- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Ανασκόπηση
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Ιστορία
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Να μη λείψει από κανένα σπίτι!
Στις σελίδες της καλαίσθητης έκδοσης περιέχονται φωτογραφίες από το κινηματογραφικό συνεργείο του ΔΣΕ, που ήταν ενταγμένο στον τομέα της Διαφώτισης και επικεφαλής του ήταν ο σκηνοθέτης Γιώργος Σεβαστίκογλου. Μέλη του συνεργείου ήταν ο επίσης σκηνοθέτης Μάνος Ζαχαρίας και οι οπερατέρ Απόστολος Μουσούρης και Φώτης Ματσάκας, ενώ συμμετείχαν και άλλοι ως τεχνικοί.
Το κινηματογραφικό συνεργείο λειτούργησε την περίοδο 1948-'49 και έδρασε στις περιοχές όπου κορυφώθηκε η πάλη του ΔΣΕ στον Γράμμο και στο Βίτσι. Το μέρος του αρχείου που διασώθηκε έγινε προσφορά στο Αρχείο του ΚΚΕ από τους συγγενείς των δημιουργών Τάνια Μουσούρη, Αλέξη Χατζή και Νίκο Ματσάκα.
Στον πρόλογο του ημερολογίου σημειώνεται μεταξύ άλλων:
«Η αυγή χαράζει / πάνω στα βουνά / ο εχθρός λουφάζει / φτάνει η λευτεριά. Χτυπάτε τους αδέλφια / χτυπάτε δυνατά / σαν χτυπάει ο λαός μας / σειέται γη στεριά...».
Ο αγώνας του ΔΣΕ, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Το ΚΚΕ μπροστά στο αμείλικτο δίλημμα «υποταγή ή νέος ξεσηκωμός» επέλεξε να βαδίσει τον δρόμο της σύγκρουσης κι έτσι το αστικό κράτος γνώρισε τον πιο μεγάλο μέχρι σήμερα κίνδυνο για την ύπαρξή του! Η μελέτη της Ιστορίας του ΚΚΕ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος έχει αποτελέσει για το Κόμμα μας πολύτιμο εφόδιο, για τη διαμόρφωση της στρατηγικής του. Ο τρίχρονος αγώνας του ΔΣΕ υπήρξε δίκαιος, ηρωικός και μεγαλειώδης. (...)
Ο ΔΣΕ συγκροτήθηκε επίσημα τον Οκτώβρη του 1946, μέσα σε συνθήκες βαθιάς τρομοκρατίας του αστικού κράτους και παρακράτους, επιθέσεων, δολοφονιών και διώξεων σε βάρος των αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Αποτέλεσε την απάντηση εκείνων που δεν αποδέχτηκαν την αδικία, που αρνήθηκαν να γονατίσουν μπροστά στη βία και την καταστολή της αστικής εξουσίας και των ξένων συμμάχων της, της Μεγάλης Βρετανίας και των ΗΠΑ.
Στις χαράδρες του Γράμμου και του Βίτσι, στις άλλες βουνοκορφές που έδρασε ο ΔΣΕ, γεννήθηκε κάτι που δεν έσβησε ποτέ. Η αδημονία και ο πόθος της τελικής επικράτησης της κοινωνικής απελευθέρωσης. Εδραιώθηκε, με το όπλο στο χέρι, η αντίληψη ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει, πως η καταπίεση δεν είναι η κοινή ανθρώπινη μοίρα, πως ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να σταθεί όρθιος και να κοιτάξει τολμηρά προς το μέλλον που περιμένει.
Ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού μπορεί να μην επικράτησε στρατιωτικά. Ευθύνονται γι' αυτό και οι αδυναμίες στην τότε στρατηγική του ΚΚΕ και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος που δεν επέτρεψαν την έγκαιρη έναρξη της πάλης του ΔΣΕ ως αγώνα για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας. Ωστόσο ο αγώνας του ΔΣΕ έμεινε νικητής στην Ιστορία. Γιατί ο ΔΣΕ συμβολίζει το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής που αντιστέκεται. Είναι η ζωντανή απόδειξη ότι κανένας λαός δεν μπορεί να υποταχθεί όταν πιστεύει στη δύναμή του, όταν κρατά ψηλά τα ιδανικά της επαναστατικής ανατροπής. Το ΚΚΕ είναι περήφανο για τη στρατιά ηρώων που διαπαιδαγώγησε. Χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες έδωσαν και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών τους, για να πάρει σάρκα και οστά η εποποιία του ΔΣΕ.
80 χρόνια μετά, ο ΔΣΕ είναι μια φλόγα που αντιστέκεται στο ψύχος της λήθης. Είναι το βλέμμα του ανθρώπου που επιμένει να πιστεύει στην αξιοπρέπεια, στη συλλογικότητα, στην πραγματική ελευθερία από τα δεσμά της εκμετάλλευσης.
Η πειρατεία, που μυθολογήθηκε μόνο όταν πέρασε στις θάλασσες, είναι τέτοιο εξευγενισμένο εξουσιαστικό όπλο, που φτάσαμε σήμερα να συζητάμε στα σοβαρά, «χωρίς μάλιστα φανατισμούς κι εξάρσεις» όπως λένε οι ψευτοδιανοούμενοι της εποχής, πως θα πάρει ο Τραμπ τη Γροιλανδία επειδή τη χρειάζεται και, κυρίως πίσω φτου κι απ' την αρχή, τις νοτιοαμερικάνικες πολιτικές μπανανίες των εκατό χρόνων ιμπεριαλιστικής μοναξιάς. Με πόλεμο ή χωρίς. Με αντιπροσώπους ή χωρίς. Γιατί όταν οι μάγοι με τα δώρα φέρνουν έναν τρομοκράτη και τον κάνουν πρόεδρο στη Συρία, τότε εκείνο το καβαφικό «τι θ' απογίνουμε χωρίς βαρβάρους» ακούγεται ως ειρωνεία και καθόλου ως ερωτηματική αυτογνωσία και σοφία.
Τα της αριστερής οδύσσειας υπό ίδρυση κάνουν φασίνα σε πρόσωπα που τα ίδια είχαν διαλέξει και ανδρώσει. Μετά έρχεται το μακιγιάζ σε κουρέλια που τραγουδούν ακόμη. Κι ύστερα θα κριθεί το πόσα νομίσματα με τη φάτσα του αρχηγού θα κοπούν κι αν θα είναι λιγότερα από τα αντίτυπα. Ο τίτλος του πειράματος είναι ήδη πειρατικός αλλά λογοτεχνικά νόμιμος αν σκεφτεί κανείς τι αποπειράθηκε ένας Τζέιμς Τζόις με τον δικό του Οδυσσέα.
Η πειρατική προσέγγιση της κοινής λογικής, που με τη βοήθεια της επικοινωνιακής επιστήμης και του διαφημιστικού διαδεδομένου λεξιλογίου είναι ο πραγματικός κίνδυνος για τις σύγχρονες κοινωνίες. Οχι τα κόμματα που εμφανίζονται κι εξαφανίζονται. Αλλά η διατρητική ιδεολογική ενθάρρυνση όσων ανδρών και γυναικών έρχονται κατά πάνω μας όχι γιατί έχουν καλύτερες ιδέες και προτάσεις εργασίας και ζωής και οργάνωσης της παραγωγής, αλλά γιατί είναι αυτοτοποθετημένοι ψηλότερα από μας και βλέπουν τα κριτικά κακά μας ως εναλλακτικό καύσιμο εξουσίας. Η αλχημεία του πολιτικού λεξιλογίου όχι πολύ παλιά θυμίζω πως οδήγησε σε μια «εργασία που απελευθερώνει»... Μια απλοϊκή στην ουσία επιγραφή, σε μια πύλη, μια δύναμη εν τέλει του απόλυτου ανθρώπινου κακού που ιδεολογικοποιήθηκε κι έφτασε να ζητάει θύματα παντού ακόμη και σήμερα. Και το χειρότερο είναι πως παγιδεύει σε ζοφερούς καιρούς εκείνους τους πολλούς που δουλεύουν μέρα νύχτα και δεν απελευθερώνονται από τ' αφεντικά, τους πειρατές του μόχθου τους. Προσοχή στις λέξεις κι εκείνες τις περίτεχνες φρασούλες, που μας λένε πως οι ανθρωποφάγοι παλεύουν για του κόσμου το ψωμί με μπροστάρηδες τους βετζετέριανς, τρομάρα μας. Καλή Χρονιά με υγεία κι αγωνιστική χαρά.
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
