- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Παρέμβαση του δημάρχου Πατρέων, Κώστα Πελετίδη
Και η Σπιναλόγκα στον κατάλογο των ακινήτων που είναι για μεταβίβαση στο υπερταμείο |
Σε ανακοίνωσή του, ο ΣΕΑ σημειώνει ότι καθημερινά έρχονται νέα στοιχεία για τα μνημεία που «κρύβονται» πίσω από τους κωδικούς ΚΑΕΚ. Μέχρι στιγμής έχουν ταυτοποιηθεί 587 ΚΑΕΚ από 36 νομούς της χώρας. Μεταξύ των μνημείων περιλαμβάνονται ο αρχαιολογικός χώρος της Ελευσίνας, ο αρχαιολογικός χώρος της Κνωσού, τα ενετικά τείχη του Ηρακλείου, η Σπιναλόγκα, τα βυζαντινά τείχη της Θεσσαλονίκης, ο Λευκός Πύργος, η Ροτόντα, το Επταπύργιο, ο αρχαιολογικός χώρος των βασιλικών τάφων των Αιγών (Βεργίνα), ο προϊστορικός οικισμός στο Ακρωτήρι Θήρας, το παλαιό και νέο Φρούριο στην πόλη της Κέρκυρας, μνημεία του Κάστρου των Ιωαννίνων, το Ρωμαϊκό Ωδείο και Αμφιθέατρο της Πάτρας, η αρχαία ακρόπολη και ο αρχαιολογικός χώρος της Σπάρτης, οι αστικές πύλες του Πειραιά και πολλά άλλα.
Στο ζήτημα της μεταβίβασης των ακινήτων του Δημοσίου στην «Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου ΑΕ» αναφέρθηκε ο δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, με δήλωσή του, η οποία έχει ως εξής:
«Το Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου Πατρέων συζήτησε πρόσφατα για το θέμα των ακινήτων του Δημοσίου που μεταβιβάζονται στην "Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου ΑΕ".
Στη συζήτηση του θέματος και στη σχετική απόφαση, επαναφέραμε το αίτημά μας για τη μη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας με οποιοδήποτε μανδύα. Από την πρώτη μέρα της ανάληψης της ευθύνης ως δημοτική αρχή, με μια σειρά δράσεων μαζί με τους φορείς της πόλης μας διεκδικήσαμε χώρους. Τα παραδείγματα είναι γνωστά, με το θαλάσσιο μέτωπο που πλέον έχει παραχωρηθεί για χρήση στον πατραϊκό λαό. Ο Ριγανόκαμπος, που επίσης συνεχίζουμε να διεκδικούμε.
Με τον πρόσφατο νόμο "Κλεισθένης I" νομοθετήθηκε η τήρηση στο υπουργείο Εσωτερικών βάσης δεδομένων με τίτλο "Καταγραφή Ακίνητης Περιουσίας ΟΤΑ", όπου καταγράφονται το σύνολο των στοιχείων των ακινήτων των δήμων και των νομικών τους προσώπων "με στόχο τη βέλτιστη διαχείριση και αξιοποίησή" τους. Δηλαδή το όσο πιο δυνατό γρηγορότερο και απρόσκοπτο ξεπούλημα.
Η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια και η μεταβίβασή της με μνημονιακό νόμο στην ΕΤΑΔ ΑΕ (υπερταμείο) είχαν ως στόχο την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και την ταχύτερη εκποίησή της. Με διαδικασίες εξπρές μεταβιβάζεται στο υπερταμείο δημόσια περιουσία, την ίδια στιγμή που εντείνεται η επίθεση στο λαϊκό βιος με φορολεηλασία και πλειστηριασμούς.
Θα συνεχίσουμε με όλους τους τρόπους και όλα τα πρόσφορα μέσα να παλεύουμε στο πλευρό του πατραϊκού, του ελληνικού λαού, για να ανασταλεί η εκτέλεση της απόφασης για μεταβίβαση ακινήτων στην "Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου ΑΕ". Να παραμείνουν οι αντίστοιχοι χώροι στη χρήση και τη φροντίδα των υπηρεσιών του Δημοσίου (Αρχαιολογία κ.λπ.) και να αποδοθούν στο δήμο οι διαμορφωμένοι και προβλεπόμενοι από το Σχέδιο Πόλης κοινόχρηστοι και κοινωφελείς χώροι. Ακίνητα, όπως τμήματα των εγκαταλειμμένων κοίτεων κ.λπ., να παραχωρηθούν στο δήμο ώστε να αξιοποιηθούν σύμφωνα με τις επιτρεπόμενες χρήσεις για κοινωφελείς σκοπούς, όπως πολιτική προστασία, πράσινα σημεία, δημοτικά πάρκα κλπ. Να καταργηθεί η ΕΤΑΔ ΑΕ.
Στο πλαίσιο αυτών μας των αποφάσεων, στηρίξαμε, μετά από σχετικό αίτημα, την αίτηση ακύρωσης που κατέθεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων ενάντια στην απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής, που μεταβιβάζει και αρχαιολογικούς χώρους στην "Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου ΑΕ"».
Με το αριστουργηματικού ρεαλισμού και πικρής και μελαγχολικής ειρωνείας έργο του, «Θείος Βάνιας», ο Τσέχοφ «καθρεφτίζει» το ανθρωπολογικό και κοινωνικό τέλμα της εποχής του, μέσα από τους πρωταγωνιστές του. Για πολλά χρόνια ο Βάνιας και η ανιψιά του, Σόνια, ζουν ήρεμα και αρμονικά στην επαρχία συντηρώντας τα κτήματα και την περιουσία της οικογένειας. Οταν όμως ένα καλοκαίρι ο πατέρας της Σόνιας έρχεται από την πρωτεύουσα μαζί με τη νέα του γυναίκα, οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες και οι κρυφές αντιπαλότητες της οικογένειας έρχονται στην επιφάνεια και καταστρέφουν κάθε ηρεμία.
Συντελεστές: Σκηνοθεσία - μετάφραση: Γιώργος Κιμούλης. Σκηνικά: Χριστίνα Κωστέα. Κοστούμια: Σοφία Νικολαΐδη. Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου.
Παίζουν: Γιώργος Κιμούλης, Τάσος Νούσιας, Στέλλα Καζάζη, Κώστας Γαλανάκης, Χριστίνα Κουτσουδάκη, Χαρά Μάτα Γιαννάτου, Μαίρη Νάνου, Κώστας Κοράκης.
Μέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη - Πέμπτη - Παρασκευή 20.30, Σάββατο 18.00 και 21.00, Κυριακή 19.00.
Χαρακτικό του Γιάννη Κεφαλληνού με τη λευκή λήκυθο Α1818, του λεγόμενου Ζωγράφου του Αχιλλέα (περ. 450 π.Χ.). Εικονίζεται αναχώρηση πολεμιστή |
Το 1953 ο καθηγητής στην ΑΣΚΤ Γιάννης Κεφαλληνός και οι εκλεκτοί μαθητές του Λουΐζα Μοντεσάντου, Γιώργης Βαρλάμος και Νίκος Δαμιανάκης αφιέρωσαν μήνες στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Επέλεξαν τις ωραιότερες από τις πολυάριθμες ληκύθους που βρίσκονταν εκτεθειμένες στο Μουσείο και άλλες που ήταν «θαμμένες» ακόμα στα κιβώτια, προκειμένου να προστατευτούν από τον πόλεμο, και πραγματοποίησαν ένα ιστορικής σημασίας εικαστικό και εκδοτικό κατόρθωμα. Αποτύπωσαν πιστά με τη μεικτή μέθοδο της ξυλογραφίας και της χαλκογραφίας τις δέκα ωραιότερες στο Μουσείο της Αθήνας λευκές αττικές ληκύθους του 5ου π.Χ. αιώνα και εξέδωσαν την εργασία τους το 1956, σε ένα μοναδικής ομορφιάς λεύκωμα. Η καλλιτεχνική εργασία τυπώθηκε για το εργαστήριο χαρακτικής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και το βιβλίο εκδόθηκε σε 400 αριθμημένα αντίτυπα.
Τα πρωτότυπα έργα που παρουσιάζονται, ανήκουν στη συλλογή του εργαστηρίου χαρακτικής Ηλία Κουβέλη και την έκθεση επιμελείται ο ιστορικός τέχνης Γιώργος Μυλωνάς.
Η είσοδος για το Καφέ είναι ελεύθερη.
Σε μία ελληνική κωμόπολη του Μεσοπολέμου, μία οικογένεια που έχει χάσει τον πατέρα κι έχει τέσσερις ανύπαντρες κόρες, στηρίζει όλες τις ελπίδες της στον γιο, ο οποίος βρίσκεται στην Αθήνα. Οταν κάποια στιγμή επιστρέφει, δεν το κάνει για να βοηθήσει την οικογένειά του, αλλά για να πουλήσει ό,τι τελευταίο τους έχει απομείνει, καλύπτοντας έτσι την κατάχρηση που έχει κάνει στη δουλειά του. Η οικογένεια καταρρέει κι η επαναστάτρια κόρη αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Κάθε επανάσταση όμως ποτίζεται με αίμα...
Ο Αγγελος Τερζάκης έγραψε το «Γαμήλιο Εμβατήριο» σε μια μεταβατική εποχή για την ελληνική κοινωνία, θέλοντας να καταδείξει το καταθλιπτικό κλίμα, την ασφυκτική ατμόσφαιρα και τις έντονες κοινωνικές ανισότητες, που επικρατούσαν στην Ελλάδα του 1930. Μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα, οι γυναίκες, που υφίστανται τα πιο πολλά, ασφυκτιούν δέσμιες της οικονομικής στενότητας, των κοινωνικών προκαταλήψεων και κυρίως των αυταρχικών αντιλήψεων της πατριαρχικής κοινωνίας. Η αντίδραση του καταπιεζόμενου σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι καταστροφική, τόσο για τον ίδιο όσο και για το περιβάλλον του.
Η σκηνική προσέγγιση επικεντρώνεται στο γεγονός ότι η θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά, ανοίγοντας έναν διάλογο του τότε με το σήμερα. Γι' αυτόν το λόγο, η ανδρική παρουσία θα είναι συμβολική με την ύπαρξη μόνο ενός άνδρα ηθοποιού, που θα υποδυθεί όλους τους αντρικούς ρόλους. Με αυτόν τον τρόπο τονίζεται η ιδέα, ότι η εικόνα του άντρα στα μάτια αυτών των γυναικών είναι μία και είναι ίδια.
Σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη. Δραματουργική επεξεργασία: Κωνσταντίνος Κυριακού. Σκηνικά: Δήμητρα Λιάκουρα. Κοστούμια: Μαρία Παπαδοπούλου. Πρωτότυπη Μουσική: Στάθης Δρογώσης. Επιμέλεια Κίνησης: Ειρήνη Κλέπκου. Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Δενδρινού. Φωτογραφίες: Δομινίκη Μητροπούλου. Ηθοποιοί (αλφαβητικά): Κωνσταντίνος Κάππας, Πέτρα Μαυρίδη, Κωνσταντίνα Μιχαήλ, Κατερίνα Μπιλάλη, Γιώτα Τσιότσκα, Μαίρη Χήναρη.
