Μια ξεχωριστή εκδήλωση οργάνωσε, το απόγευμα του Σαββάτου 3 Νοέμβρη, η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 100χρονα του Κόμματος, στο Σορφχάιντε, βόρεια του Βερολίνου, στον ίδιο χώρο όπου το 1973 είχε πραγματοποιηθεί το 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ.

Στην εκδήλωση ομιλητής ήταν ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας. Στην αντιπροσωπεία του Κόμματος συμμετείχαν ακόμα ο Κ. Παρασκευάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, και ο Ζ. Λυμπερίδης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του Κόμματος.

Χαιρετισμό απηύθυνε ο Γραμματέας της ΤΕ Γερμανίας του ΚΚΕ, Κ. Γκουτζηγιάννης, ενώ εκ μέρους του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος (DKP) χαιρέτισε ο αντιπρόεδρος του Κόμματος, Χανς - Πέτερ Μπρένερ. Ο ίδιος μνημόνευσε την αλληλεγγύη που δέχτηκε από Ελληνες κομμουνιστές στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, όταν στα μέσα της δεκαετίας του '70 του απαγορεύτηκε να εργαστεί ως δάσκαλος λόγω της συμμετοχής του σε εκδηλώσεις έκφρασης διεθνιστικής αλληλεγγύης στους λαούς της Ελλάδας, του Ιράν, της Χιλής κ.ά. Επίσης, άρθρο του Χανς - Πέτερ Μπρένερ με θέμα τη λενινιστική θεωρία για τον ιμπεριαλισμό είχε δημοσιευτεί στο 5ο τεύχος της ΚΟΜΕΠ του 1998.

Επίσης, εκ μέρους του ΚΚ Τουρκίας χαιρέτισε ο εκπρόσωπος της ΚΟ Γερμανίας του Κόμματος, Τβεφίκ Τας.

Στο Σορφχάιντε όλα θύμιζαν γιορτή. Πολύς κόσμος, μέλη και φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ από Γερμανία, Ελλάδα, Δανία, Ελβετία, Ιταλία. Μαχητές του ΔΣΕ, πολιτικοί πρόσφυγες, νεότεροι, ακόμα και παιδιά. Σε κάθε γωνιά του ξενώνα μνήμες ανασύρονταν και γίνονταν αφηγήσεις, οι παλιοί θυμούνταν, οι νεότεροι άκουγαν και μάθαιναν για να συνεχίσουν. Ο χώρος φορτισμένος. Το παρελθόν ωσεί παρόν, αναπόσπαστο κομμάτι ενός μέλλοντος που έρχεται.

Η εκδήλωση άνοιξε με σκοπούς του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος από την μπάντα πνευστών «Φριτζ Βάινεκ», στον προαύλιο χώρο του ξενώνα. Πρόκειται για ορχήστρα η οποία συνεχίζει επάξια την παράδοση των εργατικών ορχηστρών του γερμανικού κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, οι οποίες πλαισίωναν τις εκδηλώσεις και τις κινητοποιήσεις τους. Η ίδια ορχήστρα «προλόγισε» με τη μουσική της την εκδήλωση στην αίθουσα που πραγματοποιήθηκε, όπου καταχειροκροτούμενοι μπήκαν οι παλαίμαχοι συνοδευόμενοι ο καθένας από ένα μέλος της ΚΝΕ, υπό τους ήχους του σκοπού «Στ' άρματα, στ' άρματα», σε μια συμβολική έκφραση της ιστορικής συνέχειας του Κόμματος, πνεύμα που άλλωστε με την επιμέλεια της ΚΟ Κεντρικής Ευρώπης κυριαρχούσε σε όλο το χώρο, καθ' όλη τη διάρκεια του διημέρου.

Στη μνήμη όλων εκείνων που έδωσαν τη ζωή τους για την υπόθεση της εργατικής τάξης, των λαών, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή που ξέσπασε στο σύνθημα «Ενας αιώνας αγώνες και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία»!

Ακολούθησε η προβολή ενός σύντομου μεν περιεκτικού και διδακτικού δε βίντεο για τη ζωή των Ελλήνων μεταναστών στην καπιταλιστική Δυτική Γερμανία και για τη ζωή των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων στην Ανατολική Γερμανία, για τους δύο κόσμους σε διαρκή αντιπαράθεση, με μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν στο ένα και στο άλλο σύστημα.

Η ΚΟ Κ. Ευρώπης δώρισε στον Δ. Κουτσούμπα για το Αρχείο του Κόμματος ανατύπωση Καταστατικού του 1949, που πρόσφερε στο αρχείο της η συντρόφισσα Βαΐτσα Πουρζιτίδου, παρούσα και η ίδια στην εκδήλωση. Για τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ το δώρο αυτό, όπως τόνισε, σηματοδοτεί την ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια για στρατολόγηση στο Κόμμα, για πύκνωμα των γραμμών του προς τιμήν των 100 χρόνων του. «Ξεκινάμε πιο δυνατά τον νέο αιώνα ζωής και δράσης μας», σημείωσε καταχειροκροτούμενος και με το χώρο να δονείται από απανωτά συνθήματα. Αναμνηστικά δώρα εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ προσφέρθηκαν στους εκπροσώπους του ΚΚ Τουρκίας και του Γερμανικού ΚΚ.

Η εκδήλωση έκλεισε με μουσικό πρόγραμμα απ' τους συντρόφους Ειρήνη Μανωλάκη, Ωρ. Αφησιάδη, Μ. Βασιλαδιώτη, με την απαγγελία του «Εγκώμιο στο Κόμμα» του Μπ. Μπρεχτ, του ποιήματος του Γ. Ρίτσου για το ΚΚΕ και την ανάκρουση της Διεθνούς.

Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα. Ολόκληρη η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ θα δημοσιευτεί στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου».

Η ορχήστρα «Φ. Βάινεκ» «προλόγισε» την είσοδο των παλαίμαχων αγωνιστών και των μελών της ΚΝΕ στην αίθουσα

Η φετινή χρονιά είναι μια ξεχωριστή χρονιά για όλους μας. Είναι μια ξεχωριστή χρονιά για την εργατική τάξη, τον λαό, το εργατικό κίνημα. Γιατί το Κόμμα μας γιορτάζει τα 100 χρόνια ζωής και δράσης του. Ξεχωριστά χαιρετίζουμε την αντιπροσωπεία του αδελφού Κόμματος στη χώρα που μας φιλοξενεί, το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Στέλνουμε διεθνιστικό χαιρετισμό στα μέλη και τους φίλους του DKP και της SDAJ.

Εκτιμούμε την πολύχρονη κοινή δράση ανάμεσα στα Κόμματά μας και τις Κομμουνιστικές Νεολαίες και θα εργαστούμε για την ενίσχυσή της το επόμενο διάστημα. Χαιρετίζουμε τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, τους φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που έζησαν και ζουν στη Γερμανία, σε άλλες χώρες του εξωτερικού, είτε παλιότερα ως πολιτικοί πρόσφυγες είτε ως μετανάστες εργάτες, επιστήμονες, είτε ως φοιτητές. Ολοι σας είχατε και έχετε τη δική σας ξεχωριστή συμβολή σε αυτή την ηρωική 100χρονη Ιστορία του Κόμματός μας (...)

Το 9οΣυνέδριο πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο, σε αυτό το κτίριο που βρισκόμαστε σήμερα, τον Δεκέμβρη του 1973. Πήραν μέρος 86 αντιπρόσωποι. Με συμβουλευτική ψήφο συμμετείχαν 23 αντιπρόσωποι, σύνολο δηλαδή 119. Από τους αντιπροσώπους έφτασαν με δυσκολία, παράνομα από την Ελλάδα, 33 αντιπρόσωποι. Οι υπόλοιποι ήταν από τις Οργανώσεις των πολιτικών προσφύγων στις σοσιαλιστικές χώρες και από τις Οργανώσεις των μεταναστών στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης.

Το 9ο Συνέδριο συζήτησε την έκθεση δράσης της απερχόμενης ΚΕ και το σχέδιο νέου Προγράμματος του Κόμματος. Είχε προηγηθεί πλατιά εσωκομματική συζήτηση στις ΚΟ, κυρίως στις χώρες του εξωτερικού, αλλά με μεγάλες δυσκολίες και στις Οργανώσεις που είχαν ανασυγκροτηθεί και δημιουργηθεί μέσα στην Ελλάδα, σε συνθήκες βαριάς παρανομίας.

Το 9ο Συνέδριο εξέτασε μια μεγάλη περίοδο, κυρίως από το 8ο το 1961 έως το 9ο τον Δεκέμβρη του 1973. Αντικειμενικά επεκτάθηκε και στην προηγούμενη περίοδο της δεκαετίας του 1950, μετά τη μεγάλη κρίση που ξέσπασε το 1956, με την παρέμβαση των 6 αδελφών Κομμάτων και την αλλαγή ηγεσίας στο ΚΚΕ με την καθαίρεση του Νίκου Ζαχαριάδη, ενώ ακολούθησε η διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων το 1958 και η ένταξη των κομμουνιστών μέσα στην ΕΔΑ.

Μέσα σε αυτά τα χρόνια, το Κόμμα γνώρισε επίσης μια μεγάλη κρίση, αλλά διασώθηκε η ύπαρξή του από την επέλαση του δεξιού οπορτουνισμού. Η 12η Ολομέλεια το 1968 αποτελεί σημαντικό σταθμό στην Ιστορία του Κόμματος, γιατί υπερασπίστηκε τις αρχές του μαρξισμού - λενινισμού, άφησε κομμουνιστικά αντανακλαστικά, παρά τις σοβαρές αντιφάσεις που περιείχε η στρατηγική.

Αποκατέστησε βασικές καταστατικές αρχές λειτουργίας και δράσης με βάση τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, τον μαρξισμό - λενινισμό και τον προλεταριακό διεθνισμό. Σωστά κριτίκαρε την προηγούμενη ηγεσία και τις αποφάσεις για διάλυση των ΚΟΒ στην Ελλάδα, σε συνθήκες παρανομίας κ.λπ.

Είναι θετικό ότι δεν συντάχθηκε με τις ευρωκομμουνιστικές απόψεις, με τον αντισοβιετισμό και τον αντικομμουνισμό της «ανανέωσης» της εποχής, του εθνικού δρόμου για τον σοσιαλισμό, ανέδειξε τη δυνατότητα για αξιοποίηση όλων των μορφών πάλης και άλλα.

Το Πρόγραμμα που επεξεργάστηκε το 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Δεκέμβρης 1973), διατηρεί όμως σοβαρά προβλήματα στρατηγικής, εξαιτίας και των αρνητικών επιπτώσεων στην πορεία του ΚΚΣΕ και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ, τη γενικότερη πορεία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Τα βασικά προβλήματα στη στρατηγική του ΚΚΕ εστιάζονται: Στα δύο στάδια της επαναστατικής διαδικασίας, στην αντίληψη ότι μια κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού με ένα «μεταβατικό πρόγραμμα» μπορεί να ανοίξει την επαναστατική διαδικασία, να διαπαιδαγωγήσει επαναστατικά την εργατική τάξη.

Αυτά τα προβλήματα θεωρητικού χαρακτήρα, με επιπτώσεις όμως στη χάραξη της στρατηγικής και στη διαμόρφωση του Προγράμματος, έλκουν την καταγωγή τους από την περίοδο πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αφορούν το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.

(...)

Οπως έχουμε εκτιμήσει, παρά τα όποια γλιστρήματα που κατά καιρούς είχε το Κόμμα μας, με δική του ευθύνη και κάτω και από τις επιδράσεις του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, αφού ήταν αναπόσπαστο τμήμα του, όμως δεν εξελίχτηκε ποτέ σε ένα διαμορφωμένο οπορτουνιστικό κόμμα, δεν έγινε ποτέ ευρωκομμουνιστικό κόμμα, δεν πέρασε σε εχθρικό στρατόπεδο απέναντι στη σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Αν είχε αποκρυσταλλωθεί σε οπορτουνιστικό κόμμα, θα είχε χάσει τη δυνατότητα της πάλης με τις νέες, πιο επιθετικές οπορτουνιστικές δυνάμεις κατά την περίοδο 1989-1991, τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσει και να αποκαταστήσει τον χαρακτήρα του και το Πρόγραμμά του, μετά το 1991.

Σταδιακά συνειδητοποιήσαμε ότι αρκετά βαρίδια παρέμειναν στο Κόμμα μετά από το 1968 και το 1974, όταν το Κόμμα μας κατέκτησε με το σπαθί του τη νομιμότητα.

Το αστικό κράτος δεν μετασχηματίζεται, δεν μεταρρυθμίζεται για να γίνει σοσιαλιστικό, μόνο ανατρέπεται, τσακίζεται και στη θέση του διαμορφώνεται εξαρχής το εποικοδόμημα του σοσιαλισμού, τα όργανα της εργατικής εξουσίας με βάση την παραγωγική μονάδα, τον κλάδο, την επικράτεια, με άμεση κι έμμεση αντιπροσωπευτική εκλογή από τα κάτω προς τα πάνω, όπως συγκεκριμένα περιλαμβάνει το Πρόγραμμα του Κόμματος που επεξεργάστηκε το 19ο Συνέδριο (Απρίλης 2013).

Το ΚΚΕ, συμπληρώνοντας 100 χρόνια ύπαρξης και δράσης, μπαίνει στον νέο αιώνα του, πιο έμπειρο, πιο μαχητικό, αποφασισμένο.

Στη δεκαετία που προηγήθηκε, το Κόμμα μας είχε σημαντικά ιδεολογικά - πολιτικά επιτεύγματα:

• Την Απόφαση του 18ου Συνεδρίου (Φλεβάρης 2009) «Εκτιμήσεις και Συμπεράσματα από τη Σοσιαλιστική Οικοδόμηση στον 20ό αιώνα, με επίκεντρο την ΕΣΣΔ. Η αντίληψη του ΚΚΕ για το Σοσιαλισμό».
• Το «Πρόγραμμα του ΚΚΕ», όπως διαμορφώθηκε στο 19ο Συνέδριό του (Απρίλης 2013).
• Το εγκεκριμένο από Πανελλαδική Συνδιάσκεψη (Ιούνης 2018) «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, τόμοι Α' και Β' περιόδου 1918 - 1949».
• Το εγκεκριμένο από Πανελλαδική Συνδιάσκεψη (Ιούλης 2011) «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, τόμος Β' 1949-1968», που σήμερα αναμορφώνεται με βάση τη Συνδιάσκεψη για την πρώτη περίοδο 1918 - 1949.

Αναμνηστικά δώρα εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ προσφέρθηκαν στους εκπροσώπους του ΚΚ Τουρκίας και του Γερμανικού ΚΚ

Είναι φυσικό ότι η παραπάνω εκτίμηση δεν αφορά μόνο την περίοδο 1949-1968, αλλά και την προηγούμενη, καθώς και την επόμενη.

Αναμφίβολα η Ιστορία θα αναδείξει αδυναμίες και ανεπάρκειες και της τελευταίας περιόδου, αυτής που ξεκίνησε το 1991. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα χάσουν την ισχύ τους τα συμπεράσματα που βγήκαν ως καταστάλαγμα της ιστορικής έρευνας και μελέτης προηγούμενων περιόδων, όπως αυτά που αφορούσαν τη στρατηγική του Κόμματός μας, πολλών ΚΚ, της ίδιας της ΚΔ, τη στάση απέναντι στη σοσιαλδημοκρατία, στο ζήτημα της κυβέρνησης χωρίς επαναστατική ανατροπή της αστικής εξουσίας (...).

Το Κόμμα μας τόλμησε και τολμά. Εδώ βρίσκεται η πηγή εξασφάλισης της συνέχειάς του, αλλά και της φρεσκάδας, της νεανικότητάς του.

Το ΚΚΕ συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής, παραμένοντας «το πιο νέο» κόμμα. Πρεσβεύει το νέο, το αναγκαίο, το μοναδικά προοδευτικό μέλλον για την ανθρωπότητα: Την κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα της κοινωνικής παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, την ενεργή συμμετοχή του εργαζόμενου στην οργάνωση - διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής, των κοινωνικών υπηρεσιών, δηλαδή πρεσβεύει τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Το πρώτο ιστορικό εγχείρημα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, κατώτερης βαθμίδας του κομμουνισμού, επιβεβαιώνει την αναγκαιότητά του, συνεχίζει να αποτελεί άλμα της κοινωνικής προόδου, παρόλο που δεν απέκτησε την εσωτερική και εξωτερική δύναμη να νικήσει τελεσίδικα τον καπιταλισμό.

Τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Κόμματος είναι μια επέτειος - σταθμός, που πρέπει να εκφράσει την ισχυροποίηση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του ΚΚΕ, την άνοδο της ιδεολογικής και πολιτικής επιρροής, των δεσμών του με την εργατική τάξη, πρωτίστως με τους βιομηχανικούς εργάτες και εργάτριες. Να εμπνεύσει και να αξιοποιήσει περαιτέρω πρωτοπόρους μισθωτούς επιστήμονες και καλλιτέχνες ριζοσπαστικής διάθεσης, ιδιαίτερα από τις νεότερες γενιές τους και κυρίως εκείνους που έχουν τα βιώματα της εργατικής και της λαϊκής καταγωγής, που προσεγγίζουν ή εντάσσονται στην εργατική τάξη. Να διεισδύσει σε πρωτοπόρους αγρότες και αυτοαπασχολούμενους.

Η μέχρι τώρα μελέτη της Ιστορίας του Κόμματός μας και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος δείχνει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η έλλειψη ιδεολογικής - πολιτικής και οργανωτικής ετοιμότητας ΚΚ σε επαναστατικές συνθήκες, ώστε να κατευθύνουν την εργατική - λαϊκή εξέγερση στην ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας. Η ιστορική πείρα δείχνει ότι η ολόπλευρη προετοιμασία πρέπει να έχει προηγηθεί, δηλαδή να κατακτάται σε μη επαναστατικές συνθήκες. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να μην αποσπάται ο τρέχων οικονομικός και πολιτικός αγώνας, σε συνθήκες ανόδου ή υποχώρησης, από το κύριο επαναστατικό πολιτικό καθήκον, να μην παραμερίζεται ο στόχος της εξουσίας από άλλο στόχο διακυβέρνησης στο καπιταλιστικό έδαφος, σε συνθήκες επιδείνωσης της κατάστασης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, βαθιάς και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, ιμπεριαλιστικού πολέμου, ανοιχτής τρομοκρατίας προς το ΚΚ και το εργατικό κίνημα από ναζιστικές - φασιστικές οργανώσεις, έντασης της κρατικής βίας κ.λπ.

Ο Κ. Γκουτζηγιάννης

«Το δικό μας λιθαράκι βάζουμε σήμερα κι εμείς με τη σειρά μας στην ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος εδώ στη Γερμανία, στην ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος. Ως αναπόσπαστο κομμάτι της ντόπιας εργατικής τάξης, παλεύουμε αιτήματα που αφορούν το σύνολο της εργατικής τάξης της Γερμανίας, στους εργασιακούς χώρους, στην Υγεία, στην Παιδεία, στις γειτονιές, έχοντας πυξίδα μας τον αγώνα για την τελική και οριστική νίκη της εργατικής τάξης εδώ στη Γερμανία», υπογράμμισε.

Ο Χανς - Πέτερ Μπρένερ σημείωσε ότι «η ιστορία και των δύο κομμάτων μας, του ΚΚΕ και του KPD/DKP, είναι γεμάτη από ηρωικούς αγώνες», και μίλησε για την κατάσταση στη Γερμανία σήμερα, αναφέροντας πως το κόμμα τους προσανατολίζεται στο σταμάτημα της αντιδραστικής πορείας που καταγράφεται στη χώρα του και «αναζητά τον αποτελεσματικότερο δρόμο για να φτάσουμε στην επαναστατική ρήξη με τον καπιταλισμό». Εξήρε τη συμπαράσταση του ΚΚΕ, κάνοντας λόγο για αδελφική σύνδεση και για στενούς δεσμούς αλληλεγγύης στον κοινό αγώνα. «Στηριζόμαστε στη δική μας επαναστατική πείρα, όπως και σε αυτήν των μπολσεβίκων και της Κομμουνιστικής Διεθνούς (...) Ο κοινός μας εχθρός είναι το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα», σημείωσε.

Ο Τβ. Τας

Ο Χ. Π. Μπρένερ