί, η διαφάνεια, κλπ., κλπ., όλα θα ήταν μια χαρά με το Γ΄ ΚΠΣ, αφού θα αποτελούσε τον «πολλαπλασιαστή για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας». Και, βέβαια, ένα ζήτημα είναι, αν μπορούν να υπάρξουν τέτοιοι θεσμοί «καθαρού» καπιταλισμού, είτε γενικά είτε και πολύ περισσότερο στις γνωστές, σημερινές συνθήκες των «νόμων της αγοράς», του σκληρού ενδομονοπωλιακού ανταγωνισμού και της απελευθέρωσης της ασυδοσίας του κεφαλαίου. Ας υποθέσουμε, όμως, ότι αυτό ήταν δυνατό. Ποια οικονομία θα αναπτυσσόταν, τα κέρδη της ολιγαρχίας ή τα δικαιώματα και το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και του λαού; Ποια προγράμματα, έργα, κλπ., κλπ., θα προωθούνταν και τίνος τα συμφέροντα θα εξυπηρετούσαν; Της παραπέρα ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην ΕΕ, στα πλαίσια του γενικότερου καταμερισμού εργασίας που αποφασίζουν οι Βρυξέλλες και διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, όπως ο ΠΟΕ, ή του λαού μας;

... και το Γ` ΚΠΣ

Και μπορεί, βέβαια, να μας απαντήσει κάποιος -ίσως και από την ηγεσία του ΣΥΝ, αν και πολύ αμφιβάλλουμε- ότι το ζήτημα αυτό είναι υπαρκτό και αποτελεί αντικείμενο της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Πολύ σωστά. Αρα, το πρώτιστο ζήτημα αυτό είναι: οι πολιτικές που εφαρμόζουν οι κυρίαρχες σήμερα δυνάμεις, τόσο στην ΕΕ όσο και στην Ελλάδα. `Η, για να γίνουμε περισσότερο συγκεκριμένοι, ο φιλομονοπωλιακός και αντιλαϊκός χαρακτήρας και περιεχόμενο των πολιτικών αυτών, των οποίων τους στόχους θέλει και επιχειρεί να εξυπηρετήσει και το Γ` ΚΠΣ. Γεγονός, το οποίο κάνει το χαρακτήρα του -όπως και όποιων άλλων κοινοτικών εισροών- ασυμβίβαστο με οποιαδήποτε εναλλακτική πρόταση φιλολαϊκής αξιοποίησής του, ακόμη και στη θεωρητική περίπτωση ύπαρξης των αναγκαίων θεσμών, κλπ., κλπ.

Ολ' αυτά, όμως, είναι... ακατανόητα για την ηγεσία του ΣΥΝ, αφού δε... συνάδουν με τις λογικές του «ευρω-μονόδρομου», στις οποίες είναι αμετανόητα εγκλωβισμένη. Κι έτσι, προτιμά να ασχολείται με τα δευτερεύοντα και τριτεύοντα ζητήματα των μορφών διαχείρισης. Οχι, όμως, με αυτό καθ' αυτό το πολιτικό και ταξικό περιεχόμενο του Γ` ΚΠΣ και των στόχων που εξυπηρετεί.

«Μαϊμουδιές»...

Κοντά 90.000 (!) νέα μέλη - μαϊμούδες εγγράψανε στις τοπικές οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ οι εσωκομματικές τάσεις του κόμματος τις τελευταίες δέκα μέρες! Το φαινόμενο αντανακλά ασφαλώς τη χωρίς αρχές προσπάθεια και των μεν - της ηγετικής ομάδας - και των δεν - της «εσωκομματικής αντιπολίτευσης» - να αυξήσουν τα «κουκιά» τους στο συνέδριο.

Και μπορεί, βέβαια, η κατάντια αυτή να γίνεται εύκολα αντιληπτή στους πάντες, αλλά η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος έχει διαφορετική γνώμη. Δέστε πώς εξήγησε το γεγονός των... αθρόων εγγραφών στο ΠΑΣΟΚ ο γραμματέας της ΚΕ του: «Η ελληνική κοινωνία ενδιαφέρεται πάρα πολύ για το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ κι αυτό είναι το κριτήριο με βάση το οποίο εξηγούνται όλα τα φαινόμενα αυτά»!

Αυτή ήταν η εξήγηση του κ. Σκανδαλίδη... Τι να σχολιάσεις τώρα με όλες αυτές τις... «μαϊμουδιές»;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Το δίδυμο της αντιλαϊκής πολιτικής

Καθημερινό φαινόμενο αποτελούν πλέον τα κρούσματα βίας και αυταρχισμού που εκδηλώνονται από την πλευρά της κυβέρνησης σε βάρος του εργαζομένων και εν γένει ενάντια σε ό,τι αμφισβητεί και θέτει εμπόδια στην πολιτική ισοπέδωσης των κοινωνικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων του λαού. Αυτή η ρεβανσιστική πολιτική του κεφαλαίου και των πολιτικών εκφραστών του κατά των λαϊκών κατακτήσεων ξετυλίγεται μεθοδικά, συστηματικά και, σε πολλές περιπτώσεις, σε συντονισμό ή σε εφαρμογή κατευθύνσεων διεθνών κέντρων, είτε της Ευρωπαϊκής Ενωσης είτε της «νέας τάξης» και της «παγκοσμιοποίησης». Τα κρούσματα των τελευταίων ημερών είναι ενδεικτικά της κατάστασης που πάνε να διαμορφώσουν.

Σε μια προσπάθεια ποινικοποίησης των αγώνων και εκφοβισμού των εργαζομένων καλούν εφτά συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ σε απολογία για την πρόσφατη συμβολική κατάληψη του υπουργείου Εργασίας. Στη Λάρισα αποκαλύπτεται ότι βρίσκεται σε εφαρμογή επιχείρηση παρακολούθησης στελεχών του ΚΚΕ από την Αστυνομία και ποιος ξέρει ποιες άλλες ελληνικές και ξένες δυνάμεις, με στόχο την καταγραφή των κινήσεων του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Και το μεγάλο θέμα των ημερών, που άπτεται άμεσα και καθημερινά με την υπόθεση της υγείας εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, είναι η στάση της κυβέρνησης απέναντι στην απεργία των γιατρών του ΙΚΑ, οι οποίοι, σε τελική ανάλυση, αυτό που ζητάνε είναι να συνεχίσει να υπάρχει το ΙΚΑ και να παρέχει περίθαλψη στους ασφαλισμένους του με τους ίδιους ως εργαζόμενους στο χώρο αυτό. Η κυβέρνηση, απέναντι σ' αυτό το αίτημα, απαντάει με προσφυγή στα δικαστήρια, για να βγάλει παράνομη την απεργία και ταυτόχρονα μετατρέπει σε ομήρους της πολιτικής της στρατιές εκατομμυρίων ασφαλισμένων του ΙΚΑ, ελπίζοντας ότι θα τους στρέψει κατά των απεργών γιατρών με βάση τη θεωρία περί «κοινωνικού αυτοματισμού». Ομως, αυτός ο «αυτοματισμός» μπορεί και να γίνει μπούμερανγκ και να στρέψει την οργή των ασφαλισμένων κατά της κυβέρνησης.

Οι στόχοι αυτής της επίθεσης είναι πολλαπλοί. Θέλουν να γονατίσουν τα λαϊκά στρώματα όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά, επιδιώκοντας τη μακροχρόνια καθυπόταξη της συνείδησής τους. Θέλουν να κάνουν τους εργαζόμενους να πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν περιθώρια αντίστασης και ότι όποιος αγωνίζεται είναι χαμένος διπλά, δηλαδή και ζημιωμένος και χωρίς κανένα κέρδος. Βέβαια, με τον τρόπο αυτό δεν μπορούν παρά να αποκαλύπτουν τι είναι αυτό που τους φοβίζει. Και πράγματι τους φοβίζει η αμφισβήτηση της πολιτικής τους, τους φοβίζει ο οργανωμένος και συντονισμένος αγώνας των εργαζομένων για την εξασφάλιση των κατακτήσεών τους και για τη διεκδίκηση καινούριων.

Ολα αυτά δείχνουν πόσο επισφαλείς και πόσο αδύναμοι είναι οι φερόμενοι ως «παντοδύναμοι» εκφραστές αυτού του συστήματος, οι οποίοι, ωστόσο, δε μένουν εδώ. Κλιμακώνουν την αντιδραστική πολιτική τους και την επίθεσή τους. Αντιλαϊκή - αντικοινωνική πολιτική και αυταρχισμός πάνε μαζί, είναι οι δύο όψεις ενός και του αυτού νομίσματος. Γι' αυτό προχωράει εκ παραλλήλου με την αντιλαϊκή πολιτική η θεσμική εδραίωση του αυταρχικού κράτους. Εφτιαζαν, λοιπόν, κατόπιν παραγγελίας και υπαγόρευσης από τις ΗΠΑ, τον «τρομονόμο». Στα συρτάρια έχουν έτοιμο το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις και με πρώτη ευκαιρία θα το βγάλουν στην επιφάνεια και αυτό.

Δεν πρόκειται για μεμονωμένα γεγονότα εντός των ελληνικών συνόρων. Το ενιαίο νόμισμα, το ευρώ, που έρχεται σηματοδοτεί πιο «σφιχτή» αντικοινωνική πολιτική και μεγαλύτερο αυταρχισμό από τις κυβερνήσεις. Τα γεγονότα πριν λίγες μέρες στο Γκέτεμπορκ της Σουηδίας, στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας προχτές και όσα αναμένεται να ακολουθήσουν στη Γένοβα φωτίζουν μια πορεία μέσα στο σκοτάδι της «νέας τάξης». Οι κοινωνίες που τελούν κάτω από το ζυγό της αντιλαϊκής - αντικοινωνικής πολιτικής, σηκώνουν κεφάλι στην καπιταλιστική «παγκοσμιοποίηση» και τα προβλήματα των εργαζομένων μπαίνουν στην πρώτη γραμμή.

«Λυκοδικείο»

Ο λύκος

ντύθηκε αρνί

κι ο μασκαράς

βελάζει

κι αντί

να είναι στο σκαμνί,

έτσι που αίμα στάζει

το θύμα του,

το πρόβατο,

έπιασε και δικάζει!

* * *

Αυτός

στη μέση καθιστός

κι ως δικαστάδες

άλλοι

- άξιος όλων

ο μιστός -

ο γύπας, το τσακάλι

και στο αρνί

ισόβια ρίχνουνε

στο κεφάλι!

* * *

Κι αφού

φορτώνουν στον αμνό

ό,τι αυτούς

βαρύνει

αναφωνούνε

στο κοινό

«Ιδού η Δικαιοσύνη»

και για καινούρια

επιδρομή κινούν

μετά τα κτήνη!


Ο οίστρος



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ