τέτοιο μάθημα παθαίνεις
Εκτοτε κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι. Η σχολή έγινε καθεστώς. Τώρα, στην εποχή που ως και οι «Ρέιτζερς» βγαίνουν στα κανάλια για να «τιμήσουν», δήθεν, το κάποτε δημοκρατικό φοιτητικό κίνημα, αυτό που οι ίδιοι στην εποχή τους το αντιμετώπιζαν με ξύλινα κλομπ, τώρα, το κάθε τομάρι μπορεί να χαρακτηρίζει «αρρώστια» το φοιτητικό κίνημα, γνωρίζοντας πως έτσι κι αλλιώς στη διπλανή εφημερίδα, ως εναλλακτική λύση θα παρουσιάζεται το ίδιο εμπόρευμα με περιτύλιγμα που να χαϊδεύει τα αυτιά.
Στο εμπόρευμα βρίσκεται το κλειδί: Ολα πρέπει να υπηρετούν το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους. Ο,τι εμποδίζει αυτά τα κέρδη να αυξάνονται είναι αντιδραστικό. Πρόοδος είναι η ευημερία των καπιταλιστών.
Θεωρώντας αυτό το δίπολο δεδομένο - έχουν εκπαιδεύσει, ήδη, αρκετά προς αυτήν την κατεύθυνση λαϊκές εργατικές μάζες - έρχεται σαν αυτονόητο ότι η «ανάπτυξη» είναι ένα διαταξικό κοινό καλό. Το μόνο που λείπει είναι να αυξηθεί ο κοινός πλούτος! Κανένα πρόβλημα: Αρκεί να αυξηθεί η παραγωγικότητα! Απ' αυτήν, λέει, εξαρτάται το κοινό βιοτικό επίπεδο των κατοίκων, οι οποίοι ήδη έχουν πάψει να είναι αφεντικά και εργάτες. Είναι όλοι κάτοικοι! Κάπου εδώ αρχίζουν οι κωλοτούμπες: Οταν άρχισαν να σπέρνουν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης σαν θεραπεία διά πάσαν νόσον ισχυρίζονταν ότι απ' αυτό εξαρτάται η ανάπτυξη. Τώρα που έχει μετρηθεί πλέον πως η ανάπτυξη των κερδών πάει χέρι - χέρι με την αύξηση της παραγωγικότητας, που με τη σειρά της ωθεί στις απολύσεις εργάτες, ε, τώρα αξιώνουν να παράγουν ακόμα περισσότερα οι ήδη λάστιχο για να μην επιβραδυνθεί η ανάπτυξη!
Αυτό μπορεί να συμβεί: Με το να εκπαιδεύονται διαρκώς οι εργαζόμενοι, έτσι που να θεωρούν ότι εμπόδιο στην ανάπτυξη είναι οι δικές τους σταθερές σχέσεις εργασίας, εμπόδιο στην ανάπτυξη είναι οι συλλογικές συμβάσεις, όλα αυτά που εμποδίζουν τον ανταγωνισμό! Η Ατζέντα της Λισαβόνας περιέχει τη μέθοδο αυτολεξεί. Εξηγεί και πώς θα γίνουν λάστιχο οι εργάτες και πώς θα εκπαιδεύονται ώστε να αυξάνονται τα κέρδη. Στο τέλος - τέλος η συνταγή είναι απλή: «Να διασφαλίσει ότι κάθε παιδί μπορεί να διαβάζει, να γράφει και να κάνει στοιχειώδεις μαθηματικές πράξεις». Τόσο απλό...
Ασχετο: Για να μη βλέπεις την πραγματική κλοπή του μόχθου σου, ένας καλός δρόμος είναι να τρέμεις τους λωποδυτάκους του δρόμου. Ενας ακόμα καλύτερος είναι να γίνεις εσύ ο ίδιος χαφιές αυτουνού που γράφει ένα σύνθημα στο δρόμο. Ακόμα καλύτερα, να πληρώνεις και 15 λίρες, πιστεύοντας πως έτσι προστατεύεις αυτό που σου έχουν ήδη πάρει.
Εκπαίδευση!
Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΘΕΣΗ: «Το φοιτητικό κίνημα σήμερα είναι ένας εσμός μειοψηφιών, φασίζουσας νοοτροπίας και απίστευτης τύφλωσης. Δεν πάσχει από καμία αρρώστια. Είναι αρρώστια! Αληθινή μαύρη αντίδραση» (ο Χρύσανθος Λαζαρίδης στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).
Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ: «Συγκεκριμένη δέσμη προτάσεων για την αναβάθμιση της τριτοβάθμιας δημόσιας εκπαίδευσης αλλά και τις δικλίδες ασφαλείας που θα θεσπίσει το ΠΑΣΟΚ για τη λειτουργία των μη κρατικών ΑΕΙ θα παρουσιάσει στα μέσα του επόμενου μήνα ο πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Γ. Παπανδρέου» (η είδηση στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ: «Οταν χτύπησαν την πόρτα του και του πρότειναν να γραφτεί σ' ένα καινούριο κανάλι, το Σόντιτς TV, δέχθηκε αμέσως - παρ' όλο που αυτό σημαίνει μια επιβάρυνση 15 λιρών το μήνα. Ο Τζόζεφ όπως και οι περισσότεροι γείτονές του έχουν συνδεθεί μέσω της τηλεόρασής τους με τις κάμερες που βλέπουν το δρόμο. Μόλις δουν κάτι ύποπτο, έναν κλέφτη, έναν έμπορο ναρκωτικών, κάποιον που ετοιμάζεται να γράψει ένα σύνθημα στους τοίχους, ειδοποιούν αμέσως την αστυνομία (...) "Δεν μπορείς να αφήσεις την αστυνομία να τα κάνει όλα μόνη της λέει ο Τζόζεφ (...) Εχουμε μάτια για να τη βοηθάμε, πρέπει λοιπόν να τα κρατάμε ανοιχτά" (...) Η Βρετανία είναι η χώρα με τις περισσότερες κάμερες ανά κάτοικο στον κόσμο: 50.000 στα λεωφορεία, 6.000 στο μετρό, 8.000 στους δρόμους (...) Αλλά το ίδιο το υπουργείο Εσωτερικών με επίσημη έκθεσή του αναγνωρίζει ότι οι κάμερες δεν έχουν μειώσει σημαντικά τον συνολικό αριθμό των εγκλημάτων στη χώρα. Το Σόντιτς TV επιχειρεί έτσι να κάνει την υπέρβαση: Μέχρι την ερχόμενη άνοιξη επιδιώκει να έχει συνδέσει με κάμερες το σύνολο των κατοίκων της περιοχής, κάπου 80.000 οικογένειες. Και στη συνέχεια θα "δικτυώσει" όλη τη χώρα. Να πληρώνεις για να γίνεις Big Brother, αυτός ο καπιταλισμός είναι ανεξάντλητος» (ο Μ. Μητσός στα «ΝΕΑ»).
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ στην αντιεκπαιδευτική πολιτική
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αντίσταση φοιτητών στις καταλήψεις
Η ΑΥΓΗ: Συλλαλητήρια καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής
ΤΑ ΝΕΑ: Απειλούν τώρα υπουργούς, δικαστές, Βουλή
Η ΧΩΡΑ: Απειλούν πολιτικούς, δικαστικούς και Βουλή
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Απειλούν δύο υπουργούς
ΑΥΡΙΑΝΗ: «... ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ»
Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΝΕΛΑΒΕ την ευθύνη και απειλεί
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΟΙ ΛΙΣΤΕΣ και οι λήσταρχοι
ΕΘΝΟΣ: ΚΑΒΓΑΣ στη ΝΔ για τα ασημικά
ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΠΑΚΕΤΟ ΠΑΡΟΧΩΝ για τους αγρότες
ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Η Σοφοκλέους επιμένει
ΤΟ ΒΗΜΑ: «Εκλογές; Μη μασάτε!»
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΕΙΜΑΙ ΜΑΚΕΔΩΝ
«Ο πληθωρισμός έχει να κάνει με τη βραχυπρόθεσμη σταθερότητα. Η ανάπτυξη δείχνει ποια οικονομία είναι μεγαλύτερη. Η παραγωγικότητα, όμως, καθορίζει αν μια χώρα είναι πλούσια ή φτωχή, πόσο γρήγορα μπορεί να αναπτυχθεί και ποιο είναι το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της (...) ο χαμηλός ρυθμός αύξησης της παραγωγικότητας αποτελεί τη μεγαλύτερη οικονομική πρόκληση της Ευρώπης. (...) η παραγωγικότητα είναι δύσκολο να μετρηθεί διότι καλύπτεται από αλλαγές στην απασχόληση (...) για παράδειγμα, η παραγωγικότητα εμφανίζεται να ενισχύεται στις υφέσεις, όταν απολύονται εργαζόμενοι και τούμπαλιν (...) στη Νότια Ευρώπη μια μεγάλη αύξηση της απασχόλησης η οποία στο μεγαλύτερο ποσοστό της αφορούσε θέσεις περιορισμένης εξειδίκευσης συμπίεσε την αύξηση της παραγωγικότητας. Η αύξηση της απασχόλησης είναι καλή είδηση για χώρες όπως η Ισπανία. Ομως αν οι εργαζόμενοι δεν αρχίσουν να παράγουν περισσότερο η ανάπτυξη θα επιβραδυνθεί (...)».
«Τα προβλήματα της Ευρώπης συνοψίζονται στη ρύθμιση και τον ανταγωνισμό στις αγορές εργασίας, τις αγορές προϊόντων και οπουδήποτε ενδιάμεσα (...) εν τω μεταξύ ένα τείχος εθνικών νομοθετικών πλαισίων εμποδίζει τη σωστή λειτουργία του ανταγωνισμού (...) ιδιαίτερα στις υπηρεσίες (...) τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης πρέπει να ενεργοποιήσουν τη λεγόμενη Ατζέντα της Λισαβόνας για να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους (...)».
«Το πρόβλημα της Βρετανίας φαίνεται πως είναι οι περιορισμένης εξειδίκευσης και χαμηλής ανταγωνιστικότητας εργαζόμενοί της. Γι' αυτό και η βρετανική κυβέρνηση πρότεινε η εκπαίδευση να είναι υποχρεωτική ως την ηλικία των 18 ετών έτσι ώστε να αυξηθεί η αξία των Βρετανών εργαζομένων. Αυτή είναι όμως η λάθος απάντηση. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι μια κυβέρνηση μπορεί να διδάξει στοιχεία που αυξάνουν την παραγωγικότητα. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να διασφαλίσει ότι κάθε παιδί μπορεί να διαβάζει, να γράφει και να κάνει στοιχειώδεις μαθηματικές πράξεις. Αυτό θα ήταν πραγματικά ένα σημαντικό βήμα προς την οικονομική νιρβάνα»
(τα αποσπάσματα από τους «Financial Times» / «ΗΜΕΡΗΣΙΑ»).