Δυστυχώς ο άνθρωπος δεν μπορεί να διδαχτεί από τα λάθη του. Συνεχίζει το δρόμο του πόνου και της καταστροφής. Σίγουρα θέλει κάποιον να του θυμίζει, να του δείχνει, να τον φοβίζει... Και αυτός, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι ο Κόπολα, με την προφητική του «Αποκάλυψη». Μια ταινία που ωριμάζει σαν το παλιό κρασί και που, δυστυχώς, παρεμένει επίκαιρη.

Σκηνοθεσία: Φράνσις Φορντ Κόπολα

Πρωταγωνιστούν: Μάρτιν Σιν, Μάρλον Μπράντο, Φρέντερικ Φόρεστ, Ρόμπερτ Ντιβάλ

Είκοσι δύο χρόνια αργότερα, η ταινία «Αποκάλυψη τώρα» ξαναπροβάλλεται με καινούρια κόπια μεγαλύτερη κατά 53 λεπτά. Ο φόβος μιας επικείμενης οικονομικής καταστροφής και η πίεση των στούντιο, οδήγησαν τον Κόπολα στο να τα αφαιρέσει από το τελικό μοντάζ της ταινίας το 1979, τα επιπλέον 53` που υπάρχουν στην καινούρια κόπια. «Οταν φέραμε στις Κάννες την "Αποκάλυψη" το 1979 ήθελα να "περάσει" στο κοινό σαν πολεμική ταινία δράσης κι όχι σαν φιλοσοφικό δοκίμιο πάνω στη ζωή, την ύπαρξη, την υπέρβαση των ορίων, την τρέλα, το θάνατο, τον πόλεμο. Σήμερα, νομίζω ότι το κοινό μπορεί να δεχτεί μια πιο σύνθετη εκδοχή». Ηταν τα λόγια του Κόπολα, την ώρα που παρουσίαζε την καινούρια κόπια στις Κάννες.

Η «Αποκάλυψη» είναι μια σπουδαία αντιπολεμική ταινία. Διαφοροποιείται εντελώς από μια τυπική ταινία δράσης. Είναι περισσότερο ένα φιλοσοφικό οδοιπορικό τύψεων κι ενοχών γύρω από την υποκρισία του πολέμου κατά του Βιετνάμ.

Ενα προσωπικό οδοιπορικό ταύτισης του ίδιου του Κόπολα με το δημιούργημά του. Η ιδέα της ταινίας βασίζεται στο μυθιστόρημα του Τζότζεφ Κόνραντ «Η καρδιά του σκότους». Οι μυστικές υπηρεσίες αναθέτουν στον λοχαγό Γουίλαρντ (Μάρτιν Σιν) να ανακαλύψει και να εκτελέσει τον συνταγματάρχη Κουρτς (Μάρλον Μπράντο), ο οποίος έχει οδηγηθεί στην τρέλα. Το οδοιπορικό του Γουίλαρντ είναι η αποκάλυψη της παράνοιας του πολέμου του Βιετνάμ. Η αποκάλυψη της σκοτεινής πλευράς της ανθρώπινης φύσης, των πιο πρωτόγονων ενστίκτων του, (... αυτή είναι η δική σου ζωή, εσύ ανεβαίνεις τον ποταμό, αυτό είναι η δική σου «καρδιά του σκότους»)... δηλώνει ο σκηνοθέτης για την ταύτισή του με τον ψυχισμό του Κουρτς. Τα γυρίσματα με τον Μπράντο γίνονται χωρίς σενάριο. Κάθε σκηνή του στήνεται μέσα από μαραθώνιους συζητήσεων γύρω από την ψυχολογία του Κουρτς, και αυτοσχεδιασμούς την ώρα του γυρίσματος. Ο Κόπολα γράφει γι' αυτό το παράτολμο ρίσκο. «... ο ψυχισμός που γεννούσε την ταινία, ήταν ο ψυχισμός του Κουρτς, ενός ιδιοφυούς στρατιωτικού που οδηγείται στην τρέλα. Το συνεργείο δε δούλευε σε μια συνεκτική ιδέα που ήξερε εκ των προτέρων, σε κάποιο λογικό σενάριο, ακολουθούσε μονάχα έναν τρελό... και δεν είχα καν το θάρρος να τους πω πως δεν ήξερα τι έκανα...».

Η «Αποκάλυψη» φαντάζει σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ, μετά τα τραγικά θύματα των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν. Και τα λόγια του Κόπολα, όταν προλόγιζε την ταινία στις Κάννες το 1979, φαντάζουν περισσότερο προφητικά από ποτέ.

«Ηθελε η Αμερική να κοιτάξει κατάματα το πρόσωπο της φρίκης και να το δεχτεί σαν δικό της πρόσωπο. Μόνο έτσι θα μπορέσει να προχωρήσει σε μια νέα εποχή. Ας είμαστε ειλικρινείς. Μιλάμε για μια νέα εποχή που πρόκειται να έρθει».

Σκηνοθεσία: Μανιουέλ ντε Ολιβιέρα

Πρωταγωνιστούν: Μισέλ Πικολί, Κατρίν Ντενέβ, Τζον Μάλκοβιτς

Ο Ζιλμπέρ Βαλάνς είναι ένας ταλαντούχος θεατρικός ηθοποιός. Στη μακρόχρονη καριέρα του έπαιρνε πάντα τους πιο σημαντικούς ρόλους, εκείνους που κάθε ηθοποιός ονειρεύεται να ερμηνεύσει. Ομως, η μοίρα είναι υπεράνω της δύναμης των ανθρώπων (δυστυχώς και της δικής μας)... Μια νύχτα, λοιπόν, μετά το τέλος της παράστασης, ένας φίλος του τον ενημερώνει για το τραγικό συμβάν.

Η γυναίκα του, η κόρη του και ο γαμπρός του είναι νεκροί σε αυτοκινητικό δυστύχημα.

Ο καιρός περνά (ο δικός μας δεν περνά), κι ο Ζιλμπέρ το ξεπερνά. Αμ δε σφάξανε... Ο χρόνος του μοιράζεται ανάμεσα στο θέατρο και τον εγγονό του, που τον υπεραγαπά, αλλά το υπαρξιακό, υπαρξιακό. Το χάρισμα του Ζιλμπέρ να ερμηνεύει τους ρόλους μπλοκάρει. Φλυαρεί, φιλολογίζει, χωρίς κέντρο βάρους και ουσία. Παρ' όλα αυτά ο Ζιλμπέρ το πολεμά. Αποφασίζει να παίξει τον «Οδυσσέα» του Τζόις σε μια υπερφιλόδοξη κινηματογραφική μεταφορά. («Οχι Ζιλμπέρ», φωνάζουμε απελπισμένοι «... λάθος οπτική!!!» «Οταν χάνεις γυναίκα, κόρη και γαμπρό σε αυτοκινητικό ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙΣ»!!

Αλλά, πού να μας ακούσει ο Ζιλμπέρ! Χαμένα λόγια...