ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

Συνάντηση με διανοούμενους και καλλιτέχνες

Απαραίτητη η συνεισφορά τους στην υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών. Συνάντηση τη Δευτέρα 19 Φλεβάρη στην αίθουσα Λογιστών

Οι φορείς της διανόησης και της τέχνης καλούνται σε συνάντηση γνωριμίας με τη «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη», ως αυτοί που μέσα από το δρόμο των ειδικών ευαισθησιών τους μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στην υπόθεση της υπεράσπισης των, συστηματικά βαλλόμενων, δημοκρατικών ελευθεριών του ελληνικού λαού. Η συνάντηση θα γίνει τη Δευτέρα 19 Φλεβάρη στις 7 το απόγευμα (Κάνιγγος 27, αίθουσα Λογιστών, 5ος όροφος).

Οι διανοητές μπορούν και οφείλουν να αναδείξουν μέσα από τη συστηματική επεξεργασία της πραγματικότητας τις αιτίες και τις προοπτικές μιας πολιτικής που επιδιώκει να καταλύσει κάθε έννοια δημοκρατικού δικαιώματος στο όνομα της πάταξης της τρομοκρατίας. Οι καλλιτέχνες, από τη μεριά τους, απευθυνόμενοι σε ένα ευρύ λαϊκό κοινό, έχουν τη δυνατότητα να στηλιτεύουν την αθέατη πλευρά των πραγμάτων. Ενώ και οι δύο έχουν την ικανότητα να σταθούν πρωτοπόροι στο πλάι του ελληνικού λαού, όταν η ίδια τους η δράση προσανατολίζεται στην οργάνωση μιας πλατιάς και ενωτικής αντίδρασης για την ανατροπή κάθε μορφής «τρομοκρατικής» πολιτικής.

Μετατίθεται η εκδήλωση για τον «τρομονόμο»

Στα πλαίσια του αγώνα ενάντια στις δεδηλωμένες προθέσεις της κυβέρνησης να προωθήσει και να ψηφίσει στη Βουλή νόμο σχετικά με την «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», η Δημοκρατική Συσπείρωση είχε προγραμματίσει εκδήλωση για τις 22 Φλεβάρη, η οποία μετατίθεται για τις 5 Μάρτη στο Θέατρο Βεάκη (Στουρνάρα 52) στις 6 το απόγευμα.

Κυνισμός που σοκάρει

Παρέμβαση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Κώστα Αλυσσανδράκη στη συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο για την έκθεση σχετικά με την «Οικονομική ανάπτυξη της ΕΕ και τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις»

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Αλυσσανδράκης, παρεμβαίνοντας, στη συζήτηση που έγινε στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σχετικά με την έκθεση για την «Οικονομική ανάπτυξη στην ΕΕ και τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις», επισήμανε τα εξής:

«Με κυνισμό που σοκάρει, ο εισηγητής προτείνει την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς και ουσιαστικά τη μεγαλύτερη φτώχεια των εργαζομένων. Προτείνει επιτάχυνση του ρυθμού των ιδιωτικοποιήσεων, μείωση των δημόσιων δαπανών, ανατροπή των εργασιακών σχέσεων για φτηνότερη αγορά της εργασίας, καθώς και απελευθέρωση των χρηματοοικονομικών αγορών και άρση των κανονιστικών και διοικητικών ρυθμίσεων, για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Η ΕΕ συνεχίζει τις πιέσεις για ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, την πλήρη παράδοση του τομέα των συγκοινωνιών, των ταχυδρομικών υπηρεσιών, των τηλεπικοινωνιών στον ιδιωτικό τομέα. Στο όνομα δήθεν της αύξησης της απασχόλησης, αποδιαρθρώνονται οι εργασιακές σχέσεις, συρρικνώνεται το καθεστώς της δημόσιας και δωρεάν κοινωνικής ασφάλισης και καταδικάζονται τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα στη νέα φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Ο ίδιος ο εισηγητής παραδέχεται ότι η εντατικοποίηση και ενίσχυση των νεοφιλελεύθερων, μονεταριστικών πολιτικών ευθύνονται για τη σημερινή δυσμενή κατάσταση με τον υψηλό αριθμό ανέργων.

Το αποτέλεσμα της οικονομικής νεοφιλελεύθερης μεταρρύθμισης για τους εργαζόμενους θα είναι ένα εγγυημένο επίπεδο φτώχειας και όχι ένα ελάχιστο επίπεδο ευημερίας, ενώ προωθείται η αντίληψη ότι το σύγχρονο κοινωνικό κράτος πρέπει να εξασφαλίζει μόνον κάποια ελάχιστα στους λαούς, σε μορφή ελεημοσύνης. Η ενίσχυση της ευημερίας προορίζεται βέβαια για το μεγάλο κεφάλαιο, που γίνεται όλο και πιο ισχυρό. Είναι υποκρισία και πρόκληση για τους εργαζόμενους να προτείνονται ως μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας, η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων μέσω της μείωσης του κόστους εργασίας, της πλήρους απελευθέρωσης και ελαστικοποίησης της αγοράς εργασίας, της ενίσχυσης των άτυπων μορφών απασχόλησης, αφού και όπου εφαρμόστηκαν αυτά τα βάρβαρα, αντιδραστικά και αντιλαϊκά μέτρα, η ανεργία δε μειώθηκε, αλλά το κεφάλαιο αύξησε κι άλλο τα κέρδη και προνόμιά του.

Βασικά στοιχεία πολιτικής θα έπρεπε να είναι η στήριξη του δημόσιου τομέα, η μόνιμη και πλήρης απασχόληση, με 7ωρο και 5ήμερο, η προστασία και βελτίωση του δημόσιου και δωρεάν, κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος. Εμείς επιδιώκουμε μια οικονομική ανάπτυξη βασισμένη στην κάλυψη των λαϊκών αναγκών, με δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, υγεία, πρόνοια και έρευνα, σε όφελος των λαών. Συνολικά η λαϊκή οικονομία είναι αυτή που θα συμβάλει στην ανάπτυξη τομέων της οικονομίας και στην αύξηση της απασχόλησης. Για τους παραπάνω λόγους οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ καταψηφίσαμε την έκθεση».

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Σχέδια για «ηλεκτρονική διοίκηση»

Φιλόδοξους στόχους, άλλη μια φορά, για εσπευσμένη εισαγωγή της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών στις υπηρεσίες του δημοσίου, θέτει το υπουργείο Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης. Στο πλαίσιο του επιχειρησιακού προγράμματος «Κοινωνία της πληροφορίας», που είναι ενταγμένο στο Γ` ΚΠΣ, προωθείται η γενίκευση της χρήσης των νέων τεχνολογιών με την κωδική ονομασία «ηλεκτρονική διοίκηση». Στην εγκύκλιο που απέστειλε το υπουργείο ορίζονται συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, προκειμένου μέσα στο 2001 όλες οι υπηρεσίες να προετοιμαστούν για προμήθεια του απαραίτητου εξοπλισμού και την εφαρμογή των προγραμμάτων «ηλεκτρονικής διοίκησης». Συγκεκριμένα, πρέπει όλες οι υπηρεσίες μέχρι τις 3 Αυγούστου 2001 να εφαρμόζουν το ηλεκτρονικό πρωτόκολλο σε όλες τις περιπτώσεις. Οι υπηρεσίες πρέπει να γενικεύσουν τη χρήση των φαξ και του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Για το σκοπό αυτό θα πρέπει να φροντίσουν για την προμήθεια, εγκατάσταση και λειτουργία του απαραίτητου εξοπλισμού (κομπιούτερ κ.ά.) το αργότερο μέχρι 31 Μάη 2001. Επίσης όλες οι υπηρεσίες θα χρησιμοποιούν στο εξής προγράμματα επεξεργασίας κειμένου για τη δημιουργία εγγράφων σε όλες τις περιπτώσεις. Μάλιστα, σύμφωνα με την εγκύκλιο, χειρόγραφα έγγραφα δε θα διεκπεραιώνονται και θα επιστρέφονται, ενώ το Εθνικό Τυπογραφείο δε θα δημοσιεύει χειρόγραφα κείμενα. Οσον αφορά τις δαπάνες, σύμφωνα με την εγκύκλιο, θα επιβαρύνουν κάθε φορέα ξεχωριστά, καθώς η προμήθεια του συστήματος θα γίνει από κάθε φορέα. Πάντως, οι περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες δε χρησιμοποιούν μέχρι σήμερα προσωπικούς υπολογιστές, ούτε έχουν εξοικειωθεί στις εφαρμογές τους (επεξεργασία κειμένου, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, κ.τλ.).

Χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει...

Θα ήταν αστείο να μιλά κανείς για κομμουνιστική μετάλλαξη του ΣΥΝ...», δήλωσε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος του κόμματος σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Εξουσία» την Πέμπτη, 15 Φλεβάρη. Δεν ξέρουμε αν η κ. Δαμανάκη αστειευόταν όταν καταλόγιζε στην ηγεσία του κόμματος αυτού του είδους τη «μετάλλαξη», ο Ν. Κωνσταντόπουλος πάντως προσπάθησε να αποδείξει ότι το κόμμα του οποίου ηγείται δεν είναι... ελέφαντας και ότι τίποτε στην πολιτική του δε θα μπορούσε να θεωρηθεί «κομμουνιστικό».

Τι κι αν «χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει»; Ο πρόεδρος του Συνασπισμού - κατά το «καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα» - θεώρησε σκόπιμο να αιτιολογήσει το «αστείο» του πράγματος (της κατηγορίας δηλαδή που εκτόξευσε η Μ. Δαμανάκη), υπενθυμίζοντας τις θέσεις του ΣΥΝ για τα ευρωπαϊκά ζητήματα, την οικονομική πολιτική κ.ά. Και για όποιον διάβασε πίσω από τις κομψές διατυπώσεις του, το συμπέρασμα ήταν ηλίου φαεινότερο: Πώς είναι δυνατόν ένα κόμμα που στηρίζει ευλαβικά την ευρωπαϊκή καπιταλιστική ολοκλήρωση να είναι «κομμουνιστικό»; Πώς μπορεί ένα κόμμα με «κυβερνητικές» φιλοδοξίες και βλέψεις στην «εξουσία», με θέσεις διαχείρισης του συστήματος να κατηγορείται για «κομμουνιστική μετάλλαξη»; Πώς γίνεται εμάς που στηρίξαμε από την ΟΝΕ έως τη Συμφωνία του Ελσίνκι, να μας στηλιτεύει κατ' αυτόν τον τρόπο η κ. Δαμανάκη;

Υπενθύμισε επιπλέον τη θέση του ΣΥΝ για το 35ωρο, λέγοντας ταυτόχρονα ότι «όσοι συμφωνούν μπορούν να έχουν κοινή δράση μαζί μας στο συγκεκριμένο θέμα» και αδράζοντας την ευκαιρία επιτέθηκε στο ΚΚΕ, που δεν «ανταποκρίνεται, γεγονός που δείχνει πώς αντιλαμβάνεται το κοινό μέτωπο», ακολούθως επισήμανε και την αυτοαπομόνωσή του, η οποία σε συνδυασμό με τη δεξιόστροφη τροχιά του ΠΑΣΟΚ δημιουργούν ένα εντεινόμενο κενό στα αριστερά του πολιτικού συστήματος.

Δε θα ασχοληθούμε με το αν υπάρχει ή όχι κενό στα αριστερά του συστήματος, στο βαθμό που ο Ν. Κωνσταντόπουλος καταφέρει να βγάλει το κόμμα του από το «κενό αέρος» που το έχει οδηγήσει η εσωκομματική κρίση. Στο βαθμό που καταφέρει και γεμίσει το κενό από τις απώλειες που είχε κατά την τελευταία εκλογική μάχη, απόρροια της ταύτισής του με τη σοσιαλδημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, ας επιχειρήσει να καλύψει και το κενό στα αριστερά του συστήματος...

Ας έρθουμε στις κατηγορίες του προς το ΚΚΕ. Σε ένα άλλο σημείο της συνέντευξής του δήλωνε πως «ο ΣΥΝ είναι ανοιχτός για κοινή δράση σε κάθε ζήτημα που προγραμματικά συμφωνούμε». Προφανώς αυτό το δικαίωμα δεν το αναγνωρίζει στο ΚΚΕ. Γνωρίζει ωστόσο πως οι θέσεις του ΚΚΕ για το 35ωρο σε τίποτε δεν ταυτίζονται με αυτές του ΣΥΝ για ένα θολό και εν πολλοίς ψευδεπίγραφο 35ωρο, το οποίο εφαρμόστηκε σε άλλες χώρες και το πλήρωσαν ακριβά οι εργαζόμενοι. Το επιβεβαίωσαν άλλωστε, και στην τελευταία εκδήλωση που έκανε ο ΣΥΝ για το θέμα αυτό, οι προσκεκλημένοι του από τη Γαλλία.

Ας μας πει, ωστόσο, ο Ν. Κωνσταντόπουλος πώς αντιλαμβάνεται το κόμμα του την «ενότητα στο πρόβλημα» και γιατί αρνήθηκε να συμμετάσχει π.χ. στην πρωτοβουλία και τη συσπείρωση για τις δημοκρατικές ελευθερίες και την αλληλεγγύη; Ας μας πει ακόμα ποιο είναι εκείνο το κόμμα που ένιωσε την ανάγκη να αποφασίσει το Συνέδριό του (όχι κάποιο άλλο όργανο, μα το ίδιο το Συνέδριο) ότι δε θα συνεργαστεί με το ΚΚΕ; Και τέλος πάντων για να αποδείξει ένα κόμμα ότι δεν απομονώνεται, πρέπει να υιοθετήσει την αθροιστική αντίληψη για την ενότητα; Την ενότητα ως αυτοσκοπό, χωρίς προαπαιτούμενα, χωρίς καν μια μίνιμουμ συμφωνία; `Η μήπως ο πρόεδρος του ΣΥΝ εκτιμά ότι η απομόνωση ή μη ενός κόμματος κρίνεται από το πόσο καλά επιδίδεται στις «δημόσιες σχέσεις»; Και τι γίνεται με τη δυναμική του, τους δεσμούς του με τα λαϊκά στρώματα, την ικανότητά του να επικοινωνεί μαζί τους, να τα κινητοποιεί, να συμπορεύεται με απλούς αγωνιστές, να επιδιώκει την ενότητα στη βάση και στον αγώνα με συγκεκριμένα αιτήματα και στόχους;

Ας μας πει τέλος πάντων ο πρόεδρος του Συνασπισμού ποιο είναι εκείνο το στοιχείο με βάση το οποίο κρίνεται αν ένα κόμμα είναι ή όχι απομονωμένο. Και ας μας πει ακόμα αν ο Συνασπισμός το διαθέτει...

Β. Ν.