Από την περιοδεία του Γ. Αραβανή στο εργοστάσιο

Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η εργατική τάξη πρέπει να πάρει την υπόθεση προστασίας της ζωής της στα δικά της χέρια. Πρέπει να συσπειρωθεί και να οργανώσει τον αγώνα της ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία, που δε διστάζει να θυσιάζει ζωές εργατών στο βωμό του κέρδους.

Αυτό ήταν, με λίγα λόγια, το αγωνιστικό κάλεσμα που απηύθυνε προς τους εργαζόμενους το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Γ. Αραβανής, κατά τη διάρκεια της περιοδείας του στα ορυχεία λιγνίτη και στις μονάδες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος της ΔΕΗ στην περιοχή της Μεγαλόπολης Αρκαδίας. Εκεί δηλαδή όπου το περασμένο Σάββατο το βράδυ οκτώ εργαζόμενοι έπεσαν θύματα της αντεργατικής κυβερνητικής πολιτικής - οι δύο πολύ σοβαρά καθώς έφεραν εκτεταμένα εγκαύματα μέχρι και 100% - στην 3η μονάδα του Ατμοηλεκτρικού Σταθμού Μεγαλόπολης, όταν ξαφνικά βρέθηκαν αντιμέτωποι με μεγάλες ποσότητες «λάβας» από τέφρα και κάρβουνο, μετά από εργασίες καθαρισμού του λέβητα.

Ο,τι απόμεινε από το λιωμένο κράνος ενός από τους εργάτες που λούστηκαν με καυτή λάβα

Βασικά αίτια, εκτός των επιμέρους ευθυνών που μπορούν να εντοπιστούν ακόμα και σε μεμονωμένα πρόσωπα, για τους θανάτους και τους τραυματισμούς εργατών είναι η εντατικοποίηση της εργασίας, αλλά και η μη τήρηση των μέτρων ασφάλειας και υγιεινής - ως μία από τις εργοδοτικές μεθόδους μείωσης της αξίας της εργατικής δύναμης - υπογράμμισε αρχικά ο Γ. Αραβανής. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στη ΔΕΗ η διαδικασία ιδιωτικοποίησης, στην οποία την έχει υποβάλει η κυβέρνηση, έχει οδηγήσει στην παραπέρα υποβάθμιση των μέτρων ασφαλείας και χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας.

Την ίδια στιγμή που αυξάνονται τα κέρδη του κεφαλαίου, συνέχισε ο Γ. Αραβανής, αυξάνονται και τα προβλήματα των εργαζομένων, ανάμεσά τους και η αύξηση των εργατικών ατυχημάτων. Αυτή η εικόνα σημείωσε είναι αποκαλυπτική της υπερεκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Ακόμα, πρόσθεσε, αυτή είναι η εικόνα της ισχυρής Ελλάδας που συνεχώς επικαλείται ο Κ. Σημίτης.

Σ' αυτή την τρύπα και υπό 300 βαθμούς Κελσίου δούλευαν οι εργαζόμενοι σε καθεστώς «ασφάλειας», σύμφωνα με τη ΔΕΗ

Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που διατυπώθηκαν οι περισσότερες αντιδράσεις των εργαζομένων, οι οποίοι κατήγγειλαν τη στάση αυτή που ακολουθεί η ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ. Μάλιστα, ένας από αυτούς είπε χαρακτηριστικά: «Είναι ντροπή αυτό που έγινε χθες (το πρωί της Δευτέρας). Μας κάλεσαν να κάνουμε μίας ώρας στάση εργασίας ίσα - ίσα για να κρατήσουν τα προσχήματα, αντί να προχωρήσουμε σε δυναμικές κινητοποιήσεις». Επίσης, πολλοί εργαζόμενοι καταδίκασαν το καθεστώς ατιμωρησίας που απολαμβάνουν οι εργοδότες παρά τα εγκλήματα που διαπράττουν σε βάρος της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας των εργατών.

Αλλωστε, αποκαλυπτική των άθλιων συνθηκών εργασίας, που επικρατούν στη ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη, είναι η συζήτηση που κάναμε με έναν από τους εργαζόμενους τον οποίο ρωτήσαμε γιατί οι εργάτες, που ήταν τα θύματα αυτού του εργατικού ατυχήματος, δέχτηκαν να κάνουν τη δουλιά που τους διέταξε η διεύθυνση, αν ήξεραν ότι ήταν επικίνδυνη για τη ζωή τους. Μας είπε χαρακτηριστικά: «Δεν αρνήθηκαν, γιατί φοβήθηκαν ότι θα είχαν δυσμενή μεταχείριση από τη διοίκηση. Για παράδειγμα οι μισθοί μας αυτή τη στιγμή είναι τόσο χαμηλοί που εξαναγκαζόμαστε να επιδιώκουμε να δουλεύουμε υπερωρίες και αργίες για να πάρουμε τα χρήματα που έχουμε ανάγκη. Ετσι, οι συνάδελφοι φοβήθηκαν ότι ανάμεσα στα άλλα δε θα τους άφηνε η διοίκηση να κάνουν υπερωρίες ή να δουλέψουν αργίες!!!».

Ακόμα από τα λεγόμενα των εργαζομένων αναδείχτηκε η ανάγκη το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα να καταβάλει ακόμα μεγαλύτερες προσπάθειες προκειμένου να διαλύσει το κλίμα απογοήτευσης που σκόπιμα καλλιεργούν εδώ και χρόνια οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, με σκοπό την απομάκρυνση των εργαζομένων από το συνδικαλιστικό κίνημα, από τη συλλογική αγωνιστική δράση.

Τέλος, θα πρέπει να σημειωθεί και να καταδικαστεί η άδηλη, αλλά προφανής προσπάθεια της διοίκησης να ρίξει τις ευθύνες για τους τραυματισμούς των εργαζομένων στους ίδιους ή στην καλύτερη περίπτωση να αποδώσει τη λανθασμένη αντιμετώπιση του προβλήματος που παρουσιάστηκε στο συγκεκριμένο καζάνι στο πρωτόγνωρο του προβλήματος. Λες και δεν υπάρχει αντίστοιχη εμπειρία αν όχι σε εθνικό, τουλάχιστον σε διεθνές επίπεδο.

«Εμείς οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ έχουμε δικαίωμα να γυρίζουμε ασφαλείς και αρτιμελείς στις οικογένειές μας». Τα παραπάνω δηλώνουν χαρακτηριστικά, με κοινή τους ανακοίνωση, εφτά σωματεία εργαζομένων στη ΔΕΗ και κάνουν σαφές ότι οι εργαζόμενοι θα πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και με αγωνιστικά μέτρα θα υπερασπιστούν τη ζωή και την υγεία τους. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τα Σωματείο Εργαζομένων ΕΝΩΣΗ, ΣΟΣ ΔΕΗ Μεγαλόπολη, ΕΠ ΔΕΗ ΑΗΣ Αλιβερίου, ΕΠΣΠ ΔΕΗ Κρήτης, Σύλλογο Εργαζομένων ΣΠ Χανίων, ΕΠΣΠ ΑΗΣ Λαυρίου, Πανελλήνιο Σύλλογο Εργαζομένων Βάρδιας ΔΕΗ. Τα σωματεία, στην ανακοίνωσή τους, απαιτούν προσλήψεις προσωπικού και ουσιαστικά μέτρα υγιεινής και ασφάλειας και να αποδοθούν ευθύνες σε όλους αυτούς που λόγω «ευθύνης» εισπράττουν και αποδίδουν στους εαυτούς τους τα διάφορα οικονομικά μπόνους.

«Η ασυδοσία πρέπει να σταματήσει», επισημαίνουν στη συνέχεια και καταγγέλλουν ότι η ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης δεν μπορεί να μένει αμέτοχη και έστω και την ύστατη στιγμή πρέπει να αναθεωρήσει τις κατευθύνσεις που έχει προδιαγράψει για τη ΔΕΗ και να αποδώσει ευθύνες σε αυτούς που την οδηγούν, στο όνομα των κερδών και χωρίς να σέβονται την ανθρώπινη ζωή, στα χέρια των ιδιωτών.

Οπως καταγγέλλουν ακόμα, τα σωματεία είχαν επισημάνει εδώ και πολύ καιρό ότι η επί σειρά ετών μεγάλη έλλειψη ειδικευμένου εργατοτεχνικού προσωπικού έχει σαν αποτέλεσμα την εντατικοποίηση της εργασίας στο όνομα της διαθεσιμότητας των Μονάδων, την έλλειψη σωστής συντήρησης και την παντελή απουσία στην πράξη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας. Η πολιτική της διοίκησης φέρνει τους εργαζόμενους καθημερινά μπροστά στον κίνδυνο εργατικών ατυχημάτων, τα οποία συχνά είναι θανατηφόρα, σημειώνουν.

Τέλος, αναφερόμενα τα σωματεία στην πολυδιαφημισμένη αναδιοργάνωση της ΔΕΗ, σημειώνουν ότι στην ουσία διαμόρφωσε μια πυραμίδα στελεχών για να επιστατούν στην εντατικοποίηση και τον έλεγχο των εργαζομένων, με μόνη υποχρέωσή τους να εκπληρωθούν οι στόχοι της κερδοφορίας και της μείωσης του εργατικού κόστους, ακόμα και με τη θυσία ανθρώπινων ζωών.