Φορώντας μαύρα και κρατώντας τη φωτογραφία της μικρούλας Χιντ Ρατζάμπ, οι συντελεστές της ταινίας «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» της Κάουτερ Μπεν Ανιά μαζί με τους Χοακίν Φίνιξ και Ρούνι Μάρα μπήκαν στην πρεμιέρα της ταινίας.

Νωρίτερα το ίδιο πρωί, στη δημοσιογραφική προβολή οι κριτικοί βγήκαν συγκλονισμένοι. Οσοι την είδαν, περιγράφουν ένα έργο τέχνης που μπορεί να ταρακουνήσει και τον πιο αδιάφορο θεατή. Περιγράφουν ότι η ψυχή δεν βαστάει να ακούει την αληθινή συνομιλία της Χιντ Ρατζάμπ με τους διασώστες. Περιγράφουν ότι το ηχητικό ντοκουμέντο από μόνο του είναι συγκλονιστικό.

Χτες αναφερθήκαμε στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, όμως η βραδινή προβολή ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Η πρεμιέρα της ταινίας μετατράπηκε σε συλλαλητήριο μαζικής καταδίκης της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού. Οταν τέλειωσε η προβολή, ο ηθοποιός Motaz Malhees κατέβηκε στο κοινό, πήρε μια παλαιστινιακή σημαία και την άνοιξε στη σκηνή. Ολόκληρη η αίθουσα σειόταν από το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», ενώ το χειροκρότημα κράτησε για 23 ολόκληρα λεπτά! Είναι στα αλήθεια αδιάφορο να μετράς τα λεπτά που χειροκροτήθηκε μια ταινία στην πρεμιέρα της. Ομως αυτό το χειροκρότημα δεν ήταν μόνο για την επιβράβευση της ταινίας. Ηταν συνειδητοποίηση, ήταν λυγμός, ήταν οργή, ήταν απόφαση να σταθεί κανείς με το δίκιο. Ηταν όχι άλλα νεκρά παιδιά στη Γάζα, ήταν δεν γίνεται να είμαστε θεατές της γενοκτονίας που συντελείται, ήταν σταματήστε τον πόλεμο.

Στην Ελλάδα έχει ήδη βρει διανομή, όπως έχει βρει και το ντοκιμαντέρ της Σεπιντέ Φαρσί «Put Your Soul on Your Hand and Walk» που μιλάει για την Φατμά Χασούνα...

Ογδόντα χρόνια από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η καλλιτεχνική ομάδα Fire Art παρουσιάζει την ομαδική έκθεση «Ο ήλιος πέρασε απ' τη στάχτη». Μια εικαστική κατάθεση μνήμης, τιμής και στοχασμού, που θα φιλοξενηθεί στην αίθουσα τέχνης Remezzo (Νικ. Πλαστήρα 2, Αρετσού) στην Καλαμαριά από τις 10 έως τις 15 Σεπτέμβρη. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 10 Σεπτέμβρη στις 8 μ.μ. Την Κυριακή 14 Σεπτέμβρη στις 18.00 θα παρουσιαστεί το δρώμενο «Υστερα πάλι πυροβολισμοί. Μετά σιωπή».

Η έκθεση θα λειτουργεί τις καθημερινές 6 με 9 μ.μ., Σάββατο και Κυριακή και πρωινά 11 π.μ. με 2 μ.μ.

Η έκθεση επιχειρεί να μεταφέρει τον θεατή στο τοπίο μιας εποχής όπου η ανθρωπότητα βρέθηκε στο έσχατο σημείο της βαρβαρότητας - αλλά και της αντίστασης. Μέσα από έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής, μεικτές τεχνικές, video art, performance και εγκατάσταση, οι καλλιτέχνες της Fire Art αναμετριούνται με τα φαντάσματα του φασισμού και του πολέμου, ανασύροντας εικόνες, πρόσωπα, σκιές και φλόγες που δεν έσβησαν.

Ογδόντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οκτώ δεκαετίες από ένα γεγονός που φαντάζει μακρινό στο ημερολόγιο, μα παραμένει οδυνηρά κοντινό στην ανθρώπινη μνήμη. Γιατί ο πόλεμος εκείνος - όπως και τόσοι άλλοι - δεν ήταν απλώς στιγμές σύγκρουσης. Ηταν έκρηξη μέσα από τις ρωγμές ενός κόσμου που οικοδομήθηκε πάνω στον ανταγωνισμό, το μοίρασμα αγορών, αποικιών, δρόμων και συμφερόντων. Ηταν το σκοτεινό πρόσωπο του καπιταλισμού σε κρίση.

Στην έκθεση παρουσιάζονται τόσο ατομικά όσο και συλλογικά έργα τέχνης, τα οποία προέκυψαν μέσα από βιωματικό θεατρικό εργαστήρι στο οποίο συμμετείχαν μέλη της ομάδας. Με βασικό εργαλείο τον αυτοσχεδιασμό και ασκήσεις χρήσης και βίωσης κειμένου ήρθαμε σε επαφή με μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τη φρίκη του πολέμου αλλά και την αντίσταση όπως έχουν καταγραφεί σε λογοτεχνικά κείμενα («Το ημερολόγιο της Αννας Φρανκ», «Χρόνια Οδύνης» της Μαρίας Σιδέρη, «Εν Θεσσαλονίκη... Από τον πόλεμο, την κατοχή και την αντίσταση» της Ελευθερίας Δροσάκη) και οδηγήσαμε τους χαρακτήρες που ζωντανέψαμε να συνομιλήσουν με έργα μεγάλων ποιητών όπως ο Τάσος Λειβαδίτης, ο Γιάννης Ρίτσος, ο Bertolt Brecht, ο Στέφανος Τηλικίδης, ο Primo Levi. Πηγή έμπνευσης αποτέλεσε το θεατρικό έργο του Irwin Shaw «Θάψτε τους νεκρούς» που γέννησε την ιδέα των συναντήσεων ζωντανών που επιβίωσαν από τον πόλεμο με νεκρούς του πολέμου.

Από το θεατρικό εργαστήρι προέκυψαν τέσσερα κείμενα, που ηχογραφήθηκαν, ντύθηκαν με μουσική και αποτέλεσαν υλικό για τη δημιουργία video art, που κινηματογραφήθηκαν με εικαστική προσέγγιση και στοιχεία καλλιτεχνικής εγκατάστασης και performance. Το ίδιο υλικό εξελίχθηκε και στην performance που θα παρουσιαστεί στα εγκαίνια.

«Εφυγε» από τη ζωή ο πολυβραβευμένος διευθυντής φωτογραφίας Σταύρος Χασάπης. Ο Σταύρος Χασάπης συνεργάστηκε με σκηνοθέτες όπως ο Λάμπρος Λιαρόπουλος, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, η Τώνια Μαρκετάκη, η Αντουανέτα Αγγελίδη, ο Τάσος Ψαράς, ο Νίκος Νικολαΐδης, ο Κώστας Φέρρης κ.ά. ενώ για χρόνια υπήρξε δάσκαλος στη σχολή κινηματογράφου Ευγενίας Χατζίκου. Ο Σταύρος Χασάπης ήταν βαθύς γνώστης της κινηματογραφικής τέχνης και αισθητικής συνολικά, γνώριζε το φιλμ και τις κινηματογραφικές τεχνικές όσο λίγοι στον ελληνικό κινηματογράφο και ήταν πάντα υποστηρικτικός στους νεότερους συνάδελφους του.

Στην ανακοίνωσή του το ΔΣ του ΣΕΟΤ «ΚΛΑΚΕΤΑ» αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «χάρισε με το αστείρευτο ταλέντο του και την εργασιομανία του τη φωτεινή του ματιά στην κινηματογραφική τέχνη».

Με μια μεγάλη συναυλία στο κατάμεστο Ηρώδειο γιόρτασε ο Μίλτος Πασχαλίδης τα 30 χρόνια παρουσίας του στο ελληνικό τραγούδι. Μια βραδιά με όλα τα αγαπημένα μας τραγούδια να είναι παρόντα...

Στη συναυλία έδωσε το «παρών» ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. Παρευρέθηκε ακόμα η βουλευτής του Κόμματος Σεμίνα Διγενή.

Με τους μουσικούς του Μ. Πασχαλίδη συνέπραξε η Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ, με μαέστρο τον Τάσο Συμεωνίδη, ενώ συμμετείχαν επίσης ο Γιάννης Κότσιρας και η παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου.