Δεν είναι μόνο το ξεπούλημα στρατηγικών τομέων της οικονομίας στο μεγάλο κεφάλαιο. Στο πλαίσιο της επιτάχυνσης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, η κυβέρνηση παραδίδει στην «ιδιωτική πρωτοβουλία» οποιαδήποτε δραστηριότητα μπορεί να τους αποφέρει κέρδος. Ακόμη και τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελεύθερη πρόσβαση στις ακτές! Ηδη, ο ΕΟΤ, μέσω του εταιρίας «Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα ΑΕ», έχει βγάλει «στο σφυρί» - και μάλιστα με διαδικασίες που ελέγχονται και ως προς την τυπική τους νομιμότητα - ένα μεγάλο μέρος της ...περιουσίας του, όπως χαρακτηρίζει, τις οργανωμένες ακτές σε Αλιμο, Γλυφάδα, Βούλα, Βουλιαγμένη και Βάρκιζα. Και θα ακολουθήσουν και άλλες, έτσι ώστε να «καλυφθεί» ολόκληρη η παραλία του Σαρωνικού.

Στόχος της κυβέρνησης δεν είναι τόσο η συγκέντρωση κάποιων εσόδων για τον κρατικό προϋπολογισμό, αυτού του κουμπαρά που συγκεντρώνει χρήματα από τον ελληνικό λαό και τα αναδιανέμει πάντα προς όφελος του κεφαλαίου. Σκοπός τους είναι η εμπορευματοποίηση του δικαιώματος πρόσβασης στις ακτές. Η είσοδος στις πλαζ και η παραμονή στις ακτές μετατρέπονται σε αντικείμενα κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης, που θα επιβαρύνει τους χρήστες των «υπηρεσιών» που θα παρέχουν οι επιχειρηματίες στους λουόμενους, δηλαδή τους νέους, τους μισθοσυντήρητους και τους συνταξιούχους. Ομως, ίσως πιο σημαντική θα είναι η περιβαλλοντική επιβάρυνση και η αλλοίωση της φυσιογνωμίας των ακτών. Η επιδίωξη του μέγιστου κέρδους από τους επιχειρηματίες θα οδηγήσει στη συσσώρευση δραστηριοτήτων και την υπερεντατική εμπορική εκμετάλλευση.

Δεν είναι μόνο οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 αιτία του ξεπουλήματος. Για παράδειγμα η κυβέρνηση έχει επιχειρήσει δύο φορές στο παρελθόν να ξεπουλήσει την παραλία Β' Αλιπέδου της Βούλας, πολύ πριν αναλάβει η Αθήνα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Σχέδια που δεν υλοποιήθηκαν κάτω από την πίεση των κινητοποιήσεων των κατοίκων της περιοχής. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι απλά ένα πρόσχημα για την επιτάχυνση της συγκεκριμένης διαδικασίας. Το ξεπούλημα των παραλιών εντάσσεται και στα σχέδια για μετατροπή της μερών του λεκανοπεδίου σε κοσμοπολίτικα κέντρα αναψυχής και παροχής υπηρεσιών. Κι επειδή η πόλη σχεδιάζεται για το μεγάλο κεφάλαιο από το μεγάλο κεφάλαιο, τα «φιλέτα» της Αττικής δε θα μπορούσαν να τα διαχειριστούν άλλοι από τους μεγάλους ελληνικούς και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους, που έχουν επενδύσει πολλά δισεκατομμύρια στην Αττική του 2004.

Ομως οι ακτές και το φυσικό περιβάλλον ανήκουν σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Και γι' αυτό, ούτε κοστολογούνται, ούτε πωλούνται, ούτε προσφέρονται για κερδοσκοπική εκμετάλλευση. Η ελεύθερη πρόσβαση σε αυτές είναι δικαίωμα όλων και ζωτική ανάγκη, ιδιαίτερα για την Αθήνα, την πόλη όπου υποβαθμίζεται καθημερινά η ποιότητα ζωής των κατοίκων της, για χάρη των κερδών της ολιγαρχίας. Αντίθετα, με κρατικές δαπάνες οι ακτές πρέπει να προστατεύονται και να αποδίδονται καθαρές και με ολοκληρωμένες υπηρεσίες, ελεύθερες στο λαό για αναψυχή. Γι' αυτό όλοι οι εργαζόμενοι της Αθήνας πρέπει να αγωνιστούν για το δικαίωμα της ελεύθερης χρήσης των ακτών. Ηδη, έχουν αναπτυχθεί πολλές προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση. Που πρέπει, όμως, να ενταθούν και να μαζικοποιηθούν.