Οι Συμβάσεις που υπογράφουν ενσωματώνουν τις πιο άγριες προβλέψεις των Οδηγιών της ΕΕ και των νόμων όλων των κυβερνήσεων
Eurokinissi |
Δίπλα στο 13ωρο που ετοιμάζεται να επεκτείνει η κυβέρνηση με επικείμενο νομοσχέδιο, μια ματιά στις Συλλογικές Συμβάσεις που βρίσκονται σε ισχύ σε ορισμένες από τις πιο τουριστικές περιοχές της χώρας, όπως η Ρόδος και η Κρήτη, αποκαλύπτει το «πεδίον δόξης λαμπρόν» που ανοίγεται για την εργοδοσία να ξεχειλώσει μέχρι εκεί που δεν παίρνει τον εργάσιμο χρόνο, ανάλογα με τις απαιτήσεις της κερδοφορίας της.
Πρόκειται για Συμβάσεις οι οποίες έχουν την υπογραφή των συνδικαλιστών που πλειοψηφούν στη διοίκηση της Ομοσπονδίας του κλάδου (ΠΟΕΕΤ), δηλαδή των δυνάμεων της ΠΑΣΚΕ, που συνεργάζονται στενά με αυτές της ΔΑΚΕ με στόχο να μετατρέπονται οι εργοδοτικές αξιώσεις σε άρθρα των Συλλογικών Συμβάσεων.
Την ώρα που οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας ξιφουλκούν κατά της κυβέρνησης και καλούν τους εργαζόμενους να στρατευτούν στον στόχο της κυβερνητικής εναλλαγής, οι συνδικαλιστές τους συνεχίζουν το διαχρονικό τους έργο: Μεταφέρουν αντεργατικές νομοθετικές διατάξεις στις Συλλογικές Συμβάσεις, τις εμπλουτίζουν με ρυθμίσεις που υπαγορεύει η εργοδοσία και τις πλαισιώνουν με προκλητικές γελοιότητες, σύμφωνα με τις οποίες τα δικαιώματα ισοπεδώνονται ...για το καλό των εργαζομένων.
Η κατάπτυστη και επικίνδυνη Ευρωπαϊκή Οδηγία για την οργάνωση του εργάσιμου χρόνου (88/2003) αποτελεί «πυξίδα» όχι μόνο για τις κυβερνήσεις και τους αντεργατικούς τους νόμους, αλλά και για τις διαβουλεύσεις των «κοινωνικών εταίρων».
Ετσι, η ενσωμάτωση των προβλέψεών της σχετικά με τις «παρεκκλίσεις» από την 11ωρη ανάπαυση ανάμεσα σε δύο διαδοχικές βάρδιες εργασίας είναι το τελευταίο «επίτευγμα» του «διαλόγου» και της «συνεννόησης» μεταξύ των εργοδοτικών ενώσεων και των πλειοψηφιών στα συγκεκριμένα σωματεία.
Ανάμεσα στις τοπικές Συλλογικές Συμβάσεις Ξενοδοχοϋπαλλήλων που υπογράφηκαν τους τελευταίους μήνες περιλαμβάνονται δύο οι οποίες ενσωματώνουν στα άρθρα τους το πνεύμα και το γράμμα της συγκεκριμένης Οδηγίας. Πρόκειται για τις τοπικές Συλλογικές Συμβάσεις που έχουν υπογραφεί για τους εργαζόμενους στα ξενοδοχεία της Ρόδου και του Λασιθίου.
RIZOSPASTIS |
Η προϋπόθεση που τίθεται, κατ' εφαρμογή της Οδηγίας, είναι να χορηγούνται στο προσωπικό μετά τη δεύτερη βάρδια «ισοδύναμες περίοδοι αντισταθμιστικής ανάπαυσης» (το άθροισμα του 11ωρου συν τις ώρες ανάπαυσης που στερήθηκαν).
Πέρα από τη σωματική και ψυχική καταπόνηση που συσσωρεύεται σε τέτοιες εξαντλητικές συνθήκες δουλειάς και δεν μπορεί να αναπληρώσει κανένα ρεπό, ακόμα και η προβλεπόμενη ανάπαυση αναιρείται με το ίδιο άρθρο της Σύμβασης, αξιοποιώντας και πάλι τις προβλέψεις της Οδηγίας για τις «εξαιρετικές περιπτώσεις», στις οποίες η χορήγηση «αντισταθμιστικής ανάπαυσης» είναι «αντικειμενικώς αδύνατη».
Αναφέρεται μάλιστα ρητά ότι η «αντισταθμιστική ανάπαυση» δεν είναι δυνατή «όταν η πληρότητα του ξενοδοχείου υπερβαίνει το 70%», δηλαδή για όσο διάστημα διαρκεί η τουριστική σεζόν. Με άλλα λόγια, καθημερινά 16ωρα μέχρι τελικής πτώσης για τους εργαζόμενους στη «βαριά βιομηχανία» του Τουρισμού, την οποία όλες οι κυβερνήσεις προστατεύουν με τους νόμους τους.
Ανάλογη αναφορά στη δυνατότητα μείωσης της περιόδου ανάπαυσης από 11 σε 8 ώρες περιλαμβάνει η Σύμβαση για τους εργαζόμενους στα ξενοδοχεία του Λασιθίου. Η μείωση επιτρέπεται εδώ «σε περίπτωση αιφνίδιας ασθένειας εργαζόμενου ή απουσίας του λόγω ανωτέρας βίας», προκειμένου να αναπληρωθεί, καθώς και για την αντιμετώπιση «απρόβλεπτων και σοβαρών βλαβών στις εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου» (άρθρο 3.2).
Πιο «γενναιόδωρη», η Σύμβαση στο Λασίθι προβλέπει αντισταθμιστική ανάπαυση ίση «με την 11ωρη ανάπαυση προσαυξημένη με τις ώρες ανάπαυσης που απώλεσαν προσαυξημένες κατά 100%», ενώ ορίζει ότι η μειωμένη ημερήσια ανάπαυση «δεν θα υπερβαίνει ανά εργαζόμενο τη μία φορά τον μήνα». Δηλαδή «να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω μέλι»...
Μπορεί η «παρέκκλιση» από την 11ωρη ανάπαυση να είναι το καινούργιο «φρούτο» στις Συμβάσεις τις οποίες υπογράφουν εργοδότες και εργοδοτικοί συνδικαλιστές, ωστόσο η επίθεση στο ωράριο έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια μέσα από την κλαδική Σύμβαση των ξενοδοχοϋπαλλήλων, που έχει τη σφραγίδα της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας (ΠΟΕΕΤ). Με άρθρα που επαναλαμβάνονται σε κάθε νέα Σύμβαση, το 8ωρο γίνεται 9ωρο και τα ρεπό μετατρέπονται σε μέρες δουλειάς.
Σύμφωνα και με την κλαδική ΣΣΕ των ξενοδοχοϋπαλλήλων που υπεγράφη φέτος, οι επιχειρήσεις «επιτρέπεται να απασχολήσουν τους εργαζόμενους πέραν του ανωτάτου ορίου της ημερήσιας και εβδομαδιαίας εργασίας και μέχρι μία ώρα ημερησίως, χωρίς να υποχρεούνται να καταβάλλουν πρόσθετη αμοιβή» (άρθρο 5.3).
Η μόνη προϋπόθεση που τίθεται είναι ο μέσος όρος των ωρών εβδομαδιαίας εργασίας να μην υπερβαίνει τις 40 ώρες σε μια περίοδο 8 εβδομάδων. Ετσι η εργοδοσία μπορεί να «τεντώνει» το ωράριο για μέρες ή και βδομάδες, χωρίς αυτό να της κοστίζει τίποτα. Την πρόβλεψη αυτή επαναλαμβάνουν αυτούσια και τοπικές Συμβάσεις, όπως για παράδειγμα η Σύμβαση για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους στο Λασίθι.
Οσον αφορά το πενθήμερο, η κλαδική Σύμβαση περιλαμβάνει άρθρα που το ενταφιάζουν, στο όνομα της «εποχικότητας» και του «αυξημένου φόρτου εργασίας». Συγκεκριμένα, όταν η πληρότητα των ξενοδοχείων ξεπερνά το 70% προβλέπεται «κατά παρέκκλιση από τις κείμενες διατάξεις» η απασχόληση των ξενοδοχοϋπαλλήλων τις μέρες που θα έπρεπε να έχουν ρεπό, με «αποζημίωση ίση με ένα ημερομίσθιο» για κάθε μέρα ανάπαυσης που εργάστηκαν, δηλαδή με το συνηθισμένο τους μεροκάματο.
Μάλιστα, η Σύμβαση αναφέρει προκλητικά ότι η απασχόληση σε μέρες ανάπαυσης «αυξάνει τις μηνιαίες αποδοχές» και «λειτουργεί υπέρ» των εργαζομένων, ενώ ...διαβεβαιώνει πως το σύστημα πενθήμερης εργασίας «εξακολουθεί να ισχύει», προφανώς σε κάποιο ...παράλληλο σύμπαν, επειδή η δουλειά τις μέρες των ρεπό «γίνεται λόγω εποχικότητας και αυξημένου φόρτου εργασίας του ξενοδοχείου και όχι από πρόθεση, επιθυμία ή συμφωνία των μερών επί της μη τήρησης του συμπεφωνημένου πενθήμερου» (άρθρο 5.4.2)!
Η πρόβλεψη για απασχόληση κατά την έκτη μέρα της εβδομάδας επαναλαμβάνεται στις τοπικές Συμβάσεις, οι οποίες μάλιστα «χαμηλώνουν» κι άλλο την προϋπόθεση της πληρότητας, σε ποσοστά μικρότερα από το 70%: Στα Χανιά και στο Ηράκλειο ο πήχης της πληρότητας περιορίζεται στο 60%, ενώ στο Λασίθι πέφτει στο 50%. Εκτός από το Ηράκλειο, όπου η δουλειά την έκτη μέρα συνοδεύεται από το «τυράκι» μιας προσαύξησης της τάξης του 20%, σε όλες τις άλλες περιπτώσεις οι ξενοδοχοϋπάλληλοι δουλεύουν για το συνηθισμένο τους μεροκάματο.
Στη Ρόδο, εργοδοσία και εργοδοτικοί συνδικαλιστές το πηγαίνουν ένα βήμα παραπέρα, προβλέποντας για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους «κατά παρέκκλιση» δουλειά όχι μόνο την έκτη αλλά και την έβδομη μέρα της εβδομάδας, και μάλιστα με την επιλογή των εργαζομένων που θα απασχοληθούν να «ανήκει στο διευθυντικό δικαίωμα».
Και εδώ επαναλαμβάνονται - και ηχούν ακόμα πιο προκλητικές - οι διαβεβαιώσεις ότι «σε καμία περίπτωση η τυχόν εργασία τους κατά τις ημέρες αυτές δεν δύναται να θεωρηθεί απλή (μεμονωμένη) ή κατά σύστημα παράβαση του συστήματος της πενθήμερης εργασίας». Μόνο που με όρους όπως οι παραπάνω, «παρέκκλιση» καταλήγει να αποτελεί το πενθήμερο.
Το επταήμερο στη Ρόδο δεν περιορίζεται στα ξενοδοχεία, αλλά αφορά και την Εστίαση. Η τοπική Σύμβαση για τους εργαζόμενους στις επισιτιστικές επιχειρήσεις εισάγει μία ακόμα «καινοτομία»: Η δουλειά επτά μέρες την εβδομάδα με την προσκόμιση «υπεύθυνης δήλωσης», μέσω gov ή ΚΕΠ, που θα αποδεικνύει τη ...σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων (άρθρο 6).
Στην περίπτωση της συγκεκριμένης Σύμβασης, οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές το τερματίζουν: Παρουσιάζουν το επταήμερο ως «προσωρινή και στοχευμένη λύση» στο πρόβλημα του μειωμένου χρόνου επιδότησης των εποχικών εργαζομένων την περίοδο της ανεργίας, η οποία «παύει αυτοδικαίως από τη στιγμή που αυξηθεί εκ νέου η διάρκεια της τακτικής επιδότησης ανεργίας».
Το αδιέξοδο χιλιάδων εποχικών, που καλούνται να επιβιώσουν ανάμεσα στις σεζόν λαμβάνοντας το επίδομα ανεργίας μόλις για τρεις μήνες, δεν είχε απασχολήσει τους εν λόγω συνδικαλιστές όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ολως τυχαίως, κινητοποιήθηκαν για να καλύψουν το «εισοδηματικό κενό» των εργαζομένων με την επταήμερη δουλειά σε μια συγκυρία που οι εργοδότες δυσανασχετούν για ορισμένες «αγκυλώσεις» της ψηφιακής κάρτας εργασίας, που έχει ξεκινήσει να εφαρμόζεται στα ξενοδοχεία και στην Εστίαση από 1η Μάρτη 2025 και δεν μπορεί να «χτυπηθεί» από τον εργαζόμενο την έβδομη μέρα της βδομάδας. Οι εργοδότες ζητούν να διευθετηθούν οι σχετικοί «περιορισμοί» και μέχρι τότε βρίσκουν τρόπους να τους παρακάμπτουν μέσα από τις Συμβάσεις, όπως αυτή της Ρόδου.
Οι εργοδοτικοί φορείς δεν μασάνε τα λόγια τους. Ο ΣΕΤΕ με επιστολή του στο υπουργείο Εργασίας έχει θέσει από τον περασμένο Φλεβάρη τις αξιώσεις του: Πρώτον, έχει ζητήσει να επιτρέπεται η δήλωση της έβδομης μέρας απασχόλησης στο «Εργάνη», επικαλούμενος τις Συλλογικές Συμβάσεις που προβλέπουν «δυνατότητα απασχόλησης και στις δύο (2) ημέρες εβδομαδιαίας ανάπαυσης».
Δεύτερον, αξιώνει να αρθεί ως «αναχρονιστική» η απαγόρευση της εφαρμογής διακεκομμένου ωραρίου στο προσωπικό της κουζίνας, καθώς οι επιχειρήσεις θέλουν να απασχολούν τους εργαζόμενους με «σπαστό» ωράριο, όπως κάνουν ήδη σε άλλες ειδικότητες. Μάλιστα, την αξίωση αυτή επεδίωξαν να την κάνουν μέρος της κλαδικής Σύμβασης στον Επισιτισμό, η διαπραγμάτευση για την οποία έχει οδηγήσει στη διαδικασία της διαμεσολάβησης του ΟΜΕΔ.
Την όρεξη της εργοδοσίας και την προθυμία των εργοδοτικών συνδικαλιστών να της ...σερβίρουν στο πιάτο στοιχειώδη δικαιώματα μπορούν να κόψουν μόνοι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, βάζοντας στην πρώτη γραμμή τις διεκδικήσεις τους για τον εργάσιμο χρόνο, το εισόδημα, τις συνθήκες εργασίας, τα μέτρα για την ασφάλεια και την υγεία.
Δυναμώνοντας σε κάθε περιοχή τον αγώνα για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων με ουσιαστικές αυξήσεις μισθών, με κατοχύρωση του 5ήμερου - 8ωρου - 40ωρου, με πρόβλεψη για δύο συνεχόμενα ρεπό την εβδομάδα. Ενισχύοντας σε κάθε ξενοδοχείο και επιχείρηση Εστίασης την οργάνωσή τους, τα σωματεία τους, τη διεκδίκηση με βάση τις δικές τους ανάγκες.
Ενδεικτικά της τεράστιας κλοπής του κόπου των εργαζομένων από τους εργοδότες, με τις ευλογίες της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, είναι τα στοιχεία που «πανηγυρικά» ανακοίνωσε η υπουργός Εργασίας Νίκη Κεραμέως για την τεράστια αύξηση των καταγεγραμμένων υπερωριών στους κλάδους που εντάχθηκαν υποχρεωτικά στην ψηφιακή κάρτα εργασίας.
Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι οι καταγεγραμμένες υπερωρίες αυξήθηκαν κατά 81% το πρώτο εξάμηνο του 2025 συγκριτικά με το αντίστοιχο εξάμηνο του 2024. Η μεγαλύτερη αύξηση καταγράφεται στον Τουρισμό, 855% (!) στο εξάμηνο και 800% τον Ιούνιο του 2025 σε σε σχέση με τον Ιούνιο του 2024. Επιβεβαιώνεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι το ποσοστό της «μαύρης» ανασφάλιστης εργασίας συνεχίζει να είναι τεράστιο, αφού είναι κοινό μυστικό ότι οι πραγματικές υπερωρίες είναι πολύ περισσότερες από αυτές που καταγράφει η ψηφιακή κάρτα.
Η κατακλείδα της δήλωσης της υπουργού δείχνει και τον πραγματικό λόγο της χρήσης της ψηφιακής κάρτας: «Η ψηφιακή κάρτα δεν είναι απλώς ένα τεχνολογικό εργαλείο, είναι ασπίδα για τον εργαζόμενο και μοχλός διαφάνειας στην αγορά εργασίας».
Πέρα από ζητήματα ανταγωνισμού μεταξύ κλάδων και επιχειρήσεων, όπως αυτά που υπονοεί η υπουργός, βασική στόχευση της κάρτας εργασίας είναι να ανοίξει τον δρόμο για καθολική εφαρμογή όλων των αντιδραστικών και επικίνδυνων διατάξεων για τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, με αποκορύφωμα το σπάσιμό του σε ενεργό και ανενεργό (άρα απλήρωτο).
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η καθιέρωση της ψηφιακής κάρτας εργασίας πάει χέρι - χέρι με την επέκταση της νομοθεσίας για τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, το φτήνεμα της υπερωριακής απασχόλησης και άλλα μέτρα που ξεχειλώνουν τα ωράρια και μετατρέπουν σε κανονικότητα τις πιο άγριες «παρεκκλίσεις» της ευρωπαϊκής και της ελληνικής νομοθεσίας, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και με συνένοχους τους εργατοπατέρες σε κάθε κλάδο.
Τα παραδείγματα που παρουσιάζει εδώ ο «Ριζοσπάστης» από τον Τουρισμό και τον Επισιτισμό είναι αποκαλυπτικά και χτυπούν «καμπανάκι» για τους εργαζόμενους, μπροστά και στον νόμο για το 13ωρο.
Στην ανεργία, με την αγωνία της επιβίωσης τους μήνες του καλοκαιριού και την ανασφάλεια αν θα έχουν δουλειά από τον Σεπτέμβρη, βρίσκονται οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα των δημόσιων σχολείων.
Ενώ το σίριαλ της απόλυσης - λήξης των συμβάσεων στο τέλος του σχολικού έτους επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, φέτος αντιμετωπίζουν - στην προσπάθειά τους να τα βγάλουν πέρα τους μήνες της ανεργίας - και τις «παρενέργειες» που προκαλεί το μέτρο της καταβολής μέρους του επιδόματος ανεργίας μέσω προπληρωμένης κάρτας.
Συγκεκριμένα, κυβέρνηση και ΔΥΠΑ έχουν αποφασίσει να καταβάλλεται το 50% του επιδόματος μέσω πιστώσεων σε προπληρωμένη κάρτα και το υπόλοιπο 50% σε μετρητά. Τις περιπλοκές που δημιουργεί αυτή η απόφαση στους ανέργους καταγγέλλει το Σωματείο Σχολικών Καθαριστριών - Καθαριστών Δημοσίων Σχολείων Αθήνας.
«Μια καθαρίστρια που πληρώνει 600 ευρώ σε ενοίκιο πώς θα μπορέσει να αντεπεξέλθει, έχοντας πρόσβαση σε περίπου 250 ευρώ μετρητά;», διερωτάται. Το Σωματείο έχει δεχτεί πλήθος καταγγελίες για αιτήσεις εργαζομένων να λάβουν το επίδομα οι οποίες δεν έχουν διεκπεραιωθεί ακόμα, για αιτήσεις που έχουν μεν εγκριθεί αλλά δεν έχει αποσταλεί στους δικαιούχους η προπληρωμένη κάρτα, για περιπτώσεις ανέργων στους οποίους έχει αποσταλεί η προπληρωμένη κάρτα αλλά όχι και το pin, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν.
«Δεν είμαστε επαίτες. Δεν πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε μέσα στην ανασφάλεια και στη χαμοζωή. Να παρακαλάμε για τους μισθούς μας, που κι αυτοί τελειώνουν με το που μπαίνουν στους λογαριασμούς μας», ξεκαθαρίζει το Σωματείο.
«Ας αφήσουν τα παραμύθια η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της. Λεφτά υπάρχουν, αλλά όχι για εμάς και τις αυξημένες ανάγκες τις δικές μας και των οικογενειών μας. Λεφτά υπάρχουν για εξοπλισμούς που καμία σχέση δεν έχουν με την άμυνα της χώρας μας, για τους εργολάβους και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που έχουν πιάσει στασίδι έξω από τους δήμους», σχολιάζει.
Διεκδικεί την καταβολή ολόκληρου του επιδόματος σε μετρητά στους λογαριασμούς των ανέργων, την κατάργηση της προπληρωμένης κάρτας, την απλοποίηση των διαδικασιών και την καθολική πρόσβαση στο επίδομα ανεργίας. Παλεύει για μόνιμη και σταθερή δουλειά, με κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας, αυξήσεις 20% στους μισθούς και επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού.
Δήλωση του μέλους της Γραμματείας του ΠΑΜΕ και της διοίκησης της ΠΟΕΕΤ
«Οι δυνάμεις που έχουν βάλει την υπογραφή τους σε αυτούς τους αισχρούς όρους δουλειάς είναι οι ίδιες δυνάμεις που δεν έκαναν το παραμικρό μπροστά στα νομοσχέδια που πετσόκοψαν τον εργάσιμο χρόνο, στους νόμους Χατζηδάκη και Γεωργιάδη. Είναι οι δυνάμεις που πλειοψηφούν στη διοίκηση της ΓΣΕΕ και σε μεγάλα Εργατικά Κέντρα, όπως της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης», σχολιάζει ο Γιώργος Στεφανάκης, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ και της διοίκησης της ΠΟΕΕΤ.
«Με την υπογραφή τους σε τέτοιες Συμβάσεις επιβεβαιώνουν ότι σκοπός της δράσης τους μέσα στο εργατικό κίνημα είναι να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις των εργοδοτών για την αύξηση της κερδοφορίας τους, για την ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Στόχος τους είναι να αποδυναμώνουν τα συνδικάτα και τους αγώνες των εργαζομένων», υπογραμμίζει. Και καταλήγει:
«Για άλλη μια φορά φαίνεται η ανάγκη να αλλάξει άμεσα αυτός ο αρνητικός συσχετισμός μέσα στα σωματεία, στις Ομοσπονδίες, στα Εργατικά Κέντρα, συνολικά στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Η προσπάθεια της κυβέρνησης, των εργοδοτών και των δυνάμεών τους μέσα στο κίνημα να διαλύσουν τον εργάσιμο χρόνο μπορεί και πρέπει να εμποδιστεί με κάθε τρόπο μέσα στους χώρους δουλειάς, με οργάνωση και συλλογικό αγώνα μέσα από τα σωματεία. Γι' αυτό έχουν μεγάλη σημασία οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες που σχεδιάζονται το επόμενο διάστημα, στο πλαίσιο της προετοιμασίας της εργατικής κινητοποίησης στη ΔΕΘ. Με τον αγωνιστικό μας βηματισμό κλιμακώνουμε τον αγώνα με σκοπό την ικανοποίηση των αιτημάτων μας».