Παρασκευή 23 Φλεβάρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Αρχισαν τα όργανα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ακόμα δεν ψηφίστηκε ο νόμος - πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση και «άρχισαν τα όργανα»... Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου διαμαρτύρεται γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να ιδρύσει Τμήμα Τουρισμού στο Πανεπιστήμιο Πειραιά κι όχι στο Αιγαίο. Πριν από ένα χρόνο, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου είχε καταθέσει πρόταση για δημιουργία Τμήματος Τουρισμού στους κόλπους του, αλλά φαίνεται ότι δεν προτιμήθηκε. Τι να κάνουμε, αυτά έχει ο ανταγωνισμός. Ο ένας προσπαθεί να φάει τον άλλο, αντί να συνεργάζονται για την προαγωγή της επιστήμης...

Θυμόμαστε επίσης, ότι τα Τμήματα Τουρισμού που υπάρχουν μέχρι τώρα στα ΤΕΙ, είναι τελευταία στις προτιμήσεις των υποψηφίων φοιτητών και έχουν τις περισσότερες κενές θέσεις. Θα έχει πολύ γούστο, λοιπόν, τώρα να τσακώνονται για το πού θα γίνει το Τμήμα και σε λίγα χρόνια να μην εξασφαλίζουν φοιτητές και να ζητούν να το κλείσουν ή να το μετονομάσουν! Αλλά έτσι είναι η προσαρμογή της Παιδείας στην αγορά και τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Ανοίγεις σχολή, γιατί θέλεις να δείξεις πως οι ανάγκες γι' αυτήν είναι υπαρκτές, αλλά δεν έχεις «πελάτες», δε βγάζεις κέρδος και κλείνεις ή μεταλάσσεσαι...

Η σημειολογία του ΠΑΣΟΚ

Πρόταση νόμου για την «προστασία των καταναλωτών στις τραπεζικές δανειακές συμβάσεις» υπέβαλε, τις προάλλες, η «αντιπολίτευση» του ΠΑΣΟΚ. Και, βέβαια, κουβέντα για την ουσία της εφαρμοζόμενης πολιτικής, τόσο από τους ίδιους όσο και από τους διαδόχους της ΝΔ, της πολιτικής της λιτότητας, η οποία και έχει αποδειχτεί ο καλύτερος κράχτης της πραμάτειας των τραπεζών. Και, βέβαια, από το ΠΑΣΟΚ - αυτό που είναι - δε θα μπορούσε να περιμένει κανείς κάτι διαφορετικό παρά κάτι ...ρηξικέλευθα του τύπου «πρόβλεψη του ακατάσχετου της πρώτης κατοικίας για απαιτήσεις μέχρι 5.000 ευρώ». Ε! αυτό πια κι αν είναι ...αντιπολίτευση. Και, βέβαια, οι τραπεζίτες δε βρίσκουν δα και τον μπελά τους από τους ανθρώπους του ΠΑΣΟΚ και τις «προτάσεις» τους. Η σημειολογία του ΠΑΣΟΚ, και πολύ περισσότερο η πολιτική που εφαρμόζει τόσο στην κυβερνητική εξουσία όσο και από τη θέση της «αντιπολίτευσης» αποδείχνεται πρώτης ποιότητας λίπασμα στην αμύθητη κερδοφορία των τραπεζών και των ισχυρών επιχειρηματιών.

Παζάρια εμπαιγμού

Γενικόλογα και αόριστα είναι τα μέχρι στιγμής «σχέδια επί χάρτου» που κάνουν η διοίκηση του ΟΤΕ και η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας για τους εκτάκτους, οι οποίοι χρόνια τώρα ακούνε την υπόσχεση ότι οι συμβάσεις τους θα μετατραπούν σε αορίστου χρόνου. Στην προχτεσινή συνεδρίαση της Επιτροπής, που έχει συγκροτηθεί από την επιχείρηση και την Ομοσπονδία, ειπώθηκε ότι θα γίνουν σταδιακά αορίστου χρόνου όσοι από τους εργαζόμενους εξυπηρετούν λειτουργικές ανάγκες της επιχείρησης και όσοι έχουν αξιολογηθεί από τους προϊσταμένους. Χωρίς να γίνει συγκεκριμένο ούτε το χρονικό διάστημα εντός του οποίου θα ολοκληρωθεί η μετατροπή των συμβάσεων, ούτε τι εννοούν με τον όρο «ανάγκες της επιχείρησης», ούτε πόσοι έκτακτοι έχουν αξιολογηθεί. Τα παραπάνω «σχέδια», όποια μορφή και αν τελικά πάρουν, ένα πράγμα επιβεβαιώνουν: Η διοίκηση του ΟΤΕ, μαζί με την πλειοψηφία στην Ομοσπονδία των εργαζομένων, ψάχνουν τρόπους για να αποκλείσουν εργαζόμενους από την απόκτηση εργασιακής σχέσης αορίστου χρόνου, προκειμένου να μη θιγούν τα κέρδη της επιχείρησης. Την ίδια ώρα, βέβαια, που και οι δύο θεωρούν ...«ξεπερασμένο» το αυτονόητο δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλιά με πλήρη δικαιώματα για όλους.

Οι «εχθροί» του υπουργείου...

Κάθε φορά που εργαζόμενοι συγκεντρώνονται στο υπουργείο Απασχόλησης, το κτίριο μετατρέπεται σε απόρθητο σιδερόφραχτο φρούριο για να προστατευτεί από τους «εχθρούς»! Οι πύλες του σφραγίζουν και ζώνεται από δυνάμεις καταστολής. Το ίδιο έγινε και προχτές με τους εργαζόμενους της πρώην «Βάκενχουτ» στο αεροδρόμιο, που διεκδικούν το δικαίωμα στη δουλιά. Χτυπήθηκαν απρόκλητα, όσο και αν η αστυνομία, με χτεσινή της ανακοίνωση, προσπαθεί να βαφτίσει το κρέας ψάρι, ισχυριζόμενη ότι βρισκόταν σε άμυνα(!), ενώ επιβεβαιώνει ότι η παρουσία της αστυνομικής δύναμης στόχο είχε να εμποδίσει τους εργαζόμενους να μπουν στο υπουργείο.

Ασφυκτικά είναι, όμως, και τα μέτρα (έλεγχος, απαγόρευση παραμονής σε άλλους ορόφους και γραφεία εκτός από το γραφείο Τύπου και διάφορα άλλα) που εφαρμόζονται και σε βάρος των δημοσιογράφων, κυρίως όταν βρίσκονται σε εξέλιξη εργατικές κινητοποιήσεις. Χτες, το κακό παράγινε. Στη διάρκεια απλής παράστασης διαμαρτυρίας Σωματείων και ανέργων της Ζώνης, οι σεκιουριτάδες για να επιτρέψουν σε δημοσιογράφους την είσοδο στο υπουργείο έκαναν πρώτα ...«φέις κοντρόλ»! Και αν κάποιος κατάφερνε να περάσει, στη συνέχεια ήταν υπό επίβλεψη μέχρι να φτάσει στο γραφείο Τύπου! Τέτοιος φόβος για τους εργάτες και συγχρόνως τέτοιος ...σεβασμός στη «δημοκρατία», που οι ίδιοι λιβανίζουν.

Κλιμακώνει η αγροτιά

Συνέχεια στον αγώνα της δίνει η μικρομεσαία αγροτιά με μπροστάρη την Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ). Η πάλη κατά της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνώντων κλιμακώνεται συντονισμένα με νέο γύρο κινητοποιήσεων από την ερχόμενη βδομάδα σε πολλές αγροτικές περιοχές της χώρας. Οι κινητοποιήσεις αυτές, όπως αποφασίστηκε και στην πανελλαδική σύσκεψη της ΠΑΣΥ στη Λάρισα, θα έχουν πολύμορφο χαρακτήρα και θα περιλαμβάνουν συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, κάθοδο των τρακτέρ σε χωριά, πόλεις και δρόμους. Η κορύφωση του νέου αυτού γύρου κινητοποιήσεων θα γίνει στις 18 του Μάρτη με τον αγωνιστικό εορτασμό του Κιλελέρ.

Η μικρομεσαία αγροτιά και το συνεπές αγροτικό κίνημα δεν καταθέτουν τα όπλα του αγώνα. Ο προηγούμενος κύκλος των κινητοποιήσεων έδειξε την ύπαρξη σημαντικής αγωνιστικής διάθεσης για την ικανοποίηση των αιτημάτων και την αντιμετώπιση των προβλημάτων της μικρομεσαίας αγροτιάς. Ολο και περισσότεροι μικρομεσαίοι αγρότες διαπιστώνουν στην πράξη τι σημαίνει νέα ΚΑΠ, τι σημαίνει ΠΟΕ, τι σημαίνει ΕΕ. Αντιλαμβάνονται τα αδιέξοδα που έχουν δημιουργηθεί. Αντιλαμβάνονται όλο και περισσότερο τι ρόλο παίζουν ακριβώς ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ και οι γαλαζοπράσινες αγροτοσυνδικαλιστικές ηγεσίες. Συνειδητοποιούν ότι τους απομένει μόνο ο δρόμος τις αντίστασης και της πάλης, ενάντια στην πολιτική που τους οδηγεί στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα. Ενάντια στην πολιτική που «ενισχύει» τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών επιχειρηματιών και των κερδοσκοπικών συμφερόντων των πολυεθνικών. Ενάντια στην πολιτική που «πετσόκοψε» τις επιδοτήσεις και «τσάκισε» τις τιμές των αγροτικών προϊόντων.

Ο αγώνας της μικρομεσαίας αγροτιάς θα πρέπει να αναζητά και να επιδιώκει την πραγματική διέξοδο για την αγροτική οικονομία, ενάντια στα μονοπώλια. Διέξοδο που βρίσκεται στην εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής, η οποία θα προωθεί την ολόπλευρη αγροτική ανάπτυξη, με τη στήριξη στον παραγωγικό συνεταιρισμό δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα οικονομίας, και την αξιοποίηση όλων των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας. Μια αγροτική ανάπτυξη που θα διασφαλίζει μόνιμη και σταθερή δουλιά και βιώσιμο εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες και θα καλύπτει τις διατροφικές ανάγκες του λαού μας, με φτηνά και ποιοτικά αγροτικά προϊόντα. Και ο αγώνας αυτός για να είναι αποτελεσματικός και να έχει προοπτική, απαιτεί μεγαλύτερη αγωνιστική συσπείρωση στο συνεπές αγροτικό κίνημα και αγωνιστική συμπαράταξη με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα του χωριού και της πόλης, καθώς κοινά είναι τα προβλήματα και κοινός ο στόχος και η προοπτική.

Γίνεται ακόμα φανερό ότι για την εφαρμογή μιας φιλολαϊκής - φιλοαγροτικής πολιτικής απαιτείται η αλλαγή των συσχετισμών δύναμης σε βάρος των κομμάτων της πλουτοκρατίας, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, και υπέρ του ΚΚΕ. Του μόνου κόμματος που αντιμάχεται την ΚΑΠ, τον ΠΟΕ και την ασυδοσία των εμποροβιομηχάνων και των πολυεθνικών, προβάλλοντας ως διέξοδο τη μεγάλη λαϊκή συμμαχία για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Σ' αυτή τη ρότα μπορούν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ανατροπής της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων, να ανοίξει ο δρόμος για την ευημερία της φτωχής αγροτιάς μαζί με την ευημερία των εργατών, όλων των λαϊκών στρωμάτων.


Κώστας ΔΕΤΣΙΚΑΣ

Οι δαπάνες...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ τον πιστεύαμε τον Ευάγγελο Αντώναρο, που δήλωσε ότι οι δαπάνες για την Παιδεία είναι ιδιαίτερα υψηλές στην Ελλάδα, θα έπρεπε να εξηγήσουμε στη συνέχεια ...πολλές αντιφάσεις.

Μπορεί, όμως, να μας εξηγήσει, για παράδειγμα, πώς αυτό συμβιβάζεται με τους χαμηλούς μισθούς των εκπαιδευτικών, τις τεράστιες ελλείψεις καθηγητών και δασκάλων σε κάθε έναρξη σχολικής χρονιάς και την άθλια κτιριακή υποδομή;

Είναι δυνατόν να έχουμε τόσο αδρή χρηματοδότηση και οι φοιτητές να πληρώνουν για τα συγγράμματά τους, να μην έχουν Εστίες της προκοπής και να χρειάζονται χιλιάδες ευρώ για ένα μεταπτυχιακό;

Υπάρχουν στα σίγουρα κάποιες ...αυξημένες δαπάνες για την Παιδεία, αλλά αυτές δεν αφορούν την κυβέρνηση. Αφορούν τους εργαζόμενους, που πληρώνουν και με το παραπάνω κάτι που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι δημόσιο αγαθό.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, για το θέμα της Παιδείας το ΠΑΣΟΚ, όπως αποφάσισε, θα προσφέρει τεράστια υπηρεσία στην κοινωνία. Προτίθεται, λέει, να μας ...αναλύει τις προθέσεις της κυβέρνησης και να μας αποκαλύπτει τι επιδιώκει με τα νομοσχέδιά της.

Πρέπει να τους πληροφορήσουμε ότι δε θα είναι και τόσο χρήσιμοι. Ο κόσμος (ιδίως οι φοιτητές και οι εκπαιδευτικοί) έχει καταλάβει πάρα πολύ καλά το τι θέλει να κάνει η κυβέρνηση και το αποδεικνύουν οι κινητοποιήσεις που γίνονται.

Επίσης, όμως, έχει καταλάβει πολύ καλά και το τι κάνει το ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ - όσο κι αν προσπαθεί τώρα να ...μαζέψει επικοινωνιακά το όλο πράγμα - έχει διατυπώσει ευθέως τις θέσεις του, οι οποίες καθόλου δεν απέχουν από αυτές της ΝΔ.

Οσα κόλπα κι αν μηχανευτούν, σαν δύναμη αντίδρασης σε όσα επιχειρούνται δε γίνεται να καταγραφούν.


Γρηγοριάδης Κώστας

Με μοχλό την υποχρηματοδότηση

Γρηγοριάδης Κώστας

Ξεπερνά τη συνήθη ανακολουθία (προεκλογικών) λόγων και έργων η στάση και η τακτική που έχει ακολουθήσει η κυβέρνηση της ΝΔ στην Παιδεία. Το ζήτημα δεν είναι απλά ότι είχε «δεσμευτεί» πως θα αυξήσει στο 5% του ΑΕΠ τις δαπάνες για την Παιδεία και τις κράτησε καθηλωμένες, με πτωτική τάση, γύρω στο 3,5% του ΑΕΠ, ούτε ότι είχε αναγορεύσει ως προμετωπίδα των προεκλογικών εξαγγελιών και «πρώτη προτεραιότητα» την αναβάθμιση της Ανώτατης Εκπαίδευσης και ως κυβέρνηση έχει κάνει πρώτη προτεραιότητα την υποταγή των ΑΕΙ στην «επιχειρηματικότητα». Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, ακολουθώντας δοκιμασμένες πρακτικές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, συνειδητά επέλεξε την τακτική της υποχρηματοδότησης των Πανεπιστημίων ώστε να εξαναγκαστούν στην αναζήτηση πηγών χρηματοδότησης προς τον ιδιωτικό τομέα και είτε να λειτουργήσουν τα ίδια ως επιχειρήσεις είτε να δημιουργηθούν ιδιωτικά ΑΕΙ - επιχειρήσεις. Το στόχο αυτό υπηρετούν τόσο ο αντιδραστικός νόμος - πλαίσιο, όσο και η αναθεώρηση του άρθρου 16. Μάλιστα, ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος άφησε χτες σαφώς να εννοηθεί ότι η αύξηση των δαπανών για την Παιδεία θα γίνει (μόνο) αν συμμετέχουν και τα ιδιωτικά κεφάλαια. «Στην Ελλάδα οι πόροι για την Ανώτατη Εκπαίδευση είναι αποκλειστικά και μόνο δημόσιοι, ενώ στις άλλες χώρες της Ευρώπης οι πόροι προέρχονται και από τα ιδιωτικά κεφάλαια», είπε χαρακτηριστικά ο Ευ. Αντώναρος, «δείχνοντας» προς τα πού πρέπει να αναζητηθούν οι «νέοι πόροι»...

Ερχονται και τα δίδακτρα!

«Ως προς το οικονομικό σκέλος, το τετραετές ακαδημαϊκό - αναπτυξιακό πρόγραμμα κάθε ΑΕΙ» θα πρέπει, σύμφωνα με το νόμο - πλαίσιο, να εξειδικεύεται και ως προς τον «προγραμματισμό της χρηματοδότησης από άλλες πηγές, εκτός του κρατικού προϋπολογισμού».

Το παραπάνω που αναφέρεται ρητά και κατηγορηματικά στο νόμο - πλαίσιο σημαίνει ότι τα ιδρύματα θα είναι αναγκασμένα να αναζητούν χρηματοδότηση από άλλες πηγές, γιατί προφανώς το κράτος δε θα καλύπτει οικονομικά το σύνολο των αναγκών τους. Αυτές οι άλλες πηγές θα είναι σίγουρα οι επιχειρήσεις, που πρόθυμα θα χρηματοδοτήσουν προγράμματα σπουδών και έρευνας, βάζοντας τους δικούς τους όρους σε αυτά και εξασφαλίζοντας τα οφέλη που θα θελήσουν.

Δεν είναι, όμως, μόνο οι επιχειρήσεις. Η διατύπωση περί «άλλων πηγών» ανοίγει διάπλατα την πόρτα στα ΑΕΙ για την επιβολή διδάκτρων που θα πληρώνουν οι φοιτητές και οι οικογένειές τους. Δηλαδή, αναμένεται οι σπουδές να σημαίνουν πολλαπλάσιο χαράτσι για τις λαϊκές οικογένειες απ' ό,τι σήμερα...

Ποιον βοηθά;

Το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει σαφές με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τις θέσεις του για την Παιδεία, που ελάχιστα, αν όχι καθόλου, διαφοροποιούνται απ' αυτές που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ, οι οποίες εξάλλου πατάνε σε μια κατάσταση που διαμορφώθηκε στο χώρο από την αντιεκπαιδευτική πολιτική που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

Παρά ταύτα, ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνος, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, επιμένει να καλεί το ΠΑΣΟΚ να αποσαφηνίσει τις ήδη αποσαφηνισμένες θέσεις του. Ετσι και προχτές, σε δήλωσή του για το νόμο - πλαίσιο, κάλεσε το ΠΑΣΟΚ να πάρει «μια υπεύθυνη και σαφή θέση, σε ποια όχθη βρίσκεται», εκτιμώντας ότι «ηγετικό του στέλεχος (σ.σ. αναφέρεται στον Θ. Πάγκαλο) άνοιξε το κόκκινο χαλί για να περάσουν αυτές οι αντιδραστικές αλλαγές στο νόμο του ασύλου».

Πόσο πιο σαφή θέση να πάρει το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή; Ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου έχει χαρακτηρίσει το άρθρο 16 σαν κατάλοιπο του ...Εμφυλίου και έχει δηλώσει ότι πρέπει να αλλάξει. Και τι προσπαθεί να κάνει ο Αλ. Αλαβάνος, καλλιεργώντας την ψευδή εντύπωση ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει θέση επί του ζητήματος και δεν έχει επιλέξει όχθη; Με τέτοιες δηλώσεις συσκοτίζει, τουλάχιστον, τις βαθιά αντιδραστικές θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την Παιδεία. Ποιον βοηθά κάτι τέτοιο; Πάντως, όχι το φοιτητικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα.

«Βούτυρο στο ψωμί» της κυβέρνησης

Οταν η ΝΔ, από τη θέση της κυβέρνησης, καταθέτει ένα νόμο που επιβάλλει στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα να λειτουργούν με τους κανόνες της αγοράς και τα σπρώχνει στην «αγκαλιά» των επιχειρήσεων και το ΠΑΣΟΚ, από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, την ...εγκαλεί για «ατολμία» και «κρατικιστική αντίληψη», αποδεικνύει πως ζητά την προώθηση ακόμα πιο αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων και το μεγάλο κεφάλαιο μπορεί να αισθάνεται υπερήφανο και για τους σοσιαλδημοκράτες πολιτικούς εκφραστές του.

Μια μέρα μετά τη δημοσιοποίηση του νόμου - πλαισίου για την ανώτατη εκπαίδευση από την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ ανακάλυψε και κατήγγειλε ότι το περιεχόμενό του βάζει ...εμπόδια στην πλήρη μετατροπή των Ιδρυμάτων σε Ανώνυμες Επιχειρήσεις. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ζητώντας τα Ιδρύματα να απαλλαγούν από κάθε «κρατικιστικό έλεγχο», τάχτηκε υπέρ της πολιτικής της πλήρους παράδοσης της ανώτατης εκπαίδευσης στο μεγάλο κεφάλαιο, ώστε κουμάντο μέσα στα πανεπιστήμια να κάνουν οι επιχειρήσεις.

Στηρίζοντας την κατεύθυνση του νόμου που κατέθεσε η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε να δώσει γοργή ώθηση για παραπέρα ενίσχυση της διαδικασίας εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης. Στο πλαίσιο ακριβώς αυτής της επιχείρησης, ζήτησε την πλήρη «αυτοδιοίκηση» και «αυτοτέλεια» των πανεπιστημίων (γι' αυτά λέει και ο νόμος), ώστε να κάνουν κουμάντο οι διοικήσεις τους μαζί με τις επιχειρήσεις. Ετσι, το ΠΑΣΟΚ σπεύδει, για ακόμα μια φορά, να «αλείψει» το «βούτυρο στο ψωμί» της κυβέρνησης, ώστε από κοινού να πετύχουν, εδώ και τώρα, την υποταγή των ΑΕΙ και των ΤΕΙ στις ορέξεις των καπιταλιστών, που θα εξαργυρώνουν τις χορηγίες τους, αγοράζοντας έρευνα και προγράμματα από τα πανεπιστήμια που θα χρηματοδοτούν.

Διευκολύνοντας, μάλιστα, ακόμα περισσότερο τα σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου, το ΠΑΣΟΚ προτείνει τα πανεπιστήμια, και γενικότερα η Εκπαίδευση, να διαμορφώσουν τα προγράμματα, τα τμήματα και τα πτυχία τους, ανάλογα με τις «ανάγκες» των επιχειρηματιών κάθε περιφέρειας της χώρας και της τοπικής οικονομικής δραστηριότητας. Με το σύνθημα της «αποκέντρωσης» της Παιδείας και της ένταξης των σπουδών στην τοπική οικονομία, το ΠΑΣΟΚ φιλοδοξεί τα Ιδρύματα να βγάζουν αποφοίτους με υποβαθμισμένες σπουδές, που θα παίξουν το ρόλο του ειδικευμένου φτηνού εργατικού δυναμικού με «καλές» δεξιότητες, που θα στελεχώσει τις επιχειρήσεις. Ο Γ. Παπανδρέου ενισχύοντας αυτήν την πολιτική, το Δεκέμβρη του 2004, μιλώντας στην Κάλυμνο, είχε υποστηρίξει ότι το παιδί στο σχολείο του νησιού θα μπορούσε να μάθει «μαθηματικά και γλώσσα, αλλά και για την τέχνη του σφουγγαριού και τον τουρισμό», συνδέοντας άμεσα την εκπαίδευση με την τοπική οικονομία!

Το ΠΑΣΟΚ, όπως και η κυβέρνηση θέλουν μιαν ανώτατη εκπαίδευση που θα λειτουργεί σαν ιδιωτική και θα έχει ως πρώτο γνώμονα το κέρδος των επιχειρήσεων, αλλά και των πανεπιστημίων. Αλλωστε, βασικά, μ' αυτό το κριτήριο θα αξιολογούνται. Απαλλάσσουν έτσι το κράτος από την ευθύνη να χρηματοδοτεί τα πανεπιστήμια. Μια ευθύνη που θα επωμιστεί η λαϊκή οικογένεια πληρώνοντας πανάκριβα για τις σπουδές των παιδιών της. Σπουδές, που, όσο και να ακριβοπληρωθούν, θα βγάζουν «ειδικευμένους» εργαζόμενους για την ενίσχυση των κερδών της πλουτοκρατίας. Αυτόν τον εφιάλτη, που προωθούν οι «πράσινοι» και «γαλάζιοι» συνεταίροι, πρέπει να ανατρέψει τα λαϊκό κίνημα μέσα από τον αγώνα για ενιαία και αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ