ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Συγκέντρωνε δυνάμεις

Του Γιάννη Ιωάννου από το ΕΘΝΟΣ

Τα ψέματα έχουν τελειώσει από καιρό. Αν κάτι είναι καινούριο σήμερα είναι η όλο και μεγαλύτερη δυσκολία των απολογητών του καπιταλισμού να υπερασπίσουν τον «εκσυγχρονισμό» του, δηλαδή τη νομιμοποίηση της σύγχρονης δικτατορίας των μονοπωλίων. Αυτό, όμως, καθόλου δε σημαίνει πως ό,τι φαίνεται αυτονόητο είναι και κατακτημένο ως ταξική συνείδηση.

Αντίθετα, η ευκολία με την οποία ακόμα η άρχουσα τάξη κατορθώνει να διαμορφώνει συμμαχίες υπέρ των δικών της συμφερόντων, στρέφοντας τμήματα εργαζομένων ενάντια σε άλλους εργαζόμενους, είναι δηλωτική της ζημιάς που ήδη έχουν κάνει εκείνες ακριβώς οι δυνάμεις, οι οποίες στο όνομα της «προόδου» καλλιέργησαν στη λαϊκή συνείδηση την αντίληψη πως ό,τι συμφέρει τα αφεντικά είναι συμφέρον και για τους εργάτες!

Η προβολή εννοιών όπως «ανάπτυξη» και «ανταγωνιστικότητα» ως θετικές για τους εργαζόμενους, είναι ένα από τα στοιχεία της ζημιάς. Η υποστήριξη της θεωρίας των «ρετιρέ» είναι ένα ακόμα. Το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», επίσης. Οταν λες στον συνταξιούχο ότι φταίει ο απεργός τραπεζοϋπάλληλος που δεν παίρνει τη σύνταξή του, σπέρνεις διχόνοια. Που βρίσκει όμως έδαφος να καρπίσει στην ήδη διαμορφωμένη αντίληψη περί «ρετιρέ».

Οταν μιλάς για τη διαπάλη των δυνάμεων της «κοινωνικής Ευρώπης» με τις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού και κρύβεις το γεγονός ότι μαζί σοσιαλδημοκράτες και νεοφιλελεύθεροι εγκρίνουν από Σύνοδο σε Σύνοδο τη μία μετά την άλλη τις εντολές για καθήλωση μισθών, για δουλιά ήλιο με ήλιο και ως το θάνατο, για μετατροπή του εκπαιδευτικού συστήματος σε προθάλαμο παραγωγής απασχολήσιμων που θα κατέχουν όχι γνώση αλλά δεξιότητες, έχεις ήδη στρώσει το χαλί για την επέλαση που δεν άρχισε ακόμα.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, όπου ο εργάτης επί της ουσίας καλείται - όχι να διεκδικήσει όλο το προϊόν που παράγει και την εξουσία που είναι αναγκαία για να έχει αυτός τον έλεγχο - αλλά, να υπερασπίσει τα συμφέροντα της μιας ή της άλλης κάστας των αστών, είναι φυσικό συνακόλουθο, αν όχι προϋπόθεση, ο αντικομμουνισμός να έχει ειδικό ρόλο να παίξει. Με μοιρασμένους ρόλους, αλλά ενιαίο στόχο: Να πειστούν οι εργάτες πως δεν είναι ικανοί να ζήσουν χωρίς αφεντικά, να πειστούν πως έχουν ανάγκη τη διαμεσολάβηση κάτι «αριστερών», που σαν τις σουπιές είναι ικανοί να μιλούν για τη «δημοκρατία των από κάτω» κι όταν έρχεται η ώρα - όπως χτες στην ΑΔΕΔΥ - να ψηφίζουν «από πάνω» «όχι» σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση!

Διά ταύτα: ΠΑΜΕ μ' όλες μας τις δυνάμεις!

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΑΡΧΙΣΕ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ

ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝ: «Σε βαθιά κρίση με απρόβλεπτες συνέπειες εισήλθε η Ευρωπαϊκή Ενωση μετά και την αποτυχία των 25 να καταλήξουν σε συμφωνία για τον επόμενο κοινοτικό προϋπολογισμό» (το πρώτο θέμα στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ: «Μετά και τη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών τέλειωσαν τα ψέματα για όσους ήλπιζαν στην ΕΕ ότι θα τους λύσει τα προβλήματα. Οσοι την έβλεπαν ως πανάκεια δεν έχουν πλέον περιθώρια ούτε να αυταπατώνται ούτε να απατούν το λαό (...) είναι επίσης τραγικό να φωνάζει και να κραυγάζει ένας μεγάλος λαός - οι Γάλλοι - και ορισμένοι να κρύβονται πίσω από κούφια επιχειρήματα ότι "στη Γαλλία ταυτίστηκε η Αριστερά με την Ακροδεξιά" (...) για ορισμένα ζητήματα δεν πάει άλλο! Δεν μπορεί οι λίγοι να κοροϊδεύουν τους πολλούς με ψεύτικα μεγάλα λόγια» (ο Γ.Ε. Διακογιάννης στα «ΝΕΑ»).

ΔΟΥΛΕΙΑ ΗΛΙΟ ΜΕ ΗΛΙΟ: «Η κυβέρνηση προσανατολίζεται στις ακόλουθες αλλαγές: Αλλαγή στο καθεστώς των υπερωριών με στόχο περισσότερες και φτηνότερες υπερωρίες. Εφαρμογή της διευθέτησης του χρόνου εργασίας με διευθυντικό δικαίωμα. Στόχος είναι να περάσει το ελαστικό οκτάωρο και η ημερήσια απασχόληση να κυμαίνεται από έξι έως δώδεκα ώρες (...) εναλλακτικά οι εργαζόμενοι θα παίρνουν έξτρα άδεια ή περισσότερα ρεπό για τις επιπλέον ώρες τις οποίες έχουν δουλέψει και τις οποίες δε θα πληρώνονται υπερωριακά. Αναγκαία προϋπόθεση ο συνολικός χρόνος απασχόλησης να μην υπερβαίνει τις 1.800 ώρες το χρόνο» (το ρεπορτάζ στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ στην επίθεση κυβέρνησης - κεφαλαίου

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Ρίζου): ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΣ ΚΑΥΣΩΝΑΣ

ΤΑ ΝΕΑ: Προσλαμβάνεστε χωρίς... ωράριο και ασφάλιση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ εισοδήματα περιφερειών και αγρότες

ΤΟ ΒΗΜΑ: Η Ευρώπη στα δύο

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Βυθίζεται σε κρίση η ΕΕ

Η ΑΥΓΗ: Και το μέλλον αόριστον

ΕΘΝΟΣ: ΝΕΟ ΚΥΜΑ κερδοσκοπίας

Η ΧΩΡΑ: 80% πάνω οι αντικειμενικές

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: «Τρέχει» με 100 δολάρια το πετρέλαιο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ 6.972 θέσεις είναι «ανοιχτές»

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: Κυπριακό βέτο στην Ντόρα

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΕΚΒΙΑΣΤΩΝ σπιλώνει κορυφαίους δικαστές

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Διαμάχη στην κυβέρνηση για το μέλλον του ΟΤΕ

Η ομόφωνη θέση τους

«Να εξασφαλιστεί ότι οι μισθολογικές εξελίξεις συμβάλλουν στην μακροοικονομική σταθερότητα και την οικονομική μεγέθυνση (...) Να προωθηθεί προσέγγιση της εργασίας βασιζόμενη στον κύκλο ζωής (...) Να εξασφαλιστεί ευνοϊκή προς την απασχόληση εξέλιξη του κόστους της εργασίας και των μηχανισμών καθορισμού των μισθών (...) Να προσαρμοσθούν τα συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης στις νέες απαιτήσεις ως προς τις δεξιότητες» (από το κείμενο των ομόφωνων συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες / μόνο στο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»).

Η ταξική απάντηση

«Η απάντηση των εργαζομένων πρέπει να είναι ο ενιαίος αγώνας με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Καμιά ανοχή στην κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ, απεγκλωβισμός από τη μέγκενη της πολιτικής τους, συσπείρωση και κοινωνικοπολιτική πάλη με το ΚΚΕ, για τη δική τους λαϊκή συμμαχία, για τη δική τους αντεπίθεση στην επίθεση του κεφαλαίου, έως την ανατροπή της εξουσίας του» (το πρώτο θέμα στο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»).

Ο στοχοπροσηλωμένος αντικομμουνισμός

«Οι δυνάμεις του ΚΚΕ βρίσκονται μακριά από τις αγωνίες και προσδοκίες των εργαζομένων» (ο Μ. Μπαλαούρας στην «ΕΠΟΧΗ»).

Και το μελάνι της σουπιάς

«Σήμερα υπάρχουν οι δυνατότητες μιας διπλής ανασυγκρότησης. Κυρίως από τα κάτω (...) με την ισχυρή πίεση προς τις ηγεσίες ώστε να εναρμονιστούν ή τουλάχιστον να μην μπλοκάρουν την αγωνιστική δυναμική που διαμορφώνεται από τα κάτω» (ο Α. Καλύβης στην «ΑΥΓΗ»).

Η ζούγκλα δεν ήρθε από μόνη της

«Τα ΝΕΑ αποκαλύπτουν σήμερα τη ζούγκλα της μαύρης εργασίας. Πολλοί επιχειρηματίες εκμεταλλευόμενοι τη συγκυρία της μεγάλης ανεργίας δίνουν δουλιά μόνο σε όσους δέχονται μισθό πολύ κάτω από τις συλλογικές συμβάσεις, χωρίς ασφάλιση, με 6 ημέρες δουλιά και χωρίς επιπλέον αμοιβή όταν εργάζονται Κυριακές» (ο Γ. Πολίτης στα «ΝΕΑ»).