Λάσπη παντού, ολική καταστροφή σπιτιών και καταστημάτων σε χωριά και συνοικίες που επλήγησαν, 16 νεκροί και επίσημα 3 αγνοούμενοι, ζημιές χιλιάδων ευρώ που δεν καλύπτονται από τις πενιχρές αποζημιώσεις που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, αυτοαπασχολούμενοι και εργαζόμενοι σε απόγνωση, να προσπαθούν νυχθημερόν να καθαρίσουν και να περισώσουν ό,τι μπορούν από τις περιουσίες τους, και ενώ έξω από τις πόλεις οι καταστροφές σε καλλιέργειες και ζωικό κεφάλαιο είναι τεράστιες, οδηγώντας μικρούς αγρότες και κτηνοτρόφους σε πλήρες αδιέξοδο.

Οι πληγέντες αγωνιούν 10 μέρες μετά την τεράστια καταστροφή για το αύριο και το πώς θα συνεχίσουν να ζουν στον τόπο τους, αφού πολλά από τα σπίτια είναι δύσκολο να κατοικηθούν.

Την ίδια ώρα, έχει διαμορφωθεί μια επικίνδυνη κατάσταση για την υγεία του λαού, με τα λιμνάζοντα νερά, τα νεκρά ζώα, τη μόλυνση του δικτύου ύδρευσης, με χιλιάδες ανθρώπους να παραμένουν χωρίς πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, είτε γιατί παραμένουν αποκλεισμένοι είτε γιατί τα Κέντρα Υγείας στα χωριά έχουν πάθει σοβαρές ζημιές.

Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση της ΝΔ, οι επισκέψεις του πρωθυπουργού και κυβερνητικών κλιμακίων στις πληγείσες περιοχές και τα όσα ειπώθηκαν, αποδεικνύουν ότι τους πληγέντες τους περιμένει ένας πραγματικός «Γολγοθάς». Είναι μέτρα - σταγόνα στον ωκεανό, που δεν καλύπτουν σε καμία περίπτωση τις πραγματικές ανάγκες τους, ακόμα και για τα στοιχειώδη, με αποτέλεσμα ούτε τα σπίτια να φτιάχνονται ούτε οι ίδιοι να στέκονται στα πόδια τους.

Ο «Ριζοσπάστης» αυτές τις μέρες έδωσε τον λόγο στους πλημμυροπαθείς, που μίλησαν για το πώς αντιμετωπίζουν την επόμενη μέρα της καταστροφής με μοναδική χείρα βοηθείας αυτή που απλώνεται από τον λαό. Από τον γείτονα και τον συγγενή, από τους εργαζόμενους και τον λαό της χώρας που σπεύδει να συμπαρασταθεί.

Μοναδική αισιόδοξη εικόνα η αλληλεγγύη που εκφράζεται καθημερινά και οργανωμένα μέσα από εργατικά σωματεία, μαζικούς φορείς, αλλά και οι πρωτοβουλίες οργάνωσης της πάλης των πληγέντων για μέτρα αποκατάστασης, μέσα από τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα σε συνοικίες και χωριά.

Στις πληγείσες συνοικίες μέσα στην πόλη της Λάρισας, οι κάτοικοι συνεχίζουν να δίνουν μάχη για να καθαρίσουν και να απομακρύνουν τη λάσπη από τα σπίτια και τα καταστήματά τους. Οι ζημιές που έχουν προκληθεί είναι τεράστιες, με τους πληγέντες να δηλώνουν ότι οι αποζημιώσεις που έχουν ανακοινωθεί δεν επαρκούν. Ταυτόχρονα η ανησυχία για το πόσο γρήγορα θα προχωρήσει η καταγραφή των ζημιών από τις αρμόδιες αρχές είναι μεγάλη.

Συνολικά όλοι οι κάτοικοι της πόλης ανησυχούν, καθώς εδώ και μέρες δεν λειτουργεί ο βιολογικός καθαρισμός και σε πολλές γειτονιές δεν γίνεται αποκομιδή απορριμμάτων. Ταυτόχρονα, τεράστιες ποσότητες κατεστραμμένων οικιακών συσκευών και άλλων υλικών τοποθετούνται στην περιοχή του Μεζούρλου, από μηχανήματα ιδιωτών και της υπηρεσίας καθαριότητας του δήμου, σε απόσταση 200 μέτρων από την Ιατρική Σχολή και το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας.

Με παρέμβασή του ο Πέτρος Κρίκης, υποψήφιος δήμαρχος Λάρισας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», σχολιάζει την ανυπαρξία ολοκληρωμένου σχεδίου από τη δημοτική αρχή Λάρισας και στην αποκομιδή των κατεστραμμένων οικιακών συσκευών και άλλων υλικών, σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι «πρόκειται για υλικά τα οποία εγκυμονούν τεράστιο κίνδυνο μόλυνσης για την περιοχή, όπως και για τους ασθενείς, τους υγειονομικούς και τους φοιτητές, καθώς σε πολύ κοντινή απόσταση βρίσκονται το μεγαλύτερο νοσοκομείο της περιφέρειας και το πανεπιστήμιο. Πρέπει άμεσα η δημοτική αρχή να βρει άλλο χώρο εναπόθεσης των υλικών και των συσκευών, μακριά από κατοικημένη περιοχή και φυσικά από σημεία με τέτοιες υποδομές. Να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας του προσωπικού του δήμου που εμπλέκεται στην αποκομιδή και τον καθαρισμό των γειτονιών. Για άλλη μια φορά το ''πάμε και όπου βγει'' αποτελεί οδηγό της διαχείρισης και αυτής της κρίσης από τις δομές του αστικού κράτους. Γιατί ακριβώς δεν έχει προετοιμαστεί με σχέδιο τίποτε από πριν, αντίθετα η μέριμνα για κατασκευή τέτοιων χώρων για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης αντιμετωπίζεται ως κόστος».

Στην ύπαιθρο του νομού, έντονη ήταν μέχρι και την Παρασκευή η ανησυχία για την υπερχείλιση της λίμνης Κάρλα, με τον κίνδυνο να πλημμυρίσουν όλα τα παραλίμνια χωριά να μην έχει εξαλειφθεί.

Την ίδια ώρα, χωριά του δήμου Αγιάς και Τεμπών παραμένουν αποκλεισμένα καθώς υπάρχουν μεγάλες καταστροφές στο οδικό δίκτυο και την Πέμπτη κατέρρευσε η γέφυρα στον Παλαιόπυργο, η οποία συνδέει τα παραλιακά χωριά.

Στον πνιγμένο κάμπο της Καρδίτσας απλώνεται παντού μια πηχτή μυρωδιά μούχλας, λυμάτων και σήψης από τα νεκρά ζώα που άφησε πίσω της η καταστροφή.

Οι κάτοικοι των χωριών της Καρδίτσας μάς μίλησαν για τις εγκληματικές ευθύνες κράτους, Περιφέρειας και δήμων για τη μη λήψη μέτρων προστασίας από φαινόμενα που ξαναχτύπησαν την περιοχή πριν από λίγα χρόνια αλλά και το ότι θα παλέψουν για να σταθούν στα πόδια τους, να ζήσουν στον τόπο τους μέσα από την οργάνωση και τη διεκδίκηση.

Η Ασπασία ζούσε στο Ριζοβούνι και πλέον, όπως είπε χαρακτηριστικά, είναι πρόσφυγας στον τόπο της. Στη δομή που έχει στήσει ο δήμος Καρδίτσας στο σχολείο του Φαναρίου ζει τις τελευταίες μέρες με συντροφιά το σκυλάκι της.

«Γύρισα προχτές στο σπίτι, άνοιξα την πόρτα και την ξανάκλεισα. Πώς να γυρίσεις τώρα; Κάποια στιγμή θα πάω να καθαρίσω, αλλά δεν μένω μέσα. Ακόμα και τις λάσπες να βγάλω, θέλει σοβάτισμα μέσα - έξω. Πώς θα σοβατίσεις σπίτι τέτοια εποχή; Αλλά αυτήν τη στιγμή δεν έχω ούτε τσιγάρο να καπνίσω, μόνο το σκυλί πήρα και έσωσα». Η ίδια εξέφρασε την αγανάκτησή της για την απουσία του κρατικού μηχανισμού: «Αν περιμέναμε από το κράτος, νερό δεν θα είχαμε να πιούμε. Ο απλός ο κόσμος, οι εθελοντές δείχνουν αλληλεγγύη, ψωνίζουν από το υστέρημά τους και μοιράζουν στον κόσμο. Αλλά το κράτος απόν από παντού!».

Στην αυλή του σχολείου κάθονται ο Κ. και ο Β., από τον Κοσκινά και τον Βλοχό. «Είμαστε 50 χιλιόμετρα από τα σπίτια μας, ο δήμος Παλαμά δεν άνοιξε μια εγκατάσταση να μείνουμε δίπλα στα χωριά μας, να μπορούμε να πηγαίνουμε στα σπίτια μας να τα καθαρίσουμε», ανέφερε ο πρώτος, και ο δεύτερος συμπλήρωσε: «Ακόμα δεν έχω γυρίσει σπίτι, 1,80 ευρώ έχω στην τσέπη και 1,60 ευρώ κάνει το εισιτήριο από την Καρδίτσα, δεν θα έχω μετά να γυρίσω εδώ!».

Ο Κ. ανέφερε ότι οι εγκληματικές ευθύνες του κράτους είναι διαχρονικές. «Από το 1953 έχουμε πνιγεί 3 - 4 φορές, δεν έχουν κάνει τίποτα. Μετά τον "Ιανό", στο σημείο που έσπασε το ανάχωμα και μας έπνιξε, έριξαν δύο αμάξια χαλίκι. Αυτό ήταν όλο, ούτε καθάρισμα τα ποτάμια ούτε τίποτα. Το ποτάμι κανονικά καθαρίζεται από πάνω μέχρι κάτω, όχι σε 2 - 3 σημεία μόνο!».

Στη Μαγούλα του δήμου Μουζακίου, οι κάτοικοι βρίσκονται αντιμέτωποι με 40 πόντους λάσπη που έχει καλύψει τα πάντα. Στις συζητήσεις μαζί τους, πότε μιλούν εξοργισμένα, πότε εκφράζουν απόγνωση. «Δεν ήρθε κανένας, μας εγκατέλειψαν. Νας μας πει κάτι, έστω καλημέρα!», αναφώνησε ο Γ. μόλις φτάσαμε στην αυλή του σπιτιού του. «Το ανάχωμα έσπασε πάλι στο ίδιο μέρος. Μας έπνιξαν τζάμπα! Τι να κάνουμε εμείς τώρα; Ξαναδιορθώνεται αυτό; Ούτε οι πόρτες κλείνουν στο σπίτι ούτε ψυγεία δουλεύουν ούτε πλυντήρια δουλεύουν. Τίποτα. Αυτοί είναι κόποι μιας ζωής. Και αυτή είναι η δεύτερη φορά. Δύο χρόνια προσπαθούσαμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας, και τώρα ήρθε διπλό νερό. Κοιμόμαστε μέσα και βρωμάει μπροστά το σπίτι από τη λάσπη. Θα αρρωστήσουμε Δεν έχουμε ούτε στρώμα να κοιμηθούμε, εγώ καταγής και η γυναίκα με το κούτσικο στα ράντζα. Τι να κάνουμε άλλο; Παλεύουμε».

Ο γείτονάς του ο Σ. κατήγγειλε ότι το ρέμα του Μέγα παρέμεινε ακαθάριστο ακόμα και μετά τις πλημμύρες του «Ιανού». «Το ρέμα είναι βουλωμένο με κλαδιά και το ανάχωμα μπαλωμένο. Εσκασε στο ίδιο σημείο και μας έπνιξε. Τίποτα δεν καθάρισαν, τα ξύλα πήραν μόνο και το παράτησαν βουλωμένο πέρσι. Εμείς καταστραφήκαμε εδώ».

Πλέον, οι κάτοικοι δίνουν έναν αγώνα μόνοι τους με τη λάσπη προκειμένου να καθαρίσουν τα σπίτια τους. «Πολλή λάσπη, δεν βγαίνει αυτή η λάσπη! Σαν ρετσίνι είναι, δεν ξεκολλάει με τίποτα, και βρωμάει. Είναι επικίνδυνη, ψόφια γελάδια, γουρούνια, αρνιά, φάρμακα απ' τα χωράφια, και αυτή η λάσπη μπήκε μέσα στα σπίτια... Οσο και να το καθαρίσεις το σπίτι, αυτή δεν βγαίνει, γωνίες, κουφώματα, ντουλάπες, τράβηξε μέσα ο τοίχος, έχει μπει παντού. Κοιμάσαι με αυτήν τη μυρωδιά. Και κουνούπι; Μας έφαγαν τα κουνούπια!».

Συνολικά στον νομό Τρικάλων πάνω από 400 πλημμυροπαθείς, κυρίως από Αγία Κυριακή, Μεγάλα Καλύβια, Λόγγο και Φαρκαδόνα, δεν μπορούν να μπουν στα σπίτια τους και φιλοξενούνται σε ξενοδοχεία και άλλες δομές.

Στη Φαρκαδόνα δεν έχει γίνει ακόμα η αποκομιδή των νεκρών ζώων, παραμένει η απουσία πόσιμου νερού, με αποτέλεσμα εκατοντάδες άνθρωποι να φοβούνται για τη διάδοση μολυσματικών ασθενειών. Το Κέντρο Υγείας Φαρκαδόνας έχει γίνει καταφύγιο για 40 περίπου πλημμυροπαθείς, μιας και βρίσκεται ψηλά στο βουνό, με αποτέλεσμα να μην έχουν μπει νερά. Ωστόσο οι συνθήκες διαμονής δεν είναι και οι καλύτερες, παρά την προσπάθεια εργαζομένων και υγειονομικών.

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στα Μεγάλα Καλύβια, όπου οι κάτοικοι αγωνιούν για το γεγονός ότι έχει περάσει μια βδομάδα και δεν έχουν απομακρυνθεί τα νεκρά ζώα. Την ίδια ώρα, το νερό και σε αυτό το χωριό δεν είναι πόσιμο.

Σε χωριό - φάντασμα έχει μετατραπεί το Κεραμίδι Τρικάλων, το οποίο παραμένει μετά από μία βδομάδα βυθισμένο στο νερό. Η οδική σύνδεση έχει αποκατασταθεί με όλα τα χωριά εκτός από το Κεραμίδι, καθώς δεν υπάρχει διέξοδος για το νερό που έχει καλύψει ολόκληρο το χωριό. Οι 110 κάτοικοι είναι σε απόγνωση, καθώς δεν γνωρίζουν πότε και πώς θα καταφέρουν να προσεγγίσουν ξανά το χωριό τους.

Στον Βόλο παραμένουν χωρίς πόσιμο νερό χιλιάδες κάτοικοι, για 11η μέρα, ενώ οι εκτιμήσεις λένε πως σε 15 έως και 20 μέρες θα επανέλθει.

Ταυτόχρονα σε πολλές γειτονιές οι κάτοικοι συνεχίζουν μόνοι τους τις εργασίες καθαρισμού και αποκατάστασης των ζημιών.

Ακόμα, στο οδικό δίκτυο στο Πήλιο παραμένουν οι ζημιές, δυσκολεύοντας τη μετακίνηση των ανθρώπων.

Στο Στέκι Αλληλεγγύης και Διεκδίκησης Πλημμυροπαθών του Αγροτικού Συλλόγου Παλαμά, συζητήσαμε με τον πρόεδρο της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας (ΕΟΑΣΚ) Κώστα Τζέλλα.

Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι έχουν πλούσια πείρα από την αντιμετώπιση αντίστοιχων καταστροφών από το αστικό κράτος, αρνητική αλλά και θετική.

Από την καταστροφή του «Ιανού», το κράτος ακόμα χρωστάει λεφτά στους αγρότες για το έγγειο κεφάλαιο. Αφότου κατέθεσαν τα τιμολόγια στη Διεύθυνση Γεωργίας για τις επισκευές σε μηχανήματα κ.λπ., ακολούθησε ο «κόφτης» του εκτιμητή. Από το ύψος ζημιάς που καθόρισε ο εκτιμητής το κράτος θα καταβάλει το 55% του ποσού, από το οποίο στην πλειοψηφία έχει δοθεί μόνο το 20% ως προκαταβολή.

«Εγώ για παράδειγμα, που πήγα 4.000 τιμολόγια, κοστολόγησαν 220 ευρώ ζημιά. Από τα 100 ευρώ το στρέμμα που είναι να πάρω, έχω πάρει τα 20 ευρώ. Μας βάλανε να πάμε 3-4 φορές Καρδίτσα γι' αυτήν τη διαδικασία και τελικά δικαιούμαι 100 ευρώ αποζημίωση».

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, ωστόσο, έχουν και πλούσια πείρα διεκδίκησης και αγώνα. «Κοίταξε να δεις, το 100άρικο ανά στρέμμα που πήραμε τότε όλοι οι αγρότες (αποζημίωση για την παραγωγή), όπως και οι προκαταβολές που δόθηκαν στις επιχειρήσεις, ήταν μετά την πίεση που ασκήσαμε όταν η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας κατάφερε να οργανώσει ένα μεγαλειώδες συλλαλητήριο στην κεντρική πλατεία, ενώνοντας όλους τους κατοίκους της Καρδίτσας, όλους τους φορείς. Μετά δόθηκαν τα πρώτα χρήματα. Αποτέλεσμα της πίεσης της δικής μας, αν δεν έβγαινε ο κόσμος έξω δεν θα τα παίρναμε. Ασχετα τι λένε, γιατί πάντα έτσι λένε, "θα τα δίναμε ούτως ή άλλως". Δεν τα δίνουνε, σε άλλες περιοχές δεν τα δώσανε. Στην Καρδίτσα τα δώσανε γιατί βούλιαξε η πλατεία της Καρδίτσας».

Ωστόσο η καταστροφή αυτήν τη φορά είναι πολύ μεγαλύτερη. «Δεν μιλάμε για τις καλλιέργειες που είναι κατεστραμμένες. Στα χωράφια είναι πάρα πολλά τα στρέμματα που δεν θα μπορέσουν να δώσουν. Το έδαφός τους δεν έχει καμία σχέση με το τι ήταν πριν. Εχω τρομάξει με το μέγεθος αυτής της καταστροφής.

Για παράδειγμα, οι περισσότεροι αγρότες τα λάστιχα άρδευσης που πότιζαν τα είχανε μέσα στα χωράφια. Ολα αυτά έχουν φύγει, έχουν καταστραφεί, έχουν μπει σε άλλα χωράφια. Είναι δύσκολο να μαζευτούν. Δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε δουλειά. Στον "Ιανό" ήταν μαζεμένα τα λάστιχα. Πρέπει αυτά να φύγουνε, θέλει χέρια για να γίνει αυτό».

«Εμείς τώρα θα καθαρίσουμε τα σπίτια μας, να μπορέσουμε να κοιμηθούμε σε αυτά. Ομως, σαν αγροτικό κίνημα, ως Αγροτικός Σύλλογος και Ομοσπονδία θα οργανώσουμε τον κόσμο. Θα κάνουμε συλλαλητήρια τώρα. Με τον οργανωμένο αγώνα μας, μέσα από το κίνημα, δεν θα επιτρέψουμε να μη γίνουν πράξη τα αιτήματα που έχουμε, που αφορούν τις πραγματικές ανάγκες που έχει ο καθένας μας.

Είδαμε για παράδειγμα ότι μετά από τόση πίεση, σήμερα στον Παλαμά έχουν αρχίσει να φεύγουν τα νεκρά ζώα. Ομως σε Κοσκινά, Μεταμόρφωση και αλλού η κατάσταση είναι τραγική. Πρέπει να πιέσουμε και από τα χωριά αυτά να φύγουνε».

Ο Κ. Τζέλλας τόνισε πως παρά το γεγονός ότι οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, συνολικά ο λαός της περιοχής έχει να αντιμετωπίσει ένα εχθρικό προς τις ανάγκες τους κράτος, θα συνεχίσει να διεκδικεί.

«Οταν βγαίναμε στον δρόμο, βγαίναμε στην ΠΑΘΕ και φωνάζαμε για τα αντιπλημμυρικά που δεν έχουμε, είχαμε τον εισαγγελέα μπροστά μας να μας απειλεί ότι θα μας πάει στα δικαστήρια γιατί κλείναμε τον δρόμο. Και τώρα πλημμύρισε ο τόπος και ο δρόμος έκλεισε!», είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε:

«Εμείς οργανωμένα μέσα από το κίνημα θα παλέψουμε ώστε όλη η Θεσσαλία να μην ξεχαστεί, γιατί δυστυχώς οι καταστροφές είναι παντού. Θα διεκδικήσουμε αποζημιώσεις για όλους τους αγρότες και κτηνοτρόφους και βέβαια όλους τους κατοίκους που τα σπίτια τους πνιγήκανε, θα δώσουμε μάχη να ζήσουμε στον τόπο μας».

Ο Κώστας Κ. είναι κτηνοτρόφος στον Παλαμά, 45 χρονών. Εδώ και 3 μέρες βρίσκεται από νωρίς το πρωί έως τα μεσάνυχτα στον στάβλο του, στο ψυχοφθόρο έργο της απομάκρυνσης των πνιγμένων ζώων του. Είχε 400 πρόβατα και του απέμειναν μόλις 30.

Οταν ρωτήθηκε αν έλαβε καμία βοήθεια στην αντιμετώπιση αυτής της υγειονομικής «βόμβας», που αποτελούν τα χιλιάδες κουφάρια ζώων που σαπίζουν σε όλη την περιοχή, απάντησε κοφτά: «Οχι βέβαια. Εμείς με προσωπική μας δουλειά τα βγάλαμε έξω από τον στάβλο και έρχεται η εταιρεία (όπου γίνεται η καύση) με το φορτηγό και έχουν μισθώσει από την Περιφέρεια και την Κτηνιατρική τσαπάκια τα οποία τα φορτώνουν πάνω.

Φωνάζουμε από την πρώτη μέρα που πνίγηκαν τα ζώα ότι θα υπήρχε πρόβλημα μεγάλο. Υπολογίζουμε οι κτηνοτρόφοι πως μόνο στον Παλαμά υπάρχουν πάνω από 5.000 ζώα νεκρά, χωρίς τα οικόσιτα. Η κατάσταση είναι επικίνδυνη. Σήμερα ερχόντουσαν εκατοντάδες κοράκια, κοπάδια ατελείωτα, με το που έπεφτε το πρώτο στα νεκρά τα ζώα ακολουθούσαν και τα άλλα. Μη γελιέται κανένας, τα ζώα δεν θα μαζευτούν ούτε τα μισά, γιατί είναι διάσπαρτα σε πολλά μέρη, δεν μπορεί κανένας να ψάξει να τα βρει, και δεν το έχουν αναλάβει, να βάλουν συνεργεία να ψάξουν να τα βρουν. Ο,τι βγάλουμε εμείς από τους στάβλους μας, τα άλλα δεν θα μαζευτούν με τίποτα».

Η συγκέντρωση των νεκρών ζώων γίνεται με τη δουλειά των κτηνοτρόφων. Αυτοί μόνοι τους τα συγκεντρώνουν, ενώ ο κρατικός μηχανισμός το μόνο που κάνει είναι να τα φορτώνει σε μισθωμένα φορτηγά για καύση. «Στον δικό μου στάβλο ήρθαν Τετάρτη βράδυ. Αύριο Παρασκευή θα πάρουν τα τελευταία από μένα. Από ό,τι γνωρίζω εγώ, από τη Διεύθυνση Κτηνιατρικής ακόμα μέχρι την Παρασκευή θα είναι τα φορτηγά εδώ, μετά θα πάνε σε άλλο χωριό. Δεν πιστεύω πως μέχρι την Παρασκευή θα προλάβουν να τα πάρουν όλα.

Ούτε μας βοήθησαν, ούτε μας είπαν τίποτα. Ολα με δικό μας κόστος. Με πρωτοβουλία δική μας και κάτι μεροκάματα που δώσαμε τα βγάλαμε από τους στάβλους. Την πρώτη μέρα επικοινώνησα μόνος μου με την Κτηνιατρική. Κανένας μέχρι σήμερα δεν είπε, "παιδιά, έχετε μια στολή; Εχετε μάσκα;". Δηλαδή τα σάπια ζώα, χωρίς στολή, μάσκα, μπότες, οξυγόνο, πού να πας να τα διαχειριστείς; Δυστυχώς εμείς σαν κτηνοτρόφοι αυτά τα διαχειριστήκαμε, αυτοί δεν ήταν άξιοι να τα διαχειριστούν. Το μόνο που μας είπαν ήταν "πάρτε γάντια και μάσκες από τα φαρμακεία και πάτε να τα βγάλετε"».

Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι τα λιμνάζοντα νερά. «Ο,τι ήταν να τραβήξουν οι υπόνομοι, η αποχέτευση, το έχουν τραβήξει. Υπάρχουν τώρα λιμνάζοντα νερά και μέσα στον Παλαμά και έξω. Σε αυτά τα νερά ήταν νεκρά ζώα. Ολο αυτό σιγά σιγά θα το πιει η γη, και σε λίγες μέρες, σε λίγους μήνες θα το πιούμε εμείς. Δεν έχει βοηθήσει καθόλου ο δήμος να απομακρυνθούν τα λιμνάζοντα νερά».

Ακόμα ένα ζήτημα που αντιμετωπίζουν οι κτηνοτρόφοι, είναι οι ζωοτροφές. «Εγώ μέσα στον δικό μου στάβλο έχω πάνω από 200 τόνους ζωοτροφή. Με δικά μου έξοδα πρέπει να τα βγάλω έξω να τα πετάξω, και πρέπει να γίνει άμεσα, γιατί όλα αυτά σαπίζουν. Δεν μας είπαν τίποτα. Ούτε να μας βοηθήσουν ούτε να μας στείλουν έναν φορτωτή, μια τσάπα. Κανένας δεν γνωρίζει τίποτα. Πρέπει να πληρώσω ιδιώτη με μηχάνημα να τα απομακρύνει, πόσο θα κοστίσει για να βγάλει αυτά, τον κόπο μου, τα χρήματα που είχα για να βγάλω 1,5 χρόνο. Και πότε θα μας αποζημιώσουν; Αγνωστο. Εγώ για μηχανήματα και εξοπλισμό ακόμα δεν έχω πάρει τίποτα από τον "Ιανό".

Η εγκληματική απουσία του αστικού κράτους και των μηχανισμών του, τόσο πριν όσο και μετά την καταστροφή, έχει επηρεάσει ψυχολογικά τους κτηνοτρόφους. «Δυστυχώς είναι πολλά τα προβλήματα και κάθε μέρα ανακαλύπτουμε και ένα καινούργιο πρόβλημα για το πώς θα ζήσουμε την επόμενη μέρα. Εδώ και 10 μέρες έχουμε τελειώσει, έχουμε πεθάνει. Και κάθε μέρα που περνάει και το συνειδητοποιούμε ξημερώνει χειρότερη μέρα. Φτάνουμε σπίτι και δεν μπορούμε να κοιμηθούμε. Με τι όνειρα, με τι ελπίδα, με τι κουράγιο; Εχουν τελειώσει όλα αυτά, όσο δυνατοί και αν είμαστε, όσο και αν το παλεύουμε, φτάνεις και λες έχει αξία να το ξανακάνω;». Ωστόσο, στο τέλος της κουβέντας φάνηκε ότι η μόνη ελπίδα που έχουν αυτοί οι βιοπαλαιστές είναι μέσα από την οργάνωση και τον αγώνα τους να κερδίσουν τα δίκαια αιτήματά τους για να ξεκινήσουν ξανά να παράγουν.

«Βοηθάμε όπου χρειαστεί γιατί είμαστε άνθρωποι». Με αυτά τα λόγια, ο Κωνσταντίνος Δημητρίου, γνωστός και ως «Καπετάν Ταρζάν», περιγράφει στον «Ριζοσπάστη» τα όσα έζησε στην προσπάθειά του να σώσει με το τουριστικό του σκάφος, «Καπετάν Κώστας», ντόπιους και τουρίστες που είχαν εγκλωβιστεί στον Πλατανιά, στη Μηλίνα, στο Χόρτο, στο Χορευτό της Μαγνησίας τις πρώτες μέρες της καταστροφής (7-9 Σεπτέμβρη).

0 «Καπετάν Ταρζάν», «χείμαρρος» από μόνος του, μας λέει: «Εχουμε συνηθίσει τόσα χρόνια να ταξιδεύουμε με όλες τις συνθήκες. Δεν μας σκιάζουν οι φουρτούνες, είναι δύσκολο να μας σταματήσει ο καιρός. Δεν είναι η πρώτη φορά που βοηθάμε στον απεγκλωβισμό ανθρώπων. Στο παρελθόν έχουν γίνει ανάλογες ενέργειες, έχουμε μεταφέρει είδη πρώτης ανάγκης και φαγητό σε ανθρώπους που είχαν αποκλειστεί. Απλά τώρα λόγω της δημοσιότητας και της μεγάλης καταστροφής, μας μαθαίνει και ο πολύς κόσμος».

Εξηγώντας μας το πώς στήθηκε η επιχείρηση απεγκλωβισμού τονίζει ότι «με το που μάθαμε ότι έχουν εγκλωβιστεί άνθρωποι, χωρίς δεύτερη κουβέντα, χωρίς να περιμένουμε κάποιο αίτημα για παροχή βοήθειας από την Πολιτική Προστασία, ενημερώσαμε το Λιμενικό και ξεκινήσαμε να πάμε να σώσουμε τους ανθρώπους. Οι συνθήκες ήταν δύσκολες, αφού για να σκεφτείς, στο Χορευτό φυσούσε ο αέρας με 8 μποφόρ. Αλλά και οι κορμοί δέντρων, τα σχεδόν βυθισμένα αυτοκίνητα, δημιουργούσαν μια αδιαπέραστη ζώνη σε ορισμένα σημεία της θάλασσας».

Συνολικά, από το Μικρό, τη Μηλίνα, τον Πλατανιά και το Χόρτο, μάζεψε 185 άτομα. Αργότερα πέρασε και από το Χορευτό, όπου επιβιβάστηκαν στο σκάφος του άλλοι 24.

Ο «Καπετάν Ταρζάν» ήταν ένας από τους πολλούς που συντέλεσαν στο να ολοκληρωθεί με επιτυχία η αποστολή στη Γυάρο τον Οκτώβρη του 2019, στο πλαίσιο της εκδήλωσης για τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου της ΚΕ του ΚΚΕ.