Οι δημόσιες εκτάσεις στις παραλίες της Αττικής μετατρέπονται σε «τσιφλίκια» και παραδίδονται στο μεγάλο κεφάλαιο
Το Δέλτα Φαλήρου στα χέρια των επιχειρηματικών συμφερόντων |
Το ονομάζουν «ανάπλαση». Και από το Φάληρο μέχρι το Ελληνικό όλες οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, που κατασκευάστηκαν με χρήματα του ελληνικού λαού, και τα «φιλέτα» δημόσιων εκτάσεων αιγιαλού παραχωρούνται σε επιχειρηματίες.
Η κυβέρνηση της ΝΔ αποδεικνύει, για άλλη μια φορά - πατώντας πάνω στους σχεδιασμούς και τα νομοθετήματα της προκατόχου της, του ΠΑΣΟΚ -, ότι υπηρετεί με ευλάβεια τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε βάρος του λαού. Αντί τα Ολυμπιακά έργα να δοθούν στο λαό και στη νεολαία για ελεύθερη χρήση, μέσω της Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ, της Κτηματικής Εταιρείας Δημοσίου και της Εταιρείας Τουριστικής Ανάπτυξης ΑΕ (ακίνητη περιουσία ΕΟΤ), τα παραδίδει βορά στην επιχειρηματική κερδοσκοπία. Αντί να προστατέψει το δημόσιο χαρακτήρα του αιγιαλού και της παραλίας, το δικαίωμα των εργαζομένων και της νεολαίας να τα χαίρεται ελεύθερα, καταργώντας κάθε επιχειρηματική δράση, μετατρέπει τη δημόσια γη σε εμπόρευμα και πεδίο ασύδοτης κερδοσκοπικής δράσης. Τόσο ασύδοτης που κάποιοι ήδη έχουν ονομάσει την περιοχή ...«Ριβιέρα της Αττικής»!
Από το Φάληρο μέχρι το Ελληνικό, Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, παραλία και μαρίνες παραδίδονται προς εκμετάλλευση στο κεφάλαιο |
Ας δούμε πώς προωθείται η επιχειρηματική δράση.
Η «Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ», προκήρυξε διαγωνισμό (πλειοδότης αναδείχτηκε η εταιρεία «Σείριος») για την εκμετάλλευση του Ολυμπιακού Κέντρου Ιστιοπλοΐας του Αγίου Κοσμά για 45 χρόνια, η οποία θεωρείται ίσως το μεγαλύτερο «φιλέτο». Στα 425 στρέμματα που εκτείνονται στην παραλία του Ελληνικού έχουν εξαγγελθεί: Η εκμετάλλευση μαρίνας για 1.170 σκάφη. Η κατασκευή κτιρίων σε 60 στρέμματα για εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια, αναψυκτήρια, πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες. Κατασκευή υπερπολυτελούς ξενοδοχείου με 30 σουίτες σε 1.400 τ.μ. Δημιουργία ελικοδρομίου.
Η άλλη μισή παραλιακή έκταση καταλαμβάνεται σχεδόν στο σύνολό της από επιχειρηματίες που λειτουργούν πίστα κάρτινγκ, καφετερίες και νυχτερινά κέντρα. Η πλαζ του Αγίου Κοσμά έχει ιδιωτικοποιηθεί με είσοδο 7 ευρώ τις καθημερινές και 10 ευρώ το Σαββατοκύριακο και το Εθνικό Αθλητικό Κέντρο Νεότητας Αγιος Κοσμάς (ΕΑΚΝ/ΑΚ) κάθε άλλο παρά τον μαζικό λαϊκό αθλητισμό υπηρετεί.
«Σε πολλές περιπτώσεις έχουμε παράνομη λειτουργία νυχτερινών κέντρων, επέκταση των εγκαταστάσεών τους, που συνιστά και καταπάτηση δημόσιας γης, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι του Ελληνικού και των γύρω περιοχών ουσιαστικά να μην έχουν πρόσβαση στην παραλία. Η πρόσφατη παραχώρηση του Ολυμπιακού Κέντρου Ιστιοπλοΐας (ΟΚΙ) στην εταιρεία "Σείριος" αποτελεί πρόκληση για τους εργαζόμενους, οι οποίοι μετά την κατασκευή θα πληρώνουν και πάλι για να μπορούν να εισέρχονται στο συγκεκριμένο χώρο», λέει στον «Ρ» ο Μπάμπης Χολίδης, επικεφαλής της «Δημοτικής Αγωνιστικής Συνεργασίας Ελληνικού».
Η εγκατάσταση του Κανόε Καγιάκ που βρίσκεται στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού πέρασε στις αρχές του χρόνου στον έλεγχο των εταιρειών «J&P Αβαξ» - ΓΕΚ - ΒΙΟΤΕΡ - «Corfu Waterpark», που θα το εκμεταλλεύονται για 30 χρόνια, ενώ το δημόσιο θα λάβει 129,8 εκατ. ευρώ σε 30 ετήσιες δόσεις!
Η εγκατάσταση θα λειτουργήσει ως υδροπάρκο (σ.σ. «νεροτσουλήθρα» ή αλλιώς «Θαλάσσιο τσίρκο»), κέντρο ψυχαγωγικών εκδηλώσεων και θα έχει ακόμη αθλητικές χρήσεις, για «γερά πορτοφόλια». Εταιρείες και κυβέρνηση θεωρούν την επένδυση αυτή ως μέσο προσέλκυσης τουρισμού, όχι βεβαίως για την ξεκούραση και αναψυχή των λαϊκών στρωμάτων αφού θα είναι πανάκριβος και απευθύνεται μόνο σε μια μικρή ελίτ ντόπιων και ξένων τουριστών...
«Η παραλία του Φαλήρου δίνεται με ρυθμούς όλο και πιο γρήγορους στο μεγάλο κεφάλαιο για να συνεχίσει το ...θεάρεστο έργο του». Η δήλωση του Αλέξη Παπαϊωάννου, δημοτικού συμβούλου Π. Φαλήρου με τη «Δημοτική Προοδευτική Κίνηση», στον «Ρ», σκιαγραφεί με ακρίβεια την πραγματικότητα:
«Ολα αυτά με τη συμφωνία της διοίκησης του δήμου (ΝΔ), με ...αντίτιμο τα 56 στρέμματα που του παραχωρήθηκαν και παραμένουν προς αξιοποίηση στο μέλλον. Πώς; Μένει ακόμα αδιευκρίνιστο», τονίζει ο Αλ. Παπαϊωάννου. Πράγματι, για να μην υπάρξουν αντιδράσεις από τους κατοίκους δόθηκε στο δήμο μια μικρή έκταση, ό,τι έμεινε δηλαδή από το «φαγοπότι» των επιχειρηματιών.
Αλλο ένα Ολυμπιακό Ακίνητο στην ...υπηρεσία του κεφαλαίου, τη στιγμή που μεγάλη «πληγή» για την ανάπτυξη του μαζικού λαϊκού αθλητισμού αποτελεί η έλλειψη ελεύθερων χώρων και αθλητικών εγκαταστάσεων. Το κλειστό του Φαλήρου (πρώην γήπεδο του τάε κβον ντο) θα μετασκευαστεί σε μητροπολιτικό συνεδριακό κέντρο της Αθήνας, με τη μέθοδο των ΣΔΙΤ (Σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτών). Το δημόσιο θα δαπανήσει (ξανά) τα χρήματα του ελληνικού λαού, γύρω στα 57 εκατ. ευρώ, τα οποία - λέει - θα επιστραφούν στα δημόσια ταμεία χάρη στα συνέδρια που θα προσελκύσει το έργο στην Αθήνα...
Μήπως αυτά τα χρήματα (από τα έσοδα των συνεδρίων) σκοπεύει το κράτος να τα δαπανήσει σε όφελος του ελληνικού λαού και για την ανάπτυξη του μαζικού λαϊκού αθλητισμού; Εύλογο το ερώτημα, καθώς όποτε πρόκειται για φιλολαϊκά έργα το δημόσιο ταμείο είναι ...μείον, αλλά χρήματα πάντα υπάρχουν για «δωράκια» ύψους 57 εκατ. ευρώ στους επιχειρηματίες.
Μια ολόκληρη περιοχή - «φιλέτο», 200 στρεμμάτων, του πρώην Φαληρικού Ιπποδρόμου, που θα μπορούσε να είναι πνεύμονας πρασίνου και αναψυχής, εκχωρείται σε εφοπλιστικό όμιλο για τα μεγαλεπήβολα... «πολιτιστικά» σχέδιά του. Στο Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», πέρα από τα 30 στρέμματα που θα καταλαμβάνουν η Λυρική και η Βιβλιοθήκη και τα 120 στρέμματα του περιβάλλοντος χώρου, εκχωρούνται ουσιαστικά δύο μεγάλοι κρατικοί Οργανισμοί, η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Εθνική Λυρική Σκηνή, με το πρόσχημα ότι το Ιδρυμα θα ανεγείρει τα νέα κτίριά τους. Με την προϋπόθεση, βεβαίως, της παραχώρησης των 150 στρεμμάτων του Φαληρικού Δέλτα, που έχει χαρακτηριστεί αστικό πράσινο και ελεύθερος χώρος, καθώς και το ότι οι δύο οργανισμοί θα φέρουν πλέον τη βούλα του μεγαλοεφοπλιστή...
Αλλά ούτε ο χώρος που φιλοξένησε το μπιτς βόλεϊ θα παραδοθεί στον ελληνικό λαό. Ηδη έχει προκηρυχτεί διαγωνισμός για παραχώρηση του χώρου σε ιδιώτες, για να κατασκευάσουν εκεί την «παραλιακή» εκδοχή του Λυκαβηττού. Μια κεντρική σκηνή, στην οποία θα διοργανώνονται θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες και εκδηλώσεις, με «τσουχτερά» για τους εργαζόμενους και τη νεολαία εισιτήρια.
Ακριβώς δίπλα, στη μαρίνα του Δέλτα Φαλήρου, το Εθνικό Ναυταθλητικό Κέντρο έχει ήδη παραχωρηθεί από την Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ στην Ελληνική Ομοσπονδία Ιστιοπλοΐας για να φιλοξενεί τους ιστιοπλοϊκούς ομίλους και τα σκάφη τους. «Πρόκειται για ένα δήθεν ναυταθλητικό κέντρο», σχολίασε ο Βασίλης Δημόπουλος, δημοτικός σύμβουλος Καλλιθέας με τη «Δημοκρατική Δημοτική Ενότητα». «Ηδη ελλιμενίζονται εκεί περίπου 400 γιοτ πολυτελείας».
«Μπάζωσαν με τσιμέντο τη θάλασσα, στερούν το θαλασσινό αέρα και τη θάλασσα από το λαό. Τριακόσια είκοσι στρέμματα παραλίας στον πρώην Ιππόδρομο τα επιχωμάτωσαν και τη μετέτρεψαν σε στεριά με τόνους τσιμέντου. Η Καλλιθέα δεν επικοινωνεί πια με τη θάλασσα! Καταγγέλλουμε και την προηγούμενη και τη σημερινή κυβέρνηση που μέσω της Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ με πρότυπο την Τουριστικά Ακίνητα ΑΕ, παραχωρούν τους χώρους για κάθε είδους εμπορική χρήση», υπογραμμίζει στον «Ρ» ο Βασίλης Δημόπουλος.
«Για τα μάτια του κόσμου», παραχωρήθηκαν και λίγα εναπομείναντα στρέμματα στο Δήμο Καλλιθέας. Συγκεκριμένα παραχωρείται έκταση μόλις 28 στρεμμάτων για να γίνουν εκεί γήπεδο ποδοσφαίρου, ανοιχτό κολυμβητήριο, δημοτικό αναψυκτήριο και παιδότοπος, καθώς και κτίρια 1.500 τ.μ., δίπλα από την εγκατάσταση του μπιτς βόλεϊ, αφού πρώτα το «φιλέτο» παραχωρήθηκε σε ιδιώτες...
Συρματοπλέγματα υψώθηκαν πρόσφατα και στο Μοσχάτο, γύρω από ένα μέρος του ελεύθερου χώρου έκτασης 240 στρεμμάτων, ο οποίος εκτείνεται ανάμεσα στις εκβολές του Ιλισού και του Κηφισού. Με νόμο του 2005 - και χωρίς την αντίδραση της δημοτικής αρχής Μοσχάτου (ΠΑΣΟΚ) - η έκταση παραχωρήθηκε στη «μεσίτρια» εταιρεία «Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ», παρόλο που κανένα ολυμπιακό έργο δεν υλοποιήθηκε σε αυτήν!
Το σχέδιο είναι το εξής: 160 στρ. να παραχωρηθούν αποκλειστικά σε ιδιώτη για δημιουργία αθλητικών εγκαταστάσεων που θα εκμεταλλεύεται ο ίδιος, για εμπορική χρήση (σ.σ. κι άλλο τσιμέντο) και φυσικά για τη δημιουργία «πρασίνου» (σ.σ. θέσεις πάρκινγκ, προαύλιος χώρος κλπ.). Η δημοτική αρχή Μοσχάτου, αφού πρώτα είχε συμφωνήσει με το σχέδιο εμπορευματοποίησης του χώρου, μετά την κίνηση της «Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ» να υψώσει συρματοπλέγματα, άρχισε τα ...παράπονα και ζητά να απομακρυνθεί η περίφραξη. Ζητά επίσης διάλογο (!) με την «Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ»...
«Παλεύουμε η παραλία μας να μη δοθεί στους μπλε ή πράσινους ιδιώτες. Να δοθεί στο κράτος, που σε συνεργασία με το δήμο μας και τους φορείς θα σχεδιάσει τη διαμόρφωσή της, με τη δημιουργία πρασίνου, ελαφρές αθλητικές εγκαταστάσεις δωρεάν στο λαό κλπ.», επισημαίνει ο Θωμάς Πέππας, δημοτικός σύμβουλος Μοσχάτου με τη «Δημοκρατική Αγωνιστική Συσπείρωση».
Eurokinissi |
Μέχρι το κύμα φτάνουν οι επιχειρηματικές δραστηριότητες, χάρη στη νομοθεσία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ |
Για τη διαμόρφωση αυτής της κατάστασης φρόντισαν συνειδητά οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οι δημοτικές αρχές, οι «κρατικές» επιχειρήσεις «Εταιρεία Τουριστικά Ακίνητα ΑΕ» και «Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ». Ολοι τους φρόντισαν να ξεπουλήσουν και να εκχωρήσουν τις δημόσιες ακτές και τις παραλίες στα ιδιωτικά συμφέροντα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο νόμος 2971/2001 που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ. Ο νόμος αυτός άνοιξε το δρόμο για την τσιμεντοποίηση αιγιαλών και παραλιών από το μεγάλο κεφάλαιο. Πατώντας πάνω σε αυτό το νόμο, η κυβέρνηση της ΝΔ, με το νομοσχέδιο για τον «αιγιαλό και την παραλία», φέρνει τους φράχτες των μεγαλοεπιχειρηματιών ακόμη πιο κοντά στο κύμα.
Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί την «επαναχάραξη του αιγιαλού και της παραλίας» με ελαστικά κριτήρια, στην κατεύθυνση της παραπέρα ενίσχυσης των επενδυτικών κινήτρων του λεγόμενου αναπτυξιακού νόμου, αλλά και των περίφημων «Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα» (ΣΔΙΤ). Με αυτό το νομοσχέδιο καρατομείται ακόμη περισσότερο η έκταση του αιγιαλού. Η χαρτογράφηση και επαναχάραξη του αιγιαλού και της παραλίας θα γίνεται από ιδιωτικές εταιρείες, στις οποίες δίνεται κυριολεκτικά η δυνατότητα να χτίσουν πάνω στο κύμα!
(για τα προβλήματα στα ΜΜΕ)
ΚΙ ΕΦΕΤΟΣ στη γενική συνέλευση των εργαζομένων στο χώρο των ΜΜΕ, το ίδιο γνώριμο οδυνηρό πρελούντιο. Είναι ο κατάλογος, που διαβάζεται με τα ονόματα των συναδέλφων, που έφυγαν για πάντα από κοντά μας.
ΕΝΑΣ κατάλογος που και τούτη τη φορά φάνηκε, πως ξεπερνούσε τον προηγούμενο. Μετράς ονόματα και θυμάσαι πως μαζί τους έχεις κι εσύ κάποτε δουλέψει στο καθημερινό ρεπορτάζ. Βρέθηκες δίπλα - δίπλα σε μακρινές αποστολές. Μα το πιο πολύ απ' όλα ήταν οι σάλες που ντουμάνιαζαν από το αντιμόνιο. Εκεί, που αγκομαχούσαν ώρες οι λινοτυπικές μηχανές. Κι εμείς αρχίζαμε τη δουλιά με του ήλιου το φως... και τελειώναμε τα χαράματα.
ΚΑΠΟΙΑ στιγμή, ανάμεσα σ' άλλα ονόματα, ακούστηκε και τ' όνομα του αξέχαστου αγωνιστή δημοσιογράφου, του Γιάννη Διακογιάννη, που μέσα στα νιάτα του έσβησε χτυπημένος από την κακή αρρώστια. Πάλεψε ο Γιάννης το θεριό, που τελικά τον χτύπησε θανάσιμα.
ΕΙΝΑΙ παλιός και μεγάλος ο λογαριασμός που έχει με τη δημοσιογραφία ο καρκίνος. Μόλις ψιθυριστεί το κακό μαντάτο, φτάνει στους τόπους της δουλιάς κι η είδηση πως ήρθε και το τέλος. Σ' όλες τις συζητήσεις και έρευνες που κατά καιρούς έγιναν στον επαγγελματικό χώρο των ΜΜΕ, ήταν ο καρκίνος αυτός που κρατούσε τα «πρωτεία».
ΕΠΕΙΤΑ είναι η καρδιά και οι παθήσεις της που έρχεται δεύτερη με επίσης μεγάλο αριθμό, που πάσχουν, μερικοί μάλιστα σε σοβαρή κατάσταση. Κι εδώ όλα χρεώνονται στο άγχος, στην αγωνία που συνοδεύει κάθε στιγμή το δημοσιογραφικό επάγγελμα.
ΕΙΝΑΙ θηλιά θανατερή, το άγχος, που πιέζει τον εργαζόμενο κάθε στιγμή. Είναι η ανησυχία, η αμφιβολία που κι αυτή φτάνει στα όρια της εξόντωσης.
ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ κάποια στιγμή στο παλιό γνώριμο τυπογραφείο της οδού Αναξαγόρα. Εκεί, που κάποτε έβγαινε ο «Ρ» κι η «Ελεύθερη Ελλάδα». Στον τοίχο στην αίθουσα με τις μηχανές που δουλεύουν στο φουλ, είναι το μεγάλο ηλεκτρικό ρολόι. Πάνω του πέφτουν κρυφές ματιές.
ΕΙΝΑΙ η τελευταία φάση της έκδοσης. Εχουν τελειώσει όλες οι σελίδες και τώρα όλο το δυναμικό έχει πέσει για να φύγει έγκαιρα κι η τελευταία σελίδα για το πιεστήριο. Η ώρα είναι γραμμένη και το ρολόι μετρά ένα - ένα τα λεπτά που περνούν. Είναι συναρπαστικό αυτό που γίνεται, για να χτυπηθούν τα τελευταία χειρόγραφα. Μόλις το στερνό χειρόγραφο τελειώσει και το μονόστηλο κλείνει τη στερνή τρύπα της σελίδας, η ομάδα που δούλεψε, παίρνει μια ανάσα. Κι αφουγκράζεται τώρα με τη σειρά της ν' ακούσει να αρχίζει να μουγκρίζει το πιεστήριο. Δεμένη το ένα με το άλλο κι όλα μαζί με το ρολόι... Να βγει η εφημερίδα...
Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ έχει φέρει βελτιώσεις και πολλές αλλαγές. Είναι όμως επίσης σωστό, πως ο δημοσιογράφος εμπλέκεται στα γρανάζια της. Η θηλιά της πίεσης, του άγχους εξακολουθούν να πιέζουν ασφυκτικά στο λαιμό και μ' όλα τα σύνεργα που είναι εξοπλισμένα τα ΜΜΕ, οι δημοσιογράφοι αλλά και οι άλλες ειδικότητες είναι στο πόδι, κάθε στιγμή στη διάθεση των αφεντικών...
ΦΥΣΙΚΑ όλα τα παραπάνω αναφέρονται στο δημοσιογράφο, που μένει μια ζωή αμετακίνητος στη δημοσιογραφία. Δεν έχουν καμιά σχέση με τα λεγόμενα «πουλιά της καταιγίδας», γι' αυτά η δημοσιογραφία είναι πίστα εκτόξευσης σε άλλα πεδία πιο αποδοτικά. Και σε χρηματοκιβώτια.
ΜΙΛΑΜΕ για τα μερμήγκια της ειδησεογραφίας που νύχτα - μέρα τρέχουν, γράφουν με συλλογικές συμβάσεις που είναι μακριά από τον κόπο τους, τις ανάγκες τους.
ΚΑΙ κοντά σ' αυτά, οι ομαδικές απολύσεις, ο μαύρος πίνακας για τους δημοσιογράφους που δεν προσκυνούν το δοβλέτι τους, Πιουριφόηδες του 2007 και ξεσκεπάζουν την πολιτική που συνεχώς συσσωρεύει νέα αβάσταχτα βάρη πάνω στους εργαζόμενους και με πυρετώδη ρυθμό προετοιμάζουν τη νέα τους έφοδο.
ΕΙΠΩΘΗΚΑΝ πολλά στη συνέλευση κι ήρθαν στο φως πολλά και σοβαρά ζητήματα για τους ανθρώπους του Τύπου. Η περίθαλψη, η επικούρηση, το κρεβάτι του νοσοκομείου είναι αυτά, που έχουν κατακτηθεί με αγώνες. Δεν υπερασπίζονται με πυροτεχνήματα, με δημόσιες σχέσεις, με τις πολύχρωμες ιλουστρασιόν επιστολές, με παράθυρα. Χρειάζεται γερός αγώνας.