Με καθολική λαϊκή συμμετοχή, τιμήθηκε στις 6 Αυγούστου στο χωριό Καρηνιές νομού Ρεθύμνου Κρήτης- όπου είναι ενταφιασμένος- ο πρωτοκαπετάνιος του 44ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Ρεθύμνου, καπετάν Λεμονιάς (Νίκος Παπαδάκης).

Την πρωτοβουλία και την ευθύνη όλης της εκδήλωσης είχε ο Δήμαρχος του νεοσύστατου Δήμου Λάμπης, Μιχάλης Ανανωμεριτάκης, ο οποίος στο μεστό από αντιστασιακό πνεύμα χαιρετισμό του, απευθυνόμενος στους παρευρισκόμενους και τους συγγενείς του θρυλικού καπετάν Λεμονιά και των λοιπών πεσόντων Καρηνιωτών τόνισε μεταξύ των άλλων: «Η σημερινή εκδήλωση σκοπό έχει να συντελέσει στην παρουσίαση των μορφών εκείνων του τόπου, που αφήνουν τη σφραγίδα τους ανεξίτηλη στο πέρασμά τους. Των μεγάλων αυτών μορφών που όταν δεν καταγράφονται ή δε μνημονεύονται, χάνονται. Ευτυχής συγκυρία υπήρξε το γεγονός ότι ο επικεφαλής της Αντίστασης στο Νομό Ρεθύμνης, πρωτοκαπετάνιος των δυνάμεων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ήταν ο Καρηνιώτης Νίκος Παπαδάκης και ότι στο εδώ Δημοτικό Σχολείο έγιναν οι δυο Παγκρήτιες Γενικές Συνελεύσεις της Ε. Αντίστασης, που καθόρισαν τη στρατηγική πορεία του αγώνα κατά του κατακτητή.

Ο καπετάν Λεμονιάς προσέφερε πολλά, έδωσε αρκετές μάχες κατά των Γερμανών, με κορυφαία τη Μάχη των Ποταμών. Ομως έφυγε άδοξα, δολοφονημένος, μετά την αποχώρηση του κατακτητή από χέρι «ελληνικό». Δεσμεύομαι απέναντί σας -είπε κλείνοντας την ομιλία του ο Δήμαρχος - ο Δήμος μας να κάνει ό,τι μπορεί για να καθιερωθεί αυτή η εκδήλωση σε ετήσια βάση».

Συμπληρώνοντας τον δήμαρχο ο εκπρόσωπος του Πολιτιστικού Τμήματος του Δήμου Μανώλης Δουλγεράκης, μίλησε για την ανάπτυξη του αντιστασιακού αγώνα στο κεφαλοχώρι αυτό και το βαρύ φόρο αίματος που έρευσε στο εθνικό ρυάκι, ώστε να μπορέσει να γυρίσει ο μύλος της Λευτεριάς. Αναφέρθηκε επίσης στη δράση των 5 παλικαριών του χωριού, Εμμ. Νικολουδάκη, Ευάγγ. Τζουρμάκη, Ευάγγ. Βασ. Τζουρμάκη, Ιωσήφ Τραϊτοράκη και Μάρκο Φραγκιαδάκη, που έπεσαν για τη λευτεριά και τιμώνται σήμερα μαζί με τον καπετάν Λεμονιά. Για τον πρωτοκαπετάνιο Νίκο Παπαδάκη(Λεμονιά), είπε ότι «ήταν άνθρωπος σπάνιας παλικαριάς και θάρρους, υπευθυνότητας, σεμνότητας, ευγένειας και ότι ήταν αγαπητός σε όλους, ανεξάρτητα πολιτικής τοποθέτησης. Το Γενάρη του 1945, όταν οι Γερμανοί βρίσκονταν συρματοπλεγμένοι στην περιοχή των Χανίων, ο Λεμονιάς επέστρεψε στο χωριό του, παρά τις συστάσεις που του είχαν γίνει για τον κίνδυνο που διέτρεχε από τους τραμπούκους της Δεξιάς. "Εγώ, δήλωνε, σε κανένα δεν έκανα κακό, γιατί να με σκοτώσουν Ελληνες;" Ομως, δε σκέφτηκε ότι για άλλους(αντικομμουνιστές) είχε κάμει ένα "αμάρτημα", είχε διαφορετική ιδεολογία από αυτούς»!!

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και κατέθεσαν στεφάνι, αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, του Παραρτήματος Ρεθύμνου της ΠΕΑΕΑ, ο Νομάρχης Ρεθύμνης, ο Περιφερειάρχης Κρήτης, ο Διοικητής του 44ου Συντάγματος Ρεθύμνου, ο Διοικητής της Αστυνομίας, ο Λιμενάρχης, εκπρόσωπος του Πανεπιστημίου Κρήτης. Επίσης, το «παρών» τους έδωσαν όλοι οι κάτοικοι του χωριού, καθώς επίσης και των γύρω περιοχών. Καταθέτοντας στεφάνι, εκ μέρους του Κεντρικού Συμβουλίου της ΠΕΑΕΑ, ο Σπύρος Διλιντάς, συγχάρηκε τον δήμαρχο και τα μέλη του ΔΣ, για την πρωτοβουλία που είχαν να τιμήσουν όπως άξιζε τον καπετάν Λεμονιά, 56 χρόνια μετά την άνανδρη δολοφονία του. Η ΠΕΑΕΑ -τόνισε- επιδιώκει και χειροκροτεί τέτοιες πρωτοβουλίες της Αυτοδιοίκησης, αρκεί να μην παραποιείται η αλήθεια για την Ε. Αντίσταση.

Και η εκδήλωση έκλεισε με κατάθεση στεφανιών, την τήρηση ενός λεπτού σιγής, το Πένθιμο Εμβατήριο και τον Εθνικό Υμνο, που ακούστηκε από τη στρατιωτική μπάντα της 7ης Μεραρχίας Κρήτης, ενώ απέδιδε τιμές τιμητικό στρατιωτικό άγημα.

ΑΛΕΚΟΣ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑΣ

Η καθιερωμένη, εδώ και είκοσι χρόνια, εκδήλωση τιμής και μνήμης των ηρωικών νεκρών της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης στην οροσειρά Τσαλ - Νταγ, στη νικηφόρα μάχη του 26ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ στον Πλαταμώνα (Ολατζάκ), στις 29 Ιουλίου 1944, ενάντια στις κατοχικές βουλγαρικές δυνάμεις, ξεπέρασε κάθε προηγούμενη.

Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Παραρτήματος Καβάλας της ΠΕΑΕΑ, εκατοντάδες αντιστασιακοί και φίλοι της Αντίστασης από τις Σέρρες, το Ροδολείβος, την Κομοτηνή, την Ξάνθη, την Καβάλα, το Ποδοχώρι και τη Γιωργιανή, με πούλμαν και ιδιωτικά αυτοκίνητα, ανηφόρισαν τις δασωμένες και ματωμένες πλαγιές των Νομών Καβάλας, Δράμας, Ξάνθης, για να φτάσουν στον τελικό τους προορισμό στον Πλαταμώνα, εκεί όπου διεξάχθηκε η νικηφόρα μάχη.

Οι Καβαλιώτες αντιστασιακοί, πριν πάρουν τον ανήφορο για το Τσαλ - Νταγ, σταμάτησαν στο μνημείο του ιερέα - αντάρτη Παντελή Σαρατσίδη (Παπαφλέσσα), στο Σταυρό Αμυγδαλεώνα, για να του αποτίσουν φόρο τιμής για τον αγώνα και τη θυσία του, όταν με τμήματα του 26ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, προσπαθώντας να περάσουν στο Παγγαίο, κατά τις μεγάλες βουλγαρικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις τον Αύγουστο του 1944, έπεσε μαζί με άλλους μαχητές στα Τενάγη των Φιλίππων, σε ενέδρα των κατοχικών δυνάμεων. Ο ηρωικός παπάς Παπαφλέσσας, τραυματισμένος, συνέχισε να πολεμά, σκοτώνοντας 4 Βούλγαρους φασίστες και τραυματίζοντας 3, πριν εξοντωθεί τελικά με βολές όλμων.

Ο επικεφαλής Βούλγαρος αξιωματικός ξαφνιάστηκε όταν είδε ότι μόνο ένας αντάρτης αμυνόταν τόση ώρα και του προξένησε απώλειες. Μάλιστα όταν βρήκαν στα πράγματά του το πετραχήλι του, διέταξε να μην τον αποκεφαλίσουν, όπως συνήθιζαν, αλλά να τον θάψουν.

Με μεγάλη συγκίνηση, συναντήθηκαν τελικά στον Πλαταμώνα όλοι οι αγωνιστές, όπου και έγινε η κύρια επετειακή εκδήλωση, στο χώρο του μνημείου που είναι αφιερωμένο στους νεκρούς ΕΛΑΣίτες της μάχης αυτής. Μετά την τέλεση του τρισάγιου, ο πρόεδρος του Παραρτήματος Σερρών Σ. Μπράχος άνοιξε την τιμητική εκδήλωση με χαιρετισμό, ενώ την κεντρική ομιλία έκανε ο πρόεδρος του Παραρτήματος Καβάλας Γ. Μπάχαρης. Ο ομιλητής αναφέρθηκε στην αθάνατη εποποιία της Εθνικής Αντίστασης, την πατριωτική δράση και θυσία των αγωνιστών της, σημειώνοντας ότι η ελληνική πολιτεία δεν τίμησε όπως άξιζε την Εθνική Αντίσταση και τους αγωνιστές της. Καταλήγοντας είπε ότι οι αντιστασιακοί είναι ζωντανά παραδείγματα που διαψεύδουν τους προπαγανδιστές της «νέας τάξης», διότι το 1941-45 η Εθνική Αντίσταση αγωνίστηκε μόνη της, αντιπάλεψε τους κατακτητές και ελευθέρωσε την Ελλάδα.

Ακολούθησαν και άλλοι χαιρετισμοί από τους αντιπροσώπους των παραρτημάτων της ΠΕΑΕΑ των περιοχών που προαναφέραμε, κατατέθηκαν στεφάνια, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των νεκρών και η εκδήλωση έκλεισε με αντάρτικα τραγούδια και τον Εθνικό Υμνο.

Στη μνήμη όλων των αγωνιστών - μαχητών της Εθνικής Αντίστασης που αντιστάθηκαν, πολέμησαν, έπεσαν μαχόμενοι ή εκτελέστηκαν από τους ναζιστές - φασίστες κατακτητές την περίοδο 1941-44, μα και αργότερα στον Εμφύλιο, των αγωνιστών - μαχητών του ΔΣΕ που έπεσαν υπερασπιζόμενοι την τιμή και την ανεξαρτησία της πατρίδας, ενάντια στους νέους κατακτητές Αγγλοαμερικανούς και τους ντόπιους μισαλλόδοξους υποτακτικούς τους, οι αντιστασιακοί και οι φίλοι της Αντίστασης πραγματοποίησαν τιμητική εκδήλωση στα Ανω Σουδενά.

Η εκδήλωση, που διοργάνωσαν το Παράρτημα Καλαβρύτων της ΠΕΑΕΑ και ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Ανω Λουσών «ΤΑ ΣΟΥΔΕΝΑ», πραγματοποιήθηκε στις 12-8-01 το πρωί στην κατάμεστη από κόσμο πλατεία του χωριού.

Παραβρέθηκαν ο δήμαρχος Καλαβρύτων Θανάσης Παπαδόπουλος, το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ Κώστας Μπάτσικας, αντιπροσωπεία μελών των Κεντρικών Γραφείων της ΠΕΑΕΑ και μελών Παραρτημάτων της Αττικής. Ακόμη πήραν μέρος αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, μέλη Παραρτημάτων της ΠΕΑΕΑ Καλαβρύτων και των γύρω περιοχών, καθώς και οι κομματικές οργανώσεις του ΚΚΕ Καλαβρύτων -Σουδενών, Κουνινών, Αιγίου, Κλειτορίας και Πόρτο - Ράφτη Αττικής.

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης άρχισε με την καθιερωμένη επιμνημόσυνη δέηση, ακολούθησε το προσκλητήριο των νεκρών και κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή. Στη συνέχεια, απηύθυναν σύντομο χαιρετισμό προς τους παρευρισκόμενους ο πρόεδρος του Παραρτήματος Καλαβρύτων της ΠΕΑΕΑ Δ. Τάγαρης και ο εκπρόσωπος του Εκπολιτιστικού Συλλόγου «Τα Σουδενά» Σωτήρης Γκλαβάς. Την κεντρική ομιλία έκανε το μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΠΕΑΕΑ Αγγελος Βλαχάκης, ο οποίος, κάνοντας μια ιστορική αναδρομή, αναφέρθηκε στη συγκρότηση των πρώτων ανταρτοομάδων στην περιοχή στα μέσα του 1942. Η μεγάλη συμμετοχή των πατριωτών - τόνισε ο ομιλητής - στον απελευθερωτικό αγώνα ενάντια στους Γερμανούς κατακτητές και η δράση των ανταρτών είχαν ως αποτέλεσμα και το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων στις 13-12-1943 για αντίποινα. Αλλά και αργότερα, όπως εξιστόρησε ο Α. Βλαχάκης, στην περίοδο του Εμφυλίου, ο ΔΣΕ είχε έντονη δράση και στην περιοχή και το 1948 διεξήχθησαν σκληρές μάχες, όπως των Καλαβρύτων, Χαμάκου, Αχλαδιών.

Τέλος, το αίτημα όλων για ανέγερση μνημείου προς τιμήν των πεσόντων της περιοχής, παίρνει «σάρκα και οστά» και ήδη έχει ανοιχτεί λογαριασμός στην Αγροτική Τράπεζα Καλαβρύτων για τη συγκέντρωση χρημάτων και την υλοποίηση του έργου.