Εδώ και ένα μήνα ο Κλίντον, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και ο διεθνής ιμπεριαλισμός βομβαρδίζουν τα Βαλκάνια.Μήπως πρόκειται για "κεραυνό εν αιθρία"; Κάπως έτσι θα ήθελαν να παρουσιάσουν τα πράγματα η άρχουσα τάξη της χώρας και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι. Εχουν κάθε λόγο να το προσπαθούν. Αλλωστε, τα ταξικά τους συμφέροντα εξυπηρετούν. Αλλωστε, αυτοί οι ίδιοι που σήμερα εμφανίζονται ενώπιον της κοινής γνώμης σαν "αθώες περιστερές", είναι οι ίδιοι που κάθε φορά επιδιώκουν να γεμίσουν τον ελληνικό λαό με αυταπάτες για το ρόλο των μεγάλων δυνάμεων και των "συμμάχων". Είναι οι ίδιοι που μπροστά στη διαφύλαξη του δόγματος "ανήκομεν εις την Δύσιν", έφτασαν στο σημείο, μόλις πριν από λίγα χρόνια, να φορέσουν μέχρι και... "φουστανέλα" στον Κλίντον, για να αποδείξουν ότι η εκλογή του στη θέση του Προέδρου των ΗΠΑ είναι "ευλογία" για την Ελλάδα, αλλά και "ελπίδα" για τη δημοκρατία και την ειρήνη στον κόσμο...

Τώρα, λοιπόν, που οι ΝΑΤΟικές βόμβες "οργώνουν" το έδαφος της Γιουγκοσλαβίας, είναι η καλύτερη στιγμή να αντισταθούμε στη λήθη. Είναι η καλύτερη στιγμή να επαναφέρουμε στη μνήμη μας τι έλεγαν οι πολιτικοί μας ταγοί το Νοέμβρη του 1992, αμέσως μετά την εκλογή Κλίντον. Τότε, που καθημερινά τα ΜΜΕ και οι περιφερόμενοι πολιτικοί αστέρες δε φείδονταν καλών λόγων για τον Μπιλ Κλίντον, που παραλίγο να τον πολιτογραφήσουν όχι ως Πρόεδρο των Αμερικανών, αλλά ως πρόεδρο των Ελλήνων...

Την εποχή της πρώτης εκλογής του Κλίντον στην προεδρία των ΗΠΑ, το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Ο ενθουσιασμός του σημερινού κυβερνητικού κόμματος δεν περιγράφεται. Τα λόγια, με τα οποία ο Α. Παπανδρέου περιέγραψε το νόημα της εκλογής Κλίντον, μιλώντας το Νοέμβρη του 1992 στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, είναι ενδεικτικά:

"Ο Κλίντον επανέφερε το μήνυμα της αλλαγής, όπως εμείς το 1981", έλεγε τότε προς τους βουλευτές του, συμπληρώνοντας ότι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ένας "ειρηνικός επαναστάτης, μπροστά από πολλούς σοσιαλδημοκράτες". Θέλοντας, δε, ο Α. Παπανδρέου να τονίσει τη σημασία που κατά το ΠΑΣΟΚ είχε η επικράτηση του Κλίντον έναντι του Μπους, υποστήριξε ότι η νίκη του είναι"μεγάλη νίκη των προοδευτικών δυνάμεων όχι μόνο για την Αμερική, αλλά και για την Ευρώπη"! Ως εκ τούτου, το συγχαρητήριο τηλεγράφημα του πρώην αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργού προς τον Μ. Κλίντον, έσταζε "μέλι": "Ο αμερικανικός λαός στο πρόσωπό σας επέλεξε την αλλαγή και την ελπίδα για μια νέα εποχή στις ΗΠΑ", έγραφε τότε ο Α. Παπανδρέου στον Μπιλ Κλίντον. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1994, όταν πια ο Α. Παπανδρέου είχε γίνει πρωθυπουργός, δήλωνε εξερχόμενος του Λευκού Οίκου, περιγράφοντας την πολιτική της κυβέρνησης - πια - του ΠΑΣΟΚ: "Πάμε χέρι χέρι με τον Κλίντον"...

Πέραν του Α. Παπανδρέου, τη δική τους συμβολή ώστε να διαμορφώσει άποψη ο ελληνικός λαός περί του Κλίντον είχαν και άλλοι από το ΠΑΣΟΚ. Ενας εξ αυτών ήταν ο Κ. Λαλιώτης,ο οποίος προχωρούσε παραπέρα, εντάσσοντας και τον αντιπρόεδρο Γκορ στο "αναγεννητικό μήνυμα". Ιδού τι έλεγε το μέλος του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ και νυν υπουργός ΠΕΧΩΔΕ για τον... "σύντροφο" Κλίντον:

"Η νίκη του Μ. Κλίντον - υποστήριζε το '92 ο κ. Λαλιώτης - φέρνει μαζί της το μήνυμα της ανανέωσης στην πολιτική και της αναγέννησης του αμερικανικού ονείρου. Το δίδυμο Κλίντον - Γκορ εκφράζει ένα πολιτικό και ιδεολογικό ρεύμα, που φιλοδοξεί να απαντήσει θετικά και δημιουργικά στις μεγάλες προκλήσεις του καιρού μας"! Μάλιστα, ο κ. Λαλιώτης επειδή είναι..."αριστερός" άνθρωπος αντιλαμβανόταν τη νίκη Κλίντον και με όρους... κινήματος. Συνεπώς "η νίκη αυτή - όπως έλεγε για την εκλογή Κλίντον - συμβολίζει την ανατροπή της παλιάς τάξης πραγμάτων και οδηγεί την Αμερική στο 21ο αιώνα", διαπιστώνοντας παραπέρα ότι με την επικράτηση Κλίντον στις εκλογές των ΗΠΑ "όπως τα κινήματα της δεκαετίας του '60 έτσι και τώρα, έχει γεννηθεί ένα οικουμενικό κίνημα ελπίδας και προοπτικής"!

Τα αισθήματα της τότε κυβέρνησης της ΝΔ προς το νεοεκλεγέντα Κλίντον αποτυπώνονταν σε δυο επίπεδα: Από τη μια μεριά στις επίσημες θέσεις της κυβέρνησης όπως είχαν διατυπωθεί στο συγχαρητήριο τηλεγράφημα τουΚ. Μητσοτάκη προς τον Κλίντον για την εκλογή του. Από την άλλη, εκείνη την εποχή είχαμε το φαινόμενο η κυβερνητική "εσωκομματική αντιπολίτευση" της εποχής, αποτελούμενη από τους Εβερτ, Κανελλόπουλο, Δήμα,να εμφανίζει την εκλογή Κλίντον ως απόδειξη για την ορθότητα των δικών της θέσεων στο εσωτερικό της ΝΔ και της τότε κυβέρνησης...

Στο μήνυμα του, λοιπόν, ο πρώην πρωθυπουργός έλεγε στον Μ. Κλίντον: "Κατά τη διάρκεια της προεδρίας σας οι παραδοσιακοί δεσμοί φιλίας και συνεργασίας ΗΠΑ και Ελλάδας θα ενισχυθούν ακόμα περισσότερο. Προβλέπω να εργαστώ μαζί σας και με την κυβέρνησή σας, για τη μείωση των εντάσεων στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, καθώς για την προώθηση της ειρήνης και της συνεργασίας στον κόσμο". Μείωση των εντάσεων στα Βαλκάνια "προέβλεπε" ο Κ. Μητσοτάκης ως αποτέλεσμα της εκλογής Κλίντον. Μάλλον δεν έπεσε και πολύ "μέσα"...

Οσο για τον μετέπειτα πρόεδρο της ΝΔ, τον Μ. Εβερτ και την τότε "εσωκομματική αντιπολίτευση" της ΝΔ, που είχε καταθέσει κείμενο διαφοροποίησης από την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική, να πώς αξιοποιούσε την εκλογή Κλίντον: "Ακριβώς οι θέσεις τις οποίες υποστηρίξαμε εμείς στο υπόμνημά μας είναι αυτές οι θέσεις τις οποίες υποστήριξε ο Κλίντον" και κέρδισε τις εκλογές, δήλωνε ο Μ. Εβερτ με την ιδιότητα του υπουργού Προεδρίας της κυβέρνησης της ΝΔ...

Μια από τις πλέον ενδεικτικές δηλώσεις, όσον αφορά τη φιλοαμερικανική προπαγάνδα της άρχουσας τάξης εκείνη την εποχή, είχε γίνει από τον μετέπειτα πρόεδρο της Πολιτικής Ανοιξης Αντ. Σαμαρά. Τα λόγια του λίγα και..."μετρημένα": "Νομίζω ότι σήμανε η ιστορική ώρα για τη νέα γενιά με την άνοδο του Κλίντον στο ύπατο αξίωμα ευθύνης για ολόκληρο τον κόσμο",δήλωνε τότε ο "υπερβατικός" πρόεδρος της ΠΟΛ.ΑΝ..

Από το χορό των χειροκροτητών του Κλίντον δε θα μπορούσαν να λείψουν οι εκπρόσωποι του ΣΥΝ. Η πρόεδρος, μάλιστα, του κόμματος εκείνη την εποχή, η κ. Μ. Δαμανάκη, προσέδιδε και... ψυχοθεραπευτικές διαστάσεις στην εκλογή Κλίντον: "Η καθαρή νίκη του Μ. Κλίντον - έλεγε η κ. Δαμανάκη - σηματοδοτεί την προσπάθεια που κάνει η Αμερική να κοιτάξει τις πληγές της από το τέλος του ψυχρού πολέμου".Πρόκειται, όπως υποστήριξε για μια "πολύ σημαντική αλλαγή".Διαπίστωνε, δε, ότι "μια πολιτική μεταρρυθμίσεων στο εσωτερικό (των ΗΠΑ) μπορεί να συμβαδίσει με ανάλογη πολιτική στο εξωτερικό"...

Πέραν, όμως, του επίσημου ΣΥΝ εκείνη την περίοδο τα ΜΜΕ είχαν κατακλυστεί από τις παρουσίες περίοπτων "κεντροαριστερών", οι οποίοι τοποθετούνταν περί των εκλογών στις ΗΠΑ. Σε μια από τις εκπομπές αυτές, στον "ΑΝΤΕΝΝΑ" θεάθηκε και ο κ. Μίμης Ανδρουλάκης, ο οποίος δήλωνε με... αγωνία ότι υπάρχει κίνδυνος ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ να ακολουθήσει μια εσωστρεφή πολιτική και να αποσύρει στρατεύματα από την Ευρώπη, οπότε δημιουργείται κενό ασφάλειας στη Γηραιά Ηπειρο!

Το γεγονός αυτών των "αριστερών" τοποθετήσεων δεν είχε περάσει απαρατήρητο από τον Τύπο. Ενδεικτικό είναι το περιπαικτικό σχόλιο του "Ρ" στις 5 Νοέμβρη 1992, με αφορμή τα λεχθέντα Ανδρουλάκη: "Το επόμενο ανανεωτικό άλμα στον κατήφορο ποιο θα είναι άραγε; Μήπως να μας προτείνουν να διαδηλώνουμε στην πορεία του Πολυτεχνείου υπό τα συνθήματα "Σωτήρες των λαών Αμερικάνοι";", αναρωτιόταν ο "Ρ".

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Αυτά είναι μερικά ερωτήματα, με τον ίδιο πυρήνα σκέψης, που αναδεικνύονται στο όνομα της ρεαλιστικότητας της αντιμετώπισης της κατάστασης από την κυβέρνηση, στο όνομα μιας αντικειμενικής πραγματικότητας που διαμορφώνεται παρά τη θέλησή της, από τα ισχυρά κράτη, και που η ίδια (μέσα σ' αυτή τη δύσκολη κατάσταση) ακολουθεί την πιο σωστή για τα συμφέροντα της χώρας πολιτική...

* * *

Ο ελληνικός λαός έχει ζήσει στο πετσί του την αγγλική ιμπεριαλιστική επέμβαση το 1944, μετά την απελευθέρωση, την αμερικανική ιμπεριαλιστική επέμβαση, όντως στον εμφύλιο, που έσπρωξαν το λαϊκό κίνημα για να το τσακίσουν οι Αγγλοι ιμπεριαλιστές και το ντόπιο κατεστημένο από κοινού. Και ήταν οι Αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ μαζί με την άρχουσα τάξη που "κάθισαν στο σβέρκο" του ελληνικού λαού, από την εποχή του εμφυλίου, φορώντας του το δικό τους ζυγό ως τα σήμερα.Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο πρωθυπουργός ως μέθοδο καθυπόταξης του λαού, γι' αυτό προσφεύγει στον ωμό αντικομμουνισμό και την αντιστροφή της ιστορίας και των πραγματικών γεγονότων, για να δικαιολογήσει την πολιτική της κυβέρνησής του και την εμπλοκή στον πόλεμο. Τη δύναμη του λαϊκού κινήματος φοβάται, αποκαλύπτοντας την αδυναμία της κυβέρνησής του να βρει λαϊκά στηρίγματα και βρίσκεται αγκαλιά με τους ιμπεριαλιστές για να τσακίσει το λαό, υπηρετώντας την κυρίαρχη τάξη.

* * *

Είναι επίσης γνωστό και γίνεται ακόμη πιο ανάγλυφα αποκαλυπτικό ότι οι κυβερνήσεις των κρατών που συμφώνησαν και συμμετέχουν στον πόλεμο, δημιούργησαν συνείδηση αποδοχής της δολοφονικής τους επιθετικότητας πρώτ' απ' όλα στους δικούς τους λαούς. Φρόντισαν και καλλιεργούν ψυχολογία και συνείδηση ότι με πολεμικές ενέργειες επιβάλουν την ελευθερία, τη δημοκρατία, εναντιώνονται στις "εθνικές καθάρσεις" των Σέρβων, αυτά είναι τα προσχήματα και συνεχίζουν με ένταση στην ίδια κατεύθυνση. Γι' αυτό τα ΜΜΕ στα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη αποσιωπούν την πραγματικότητα στη Γιουγκοσλαβία. Γνωρίζουν ότι αν πουν την αλήθεια, οι κυβερνήσεις θα χάσουν τη λαϊκή ανοχή. Αυτό και μόνο αποκαλύπτει τη δύναμη της λαϊκής παρέμβασης και δράσης στο σταμάτημα ενός πολέμου.

Ενα ΟΧΙ της κυβέρνησης στο ΝΑΤΟ θα κατέτασσε ένα ακόμη κράτος και μάλιστα των Βαλκανίων στο πλευρό του γιουγκοσλαβικού λαού, που πολεμά ενάντια στο ληστρικό ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο. Αυτή είναι η μεγαλύτερη συνεισφορά στον αγώνα του και ένας ακόμη παράγοντας μείωσης της ΝΑΤΟικής πολεμικής δύναμης. Το ΟΧΙ, συνοδευόμενο από πρακτικά μέτρα άρνησης συμμετοχής στις λεγόμενες "συμβατικές υποχρεώσεις", θα δυσκόλευε σημαντικά, αν δεν εμπόδιζε τις πολεμικές ενέργειες.Γιατί θα αποστερούσε όλες τις διευκολύνσεις στο βρώμικο πόλεμο. Από πού θα έβρισκε δίοδο ο στρατιωτικός βαρύς οπλισμός για τα Βαλκάνια, πού θα εύρισκαν την υποστήριξη για την εγκληματική εκστρατεία; (Γεωστρατηγικά η Βόρεια Ελλάδα και η ΠΓΔΜ είναι μονόδρομος). Θα επέστρεφε ο στρατός από Βοσνία και Αλβανία, αδυνατίζοντας τις χερσαίες στρατιωτικές δυνάμεις. Επίσης αν η ελληνική κυβέρνηση έλεγε ΟΧΙ στο ΝΑΤΟ, όταν σχεδιαζόταν ο πόλεμος, είχε άλλεςδυνατότητες να αναλάβει πρωτοβουλία, με τις κυβερνήσεις των άλλων Βαλκάνιων, (ίσως να μην έδιναν όπως τώρα διευκολύνσεις), και της Ρωσίας (τάχθηκε ενάντια στον πόλεμο), για τη ματαίωσή του. Θα υπήρχε ένας πόλος αντίστασης που θα μπορούσε να εξουδετερώσει ακόμη και την όποια απειλή επικαλείται η κυβέρνηση ενάντια στην Ελλάδα.

Οσο για την απειλή και κυρίως για όσους την επικαλούνται από την Τουρκία, ή ακόμη και το κάλπικο επιχείρημα οτι θα παράδιδε το ΝΑΤΟ στην Τουρκία την επιχειρησιακή ευθύνη στο Αιγαίο, ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα διατάρασσε τη Νότια Πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Γεγονός που οι ίδιοι οι Αμερικανοί το απεύχονται, όχι γιατί νοιάζονται πραγματικά για το λαό της Ελλάδας, αλλά γιατί στις συνθήκες του νέου δόγματος, του νέου ρόλου και της νέας δομής του, ένα πιθανό ρήγμα δημιουργεί πρόσθετες δυσκολίες στο δολοφονικό τους έργο. Επίσης η επιχειρησιακή ευθύνη στο Αιγαίο, με τη νέα δομή του ΝΑΤΟ,και λόγω συλλογικής ασφάλειας, ανήκει στη "συμμαχία", υπάρχει δηλαδή συγκυριαρχία, Ελλάδας-Τουρκίας, υπο το ΝΑΤΟ, δηλαδή τις ΗΠΑ.Τι θα άλλαζε λοιπόν με το ΟΧΙ της ελληνικής κυβέρνησης στον πόλεμο απ'αυτό το καθεστώς; Τίποτα, αφού το ΟΧΙ δεν θα σήμαινε και έξοδο ούτε καν απο το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Η υπόθεση οτι θα έδιωχνε το ίδιο το ΝΑΤΟ την Ελλάδα, δεν ευσταθεί τουλάχιστον για τη δοσμένη στιγμή. Είναι σαν να θέλει η ιμπεριαλιστική συμμαχία, με το ρήγμα που θα δημιουργούσε μόνη της, να εμφανίσει αρνητική εικόνα στη συνοχή της, να δυσκολέψει η ίδια την εγκληματική της δράση.

* * *

Προβάλλεται επίσης το επιχείρημα ότι αν αντιστεκόταν η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, τότε θα ήταν στην ίδια θέση με τη Γιουγκοσλαβία, δηλαδή πιθανά το ΝΑΤΟ να έκανε επίθεση.Αυτό δεν απορρέει από πουθενά. Γιατί το ΝΑΤΟ να επιτεθεί σε κράτος - μέλος του; Δεν είχε ούτε το πρόσχημα, εκτός και αν η "συμμαχία" μπορεί να χτυπά και κράτη - μέλη της, όταν δεν τη διευκολύνουν. Μα τότε αυτή όχι μόνο δεν είναι συμμαχία, όχι δεν "προστατεύει την ασφάλεια" των κρατών - μελών της, αλλά είναι εχθρικός συνασπισμός. Αρα η κυβέρνηση συμμετέχει σ' ένα εχθρικό συνασπισμό! Γιατί πράγματι τέτοιο είναι το ΝΑΤΟ.

Ενα τέτοιο ενδεχόμενο αν γίνει πραγματικότητα δημιουργεί εσωΝΑΤΟικές αντιθέσεις και ρήγματα και το απεύχονται οι ΗΠΑ, γι' αυτό και η Ολμπράιτ, επιμένει στις ομόφωνες αποφάσεις και το στέριωμα της συνοχής του ΝΑΤΟ. Με την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, η ασφάλεια όχι μόνο βρίσκεται σε κίνδυνο, αλλά ο πόλεμος απειλεί το λαό μας. Και βεβαίως, ο λαός μας θα υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα, τη δική του ανεξαρτησία, τα κυριαρχικά του δικαιώματα, από κάθε ξένη επέμβαση που εκπορεύεται από τη "νέα τάξη πραγμάτων", δεν είναι όμως διατεθειμένος να πολεμήσει για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.Υπάρχει και ανάλογο ιστορικό παράδειγμα όχι μόνο με την ομόθυμη (με την εργατική τάξη και το κόμμα της στην πρωτοπορία), αντίστασή του στη γερμανική εισβολή και στην παράδοση της Ελλάδας στους χιτλερικούς από την κυβέρνηση Τσολάκογλου, αλλά ακόμη και απ' όλους τους πατριώτες αξιωματικούς που αρνήθηκαν να υπακούσουν στη διαταγή της τότε κυβέρνησης να παραδοθούν και να υποταχθούν στη γερμανική διοίκηση και συνέχισαν να πολεμούν ως τη μάχη της Κρήτης και μετά στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ.

* * *

Λ.

Τον καιρό του... ανείπωτου ενθουσιασμού στο εσωτερικό της χώρας για την εκλογή του Κλίντον, υπήρξε και μια φωνή που δεν ενστερνίστηκε ούτε τη δουλοπρέπεια, ούτε το ραγιαδισμό, ούτε υποτάχτηκε στη λογική των αυταπατών που επιχείρησαν, γύρω από το πρόσωπο του Κλίντον, να οικοδομήσουν για τον ιμπεριαλισμό και τις ΗΠΑ οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων.

Η δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα,στις 5 Νοέμβρη 1992, την επομένη της εκλογής Κλίντον, θα μπορούσε να εκτιμηθεί ως προφητική. Η πλήρης επιβεβαίωσή της, ωστόσο - ειδικά σε ό,τι αφορά στα σημερινά γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία - δεν οφείλεται ούτε στις μαντικές, ούτε στις προφητικές ικανότητες των κομμουνιστών. Οφείλεται στο γεγονός ότι το ΚΚΕ έχει την υποχρέωση και τη δυνατότητα, απαλλαγμένο από τις δεσμεύσεις της πλουτοκρατίας και δεσμευμένο απόλυτα με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και όλου του λαού, να λέει τα πράγματα με το όνομά τους.

Και ενώ δέσποζε παντού η αμερικανολατρεία, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ προέβη στις 5.11.92 στην ακόλουθη δήλωση:

"Είναι ακατανόητη η χαρά, αλλά και η δουλοπρέπεια σημαντικού μέρους του πολιτικού κόσμου της χώρας μας, απέναντι στην εκλογή του Μπ. Κλίντον. Στο Λευκό Οίκο έγινε μια αλλαγή προσώπων. Δεν πρόκειται να υπάρξει αλλαγή κατεύθυνσης πολιτικής. Ο Μπιλ Κλίντον κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας διακήρυξε κάτι που έχει πολύ μεγάλη σημασία για τα συμφέροντα της Ελλάδας και των Βαλκανίων. Οτι θα ακολουθήσει μια πιο αποφασιστική πολιτική απέναντι στη Σερβία και στα Βαλκάνια γενικότερα. Για μας αυτό σημαίνει πολλά. Ακόμα και προετοιμασία στρατιωτικής επίθεσης".

Νομίζουμε ότι κάθε περαιτέρω σχόλιο είναι περιττό.

Αξίζει, τέλος, να δούμε πώς εκτιμούσε από τότε ο "Ρ" την εκλογή Κλίντον, σε μια στιγμή - επαναλαμβάνουμε - που σύσσωμα τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και ο Τύπος καλλιεργούσαν φρούδες ελπίδες:

"Προσπάθεια εξωραϊσμού του αμερικανικού ιμπεριαλισμού - Ο "ΘΡΙΑΜΒΟΣ" του αποπροσανατολισμού - Σαν "αλλαγή" επιχειρούν να λανσάρουν ΜΜΕ και πολιτικοί τη νίκη του Μπ. Κλίντον". Αυτός ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος με τον οποίο κυκλοφόρησε ο "Ρ" στις 5.11.92.

Την ίδια μέρα, στην "Αποψη" της εφημερίδας, τονίζονταν τα εξής:

"Η επικράτηση του Μπιλ Κλίντον συνοδεύτηκε από δηλώσεις Ελλήνων πολιτικών ότι ανοίγει τώρα ο δρόμος για την αίσια λύση των εθνικών μας προβλημάτων. Διαπιστευτήρια δουλοπρέπειας και δημιουργία νέων ψευδαισθήσεων που πολύ σύντομα θα καταρρακωθούν, γιατί δυστυχώς η επόμενη πράξη, όλα δείχνουν ότι θα παιχτεί στο χώρο της πρώην Γιουγκοσλαβίας και όσον αφορά τις προθέσεις των Αμερικανών και τις εξαγγελίες του νέου Προέδρου δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας. Γιατί αν η σημαντικότερη επιδίωξη και το συμφέρον της Ελλάδας πρέπει να είναι η αποκατάσταση και η στερέωση της ειρήνης στα Βαλκάνια, τότε μόνο δεινά πρέπει να περιμένουμε από την αμερικανική πολιτική".

Αυτά έγραφε τότε ο "Ρ". Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκε.