ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εξω και μέσα...

Μπορεί να μην πηγαίνουν καλά στα εγχώρια γκάλοπ ο Κ. Σημίτης και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά στην Ουάσιγκτον οι μετοχές τους έχουν ανέβει αισθητά τελευταία. Βλέπετε, η σταθερή υποστήριξη των ΝΑΤΟικών τυχοδιωκτισμών στα Βαλκάνια, η ψήφιση του «τρομονόμου» και η υπογραφή της συμφωνίας για το αμερικανικό προσωπικό στην Ελλάδα -όπου συμπεριλαμβάνεται και η γενίκευση της ετεροδικίας - έχουν εκτιμηθεί δεόντως από το Λευκό Οίκο.

«Από δω και στο εξής εισερχόμεθα σε μια περίοδο οικοδόμησης μιας ισότιμης σχέσης, όπου δύο σύμμαχοι και στενοί φίλοι συνεργάζονται σε κοινούς στόχους», δήλωσε Αμερικανός αξιωματούχος στον ανταποκριτή του «Βήματος» στην αμερικανική πρωτεύουσα. Και δεν είναι μόνον αυτό. Σύμφωνα με όσα γράφει χτες η προαναφερόμενη εφημερίδα, «η κυβέρνηση Μπους διερευνά τον τρόπο, με τον οποίο στο πρόσωπο του Ελληνα πρωθυπουργού η Ουάσιγκτον θα αναγνωρίσει την τεράστια βελτίωση που υπάρχει στις σχέσεις των δυο χωρών στην τετραετία... Μεταξύ άλλων, εξετάζεται το ενδεχόμενο ανακήρυξης του κ. Σημίτη ως επίτιμου διδάκτορα σε σημαντικό αμερικανικό πανεπιστήμιο, καθώς και μια σειρά δραστηριοτήτων οι οποίες θα έχουν στόχο να περάσουν την εικόνα ενός ηγέτη τον οποίο η Ουάσιγκτον αντιμετωπίζει ως κάτι παραπάνω από πρωθυπουργό μιας συμμαχικής και φίλης χώρας».

Εξω καλά πάει, δηλαδή, αλλά μέσα...

Και βέβαια γνωρίζουμε...

«Δεν υπάρχει τίποτα άλλο, πέρα των όσων γνωρίζετε. Υπάρχουν συγκεκριμένοι νόμοι, υπάρχουν κανονισμοί που διέπουν τη λειτουργία των οργάνων της ΕΛΑΣ. Παραμένουμε σε αυτό το πλαίσιο»...

Με την παραπάνω δήλωση προσπάθησε προχτές ο Δ. Ρέππας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την αποκάλυψη του «Ρ», ότι το υπουργείο Δημόσιας Τάξης εξετάζει την αλλαγή του καθεστώτος που διέπει τη χρήση των όπλων από τους αστυνομικούς. «Δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέραν αυτών που γνωρίζετε...», ήταν λοιπόν το σχόλιο του κυβερνητικού εκπροσώπου. Μόνο που ανάμεσα στα άλλα -από όσα γνωρίζουμε και εκτός της γνωστής... ειλικρίνειας που διέπει τους λόγους του κ. Ρέππα - γνωρίζουμε επιπλέον ότι υπάρχει και εκείνη η επιστολή του Μ. Χρυσοχοΐδη - τη δημοσίευσε ο «Ρ» - που μιλά για την αλλαγή του υφιστάμενου νόμου...

Ποιος «πήρε το μάθημα»;

«Θέλω να πιστεύω ότι η ηγεσία του ΣΕΒ πήρε ένα μάθημα που έπρεπε να πάρει και τέτοια φαινόμενα δε θα επαναληφθούν»!

Ποιος το είπε αυτό;

Μας ποιος άλλος; Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου. Και τα λέει αυτά, δημόσια (σε συνέντευξή στα προχτεσινά ΝΕΑ), παρά το γεγονός ότι ο ίδιος - λίγες μέρες μετά τη «φραστική κόντρα» που εκδηλώθηκε στην ετήσια γενική συνέλευση των βιομηχάνων μεταξύ πρωθυπουργού και ηγεσίας του ΣΕΒ - έσπευσε να ανακοινώσει την απόφαση της κυβέρνησης να αυξηθεί η κρατική ενίσχυση στο μεγάλο κεφάλαιο κατά 150 περίπου δισ. δραχμές με «ζεστό χρήμα» που θα διατεθεί μέσω του Ταμείου Ανάπτυξης Νέας Οικονομίας!

Τώρα «ποιος πήρε το μάθημα από ποιον» είναι ολοφάνερο. Δε θέλει και πολύ ψάξιμο.

Θαυμαστής του θατσερισμού

«.. πιστεύω ότι η γραμμή της ΝΔ - εάν υπάρχει τέτοια γραμμή - είναι ένα κακέκτυπο της πολιτικής που ακολουθεί ο κ. Μπους στην Αμερική, ο κ. Μπερλουσκόνι στην Ιταλία, που ισοδυναμεί με συνεχείς φοροαπαλλαγές στους πλουσίους και υποβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών...»!

Ο Γ. Παπαντωνίου τα λέει κι αυτά. Και όχι τυχαία, βέβαια. Θέλει, σώνει και καλά, να μας πείσει ότι η πολιτική των Μπους και Μπερλουσκόνι είναι νεοφιλελεύθερη και άρα αντικοινωνική, αλλά του Τ. Μπλερ - του οποίου δηλώνει ένθερμος οπαδός - σοσιαλιστική και άρα κοινωνική. Επομένως, να, οι μεγάλες διαφορές της ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ.

Ξέχασε, όμως, μερικά πράγματα ο κ. Παπαντωνίου. Πρώτον, την πραγματικότητα - είτε πρόκειται για τη βρετανική, είτε για την ελληνική - και η οποία φανερώνει πως τόσο ο Μπλερ όσο και το ΠΑΣΟΚ αυτή ακριβώς την πολιτική εφαρμόζουν. Ενισχύουν πολύμορφα - και με φοροαπαλλαγές - τους πλούσιους και υποβαθμίζουν τις κοινωνικές υπηρεσίες. Και δεύτερο, το γεγονός πως ο Τόνι Μπλερ έχει αναγορευτεί άξιος διάδοχος της Θάτσερ και, μάλιστα, από τους ίδιους τους Βρετανούς κεφαλαιοκράτες.

Δημοσκοπήσεις

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΟ ΓΙΑΤΙ, ακόμα και τα στοιχεία που υποχρεώνονται να δείχνουν τα γκάλοπ των εταιριών, για παράδειγμα, τη ριζική διαφωνία του ελληνικού λαού με τις κεντρικές επιλογές αυτής της κυβέρνησης - π.χ. το Ασφαλιστικό - παραμένει δευτερεύον θέμα και προβάλλεται ως πρωτεύον η διαφορά ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, δε νομίζουμε ότι είναι δύσκολο να απαντηθεί.

Προφανώς, ακόμα και όταν η πραγματικότητα είναι συντριπτική, κάποιοι θέλουν να την αλλοιώνουν, εγκλωβίζοντής τη στο δίλημμα ΠΑΣΟΚ ή Νέα Δημοκρατία. Και το κάνουν, ακόμη κι όταν - σύμφωνα με τα δικά τους γκάλοπ - ο κόσμος δε συμφωνεί με κανένα από τα δυο κόμματα. Οπως συμβαίνει, για παράδειγμα, με το Ασφαλιστικό.

Για το ΠΑΣΟΚ, δε συζητάμε. Επιδιώκει πλέον να μας πείσει ότι είμαστε όλοι τρελοί και δίκιο έχει μόνο ο πρωθυπουργός, που επιμένει να λέει ότι η πολιτική του θα εφαρμοστεί. Οσο για τον Ρέππα, δηλώνει ότι το μόνο γκάλοπ είναι οι εκλογές, εννοώντας προφανώς ότι κάτι θα σκαρφιστούνε μέχρι τότε.

Ετσι για να καταλάβουμε, δηλαδή, πόσο σέβονται τη λεγόμενη «κοινή γνώμη», που δηλώνουν ότι πίνουν νερό στο όνομά της και, από την άλλη, την αντιλαμβάνονται σαν ευμετάβλητη μάζα, που είτε με ρουσφετολογία είτε με ...επικοινωνιακά τερτίπια μπορεί κάθε φορά να αλλάζει! Τόσο μας υπολογίζουν.

ΜΟΛΙΣ ενάμισι τρισεκατομμύριο δραχμές θα στοιχίσει η Ολυμπιάδα του 2004 τελικά, μας ανακοίνωσαν και χτες. Πραγματοποιήθηκε, μάλιστα, διυπουργική σύσκεψη για το θέμα και ο πρωθυπουργός τόνισε ότι πρέπει να τηρηθεί ο προϋπολογισμός.

Αλήθεια, ποιος προϋπολογισμός έχει τηρηθεί τελευταία, για να τηρηθεί κι αυτός; Μήπως του αεροδρομίου των Σπάτων, με τον οποίο δεν έχουμε βγάλει ακόμα άκρη; `Η, μήπως, του Μετρό, που ακόμη συζητάμε και ψάχνουμε τι ήταν μεγαλύτερο, τα πανωπροίκια των εταιριών ή ο αρχικός προϋπολογισμός;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Θα μου πείτε, αυτοί τα πληρώνουν; Εμείς τα πληρώνουμε, οπότε μπορούν, όποτε χρειαστεί, να λασκάρουν λίγο τα λουριά και να ικανοποιούν αυτούς που πρέπει να ικανοποιήσουν.

Θα γιορτάσουν τους πρόσφυγες όσοι τους ξεριζώνουν;

Χρειάστηκε να περάσουν 50 ολόκληρα χρόνια, από τότε που υπογράφτηκε η Συνθήκη για τον καθορισμό του καθεστώτος του πρόσφυγα, για να αποκτήσουν και τα εκατομμύρια ξεριζωμένοι σ' όλον τον κόσμο, τη «δική» τους μέρα! Πρώτη Διεθνής Ημέρα του Πρόσφυγα λοιπόν η σημερινή, αλλά το ερώτημα δεν μπορεί παρά να είναι αμείλικτο: «Γιορτάζουμε για να θυμηθούμε τις αιτίες που προκαλούν την προσφυγιά και ν' αναζητήσουμε λύσεις, ή μήπως γιορτάζουμε για να κουκουλώσουμε και το πρόβλημα και τις ευθύνες όσων το προκαλούν;».

Ειλικρινή απάντηση στην ερώτηση, βέβαια, δεν περιμένεις, την έχεις πάρει άλλωστε ήδη απ' τις κάθε λογής «ανθρωπιστικές» οργανώσεις, που όλες τις προηγούμενες μέρες φρόντισαν να σε βομβαρδίσουν με τον οίκτο(!) τους, τη φιλευσπλαχνία(!) τους, τη φιλανθρωπία(!) τους και μ' αυτά τα συγκλονιστικά νούμερα που κάθε χρόνο αλλάζουν, προς το χειρότερο φυσικά. Για την «ταμπακιέρα» όμως - με ελάχιστες, ίσως, εξαιρέσεις - ούτε κουβέντα. Πιθανόν, γιατί η κοινή γνώμη δε χρειάζεται να προβληματιστεί - ή μάλλον είναι επικίνδυνο για κάποιους να το κάνει - πως οι 400.000 απάτριδες πρόσφυγες του Β Παγκόσμιου Πολέμου, έφτασαν σήμερα να είναι σε όλη την υφήλιο (με στοιχεία της 31/3/2001) 11.803.016! Τόσο συγκεκριμένο είναι το νούμερο, όσο αόριστες είναι για τους ενασχολούμενους με το ζήτημα οι αιτίες και οι υπεύθυνοι. Και φυσικά θα έπρεπε να είναι κανείς πολύ αφελής για να πιστέψει πως το χρέος τους απέναντι στους πρόσφυγες μπορεί να ολοκληρωθεί μόνο με... αριθμητικές πράξεις.

Ο αριθμός των προσφύγων αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και θα συνεχίσει να αυξάνεται, όσο οι κυρίαρχοι αυτού του πλανήτη θα επιβάλλουν τα συμφέροντά τους - με τη δύναμη των όπλων τους, τις περισσότερες φορές - στους ασθενέστερους και τους αδύναμους του κόσμου τούτου. Στην εποχή της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, είναι φανερό πλέον, πως οι πιέσεις που ασκούν τα «ανεπτυγμένα κράτη» στα λεγόμενα «υπό ανάπτυξη», έχουν ως αποτέλεσμα την απώλεια της κυριαρχίας αυτών των κρατών, τη μετατροπή τους σε προτεκτοράτα, και την πλήρη αδυναμία τους να υπερασπιστούν δικαιώματα των πολιτών τους. Παράλληλα, η «νέα τάξη πραγμάτων» εκτός απ' τους πολέμους, έχει εγκαθιδρύσει σε πολλές περιοχές του πλανήτη καθεστώτα που παραβιάζουν στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, με έναν και μοναδικό στόχο: Να φιμωθεί κάθε μορφή αντίστασης και αντίδρασης, να οδηγηθούν στους δρόμους της προσφυγιάς και να εξαθλιωθούν οι άνθρωποι, που ακόμη επιμένουν να υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Δε χρειάζεται, άλλωστε, να πάμε μακριά, το παράδειγμα υπάρχει δίπλα μας, είναι η Τουρκία με τα «λευκά κελιά» της, με τους δεκάδες ήδη νεκρούς αγωνιστές της, με τα εκατομμύρια των προσφύγων (για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις) και με τη σιωπή - συνενοχή ολόκληρης της «πολιτισμένης» Ευρώπης.

Στο ζήτημα του πολιτικού ασύλου να μην αναφερθούμε καλύτερα, έχουν κλείσει σχεδόν όλες οι πόρτες του ανεπτυγμένου κόσμου για τους αιτούντες άσυλο και η Ευρώπη παρομοιάζεται ήδη με «φρούριο». Μόνο αυτό να επισημάνουμε: Θα είναι ντροπή σήμερα εάν κάποιος κύριος της ελληνικής κυβέρνησης δηλώσει οτιδήποτε για την ημέρα αυτή, όταν ήδη έχει αποφασιστεί πως θα μπει και το χεράκι μας στη δημιουργία στρατιάς νέων προσφύγων, απ' τα γειτονικά μας Σκόπια αυτή τη φορά...

Μπέρρυ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗ