Πρόταση νόμου για την «προστασία των καταναλωτών στις τραπεζικές δανειακές συμβάσεις» υπέβαλε, τις προάλλες, η «αντιπολίτευση» του ΠΑΣΟΚ. Και, βέβαια, κουβέντα για την ουσία της εφαρμοζόμενης πολιτικής, τόσο από τους ίδιους όσο και από τους διαδόχους της ΝΔ, της πολιτικής της λιτότητας, η οποία και έχει αποδειχτεί ο καλύτερος κράχτης της πραμάτειας των τραπεζών. Και, βέβαια, από το ΠΑΣΟΚ - αυτό που είναι - δε θα μπορούσε να περιμένει κανείς κάτι διαφορετικό παρά κάτι ...ρηξικέλευθα του τύπου «πρόβλεψη του ακατάσχετου της πρώτης κατοικίας για απαιτήσεις μέχρι 5.000 ευρώ». Ε! αυτό πια κι αν είναι ...αντιπολίτευση. Και, βέβαια, οι τραπεζίτες δε βρίσκουν δα και τον μπελά τους από τους ανθρώπους του ΠΑΣΟΚ και τις «προτάσεις» τους. Η σημειολογία του ΠΑΣΟΚ, και πολύ περισσότερο η πολιτική που εφαρμόζει τόσο στην κυβερνητική εξουσία όσο και από τη θέση της «αντιπολίτευσης» αποδείχνεται πρώτης ποιότητας λίπασμα στην αμύθητη κερδοφορία των τραπεζών και των ισχυρών επιχειρηματιών.

Γενικόλογα και αόριστα είναι τα μέχρι στιγμής «σχέδια επί χάρτου» που κάνουν η διοίκηση του ΟΤΕ και η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας για τους εκτάκτους, οι οποίοι χρόνια τώρα ακούνε την υπόσχεση ότι οι συμβάσεις τους θα μετατραπούν σε αορίστου χρόνου. Στην προχτεσινή συνεδρίαση της Επιτροπής, που έχει συγκροτηθεί από την επιχείρηση και την Ομοσπονδία, ειπώθηκε ότι θα γίνουν σταδιακά αορίστου χρόνου όσοι από τους εργαζόμενους εξυπηρετούν λειτουργικές ανάγκες της επιχείρησης και όσοι έχουν αξιολογηθεί από τους προϊσταμένους. Χωρίς να γίνει συγκεκριμένο ούτε το χρονικό διάστημα εντός του οποίου θα ολοκληρωθεί η μετατροπή των συμβάσεων, ούτε τι εννοούν με τον όρο «ανάγκες της επιχείρησης», ούτε πόσοι έκτακτοι έχουν αξιολογηθεί. Τα παραπάνω «σχέδια», όποια μορφή και αν τελικά πάρουν, ένα πράγμα επιβεβαιώνουν: Η διοίκηση του ΟΤΕ, μαζί με την πλειοψηφία στην Ομοσπονδία των εργαζομένων, ψάχνουν τρόπους για να αποκλείσουν εργαζόμενους από την απόκτηση εργασιακής σχέσης αορίστου χρόνου, προκειμένου να μη θιγούν τα κέρδη της επιχείρησης. Την ίδια ώρα, βέβαια, που και οι δύο θεωρούν ...«ξεπερασμένο» το αυτονόητο δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλιά με πλήρη δικαιώματα για όλους.

Κάθε φορά που εργαζόμενοι συγκεντρώνονται στο υπουργείο Απασχόλησης, το κτίριο μετατρέπεται σε απόρθητο σιδερόφραχτο φρούριο για να προστατευτεί από τους «εχθρούς»! Οι πύλες του σφραγίζουν και ζώνεται από δυνάμεις καταστολής. Το ίδιο έγινε και προχτές με τους εργαζόμενους της πρώην «Βάκενχουτ» στο αεροδρόμιο, που διεκδικούν το δικαίωμα στη δουλιά. Χτυπήθηκαν απρόκλητα, όσο και αν η αστυνομία, με χτεσινή της ανακοίνωση, προσπαθεί να βαφτίσει το κρέας ψάρι, ισχυριζόμενη ότι βρισκόταν σε άμυνα(!), ενώ επιβεβαιώνει ότι η παρουσία της αστυνομικής δύναμης στόχο είχε να εμποδίσει τους εργαζόμενους να μπουν στο υπουργείο.

Ασφυκτικά είναι, όμως, και τα μέτρα (έλεγχος, απαγόρευση παραμονής σε άλλους ορόφους και γραφεία εκτός από το γραφείο Τύπου και διάφορα άλλα) που εφαρμόζονται και σε βάρος των δημοσιογράφων, κυρίως όταν βρίσκονται σε εξέλιξη εργατικές κινητοποιήσεις. Χτες, το κακό παράγινε. Στη διάρκεια απλής παράστασης διαμαρτυρίας Σωματείων και ανέργων της Ζώνης, οι σεκιουριτάδες για να επιτρέψουν σε δημοσιογράφους την είσοδο στο υπουργείο έκαναν πρώτα ...«φέις κοντρόλ»! Και αν κάποιος κατάφερνε να περάσει, στη συνέχεια ήταν υπό επίβλεψη μέχρι να φτάσει στο γραφείο Τύπου! Τέτοιος φόβος για τους εργάτες και συγχρόνως τέτοιος ...σεβασμός στη «δημοκρατία», που οι ίδιοι λιβανίζουν.