ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οξύνονται όλες οι αντιθέσεις

Με πεδίο τον αδυσώπητο ανταγωνισμό ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τους οργανισμούς, ανάμεσα στις μερίδες της πλουτοκρατίας που συντάσσονται και επιλέγουν την κρατική ομπρέλα προστασίας τους, οι λαοί της Ευρώπης βλέπουν να ξετυλίγονται μια σειρά από απάνθρωπα, σαρωτικά μέτρα πολιτικής. Εύκολα θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς τις σχεδόν πανομοιότυπες, ίδιας κοπής και μήτρας, νομοθετικές ρυθμίσεις που παίρνονται από τις κυβερνήσεις συνολικά στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ όσο και στο σκληρό πυρήνα της, την Ευρωζώνη.

Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, οι διαμάχες των μερίδων της κεφαλαιοκρατίας το τελευταίο διάστημα παίρνουν χαρακτηριστικά ακόμη μεγαλύτερης όξυνσης. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι δεν πρόκειται να σταματήσουν σε αυτά που ήδη έχουμε δει. Καθένας καπιταλιστής από την πλευρά του και όλοι μαζί από κοινού συνδιαμορφώνουν τη στρατηγική και την τακτική τους απέναντι στα λαϊκά στρώματα. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι η μετάβαση από τη φάση της καπιταλιστικής κρίσης σε φάση αναιμικής αλλά και χρονικά εξαιρετικά αβέβαιης αύξησης του παραγόμενου ΑΕΠ αναγκαστικά θα γίνει διά «πυρός και σιδήρου». Από την άποψη των λαϊκών συμφερόντων οι «στρατηγικές εξόδου από την κρίση» που επιδιώκουν ΕΕ, αστικά κόμματα και καπιταλιστές θα είναι πολύ χειρότερες, προμηνύουν τα ακόμη χειρότερα και από αυτή την ίδια την καπιταλιστική κρίση, από τις συνθήκες που διαμορφώνονται στο πλαίσιο του λεγόμενου οικονομικού κύκλου.

Οι εργάτες, τα άλλα λαϊκά στρώματα έχουν ιερό καθήκον απέναντι στον εαυτό τους, απέναντι στα παιδιά και στις οικογένειές τους να μην πτοηθούν, να μην τους φοβηθούν ούτε για μια στιγμή. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους δυσκολέψουμε σε αυτά που κάνουν, σε αυτά που ετοιμάζουν. Στην κυριολεξία να καταφέρουμε να τους κάνουμε τη «χλιδάτη» ζωή τους μαύρη. Φτηνότερους εργάτες είναι αυτό που θέλουν, διεξόδους για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά «τους» αναζητούν. Απίστευτος είναι και ο πακτωλός από τζάμπα χρήμα που διοχετεύουν οι μηχανισμοί τους - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ΔΝΤ, κυβερνήσεις, κ.ά. - στους τραπεζίτες τους, για λογαριασμό και των άλλων μερίδων του κεφαλαίου. Αυτοί ανταγωνίζονται διεθνώς και για τα νομίσματά τους, μέσω των οποίων ελπίζουν να αποσπάσουν το σχετικό πλεονέκτημα, πόντους ανταγωνιστικότητας.

Τις προάλλες τα τρωκτικά του αμερικανικού μονοπωλίου πιστοληπτικής αξιολόγησης «Moody's» προχώρησαν σε νέα υποβάθμιση του ελληνικού κρατικού χρέους. Υποβάθμισαν δηλαδή την ικανότητα της κυβέρνησης να τους αποπληρώσει τα ληστρικά επιτόκια που αποσπούν από το λαό. Φοβήθηκαν, λένε, μπας και πέσει ακόμη περισσότερο το παραγόμενο ΑΕΠ, μην τυχόν και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν μπορέσει να μαζέψει όλους τους αντιλαϊκούς φόρους, για τους οποίους δεσμεύεται και στο κατάπτυστο μνημόνιο με την ΕΕ και το ΔΝΤ. Το μονοπώλιο «Moody'ς» είναι αμερικανικών συμφερόντων αλλά και ταυτόχρονα στενός και θεσμικά κατοχυρωμένος συνεργάτης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Οι «αξιολογήσεις» τους είναι θέσφατο για το κεφάλαιο συνολικά. Διαμορφώνουν τους όρους της διοχέτευσης κεφαλαίων σε κράτη, στη διατραπεζική χρηματαγορά, στη συνέχεια στις μερίδες των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Ο λαός δεν έχει καμία δουλειά σε αυτούς τους σχεδιασμούς. Δεν έχει τίποτα το κοινό με τα συμφέροντά τους. Μονόδρομος για τον ίδιο είναι να αρνηθεί να πληρώσει τις συνέπειες της κρίσης και τα κρατικά χρέη, να απαιτήσει να πληρώσουν τώρα τα μονοπώλια, να παλέψει για το δρόμο ανάπτυξης που υπηρετεί τις δικές του ανάγκες και όχι των μονοπωλίων.

«Νόμος» ο εκβιασμός...

Γρηγοριάδης Κώστας

Εκβιαστικές χαρακτήρισε ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου τις μεθόδους των προμηθευτών των νοσοκομείων, αλλά την ίδια στιγμή η κυβέρνηση υπέκυπτε αμαχητί στον εκβιασμό τους, ικανοποιώντας με το παραπάνω τα αιτήματά τους. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η κυβέρνηση τους έδωσε 6 δισ. ευρώ από τα 7,1 δισ. που τους «χρώσταγε», διασώζοντας και διασφαλίζοντας την υψηλή κερδοφορία τους. Για ακόμα μια φορά αποδείχθηκε περίτρανα ότι χρήμα και μάλιστα ζεστό υπάρχει για τους επιχειρηματίες - προμηθευτές των νοσοκομείων, όπως υπήρχε για τις τράπεζες, τους μεγαλοξενοδόχους, τους εφοπλιστές όταν το ζήτησαν εν μέσω μάλιστα της καπιταλιστικής κρίσης, πολύ περισσότερο πριν από αυτή. Αντίθετα, την ίδια στιγμή χρήμα δεν υπάρχει για το νοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων, τους συμβασιούχους του δημοσίου, τους εργαζόμενους γενικότερα. Οταν μάλιστα κατεβαίνουν στους δρόμους του αγώνα, τότε αντιμετωπίζονται ως ταραξίες, υπονομευτές της εθνικής οικονομίας, της διεθνούς εικόνας της χώρας, κ.ο.κ. Τίποτα επιλήψιμο όμως δε βρήκε ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της πλουτοκρατίας στον εκβιασμό των προμηθευτών του δημοσίου. Οι εργαζόμενοι οφείλουν να βγάλουν συμπεράσματα και από τη «λύση» που έδωσε η κυβέρνηση για τα χρέη των νοσοκομείων. Πάνω απ' όλα ότι είναι θέμα πολιτικής εξουσίας, δηλαδή λαϊκής εξουσίας, να υπάρξουν λύσεις με βάση τις δικές τους ανάγκες.

Η ασφάλεια του συστήματος...

Την ώρα που ολοκληρώνονται το ξεχαρβάλωμα του Ασφαλιστικού και η πλήρης και οριστική διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η άρχουσα τάξη και η κυβέρνησή της δρουν ταυτόχρονα σε πολλά μέτωπα.

Ενδεικτικό είναι το χτεσινό δημοσίευμα στα «Νέα», όπου γίνεται λόγος για συγχωνεύσεις αστυνομικών τμημάτων στην Αττική και μείωσή τους κατά ένα τρίτο (από 148 στα 50). Οπως αναφέρει το κύριο άρθρο της εφημερίδας, με αυτές τις αλλαγές «θα απελευθερωθεί προσωπικό για να ενισχυθεί περαιτέρω το σκέλος του σχεδίου που ήδη εφαρμόζεται: Οι περιπολίες». Συμπληρώνει, δε, πως τούτη η εξέλιξη «δείχνει διάθεση προσαρμογής της αστυνόμευσης στις νέες συνθήκες και προάγει την ασφάλεια, καθώς φέρνει την παραγωγή αστυνομικού έργου κοντά στον πολίτη».

Αυτή ακριβώς η - δήθεν - «προστασία του πολίτη» είναι το τυρί, για να τσιμπήσουν οι εργαζόμενοι στη φάκα της αστυνόμευσης. Η αστική τάξη προωθεί με γοργούς ρυθμούς την αναδιάταξη όχι μόνο στον κρατικό μηχανισμό (μέσω του «Καλλικράτη»), αλλά και στα ίδια τα όργανα υπεράσπισης της εξουσίας της. Η ένταση της αστυνόμευσης αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο, το Α και το Ω για να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί η αντιλαϊκή, η αντεργατική πολιτική. Αλλωστε, όσο συνεχίζεται αυτή η πολιτική, τόσο περισσότερο οι εργαζόμενοι θα αντιδρούν, θα βγαίνουν στο δρόμο, θα πείθονται για την ανάγκη ταξικής αντεπίθεσης απέναντι στην ταξική επίθεση που δέχονται.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο γίνονται και οι όποιες, κατά καιρούς, αναδιαρθρώσεις της Αστυνομίας. Οχι για την προστασία του πολίτη, αλλά για τον εκφοβισμό των εργαζομένων και την ασφάλεια του συστήματος...

Τέρμα τα «γκάζια»...

Τη δημιουργία ενός νέου υπερυπουργείου με απεριόριστη εξουσία και αρμοδιότητες που θα αναλάβει το ξεπούλημα της περιουσίας του δημοσίου και τη θωράκιση των μεγάλων επενδύσεων, προτείνει ο πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου. «Θα προτείνουμε άμεσα στον πρωθυπουργό την κατεπείγουσα σύσταση ενός νέου υπουργείου Εθνικής Ανασυγκρότησης που θα αναλάβει την ολοκλήρωση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, την αξιοποίηση του συνόλου της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου και, τέλος, τη νομοθετική θωράκιση παροχής κινήτρων για μεγάλες επενδύσεις, συγκεντρώνοντας όλες τις σχετικές αρμοδιότητες κάθε άλλου αρμόδιου υπουργείου», αναφέρει χαρακτηριστικά, σε χτεσινή δήλωσή του, ο Γ. Γραμματίδης, εκτιμώντας ότι μόνο έτσι θα αρθούν τα «εμπόδια» με τη γραφειοκρατία και τις συναρμοδιότητες μεταξύ των υπουργείων. Ομως, έρχεται δεύτερος και καταϊδρωμένος. Εδώ και βδομάδες, ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει εξαγγείλει τη δημιουργία υπηρεσίας στο Μέγαρο Μαξίμου που θα υπάγεται απευθείας στον ίδιο, με σκοπό ακριβώς τη διευκόλυνση των μεγάλων επενδύσεων. Το συμπέρασμα είναι ολοφάνερο. Με τέτοια εκλεκτή κυβέρνηση, ακόμα και οι «ρηξικέλευθες» προτάσεις των επιχειρηματιών έχουν γίνει πράξη πριν καν διατυπωθούν επίσημα... Γιατί, όπως είπε προχτές στο υπουργικό συμβούλιο ο πρωθυπουργός, «προτεραιότητά μας είναι να πατήσουμε γκάζι»...