Την παροιμία «αλλού τα κακαρίσματα και αλλού γεννούν οι κότες» θυμίζει το αποτέλεσμα των σερβικών γενικών εκλογών της περασμένης Κυριακής και οι μετεκλογικές ζυμώσεις που επακολούθησαν με βασικό πρωταγωνιστή και μήλον της έριδας το «Σοσιαλιστικό Κόμμα Σερβίας»... Γιατί; Αφ' ενός τις περισσότερες (102 για την ακρίβεια) απ' τις 250 έδρες της σερβικής Βουλής πήρε το φιλο-ευρωπαϊκό μπλοκ «Για Μια Ευρωπαϊκή Σερβία» του Σέρβου προέδρου Μπόρις Τάντιτς, προκαλώντας αναστεναγμούς ανακούφισης σε ΗΠΑ και ΕΕ. Απ' την άλλη, το «Σερβικό Ριζοσπαστικό Κόμμα» (SRS) του Βόισλαβ Σέσελι βγήκε δεύτερο παίρνοντας 78 έδρες (δηλαδή λιγότερες απ' τις αναμενόμενες) και το «Δημοκρατικό Κόμμα Σερβίας» (DSS) του απερχόμενου(;) πρωθυπουργού Βόισλαβ Κοστούνιτσα τρίτο με 30 βουλευτές.

Η έκπληξη των κάλπεων της 11ης Μάη όμως δεν προήλθε απ' τις εκλογικές επιδόσεις των παραπάνω κομμάτων αλλά από εκείνο που ήταν στην εξουσία με ηγέτη τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ως το φθινόπωρο του 2000, οπότε ανατράπηκε απ' το πολιτικό συνονθύλευμα της τότε «DOS» («Σερβική Δημοκρατική Αντιπολίτευση») που δημιουργήθηκε απ' τα επιτελεία των δυτικών μυστικών υπηρεσιών στην Ουγγαρία... Το «Σοσιαλιστικό Κόμμα Σερβίας» παρά τη δαιμονοποίηση που υπέστη την τελευταία 10ετία, αύξησε τις έδρες του από 16 σε 20 προβάλλοντας προεκλογικά ως κύρια ζητήματα την αντιμετώπιση της φτώχειας και της ανεργίας που πλήττει σημαντικό μέρος του σερβικού λαού και την πάταξη της διαφθοράς.

Ολα αυτά σε απλά μαθηματικά λένε πως οι 20 έδρες των Σοσιαλιστών με νυν αρχηγό τον Ιβιτσα Ντάσιτς, γίνονται απαραίτητες σ' όποιον επιθυμεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση της Σερβίας: Δηλαδή, και στους «φιλο-ευρωατλαντιστές» του Τάντιτς και στους «πατριώτες» του Βόισλαβ Σέσελι και του Β. Κοστούνιτσα.

Ωστόσο, ακόμη και για τα δεδομένα των μετεκλογικών εξελίξεων στη Σερβία, πιο εύκολο είναι «να μπει στον παράδεισο ένας πλούσιος» παρά να επιτευχθεί η (ποθητή ακόμη και για την ΕΕ!) συγκυβέρνηση ανάμεσα στο μπλοκ του Τάντιτς και το κόμμα του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς που οδηγήθηκε στο θάνατο απ' το μακρύ χέρι των ευρω-ατλαντιστών εισβολέων του 1999 μέσα στις φυλακές του δικαστηρίου της Χάγης. Επιπλέον, είναι χαρακτηριστικό ότι οι δύο βουλευτές του μειονοτικού κόμματος της «Βοσνιακής Λίστας για το Σάντζακ» της μουσουλμανικής μειονότητας στη Σερβία, προτίμησε μετεκλογική συνεργασία με την πλευρά των SRS, SPS, DSS παρά με τους «φιλοευρωπαϊστές» του Τάντιτς.

Είναι μάλλον φανερό πως περισσότερα κοινά υπάρχουν ανάμεσα σε «Ριζοσπάστες», «Σοσιαλιστές» και «Δημοκράτες» του Κοστούνιτσα παρά ανάμεσα στους «Σοσιαλιστές» και το δεξιό μπλοκ του Τάντιτς που είναι έτοιμο και πρόθυμο να «ξεγράψει» το Κοσσυφοπέδιο με αντάλλαγμα μια άνετη θέση στο κλαμπ της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Εντούτοις αυτό που φαντάζει έκδηλο στους περισσότερους, είναι αδύνατο να γίνει αντιληπτό απ' τον Τάντιτς που αρνείται να αποδεχτεί τη μετεκλογική πραγματικότητα. Ερμήνευσε έτσι, το εκλογικό αποτέλεσμα λέγοντας ότι οι 102 βουλευτές του δικού του μπλοκ εκφράζουν τη λαϊκή βούληση και όχι άλλοι μετεκλογικοί πολυκομματικοί συνασπισμοί...

Η συνέχεια αναμένεται με ενδιαφέρον, ιδιαίτερα απ' το σερβικό λαό που «χόρτασε» υποσχέσεις και ευρω-ατλαντικά καθρεφτάκια και αναμένει λύσεις στα ζέοντα προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας και του περαιτέρω κατακερματισμού της χώρας...