Πιο συγκεκριμένα, σημειώνουν στην Ερώτηση:

«Πληροφορούμαστε ότι ο χώρος που στεγάζει τον ιστορικό κινηματογράφο "Αλκυονίς" πρόκειται να αλλάξει χρήση. Ωστόσο ο κινηματογράφος αυτός έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο από το 1969 που άνοιξε, στην προβολή των καλύτερων ταινιών της παγκόσμιας κινηματογραφίας.

Η "Αλκυονίδα" στην οδό Ιουλιανού έγινε τόπος συνάντησης του κινηματογραφόφιλου κοινού, σηματοδοτώντας μιαν ολόκληρη εποχή. Η "Αλκυονίδα" έκανε εισαγωγή επιλεγμένων ταινιών, για αποκλειστική προβολή στην αίθουσά της, δίνοντας στο κοινό ό,τι πιο προοδευτικό γεννήθηκε στο χώρο του κινηματογράφου. Εκανε γνωστό στο κοινό της πρωτεύουσας το σύνολο σχεδόν της πρωτοπορίας του σοβιετικού κινηματογράφου, Αϊζενστάιν, Μπουτόβκιν, Ντοβζένκο κ.ά. παράλληλα με την παρουσίαση των σημαντικότερων τάσεων του παγκόσμιου κινηματογράφου: Ναγκίσα Οσίμα, Μίκλος Γιάντσο, αλλά και τους σπουδαιότερους εκπρόσωπους του ευρωπαϊκού και αμερικανικού κινηματογράφου.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των Συνταγματαρχών, μέσα στην κινηματογραφική αίθουσα η προβολή ταινιών διαμόρφωνε ένα κλίμα έντονα αντιδικτατορικό.

Πάντα καθ' όλη τη λειτουργία της "Αλκυονίδας", το 1/3 του συνόλου των προβολών κάθε χρονιά το κατείχε η Ελληνική Κινηματογραφική παραγωγή.

Ομως, η αλλαγή της νομοθεσίας για τον κινηματογράφο, η ενίσχυση της πολιτιστικής βιομηχανίας στο χώρο του κινηματογράφου και η συγκέντρωση των επιχειρήσεων στο χώρο της "διανομής" σε λίγα γραφεία, δημιούργησαν ένα ασφυκτικό πλαίσιο για τις κινηματογραφικές αίθουσες. Η κατάσταση οδηγεί την "Αλκυονίδα" το 1991 σε κλείσιμο.

Μετά από 23 χρόνια λειτούργησε ξανά το 2014, πάνω στα ίδια βήματα. Μάλιστα, με την ανακαίνισή της αποκαλύφθηκε μέσα στην αίθουσα προβολής ένα διακοσμητικό ανάγλυφο μήκους 60 μέτρων του γλύπτη Δημήτρη Αρμακόλλα, που δεν ζει πια.

Ομως σήμερα η "Αλκυονίδα" κινδυνεύει να κλείσει πάλι και μάλιστα να αλλάξει ο χώρος χρήση.

ΕΡΩΤΑΤΑΙ η κ. υπουργός τι μέτρα θα πάρει ώστε ο ιστορικός κινηματογράφος "Αλκυονίδα" να χαρακτηριστεί διατηρητέος και να αποκλειστεί κάθε άλλη χρήση του χώρου».

Τι θαρρείτε πως είναι ο ζωγράφος; Ενας ανόητος που έχει μόνο μάτια;... Οχι, η ζωγραφική δεν έγινε για να διακοσμεί διαμερίσματα. Είναι όπλο στον αμυντικό και επιθετικό πόλεμο ενάντια στον εχθρό».

Με τα παραπάνω λόγια του Πάμπλο Πικάσο, η Κίνηση Εικαστικών «Πέρα(σ)μα» καλεί τους εικαστικούς να δώσουν το «παρών» στη συνάντηση της Κίνησης την Κυριακή 18 Νοέμβρη στις 18.00, στο Αμφιθέατρο Βιβλιοθήκης Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (Πειραιώς 256).

Στο κάλεσμά τους αναφέρουν:

«Ζούμε σε καιρούς που "αυτοί που βρίσκονται ψηλά" μιλάνε για "ασφάλεια" και ο αέρας μυρίζει μπαρούτι. Σε καιρούς που μιλάνε για "νέα εποχή", και στο παζάρι του ληστή, ο λαός αγοράζει στιλβωτικό για τις αλυσίδες του. Σε καιρούς που οι αφεντάδες θαρρούν πως είναι κι αυτοί ζωγράφοι κι ανακατεύουν στην παλέτα τους τα χρώματα της ζωής μας: Μαύρο όπως το πετρέλαιο, σταχτί όπως το Μάτι και η Κινέτα, ροζ όπως οι αυταπάτες...

Σε αυτούς τους καιρούς, οι καλλιτέχνες εικαστικοί δεν θα μείνουμε ακίνητοι. Κάνουμε το βήμα και αντιδρούμε. Βήμα δυνατό και σταθερό, γιατί πατάει πάνω στα χνάρια των βημάτων του λαού. Στα βήματα των εργατών, πάνω κάτω στους διαδρόμους του εργοστασίου, πάνω κάτω στους δρόμους των διαδηλώσεων και της απεργίας. Δική μας η παλέτα! Δικά μας τα χρώματα!

Γι' αυτό, την Κυριακή 18 Νοέμβρη συμμετέχουμε στη συνάντηση της Κίνησης Εικαστικών "Πέρα(σ)μα". Μπορούμε όλοι μας να συμβάλουμε με τις γνώμες μας, τις ιδέες και τις σκέψεις μας, στο περιεχόμενο και τον προγραμματισμό της παρέμβασής μας. Πάνω από μια δεκαετία πια, γνωρίζουμε τι μας ενώνει: Οι αγώνες είναι η τέχνη του λαού και η τέχνη το όπλο του».

Ο Στ. Μαγαλιός ταξιδεύει από πόλη σε πόλη προσφέροντας μια ξεχωριστή συναυλία υπό τους ήχους της rock, indie, blues, alternative από τα 80s και το πολιτικό τραγούδι μέχρι σήμερα, τόσο στο αγγλόφωνο όσο και στο ελληνόφωνο στοιχείο.

Σχετικά με την εμφάνισή του στο Στέκι Πολιτισμού της ΚΝΕ, έκανε την παρακάτω δήλωση: «Είναι σημαντικό να υπάρχουν και να λειτουργούν τέτοιοι χώροι έκφρασης, που λειτουργούν ως μήτρα στον Πολιτισμό που θέλουμε να δημιουργήσουμε και να παραδώσουμε στα παιδιά μας. Εύχομαι το Στέκι Πολιτισμού της ΚΝΕ να αγαπηθεί από τον κόσμο και η ιδέα του να λειτουργήσει ως φάρος στις σκοτεινές τούτες μέρες. Υπόσχομαι μια βραδιά μοναδική!».

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Οι ταινίες που θα προβληθούν είναι:

Την Παρασκευή 16 Νοέμβρη, «Ημερολόγια Μοτοσικλέτας» (2004) του Βάλτερ Σάλες.

Δύο νεαροί φίλοι ξεκινούν με λίγα υπάρχοντα, πάνω σε μια μοτοσικλέτα, ένα ταξίδι απ' άκρου εις άκρον της Λατινικής Αμερικής. Το κυρίως θέμα που προσεγγίζει το φιλμ είναι το πώς μετεξελίχθηκε, μέσα από το δίχρονο αυτό ταξίδι αναζήτησης, ο χαρακτήρας ενός νεαρού φοιτητή της ιατρικής, σε έναν από τους μεγαλύτερους επαναστάτες του 20ού αιώνα.

Την Παρασκευή 23 Νοέμβρη, «Τσε: Ο Αργεντίνος» (2008), του Στίβεν Σόντερμπεργκ.

Στο πρώτο μέρος ο θεατής παρακολουθεί την καθοριστική γνωριμία του Τσε με τον Φιντέλ και την απόφασή του να τον ακολουθήσει στην Κούβα. «Φύγαμε μια νύχτα του 1956 από το Μεξικό με προορισμό την Κούβα με ένα σαπιοκάραβο και 82 άντρες...». Ξεχωρίζει η καθηλωτική ερμηνεία του Μπενίσιο Ντελ Τόρο ως Τσε. Αλλωστε, δεν είναι λίγες οι φορές που ο ηθοποιός έχει αναφερθεί στην πολύχρονη μελέτη του για την προσωπικότητα του Τσε Γκεβάρα, για την επανάσταση στην Κούβα, για την επαφή και γνωριμία του με Κουβανούς που είχαν πάρει μέρος στην Επανάσταση. Η σκηνοθεσία του Στίβεν Σόντερμπεργκ κερδίζει τον θεατή.

Την Παρασκευή 30 Νοέμβρη, «Τσε: Ο Επαναστάτης» (2008) του Στ. Σόντερμπεργκ

Η δράση του Τσε στη Βολιβία, όπου κατέφτασε ο Τσε το 1966. Φεύγοντας από την Κούβα άφησε ένα γράμμα στα παιδιά του, όπου συμπυκνώνει τις αρετές του επαναστάτη. «...Να θυμάστε ότι η επανάσταση είναι το σημαντικό - και ο καθένας από εμάς μόνος δεν αξίζει τίποτα. Πάνω απ' όλα, να είστε πάντα σε θέση να νιώσετε βαθιά οποιαδήποτε αδικία συμβαίνει εναντίον οποιουδήποτε, οπουδήποτε στον κόσμο. Αυτό είναι το πιο σπουδαίο γνώρισμα σε έναν επαναστάτη...».

Ωρα έναρξης: 19.30.