NATO

100 δισ. ευρώ για εκσυγχρονισμό των γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων που εξήγγειλε ο καγκελάριος Σολτς λίγες μέρες μετά την κήρυξη του πολέμου

Τον διεξάγουν. Εσείς

Πολεμάτε. Στα χαρακώματα μέσα

Πολεμάτε. Μέρα και νύχτα μέσα στα

Εργοστάσια πυρομαχικών...

Πολεμάτε. Πιστεύετε

Οτι ο πόλεμος είναι δικός σας...»

(Μπρεχτ, «Εγκώμιο στο μαχαίρωμα»)

Οι εξαγγελμένοι από τον Νοέμβρη στόχοι της νέας σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης για «επανακαθορισμό της θέσης και επαναθεμελίωση της ισχύος της Γερμανίας και της Ευρώπης στη διεθνή άμιλλα συστημάτων...»* και για αναβάθμιση του ρόλου του γερμανικού στρατού παίρνουν σάρκα και οστά!

Αυτό εξυπηρετεί και το εξοπλιστικό πρόγραμμα των 100 δισ. ευρώ για εκσυγχρονισμό των γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων που εξήγγειλε ο καγκελάριος Σολτς λίγες μέρες μετά την κήρυξη του πολέμου. Η στροφή στη στρατιωτικοποίηση της γερμανικής βιομηχανίας είναι μια εξέλιξη μεγάλης σημασίας, η οποία ωφελεί άμεσα, σε πρώτη φάση, μεγάλα μονοπώλια της εξοπλιστικής βιομηχανίας και δίνει στην πολεμική προετοιμασία και χαρακτήρα άμεσου οικονομικού οφέλους καταρχάς για ισχυρά μονοπώλια του γερμανικού κεφαλαίου. Η άνοδος των μετοχών τέτοιων μονοπωλίων (που έφτασαν σε ορισμένες περιπτώσεις το 99,3%) μέσα σε λίγες ώρες είναι μόνο ένας δείκτης.

Και όταν μιλάμε για γερμανική πολεμική βιομηχανία, αναφερόμαστε σε πολύ μεγάλα μονοπώλια, όπως η «RHEINMETALL»: Ομιλος εταιρειών εξοπλισμού με έδρα το Ντίσελντορφ, εκπροσωπείται σε 33 χώρες, με 23.238 εργαζόμενους, 129 εγκαταστάσεις παραγωγής παγκοσμίως. Ο όμιλος επωφελήθηκε επιπλέον από τη δέσμευσή του απέναντι στη γερμανική κυβέρνηση ότι θα μπορούσε να προμηθεύσει τον γερμανικό στρατό άμεσα εξοπλισμό ύψους 42 δισ.

Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Armin Papperger, μίλησε για 3.000 νέες προσλήψεις που πρέπει να γίνουν προκειμένου να καλυφθούν οι παραγγελίες του γερμανικού στρατού και ότι σε αυτό το πλαίσιο επιδιώκουν μια στενή συνεργασία με την κυβέρνηση της Ουκρανίας, στο πλευρό της οποίας βρίσκονται από την αρχή της εισβολής!!!

Η «HENSOLDT»: Εξοπλιστική εταιρεία με έδρα το Μόναχο, με 5.600 εργαζόμενους. Παράγει ραντάρ και οπτικοηλεκτρονικά συστήματα, ειδικότητα σε ηλεκτρονικό πόλεμο και τα αεροηλεκτρονικά. Θυγατρικές της είναι στη Νότια Αφρική με περίπου 600 εργαζόμενους. Πρόσφατα υπέγραψε συμφωνία για πώληση ηλεκτρονικού εξοπλισμού για πολεμικά αεροπλάνα «C130» και «KC130» του γερμανικού στρατού.

Η «MTU Aero Engines»: Εταιρεία κατασκευής και συντήρησης κινητήρων για εμπορική και στρατιωτική αεροπορία με έδρα το Μόναχο, με 10.000 εργαζόμενους.

Η «Thyssen Krupp Marine Systems», του γνωστού παραδοσιακού γερμανικού ομίλου, κορυφαίος ευρωπαϊκός προμηθευτής συστημάτων για υποβρύχια και πολεμικά πλοία με έδρα το Κίελο, με 3.600 εργαζόμενους. Η εταιρεία έχει όγκο πωλήσεων περίπου 1,8 δισ. ευρώ (2019). Τo 70% του μη πυρηνικού στόλου υποβρυχίων του ΝΑΤΟ παράγεται από την «Thyssen Krupp Marine Systems». Σύμφωνα με τις νέες εξοπλιστικές δαπάνες της γερμανικής κυβέρνησης, συζητιέται το ενδεχόμενο να επωφεληθεί και η «Thyssen Krupp Marine Systems» με συμφωνία για παραγγελία υποβρυχίων, κορβετών και φρεγατών για το γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό.

Η νέα σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση βέβαια μετά την εξαγγελία του υπέρογκου εξοπλιστικού προγράμματος βρέθηκε μπροστά σε μια σοβαρή πρόκληση: Πώς θα μοιράσει την πίτα των 100 δισ. έτσι ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Δεν είναι τυχαίο ότι με το που εξήγγειλε το κονδύλι ξεκίνησε ένα αδυσώπητο παζάρι μεταξύ εγχώριων και υπερατλαντικών συμμάχων για το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο μερίδιο, τις περισσότερες παραγγελίες σε πολεμικούς εξοπλισμούς. Παζάρι που έχει αντανάκλαση και στο γερμανικό Κοινοβούλιο, με τα κόμματα και τους πολιτικούς να εκφράζουν διαφορετικά μονοπώλια και πλευρές.

Οι πρώτες επίσημες δηλώσεις δείχνουν σαφή προτίμηση στα εγχώρια μονοπώλια, ενώ δημοσιεύματα μιλάνε για έλλειψη πυρομαχικών ύψους 20 δισ. που πρέπει άμεσα να καλυφθούν. Καινούρια ελικόπτερα ύψους 5 δισ., ψηφιακή αναβάθμιση των στρατευμάτων και των επιχειρήσεων από ξηράς με 3 δισ., ανταλλακτικά για τα τανκς, σφαίρες και οβίδες για τα όπλα. Ταυτόχρονα, στηρίζοντας τα σχέδια προώθησης της πολεμικής θωράκισης της ΕΕ, μιλάνε για επενδύσεις στην έρευνα και ανάπτυξη των μαχητικών αεροσκαφών «Eurofighters», ύψους 2,5 δισ., ολοκλήρωση της προμήθειας οπλισμένων drones ή φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού με 3 δισ., παραγγελίες των ευρωπαϊκών εναέριων συστημάτων FCΑS (Future Combat Air System), ενώ αφήνουν ανοιχτό και το ενδεχόμενο αγοράς από τους υπερατλαντικούς συμμάχους τους των πανάκριβων «F-35» (15 δισ.).

Οι Πράσινοι, που συγκυβερνούν, στηρίζουν την απόφαση των 100 δισ. θέτοντας τον όρο για επενδύσεις όχι μόνο σε εξοπλισμούς αλλά και επενδύσεις για την ενίσχυση της ενεργειακής σταθερότητας της χώρας, και προωθούν την εγκατάσταση δύο μονάδων επανα-υγροποίησης φυσικού αερίου (LNG) στα γερμανικά λιμάνια. Προσβλέπουν σε συνεργασίες με υπερατλαντικούς συμμάχους του ΝΑΤΟ με πρόσχημα πάντα την ανθρωπιστική βοήθεια και προστασία του πολίτη, την παγκόσμια ειρήνη. Στην πράξη θέλουν γρήγορη απεξάρτηση από το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο και τους γαιάνθρακες της Ρωσίας. Ρίχνουν τις μάσκες σε όλα τα επίπεδα αφού οι δήθεν πολέμιοι της πυρηνικής ενέργειας μιλάνε τώρα για απαραίτητη στρατιωτική βία ακόμα και με πυρηνικά όπλα. Οι χριστιανοδημοκράτες (CDU) είναι απόλυτα σύμφωνοι στον πυρήνα της στρατηγικής αναβάθμισης του γερμανικού στρατού, εκφράζουν όμως διαφορετικά εξοπλιστικά μονοπώλια. Ετσι στήνεται το θέατρο της αντιπαράθεσης με τα κυβερνητικά κόμματα για το πού πρέπει να πάνε τα 100 δισ. και το πώς θα χρησιμοποιηθούν από το ΝΑΤΟ και την Bundeswehr.

Το οπορτουνιστικό κόμμα της Αριστεράς (Die Linke) φαίνεται να ταλαντεύεται. Από τη μια η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος τάσσεται κατά των επιπλέον εξοπλισμών, από την άλλη η πρόεδρος του κόμματος, χωρίς να τοποθετείται κατά, ισχυρίζεται ότι αυτό το ποσό πρέπει να πληρωθεί από τους πλούσιους της Γερμανίας! Ο πρωθυπουργός του κρατιδίου της Θουριγγίας, εκλεγμένος με το κόμμα Die Linke, τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ των 100 δισ. και θέλει να ξεκινήσει εσωκομματική συζήτηση για τους εξοπλισμούς και την υποχρεωτικότητα της στρατιωτικής θητείας. Οι τριγμοί αυτοί είχαν ως αποτέλεσμα και την αποχώρηση του Ο. Λαφοντέν από το κόμμα, ο οποίος είχε εκφράσει σοβαρές διαφωνίες με την πολιτική καταδίκης της επέμβασης της Ρωσίας που αυτό ακολούθησε.

Τα λαϊκά στρώματα στη Γερμανία, με το ξέσπασμα του πολέμου, θέλησαν να δείξουν την αλληλεγγύη τους στον ουκρανικό λαό. Αντίδραση που εμπεριέχει τα φιλειρηνικά συναισθήματα του λαού και τον φόβο γενίκευσης του πολέμου. Αντίδραση όμως που εύκολα χειραγωγήθηκε και μπήκε στην υπηρεσία των συμφερόντων της γερμανικής αστικής τάξης τάσσοντας εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτών στο πλευρό του ενός ιμπεριαλιστή, του ΝΑΤΟ. Ενορχηστρωμένα και πλήρως καθοδηγούμενα πανεπιστήμια, σχολεία, ιδρύματα, εκκλησίες, ΜΚΟ, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, επιχειρήσεις κάνουν λόγο για την απαραίτητη διαφύλαξη της ειρήνης, της ελευθερίας και της δημοκρατίας και καλούν τον λαό να πάρει το μέρος της μιας μερίδας των ιμπεριαλιστών. Θολώνουν τα νερά για τα 100 δισ. και κάνουν λόγο για επενδύσεις για την ασφάλεια της χώρας, για προστασία των Γερμανών στρατιωτών που δεν θα τους αφήνει εκτεθειμένους. Ισχυρίζονται ότι τα 100 δισ. δεν θα προέλθουν από άλλους τομείς της οικονομίας και από περικοπές αλλά θα δημιουργήσουν ένα καινούριο χρέος! Λες και το χρέος θα πληρωθεί από μόνο του και δεν θα χρειαστεί για ακόμα μια φορά ο λαός να δει το εισόδημά του να μειώνεται είτε άμεσα, μέσα από φόρους, είτε έμμεσα με περαιτέρω περικοπές επιδομάτων και προγραμμάτων. Σε αυτήν την απόφαση βέβαια δεν είναι μόνα τους τα κυβερνώντα κόμματα αφού για να περάσει το κονδύλι των 100 δισ. χρειάζεται αλλαγή του γερμανικού Συντάγματος και αυτό απαιτεί τα 2/3 του Κοινοβουλίου, μοχλό πίεσης που χρησιμοποιεί την τελευταία βδομάδα στις διαπραγματεύσεις ο Μερτς, πρόεδρος του CDU. Οπως έχει αποδειχθεί και ιστορικά, τέτοιες «επενδύσεις» στην πολεμική βιομηχανία δεν γίνονται ποτέ χωρίς λόγο, και ότι στον βαθμό που πραγματοποιείται στροφή στη στρατιωτικοποίηση της οικονομίας, αυτή απλώς προδιαθέτει για μια πιο γενικευμένη πολεμική αναμέτρηση. Δηλαδή εν ολίγοις ποτέ δεν μπαίνουν σε τέτοια μαζική παραγωγή όπλα και οπλικά συστήματα για να μείνουν αδιάθετα, στο ράφι και στις αποθήκες...

Ταυτόχρονα, οι ανατιμήσεις και η ακρίβεια στη Γερμανία χτυπάνε «κόκκινο». Ειδικοί οικονομολόγοι και διεθνολόγοι προτρέπουν τα λαϊκά στρώματα να χρησιμοποιούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αντί για το προσωπικό τους αμάξι και να ρυθμίσουν τη θέρμανση των εσωτερικών χώρων σε χαμηλότερες θερμοκρασίες έτσι ώστε να ξεπεραστεί ο σκόπελος της ενεργειακής εξάρτησης της Γερμανίας από τη Ρωσία και να κερδίσει χρόνο η χώρα στη διερεύνηση και το κλείσιμο νέων ενεργειακών συμφωνιών. Η επίσημη στατιστική υπηρεσία της Γερμανίας κάνει λόγο για εισαγωγή του 55% των συνολικών αναγκών σε φυσικό αέριο από Ρωσία όπως αντίστοιχα και το 33% των συνολικών αναγκών της σε πετρέλαιο, ενώ ο Σολτς την περασμένη Τετάρτη δήλωσε ότι η Γερμανία χρειάζεται το ρωσικό φυσικό αέριο και ότι πιθανή διακοπή της ροής θα στείλει χιλιάδες Γερμανούς εργάτες στην ανεργία.

Το πρόβλημα όμως της «ενεργειακής εξάρτησης» της Γερμανίας δεν ξεκίνησε με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ολο το προηγούμενο διάστημα, στο πλαίσιο των καπιταλιστικών ανταγωνισμών και κάτω από το βάρος των πιέσεων των ΗΠΑ, δεν μπήκε σε λειτουργία ο ολοκαίνουριος «Nord Stream 2», ενώ η Ρωσία όξυνε παραπέρα την ενεργειακή κρίση με χαμηλότερη ροή φυσικού αερίου στον ήδη εν λειτουργία «Nord Stream 1». Ενα κουβάρι γεωπολιτικών ανταγωνισμών μεταξύ των αστικών τάξεων, τμημάτων της εγχώριας αστικής τάξης που σε κάθε περίπτωση οι λαοί καλούνται να πληρώσουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τον περσινό Σεπτέμβρη καταφθάνουν γράμματα στα γερμανικά νοικοκυριά από τους ενεργειακούς παρόχους για ανατιμήσεις - σχεδόν διπλασιασμό - στην κιλοβατώρα. Η έλλειψη πρώτων υλών (από σιτάρι μέχρι ουράνιο), η διακοπή εισαγωγής επεξεργασμένων προϊόντων από Ουκρανία και Ρωσία, το κλείσιμο των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και αγαθών έχουν επίσης άμεσες επιπτώσεις στην εργατική τάξη της Γερμανίας. Χιλιάδες εργαζόμενοι από τους κλάδους της αυτοκινητοβιομηχανίας, της χημικής βιομηχανίας, των κατασκευών, των μεταφορών και logistics, μέσα σε λίγες μέρες από την έναρξη του πολέμου, σταμάτησαν την παραγωγή ελλείψει των απαραίτητων πρώτων υλών και εισαγόμενων προϊόντων. Μέσα σε μια νύχτα περάσανε χιλιάδες εργαζόμενους στην εκ περιτροπής εργασία, στις υποχρεωτικές άδειες και στις άδειες άνευ αποδοχών καλώντας τον γερμανικό λαό να «βοηθήσει».

Ενα είναι σίγουρο: Με όποια πλευρά των ιμπεριαλιστών και αν τάσσονται οι λαοί, σε όποια χώρα και αν ζούνε, εργάζονται, σπουδάζουν, αυτοί είναι που πληρώνουν τα σπασμένα της αστικής τάξης της χώρας. Αυτοί είναι που δίνουν το αίμα τους για τα κέρδη των μονοπωλίων, που γίνονται κιμάς στα κανόνια τους, που πληρώνουν το κόστος της πολεμικής εμπλοκής. Σε αυτόν τον δρόμο δεν χωράνε αυταπάτες για καλούς και κακούς ιμπεριαλιστές, όπως πολλά Κομμουνιστικά Κόμματα ισχυρίζονται, δεν υπάρχουν κοινά «εθνικά» συμφέροντα ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη. Η συζήτηση για τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου, τα αίτιά του, την άμεση ή έμμεση ανάμειξη και ευθύνη της αστικής τάξης της κάθε χώρας αποτελεί καθήκον των Ελλήνων κομμουνιστών όπου και αν βρίσκονται στην υφήλιο.

(Στοιχεία της πρόσφατης κυβερνητικής συμφωνίας)