Την παροιμία «αλλού τα κακαρίσματα και αλλού γεννούν οι κότες» θυμίζει το αποτέλεσμα των σερβικών γενικών εκλογών της περασμένης Κυριακής και οι μετεκλογικές ζυμώσεις που επακολούθησαν με βασικό πρωταγωνιστή και μήλον της έριδας το «Σοσιαλιστικό Κόμμα Σερβίας»... Γιατί; Αφ' ενός τις περισσότερες (102 για την ακρίβεια) απ' τις 250 έδρες της σερβικής Βουλής πήρε το φιλο-ευρωπαϊκό μπλοκ «Για Μια Ευρωπαϊκή Σερβία» του Σέρβου προέδρου Μπόρις Τάντιτς, προκαλώντας αναστεναγμούς ανακούφισης σε ΗΠΑ και ΕΕ. Απ' την άλλη, το «Σερβικό Ριζοσπαστικό Κόμμα» (SRS) του Βόισλαβ Σέσελι βγήκε δεύτερο παίρνοντας 78 έδρες (δηλαδή λιγότερες απ' τις αναμενόμενες) και το «Δημοκρατικό Κόμμα Σερβίας» (DSS) του απερχόμενου(;) πρωθυπουργού Βόισλαβ Κοστούνιτσα τρίτο με 30 βουλευτές.

Η έκπληξη των κάλπεων της 11ης Μάη όμως δεν προήλθε απ' τις εκλογικές επιδόσεις των παραπάνω κομμάτων αλλά από εκείνο που ήταν στην εξουσία με ηγέτη τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ως το φθινόπωρο του 2000, οπότε ανατράπηκε απ' το πολιτικό συνονθύλευμα της τότε «DOS» («Σερβική Δημοκρατική Αντιπολίτευση») που δημιουργήθηκε απ' τα επιτελεία των δυτικών μυστικών υπηρεσιών στην Ουγγαρία... Το «Σοσιαλιστικό Κόμμα Σερβίας» παρά τη δαιμονοποίηση που υπέστη την τελευταία 10ετία, αύξησε τις έδρες του από 16 σε 20 προβάλλοντας προεκλογικά ως κύρια ζητήματα την αντιμετώπιση της φτώχειας και της ανεργίας που πλήττει σημαντικό μέρος του σερβικού λαού και την πάταξη της διαφθοράς.

Ολα αυτά σε απλά μαθηματικά λένε πως οι 20 έδρες των Σοσιαλιστών με νυν αρχηγό τον Ιβιτσα Ντάσιτς, γίνονται απαραίτητες σ' όποιον επιθυμεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση της Σερβίας: Δηλαδή, και στους «φιλο-ευρωατλαντιστές» του Τάντιτς και στους «πατριώτες» του Βόισλαβ Σέσελι και του Β. Κοστούνιτσα.

Ωστόσο, ακόμη και για τα δεδομένα των μετεκλογικών εξελίξεων στη Σερβία, πιο εύκολο είναι «να μπει στον παράδεισο ένας πλούσιος» παρά να επιτευχθεί η (ποθητή ακόμη και για την ΕΕ!) συγκυβέρνηση ανάμεσα στο μπλοκ του Τάντιτς και το κόμμα του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς που οδηγήθηκε στο θάνατο απ' το μακρύ χέρι των ευρω-ατλαντιστών εισβολέων του 1999 μέσα στις φυλακές του δικαστηρίου της Χάγης. Επιπλέον, είναι χαρακτηριστικό ότι οι δύο βουλευτές του μειονοτικού κόμματος της «Βοσνιακής Λίστας για το Σάντζακ» της μουσουλμανικής μειονότητας στη Σερβία, προτίμησε μετεκλογική συνεργασία με την πλευρά των SRS, SPS, DSS παρά με τους «φιλοευρωπαϊστές» του Τάντιτς.

Είναι μάλλον φανερό πως περισσότερα κοινά υπάρχουν ανάμεσα σε «Ριζοσπάστες», «Σοσιαλιστές» και «Δημοκράτες» του Κοστούνιτσα παρά ανάμεσα στους «Σοσιαλιστές» και το δεξιό μπλοκ του Τάντιτς που είναι έτοιμο και πρόθυμο να «ξεγράψει» το Κοσσυφοπέδιο με αντάλλαγμα μια άνετη θέση στο κλαμπ της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Εντούτοις αυτό που φαντάζει έκδηλο στους περισσότερους, είναι αδύνατο να γίνει αντιληπτό απ' τον Τάντιτς που αρνείται να αποδεχτεί τη μετεκλογική πραγματικότητα. Ερμήνευσε έτσι, το εκλογικό αποτέλεσμα λέγοντας ότι οι 102 βουλευτές του δικού του μπλοκ εκφράζουν τη λαϊκή βούληση και όχι άλλοι μετεκλογικοί πολυκομματικοί συνασπισμοί...

Η συνέχεια αναμένεται με ενδιαφέρον, ιδιαίτερα απ' το σερβικό λαό που «χόρτασε» υποσχέσεις και ευρω-ατλαντικά καθρεφτάκια και αναμένει λύσεις στα ζέοντα προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας και του περαιτέρω κατακερματισμού της χώρας...

Associated Press

Μπροστά στην απίστευτη καταστροφή

Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της χώρας, Χου Τζιντάο, ο σεισμός της Δευτέρας χαρακτηρίζεται ο χειρότερος από το 1949, έχοντας τις πιο εκτεταμένες καταστροφές.

Το μέγεθος της καταστροφής δεν είναι δυνατόν ακόμα να υπολογιστεί, ωστόσο τα σωστικά συνεργεία ξεπερνούν σε δυναμικό τα 130.000 άτομα, ενώ στη μάχη μπήκαν και δύο ομάδες από την Ιαπωνία. Η κυβέρνηση απηύθυνε έκκληση στη διεθνή κοινότητα για βοήθεια, ζητώντας, εκτός από τρόφιμα, φάρμακα και εξοπλισμό, με πολλά κράτη να ανταποκρίνονται.

Ιδιαίτερα επικίνδυνη είναι η κατάσταση λόγω των ζημιών που έχουν υποστεί περίπου 400 φράγματα, σε πέντε επαρχίες και ένα δήμο, που μετά το σεισμό κρίνονται επικίνδυνα και χρήζουν άμεσης επέμβασης. Οσον αφορά στα χημικά εργοστάσια που κατέρρευσαν, ανακοινώθηκε ότι πάρθηκαν μέτρα ώστε να μην προκληθούν περαιτέρω περιβαλλοντικές καταστροφές.

Παράλληλα, η κινεζική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα ερευνήσει την περίπτωση κατασκευαστικών κακοτεχνιών στα σχολεία που κατέρρευσαν, καθώς ισοπεδώθηκαν περίπου 7.000 σχολικές αίθουσες, με στόχο να αποδοθούν ευθύνες. Ανακοινώθηκε επίσης ότι εξετάζεται το θέμα της αδειοδότησης προκειμένου να ξεκινήσουν οι υιοθεσίες των χιλιάδων παιδιών που έχασαν τους γονείς τους στο σεισμό και φιλοξενούνται προς το παρόν σε ιδρύματα.

Στο μεταξύ, στην περιοχή εξακολουθούν να σημειώνονται ισχυροί μετασεισμοί, της τάξης των 5 και 6 Ρίχτερ, που προκαλούν πανικό και αναστάτωση στον κόσμο.

Είναι γνωστή η αντιιμπεριαλιστική, αξιοπρεπής, πατριωτική στάση των Σέρβων που επέσυρε τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς το 1999, με τη συμμετοχή του ελληνικού καπιταλισμού σε εκείνο το βαλκανικό έγκλημα. Οι χρυσοκάνθαροι μαζικοί αρουραίοι των αστικών ΜΜΕ αποσιωπούν την ουσία του εκλογικού αποτελέσματος. Η ελληνική μεγαλοαστική τάξη προτιμά για την ώρα τη σιωπή, πιστή στο ρόλο του ιμπεριαλιστικού ατζέντη. Φαίνεται ότι δεν ήρθε ακόμη η ώρα να επαναλάβει τον άθλιο προβοκατόρικο ρόλο του «καλού» εταίρου της εγκληματικής λέσχης των ισχυρών. Το κυριότερο στοιχείο του σερβικού εκλογικού αποτελέσματος είναι όχι απλά μόνο η έλλειψη αυτοδυναμίας ενός κόμματος, αλλά η μεγάλη διασπορά των ψήφων σε σχετικά μικρό ποσοστό για κάθε κόμμα. Αυτό δείχνει ότι ο σερβικός λαός είναι στην πλειοψηφία του απογοητευμένος κι ίσως και μπερδεμένος μπροστά στο γεγονός ότι όλα τα κόμματα δήλωσαν λιγότερο ή περισσότερο ευρωενωσίτικο προσανατολισμό κάθε μορφής.

Οι κάθε λογής εγχώριοι πολιτικοί χαχάνοι θα βρουν ευκαιρία να πουν ότι οι Σέρβοι πολιτικοί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Είναι το γνωστό μοτίβο των σύγχρονων Πηλιογούσηδων και Νενέκων που δε θέλουν να δουν και τη στοιχειώδη πατριωτική πράξη. Ας αφεθούν αυτοί οι ανάξιοι στη μοίρα που τους περιμένει. Το ουσιώδες ανησυχητικό στην τωρινή κατάσταση της Σερβίας είναι να συρθεί σε μια ολοσχερή παράδοση στους Ευρωενωσίτες. Αυτό θα λειτουργήσει ως προθάλαμος για την είσοδο του ΝΑΤΟ στην υπερήφανη αυτή χώρα.

Αυτό θα σημάνει ουσιαστική ανατροπή του βαλκανικού status με παρενέργειες ακόμη και πέραν των Βαλκανίων. Ερωτήματα, όπως, «τι θα κάνουν οι Ευρωενωσίτες στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό τους με τους Αμερικανούς γιάνκηδες και πετρελαιάδες;», «Τι θα κάνει ο πάντα έντονα ενδιαφερόμενος ανερχόμενος ρωσικός καπιταλισμός;», «Ποιες οι πιθανές μορφές αντιδράσεων του σερβικού λαού στο φαινόμενο έλευσης ευρωενωσίτικων κι αμερικανικών ΝΑΤΟικών στρατευμάτων;». Τα πιθανά σενάρια πολλά, ποικίλα κι αντιφατικά. Το σίγουρο θα είναι μια νέα έντονη ρευστότητα στην περιοχή με άδηλες συνέπειες κι αποτελέσματα. Αλλά, το επίσης πιθανό στην προϊούσα ανακατωσούρα ίσως να είναι η στροφή των Σέρβων στην αναζήτηση νέων πολιτικών αντιιμπεριαλιστικών σχηματισμών και στην ανάλογη ανάδειξη νέων κομμάτων με σαφή σοσιαλιστικό προσανατολισμό. Οπως και να 'χει, τα πάντα είναι πιθανά στις πιο διαφορετικές διαστάσεις.