ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 1 Νοέμβρη 2005
Σελ. /40
Ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής;

Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»

Γιάννης Δερμεντζόγλου

Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»
Εικόνα είναι και τα πρωτοσέλιδα. Μια εικόνα που πουλάει εκείνη την ώρα και δε θυμάσαι την επομένη ότι το ίδιο μουχλιασμένο τυρί σου πούλησαν και χτες. Τώρα καταλαβαίνεις γιατί βγάζουν μπιμπίκια διάφοροι με την επιμονή του ΚΚΕ να ασχολείται με το ίδιο το περιεχόμενο της Παιδείας και ειδικά εκεί στα μικρά τα χρόνια, που τα παιδιά μαθαίνουν να μη μαθαίνουν, μαθαίνουν να καταναλώνουν εικόνες ατάκτως ειρημένες, μαθαίνουν να κουράζονται στον ανταγωνισμό αλλά όχι στη σπουδή.

Την ίδια ώρα, όμως, η εικόνα συνιστά δύναμη για το επαναστατικό κίνημα. Ενοχλητική εικόνα. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στον Αϊζενστάιν.

Εχεις αυταπάτες ότι μπορεί ο ΣΥΝ να είναι έστω μια εκδοχή της Αριστεράς; Δες την υποδοχή που επιφύλαξε η έντυπη προπαγάνδα του στην ταινία «Viva Couba". Αφού δεν καταγγέλλει τον Κάστρο, δεν είναι καν ταινία! Την εξαφάνισαν. Κι αν αύριο τους πεις ότι είναι αντικομμουνιστές, θα αντιδράσουν στη φράση και θα σπεύσουν με την κριτική που τους κάνεις να εισπράξουν το αντίτιμο. Γι' αυτούς ο χαρακτηρισμός αντικομμουνιστής είναι έπαινος. Είναι προς εξαργύρωση. Ακριβώς έτσι και μόνο έτσι, φίλτατοι διάφοροι που πιπιλάτε καραμέλες περί ενότητας.

Εικόνα είναι και το «κοινωνικό μανιφέστο της Αθήνας». Ετσι για να παράγει εντύπωση, να κερδίζει κάτι από την αίγλη του ενός Μανιφέστου. Πόσο «μανιφέστο» με το φορτίο που κουβαλά ο όρος κι όχι η λέξη, μπορεί να είναι ένα κείμενο «αριστερών» στο οποίο δεν υπάρχει ούτε μία - κυριολεκτικά ούτε μία - φορά η λέξη «καπιταλισμός». Υπάρχει πιο χοντρή γελοιοποίηση όποιας εκδοχής της Αριστεράς, από αυτήν που διακηρύσσει ότι το σύστημα που ζούμε είναι μονόδρομος! Οτι το μόνο που έχουν να κάνουν οι εργαζόμενοι είναι να ζητήσουν ευγενικά να υπάρχει «διαφάνεια» στην εκμετάλλευσή τους; Ορισμένοι απλώς αντιγράφουν - σκονάκι σκέτο - όσα συμβαίνουν στην από κει μεριά του Ατλαντικού...

Ψάχνεις ακόμα λόγους για να κατέβεις στην Αθήνα, στις 12 Νοέμβρη; Κοίτα απλά τα παιδιά σου στα μάτια. Τα παιδιά στα μάτια! Είναι μέτρο - κριτήριο πια. Για κάθε έναν που στοιχειωδώς δηλώνει ότι τον ενδιαφέρει το αύριο απ' τη σκοπιά των εργατών. Κανείς δε χρειάζεται να δηλώσει ΚΚΕ, κανείς δε χρειάζεται να αναγνωρίσει στο ΠΑΜΕ αυτό που είναι. Αρκεί να μπορεί να κοιτάξει τα παιδιά κατάματα. Και να τους απαντήσει ειλικρινά στην ερώτηση: «Γιατί δεν είσαι στη διαδήλωση;». Τα παιδιά αποτυπώνουν εικόνες, αλλά ξέρουν και να σκέφτονται. Γι' αυτό και είναι εν δυνάμει νεκροθάφτες όποιου τους χαρίζει χάντρες και καθρεφτάκια την ώρα που διψάνε για ζωή.

Ασχετο: Στο βουνό χάθηκαν 18, κι απ' αυτούς οι 11 ήταν εργάτες - κουβαλητές, γι' αυτό δεν αναφέρονται στην είδηση. Σαν τα μνημεία που τα έχτισε ο τάδε. Τι θα έκαναν άραγε χωρίς τζάμπα εργατική δύναμη;


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


Ο,ΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ

ΠΟΙΟΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ; «Η εικόνα... παλιώνει αμέσως. Μια νέα εικόνα τραβάει την προσοχή. Μα επειδή ακριβώς τη βλέπεις χωρίς κόπο, μοιάζει με παιχνίδι. Τη βαριέσαι γρήγορα (...) ακόμη και το χειρότερο έγκλημα, ακόμη και το μεγαλύτερο σκάνδαλο, γρήγορα το συνηθίζει κανείς κι ακόμη πιο γρήγορα το βαριέται. Μια εικόνα μπορεί να είναι χίλιες λέξεις, αλλά όλες αυτές οι λέξεις μαζί σπάνια βγάζουν νόημα (...) μπορεί η εικόνα να φτιάξει υπεύθυνους πολίτες; Ούτε καν πολιτικούς. Η φιλόλογος Κάρολ Ράτερ είχε προτείνει κάτι προ καιρού: να στέλνουμε τους πολιτικούς μας και τα παιδιά μας στο θέατρο. Μονάχα εκεί μπορούν να μάθουν τι πάει να πει υπεύθυνος πολίτης. Ο σαιξπηρικός βασιλιάς Λήρ, μονάχα αφού φεύγει από τον πολιτισμό, βρίσκει μέσα του τον πολίτη. Στους αγρούς, στις θύελλες, βλέπει την άθλια μοίρα των φτωχών που τους σφίγγει σαν βρόχος τον λαιμό κι αναρωτιέται πώς μένουν ζωντανοί. Στις "μαύρες" κωμωδίες του Σαίξπηρ, ένας δούκας, μασκαρεύεται σε καλόγερο, μια επίδοξη καλόγρια, εξαναγκάζεται να θυσιάσει την αγνότητά της και ένας νεόκοπος πολιτικός που διαλαλεί παντού πόσο είναι αδιάφθορος κρύβει μια ανήθικη ιδιωτική ζωή. Οι κυβερνήσεις καταρρέουν από τα σκάνδαλα, οι δικαστές σέρνονται από τη μύτη, η διαφθορά κοχλάζει σαν τους υπονόμους, οι υποκριτές παριστάνουν τους τιμητές και οι αμαρτωλοί στολίζονται σαν άγιοι. Το θέατρο είναι το μόνο μέρος όπου ένα έθνος σκέφτεται φωναχτά μπροστά στον εαυτό του» (ο Ρ. Βρανάς στα «ΝΕΑ»).

ΔΕΚΑΟΚΤΩ ΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ: «Ολα προμήνυαν ότι θα ήταν εύκολη αποστολή. Αποδείχτηκε η δυσκολότερη και η τελευταία τους. Ο λόγος για τον βετεράνο ορειβάτη Ντάνιελ Στόλζενμπεργκ και τη γυναίκα του, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους σε ορειβατική αποστολή στα Ιμαλάια, όταν ένα τείχος πάγου τους καταπλάκωσε και το βουνό τους "κατάπιε"» (το ρεπορτάζ στα «ΝΕΑ»).

ΤΑ ...ΕΞΑΣΤΗΛΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ (κυριακάτικος): ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ για τα προβλήματα της νεολαίας και τη στήριξη της ΚΝΕ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΤΑ ΠΑΛΙΟΠΑΙΔΑ τ' ατίθασα

ΤΟ ΠΑΡΟΝ (κυριακάτικο): Βόμβα από Ελβετία

ΤΟ ΒΗΜΑ (κυριακάτικο): Τα παιδιά του Πειραιά

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (κυριακάτικη): Ειδική Αρχή με υπερεξουσίες για το ξέπλυμα

ΕΘΝΟΣ: ΚΟΜΦΟΥΖΙΟ στην κυβέρνηση

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Ρίζου): ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΕ αμέσως κ. πρωθυπουργέ

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΤΟ ΣΚΑΜΝΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΙ «ΑΘΩΟΙ» ΤΗΣ ΚΟΚΑΣ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΡΙΧΝΕΙ ΤΟ ΓΑΝΤΙ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Μήτση): η γαλοπούλα αποκατέστησε την τιμή της

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΔΙΟΔΙΑ στην Αθήνα με ξυστό κουπόνι

ΤΑ ΝΕΑ: Είπα - ξείπα για τους φόρους ακινήτων

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ανοίγουν οι λογαριασμοί των αγοραστών ακινήτων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ στην οικονομία

PRESS time: Με δική μας υπογραφή οι Τούρκοι στη Λήμνο

Η ΧΩΡΑ: Προσλήψεις 60.000 σε ΔΕΚΟ - οργανισμούς

Η ΑΥΓΗ: Το Μανιφέστο της Αθήνας

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Χάνεται η γλώσσα μας

ΥΠΟ-ΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ

Δεν πληρώνεις, δεν ασφαλίζεσαι«Σαράντα έξι εκατομμύρια Αμερικανοί, περίπου όσοι ο πληθυσμός της Καλιφόρνια και του Μίσιγκαν, ήταν πέρσι ανασφάλιστοι. Οι ανασφάλιστοι αυξήθηκαν κατά ολόκληρα 6.000.000 από το 2000 (...) περίπου 3.700.000 εκατομμύρια εργαζόμενοι έχασαν σε αυτή την περίοδο την ασφάλιση υγείας που τους παρείχαν οι εργοδότες τους, ενώ το συνολικό ποσοστό των Αμερικανών που έχουν ασφάλιση υγείας από την επιχείρηση στην οποία εργάζονται μειώθηκε από 63,6% το 2000 σε 59,8%. Σχεδόν δηλαδή ο ένας στους δύο Αμερικανούς δεν έχει σήμερα ασφάλιση υγείας από την επιχείρησή του (...) ο αριθμός αυτός δεν αποδίδει την ακόμη πιο οικτρή πραγματικότητα καθώς δε λαμβάνει υπόψη του την αύξηση του πληθυσμού στις ΗΠΑ (...) η μείωση της ασφαλιστικής κάλυψης των εργαζομένων από τις επιχειρήσεις συνεχίστηκε και το 2003-2004 περίοδο κατά την οποία η αμερικανική οικονομία δημιούργησε 1,5 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας (...) απέναντι σ' αυτή τη λαίλαπα αρκετοί Αμερικανοί στράφηκαν στο δημόσιο σύστημα υγείας (...) ο αριθμός των Αμερικανών που στράφηκαν στα δημόσια συστήματα ιατροφαρμακευτικής κάλυψης αυξήθηκε κατά 8.000.000 (...) τα δημόσια συστήματα υγείας έσωσαν αρκετούς Αμερικανούς όχι όμως όλους (...) γιατί είναι ισχυρά μόνο στην κάλυψη παιδιών, ηλικιωμένων και ατόμων με ειδικές ανάγκες (...) αρκετοί ενήλικοι που έχασαν την ασφάλιση από τις επιχειρήσεις κατέληξαν τελικά ανασφάλιστοι (...) η βασική μέθοδος ασφάλισης είναι μέσω των επιχειρήσεων (...) η ισχύς της βασίζεται στο "αποτελεσματικό" μοίρασμα των κινδύνων μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων (...) σε περιόδους χαμηλής διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζομένων οι επιχειρήσεις απαιτούν από τους εργαζόμενους τους να πληρώνουν υψηλότερες εισφορές ή να πληρώνουν περισσότερα από την τσέπη τους για την υγεία τους. Ωθούν έτσι τους εργαζόμενους στο υποτυπώδες δημόσιο σύστημα (...) μεταφέρουν το κόστος της ασφάλισης στους φορολογούμενους»(στοιχεία από το Ινστιτούτο Οικονομικής Πολιτικής των ΗΠΑ /επεξεργασία Μπ. Μιχάλης / «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ