Αυτά είναι μερικά ερωτήματα, με τον ίδιο πυρήνα σκέψης, που αναδεικνύονται στο όνομα της ρεαλιστικότητας της αντιμετώπισης της κατάστασης από την κυβέρνηση, στο όνομα μιας αντικειμενικής πραγματικότητας που διαμορφώνεται παρά τη θέλησή της, από τα ισχυρά κράτη, και που η ίδια (μέσα σ' αυτή τη δύσκολη κατάσταση) ακολουθεί την πιο σωστή για τα συμφέροντα της χώρας πολιτική...

* * *

Ο ελληνικός λαός έχει ζήσει στο πετσί του την αγγλική ιμπεριαλιστική επέμβαση το 1944, μετά την απελευθέρωση, την αμερικανική ιμπεριαλιστική επέμβαση, όντως στον εμφύλιο, που έσπρωξαν το λαϊκό κίνημα για να το τσακίσουν οι Αγγλοι ιμπεριαλιστές και το ντόπιο κατεστημένο από κοινού. Και ήταν οι Αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ μαζί με την άρχουσα τάξη που "κάθισαν στο σβέρκο" του ελληνικού λαού, από την εποχή του εμφυλίου, φορώντας του το δικό τους ζυγό ως τα σήμερα.Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο πρωθυπουργός ως μέθοδο καθυπόταξης του λαού, γι' αυτό προσφεύγει στον ωμό αντικομμουνισμό και την αντιστροφή της ιστορίας και των πραγματικών γεγονότων, για να δικαιολογήσει την πολιτική της κυβέρνησής του και την εμπλοκή στον πόλεμο. Τη δύναμη του λαϊκού κινήματος φοβάται, αποκαλύπτοντας την αδυναμία της κυβέρνησής του να βρει λαϊκά στηρίγματα και βρίσκεται αγκαλιά με τους ιμπεριαλιστές για να τσακίσει το λαό, υπηρετώντας την κυρίαρχη τάξη.

* * *

Είναι επίσης γνωστό και γίνεται ακόμη πιο ανάγλυφα αποκαλυπτικό ότι οι κυβερνήσεις των κρατών που συμφώνησαν και συμμετέχουν στον πόλεμο, δημιούργησαν συνείδηση αποδοχής της δολοφονικής τους επιθετικότητας πρώτ' απ' όλα στους δικούς τους λαούς. Φρόντισαν και καλλιεργούν ψυχολογία και συνείδηση ότι με πολεμικές ενέργειες επιβάλουν την ελευθερία, τη δημοκρατία, εναντιώνονται στις "εθνικές καθάρσεις" των Σέρβων, αυτά είναι τα προσχήματα και συνεχίζουν με ένταση στην ίδια κατεύθυνση. Γι' αυτό τα ΜΜΕ στα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη αποσιωπούν την πραγματικότητα στη Γιουγκοσλαβία. Γνωρίζουν ότι αν πουν την αλήθεια, οι κυβερνήσεις θα χάσουν τη λαϊκή ανοχή. Αυτό και μόνο αποκαλύπτει τη δύναμη της λαϊκής παρέμβασης και δράσης στο σταμάτημα ενός πολέμου.

Ενα ΟΧΙ της κυβέρνησης στο ΝΑΤΟ θα κατέτασσε ένα ακόμη κράτος και μάλιστα των Βαλκανίων στο πλευρό του γιουγκοσλαβικού λαού, που πολεμά ενάντια στο ληστρικό ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο. Αυτή είναι η μεγαλύτερη συνεισφορά στον αγώνα του και ένας ακόμη παράγοντας μείωσης της ΝΑΤΟικής πολεμικής δύναμης. Το ΟΧΙ, συνοδευόμενο από πρακτικά μέτρα άρνησης συμμετοχής στις λεγόμενες "συμβατικές υποχρεώσεις", θα δυσκόλευε σημαντικά, αν δεν εμπόδιζε τις πολεμικές ενέργειες.Γιατί θα αποστερούσε όλες τις διευκολύνσεις στο βρώμικο πόλεμο. Από πού θα έβρισκε δίοδο ο στρατιωτικός βαρύς οπλισμός για τα Βαλκάνια, πού θα εύρισκαν την υποστήριξη για την εγκληματική εκστρατεία; (Γεωστρατηγικά η Βόρεια Ελλάδα και η ΠΓΔΜ είναι μονόδρομος). Θα επέστρεφε ο στρατός από Βοσνία και Αλβανία, αδυνατίζοντας τις χερσαίες στρατιωτικές δυνάμεις. Επίσης αν η ελληνική κυβέρνηση έλεγε ΟΧΙ στο ΝΑΤΟ, όταν σχεδιαζόταν ο πόλεμος, είχε άλλεςδυνατότητες να αναλάβει πρωτοβουλία, με τις κυβερνήσεις των άλλων Βαλκάνιων, (ίσως να μην έδιναν όπως τώρα διευκολύνσεις), και της Ρωσίας (τάχθηκε ενάντια στον πόλεμο), για τη ματαίωσή του. Θα υπήρχε ένας πόλος αντίστασης που θα μπορούσε να εξουδετερώσει ακόμη και την όποια απειλή επικαλείται η κυβέρνηση ενάντια στην Ελλάδα.

Οσο για την απειλή και κυρίως για όσους την επικαλούνται από την Τουρκία, ή ακόμη και το κάλπικο επιχείρημα οτι θα παράδιδε το ΝΑΤΟ στην Τουρκία την επιχειρησιακή ευθύνη στο Αιγαίο, ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα διατάρασσε τη Νότια Πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Γεγονός που οι ίδιοι οι Αμερικανοί το απεύχονται, όχι γιατί νοιάζονται πραγματικά για το λαό της Ελλάδας, αλλά γιατί στις συνθήκες του νέου δόγματος, του νέου ρόλου και της νέας δομής του, ένα πιθανό ρήγμα δημιουργεί πρόσθετες δυσκολίες στο δολοφονικό τους έργο. Επίσης η επιχειρησιακή ευθύνη στο Αιγαίο, με τη νέα δομή του ΝΑΤΟ,και λόγω συλλογικής ασφάλειας, ανήκει στη "συμμαχία", υπάρχει δηλαδή συγκυριαρχία, Ελλάδας-Τουρκίας, υπο το ΝΑΤΟ, δηλαδή τις ΗΠΑ.Τι θα άλλαζε λοιπόν με το ΟΧΙ της ελληνικής κυβέρνησης στον πόλεμο απ'αυτό το καθεστώς; Τίποτα, αφού το ΟΧΙ δεν θα σήμαινε και έξοδο ούτε καν απο το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Η υπόθεση οτι θα έδιωχνε το ίδιο το ΝΑΤΟ την Ελλάδα, δεν ευσταθεί τουλάχιστον για τη δοσμένη στιγμή. Είναι σαν να θέλει η ιμπεριαλιστική συμμαχία, με το ρήγμα που θα δημιουργούσε μόνη της, να εμφανίσει αρνητική εικόνα στη συνοχή της, να δυσκολέψει η ίδια την εγκληματική της δράση.

* * *

Προβάλλεται επίσης το επιχείρημα ότι αν αντιστεκόταν η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, τότε θα ήταν στην ίδια θέση με τη Γιουγκοσλαβία, δηλαδή πιθανά το ΝΑΤΟ να έκανε επίθεση.Αυτό δεν απορρέει από πουθενά. Γιατί το ΝΑΤΟ να επιτεθεί σε κράτος - μέλος του; Δεν είχε ούτε το πρόσχημα, εκτός και αν η "συμμαχία" μπορεί να χτυπά και κράτη - μέλη της, όταν δεν τη διευκολύνουν. Μα τότε αυτή όχι μόνο δεν είναι συμμαχία, όχι δεν "προστατεύει την ασφάλεια" των κρατών - μελών της, αλλά είναι εχθρικός συνασπισμός. Αρα η κυβέρνηση συμμετέχει σ' ένα εχθρικό συνασπισμό! Γιατί πράγματι τέτοιο είναι το ΝΑΤΟ.

Ενα τέτοιο ενδεχόμενο αν γίνει πραγματικότητα δημιουργεί εσωΝΑΤΟικές αντιθέσεις και ρήγματα και το απεύχονται οι ΗΠΑ, γι' αυτό και η Ολμπράιτ, επιμένει στις ομόφωνες αποφάσεις και το στέριωμα της συνοχής του ΝΑΤΟ. Με την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, η ασφάλεια όχι μόνο βρίσκεται σε κίνδυνο, αλλά ο πόλεμος απειλεί το λαό μας. Και βεβαίως, ο λαός μας θα υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα, τη δική του ανεξαρτησία, τα κυριαρχικά του δικαιώματα, από κάθε ξένη επέμβαση που εκπορεύεται από τη "νέα τάξη πραγμάτων", δεν είναι όμως διατεθειμένος να πολεμήσει για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.Υπάρχει και ανάλογο ιστορικό παράδειγμα όχι μόνο με την ομόθυμη (με την εργατική τάξη και το κόμμα της στην πρωτοπορία), αντίστασή του στη γερμανική εισβολή και στην παράδοση της Ελλάδας στους χιτλερικούς από την κυβέρνηση Τσολάκογλου, αλλά ακόμη και απ' όλους τους πατριώτες αξιωματικούς που αρνήθηκαν να υπακούσουν στη διαταγή της τότε κυβέρνησης να παραδοθούν και να υποταχθούν στη γερμανική διοίκηση και συνέχισαν να πολεμούν ως τη μάχη της Κρήτης και μετά στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ.

* * *

Λ.