«Αν ήμουν Σρέντερ θα με είχε καταλάβει τεταρταίος πυρετός. Τώρα από πού θα μου 'ρθει; Από την Αλ Κάιντα στο Βερολίνο ή από ελεύθερους σκοπευτές στη Φρανκφούρτη; Προσέξτε συμπτώσεις. Ο Πούτιν αρνείται να ισοπεδώσει το Ιράκ. Γεγονός. Η Τσετσενία είναι εγκαταστημένη στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας. Κι αυτό είναι γεγονός. Η σφαγή του Σαββάτου έλαβε χώρα δύο μήνες πριν από την προγραμματισμένη επίθεση εναντίον του Σαντάμ. Αρα, μ' ένα σμπάρο δύο σφαλιάρες. Η πρώτη με το χέρι της ...τρομοκρατίας, η δεύτερη από Ουτσεκάδες πατριώτες. Διότι η Τσετσενία είναι εν δυνάμει η Βοσνία του Κρεμλίνου. Ο πλανητάρχης το 'πε καθαρά. Οποιος δεν είναι μαζί του είναι εναντίον του. Και οι σφαλιάρες θα πέφτουν κατά περίσταση. Αλλοτε ως UCK άλλοτε ως Μπιν Λάντεν. Επομένως, ή κατεβάζεις τα βρακιά ή σε κάνουμε σκορδαλιά. Είναι απλό. Μία επιλογή υπάρχει. Γενικός ξεσηκωμός. Ολα τ' άλλα καταλήγουν στον ρωμαϊκό χαιρετισμό: Ave George, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν!». Του Δημήτρη Δανίκα από τη «στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».

«Η μοίρα που επιφύλασσε στις ΗΠΑ ο 21ος αιώνας ήταν, όπως αποδεικνύεται, η παγκόσμια ηγεμονία. Θα είναι, όμως, αυτή μια ηγεμονία σεβαστή και αναγνωρισμένη ως νόμιμη ή μια ηγεμονία παράνομη, μισητή και βραχυπρόθεσμη;

Η Ουάσιγκτον έστειλε πρόσφατα στο Συμβούλιο Ασφαλείας ένα τελεσίγραφο: ή θα εγκρίνει το αμερικανικό ψήφισμα για τον αφοπλισμό του Ιράκ ή θα τεθεί στο περιθώριο. Κατά την άποψή της, για να συμμετέχει ο ΟΗΕ στη διαδικασία λήψης αποφάσεων πρέπει να συμμορφώνεται πρώτα με τις απαιτήσεις της. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση Μπους θεωρεί πως δε χρειάζεται την καλή γνώμη των κρατών στα οποία κυριαρχεί. Και ότι αδιαφορεί για τη νομιμότητα που προσφέρει ο σεβασμός των άλλων λαών. Αρκείται στο να ασκεί εξουσία. Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι, όμως, δεν εξέλεξαν τον Τζορτζ Μπους στην προεδρία με αυτό το σκεπτικό. Γι' αυτό και είναι σχεδόν βέβαιο πως δε θα τον επανεκλέξουν». Το προαναφερόμενο απόσπασμα είναι από τη «Χέραλντ Τρίμπιουν» (δημοσιεύτηκε στα χτεσινά «Νέα») κι όπως καταλαβαίνετε, δίπλα στους εκκλησιαστικούς αρχηγούς, οι οποίοι αντλούν -με τον ένα ή άλλο τρόπο- τη δύναμή τους από κάποιον θεό, υπάρχουν και οι θεόσταλτες χώρες, στις οποίες «η μοίρα επιφύλαξε την παγκόσμια ηγεμονία». Στους λαούς απομένει -και αυτό σ' ένα βαθμό μόνο...- να επιλέξουν το βαθμό βαρβαρότητας της μορφής, με την οποία θα ηγεμονεύονται. Ο σύγχρονος Μεσαίωνας είναι παρών...

Κάθε μέρα

με κουρέλια

προκαλεί

οίκτο και γέλια,

μα επέτειος σαν φτάνει

της φορούν

καλό φουστάνι

κι η Ελλάδα

η κουρέλω

ντόνα γίνεται

με βέλο.

* * *

Οπ την πιάνουν,

τότε, μπράτσο

μπαγαπόντες ένα μάτσο

και τη βγάζουν

στο μπαλκόνι

οι πανάθλιοι βαρόνοι

και φωνάζουν

«ζήτω», «μπράβο»

στη μασκαρεμένη

βάβω!

* * *

Κάθε μέρα

Σταχτοπούτα

με τη σκούπα

με τη βούτα,

υπηρέτρα σ' αφεντάδες

και αράδα τεμενάδες

κι αίφνης, να,

με άλλα ρούχα

και τα «ζήτω»

μοιάζουν «γιούχα»

και η μέρα η μεγάλη

καταντάει

καρναβάλι!