Associated Press

Οι παραπάνω πολιτικές νεολαίες κατέληξαν επίσης σε ένα κοινό ψήφισμα, που βρίσκει απήχηση γενικότερα στη νεολαία και σκοπεύουν να το επιδώσουν στην Ισραηλινή πρεσβεία στην Αθήνα και στον πρόεδρο της Βουλής.

Το ψήφισμα των πολιτικών νεολαιών έχει ως εξής:

«Καταδικάζουμε την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών από το στρατό του Ισραήλ. Θεωρούμε απαράδεκτο τον εγκλεισμό του δημοκρατικά εκλεγμένου ηγέτη των Παλαιστινίων.

Η παραπάνω ενέργεια της Ισραηλινής κυβέρνησης ανακυκλώνει τη βία στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και τορπιλίζει τις προσπάθειες για εξεύρεση ειρηνικής λύσης του προβλήματος που έχει προκύψει από την παράνομη κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών.

Το Ισραήλ εκμεταλλευόμενο τη στάση των ΗΠΑ και την απραξία της ΕΕ, όχι μόνο καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού, αλλά παραβιάζει προκλητικά τις αποφάσεις των οργάνων του ΟΗΕ και κάθε έννοια διεθνούς νομιμότητας.

Κανείς δεν μπορεί να μη θλίβεται από πράξεις που οδηγούν στο θάνατο αμάχων πολιτών. Η πολιτική, όμως, βίας που ακολουθεί η κυβέρνηση Σαρόν επιδεινώνει την κατάσταση.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη και την υποστήριξή μας στο δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού να ζήσει ειρηνικά στο δικό του κράτος, στη δίκαιη και ειρηνική επίλυση του Παλαιστινιακού που είναι μόνο δυνατή στη βάση της αδιαπραγμάτευτης εφαρμογής των ψηφισμάτων του ΟΗΕ.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στις δυνάμεις του ισραηλινού λαού, που αντιτίθενται στην πολιτική βίας της κυβέρνησης Σαρόν και διεκδικούν την ειρηνική συμβίωση δύο λαών και τη βιώσιμη λύση του παλαιστινιακού προβλήματος.

Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να πάρει άμεσα πρωτοβουλία σε διεθνές επίπεδο, ώστε να σταματήσει η επίθεση των ισραηλινών δυνάμεων στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη και να υλοποιηθούν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για τη δημιουργία ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους.

Καλούμε την ελληνική νεολαία και τους μαζικούς φορείς του κινήματός της, να εκφράσουν πολύμορφα την αλληλεγγύη τους στον Παλαιστινιακό λαό».

Μίκης Θεοδωράκης

Διατείνονται ότι βρίσκονται σε άμυνα. Πώς είναι δυνατόν όμως να συγκρίνει κανείς δύο ανόμοια πράγματα; Απ' τη μια, ένας σύγχρονος στρατός με αεροπορία, τανκς, ελικόπτερα, ρουκέτες, δηλαδή με απεριόριστες δυνάμεις καταστροφής κι από την άλλη μια χούφτα αγόρια και κορίτσια που θυσιάζουν τη ζωή τους χτυπώντας -είναι αλήθεια- στα τυφλά... Ποιος όμως ανάγκασε αυτά τα παιδιά να θυσιάζουν τη ζωή τους; Αυτό δεν το λέει κανείς απ' αυτούς που πιπιλίζουν την καραμέλα της τρομοκρατίας, για να δικαιολογήσουν τα δικά τους εγκλήματα.

Ετσι, η καραμέλα της τρομοκρατίας γίνεται ένα πρόσχημα για να δικαιολογήσει τη μετωπική επίθεση εναντίον των Παλαιστινίων, με τελικό στόχο τη στρατιωτική κατοχή, την εξόντωση των ηγετών, με πρώτο τον Αραφάτ, τον εγκλεισμό σε στρατόπεδα και φυλακές όλων των αγωνιστών, την τρομοκρατία του άμαχου πληθυσμού από τον οποίο αρχίζουν από τώρα να στερούν ακόμα και το νερό. Θέλουν να μεταβάλουν τα παλαιστινιακά εδάφη σ' ένα μεγάλο στρατόπεδο, πετυχαίνοντας έτσι τη δική τους τελική λύση. Τελικά πρώην θύματα -οι Εβραίοι- φαίνεται πως γοητεύονται όλο και πιο πολύ από τις μεθόδους των πρώην θυτών τους, των ναζί. Τελική λύση εκείνοι σε βάρος των Εβραίων. Τελική λύση αυτοί σε βάρος των Παλαιστινίων. Δεν παραλείπουν ούτε τη φριχτή «λεπτομέρεια» να βάζουν ανεξίτηλους αριθμούς στα χέρια των αιχμαλώτων...

Κι όλα αυτά με την έγκριση και συνδρομή της μοναδικής υπερδύναμης και με την ένοχη απραξία όλων των άλλων. Οι οποίοι αρκούνται -ξεκινώντας από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ- σε ευχολόγια χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα. Πού είναι οι Αραβες, οι Ευρωπαίοι, οι Ρώσοι, οι Κινέζοι; Πού είναι οι λαοί; Δεν ξέρω, αλλά όλα αυτά μου θυμίζουν τη δεκαετία 1930-1940. Αυτό το μούδιασμα των κυβερνήσεων και των λαών, σήμερα γνωρίζουμε πολύ καλά σε ποια βιβλική καταστροφή οδήγησε την ανθρωπότητα...

Εάν αφήσουμε την Παλαιστίνη μόνη της στο έλεος των σύγχρονων κατακτητών, τότε αφήνουμε την πόρτα ανοιχτή, για να περάσουν αύριο οι πιο μαύρες δυνάμεις που γνώρισε έως τώρα η ανθρωπότητα. Ο ελληνικός λαός, για άλλη μια φορά, βρίσκεται σύσσωμος στην πλευρά των θυμάτων, των ηρωικών Παλαιστινίων, και απαιτεί να γίνει σεβαστή η απόφαση του ΟΗΕ. Να αποσυρθούν τα ισραηλινά στρατεύματα, να απελευθερωθεί ο Αραφάτ και να αρχίσουν συνομιλίες για την Ειρήνη. Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος που θα απαλλάξει και τους δύο λαούς από τα δεινά του πολέμου.

Αθήνα, 1.4.2002

Μίκης Θεοδωράκης