Associated Press

Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δε θα κριθεί το μέλλον μόνο του Κοσσυφοπεδίου...

Εντούτοις, δε θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο το γεγονός της ακόλουθης «πρωτοτυπίας» του αμερικανο-γερμανικού σχεδίου απόφασης: Δεν αναφέρει πουθενά τη λέξη ανεξαρτησία, αλλά επιδιώκει ρητώς την ακύρωση όλων των προηγούμενων αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (και μαζί την καταστρατήγηση της Χάρτας Ηνωμένων Εθνών...). Κι αυτό, επειδή μόνο με την ακύρωση της απόφασης 1244 του '99, η οποία αναφερόταν σαφέστατα στη διατήρηση των σερβικών εδαφικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Κοσσυφοπέδιο, θα μπορέσει να «νομιμοποιηθεί διεθνώς» το δόλιο σχέδιο απόσχισης της επαρχίας από τη Σερβία... Επιπλέον, το αμερικανο-γερμανικό σχέδιο απόφασης επικαλείται το Κεφάλαιο 7 της Χάρτας του ΟΗΕ για να νομιμοποιήσει ενδεχόμενη ΝΑΤΟική στρατιωτική επιβολή της «λύσης», εφ' όσον αγριέψουν τα πράγματα σε Βελιγράδι και Πρίστινα....

Ομως, για να ψηφιστεί το αμερικανο-γερμανικό σχέδιο απόφασης από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, θα πρέπει, πρώτα απ' όλα, να καμφθούν οι εντονότατες (και για ευρύτερους γεωπολιτικούς λόγους) αντιρρήσεις της Ρωσίας. Η Μόσχα άοκνα (μέχρι στιγμής...) επαναλαμβάνει: α) θα πρέπει να τηρηθούν ευλαβικά οι προηγούμενες αποφάσεις του ΟΗΕ για τα σερβικά κυριαρχικά δικαιώματα (όπως ξεκαθάρισε μεσοβδόμαδα στη Βιέννη ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν), β) να επαναληφθούν οι διαπραγματεύσεις για την εξεύρεση κοινά αποδεκτής λύσης από Βελιγράδι και Πρίστινα, γ) όποια λύση τελικώς βρεθεί για το Κοσσυφοπέδιο θα πρέπει να αποτελέσει φόρμουλα για την επίλυση και άλλων ανάλογων «εκκρεμοτήτων» π.χ. στον Καύκασο (Ν. Οσετία, Αμπχαζία κλπ.).

Τα φανερά «επιχειρήματα» προπαγάνδας ΗΠΑ - ΕΕ με στόχο την ψήφιση του σχεδίου απόφασης από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν παρουσιάζουν την παραμικρή πρωτοτυπία. Περιορίζονται (όπως τα τελευταία επτά - οκτώ χρόνια) κυρίως σε «ξόρκια» του τύπου: α) «το Κοσσυφοπέδιο είναι μοναδική περίπτωση και ο καθορισμός του καθεστώτος δε θα αποτελέσει δεδικασμένο για άλλα διεθνή ζητήματα».β) «Δεν είναι εφικτή καμία λύση πλην της ανεξαρτησίας»...

Θα καταφέρουν, τελικά, ΗΠΑ και ΕΕ να πείσουν έστω την πλειοψηφία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ;

Το διπλωματικό παιχνίδι φαίνεται δύσκολο και σ' αυτό το πεδίο αφού, πέρα απ' τις γνωστές, σθεναρές (μέχρι στιγμής) ρωσικές, αλλά και κινεζικές αντιδράσεις στο σχέδιο ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου, επιφυλάξεις εκφράζονται και μεταξύ των μη μόνιμων μελών. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της φιλοαμερικανικής μουσουλμανικής ινδονησιακής κυβέρνησης, η οποία μολονότι θέλει να δείξει «συμμαχική σύμπνοια» στις ΗΠΑ και θρησκευτική αλληλεγγύη στους Κοσσοβάρους μουσουλμάνους (η Ινδονησία είναι η πολυπληθέστερη μουσουλμανική χώρα της υφηλίου) εμφανίζεται ιδιαίτερα διστακτική. Η Τζακάρτα ανησυχεί, δηλαδή, μήπως πέσει και η ίδια (αργά ή γρήγορα) θύμα της ιμπεριαλιστικής μηχανής που κατακερματίζει Χάρτα του ΟΗΕ, δικαιώματα εδαφικής ακεραιότητας και εθνικής αυτοκυριαρχίας. Η επαρχία Ατσεχ και η επαρχία της δυτικής Παπούα (όπου δρα επίσης κίνημα αυτονομιστικό) θα μπορούσαν για γεωπολιτικούς λόγους - ενδεχομένως λιγότερο σημαντικούς από την περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου - να γίνουν ανεξάρτητα κρατίδια, εφ' όσον και όταν αυτό εξυπηρετήσει τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις Ουάσιγκτον - Βρυξελλών... Η Νότια Αφρική, ομοίως, θα μπορούσε να βρεθεί σε δύσκολη θέση με τη δημιουργία ενός αυτονομιστικού κινήματος π.χ. στην επαρχία Νατάλ (πατρογονική γη της φυλής των Ζουλού)...

Δύσκολα, όμως, είναι τα πράγματα και για αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Η Σλοβακία, για παράδειγμα, ανησυχεί για «κλωνοποίηση» της περίπτωσης του Κοσσυφοπεδίου στο νότιο τμήμα της χώρας, όπου υπάρχει ουγγρική μειονότητα (500.000 ατόμων). Η ΠΓΔΜ ανησυχεί (παρά την επίσημη πλήρη ευθυγράμμισή της με την πολιτική ΗΠΑ - ΕΕ) σε περίπτωση νέας ανάφλεξης της βίας από Αλβανούς αυτονομιστές που θα θεωρήσουν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου «καλή ευκαιρία» για ευρύτερο «βαλκανικό» ξεκαθάρισμα. Η Βοσνία - Ερζεγοβίνη, όπου ο Σερβοβόσνιος πρωθυπουργός Μίλοραντ Ντότικ έχει επανειλημμένα φέρει θέμα διάλυσης της ομοσπονδίας και ανεξαρτησίας της σερβοβοσνιακής δημοκρατικής οντότητας. Η ουγγρική μειονότητα που ζει στη βόρεια σερβική επαρχία της Βοϊβοδίνας (σύμφωνα και με προ 2 μηνών δηλώσεις του Γερμανού πρέσβη στο Βελιγράδι!) θα μπορούσε να διεκδικήσει «μέλλον» ανάλογο με εκείνο ενός «ανεξάρτητου» Κοσσυφοπεδίου.

Η λίστα των πιθανοτήτων «κλωνοποίησης» ενός ανεξάρτητου Κοσσυφοπεδίου θα μπορούσε να βρει έδαφος και στην ευρωπαϊκή «Δύση». Π.χ., στην Ισπανία όπου δρα το αυτονομιστικό κίνημα των Βάσκων, ή στη Βρετανία με την ανεξαρτησία της Σκοτίας ή της Ουαλίας. `Η στη Γαλλία με το κίνημα αυτονομιστών στην Κορσική... Δεν είναι έτσι τυχαίο ότι στην τελευταία Σύνοδο των Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ δεν υποστηρίχτηκε ανεπιφύλακτα το σχέδιο Αχτισαάρι, αλλά μία απόφαση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ που θα διευθετεί την υπόθεση... Ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις σαφώς και υπάρχουν μεταξύ των χωρών της ΕΕ. Ωστόσο, στη δεδομένη φάση, τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία σε Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες φέρονται αποφασισμένα να ανοίξουν ξανά τον «ασκό του Αιόλου» όχι μόνον πάνω απ' τα Βαλκάνια, αλλά και όπου αλλού αυτό εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους...

Η πολιτική που ασκούν κινείται στην παλιά δοκιμασμένη γραμμή του «διαίρει και βασίλευε». Επιλέγουν ως συνομιλητές εκείνους που εκάστοτε θεωρούν περισσότερο προσεγγίσιμους στους οποίους δίνουν παρασκηνιακά ανεπίσημες και μη δεσμεύσιμες υποσχέσεις. Είναι μια παλιά ιστορία δημιουργίας διχασμού με όπλο ακόμη και την ποσότητα, ποιότητα και τρόπο που δίνεται η εκάστοτε γλίσχρα βοήθεια στο καθημαγμένο παλαιστινιακό λαό. Στο αισχρό παιχνίδι φαίνεται να συμμετέχουν αντιδραστικά καθεστώτα και πολιτικοί αραβικών κρατών. Ολοι βλέπουν την Παλαιστίνη ως προνομιακό χώρο προώθησης των επιμέρους συμφερόντων τους στη Μέση Ανατολή ακόμη και στο εσωτερικό πλαίσιο συμμαχιών και φίλιων προς αυτούς δυνάμεων. Αυτός είναι π.χ. ο ρόλος ΗΠΑ, Γαλλίας και άλλων εταίρων όπως η ελληνική αστική τάξη.