Κλίμα εφησυχασμού επιχειρεί να διαμορφώσει στο λαό η κυβέρνηση αποκρύπτοντας ότι η ολοκλήρωση της δεύτερης «αξιολόγησης», για την οποία εκφράζει βεβαιότητα, θα φέρει νέα αντιλαϊκά μέτρα και ακόμα παραπέρα ισχυριζόμενη ότι στόχος είναι μια συμφωνία που θα προστατεύει την «κοινωνική πλειοψηφία», όπως προκλητικά βαφτίζει τις ανάγκες του εγχώριου κεφαλαίου.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δ. Τζανακόπουλος, κατά την τακτική ενημέρωση των πολιτικών συντακτών χτες υποστήριξε ότι η κυβέρνηση έχει «την εύλογη προσδοκία ότι η 2ηαξιολόγηση θα ολοκληρωθεί με επιτυχία το συντομότερο δυνατόν», λόγω και της «υπεραπόδοσης της ελληνικής οικονομίας», απ' τη φοροληστεία του ισχνού λαϊκού εισοδήματος. Η επιτυχία θα συνίσταται, όπως εξήγησε στη συνέχεια, στο ότι έτσι θα ανάψει το πράσινο φως για ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ κάτι που «θα επαναφέρει την Ελλάδα στην πλήρη κανονικότητα», όπως βάφτισε την καπιταλιστική ανάκαμψη, όπου η μόνη «κανονικότητα» θα είναι τα τσακισμένα εργατικά δικαιώματα.

«Οι νέες προβλέψεις μηδενίζουν το μικρό δημοσιονομικό κενό για το 2018 και συνεπώς δεν έχει πλέον καμία βάση η συζήτηση που αφορούσε πιθανά μέτρα για την κάλυψή του στο πλαίσιο του τρέχοντος προγράμματος», είπε ο Δ. Τζανακόπουλος και πρόσθεσε «Με βάση τα παραπάνω, η σταθερή θέση της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού, ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται και δεν θα λάβει ούτε ένα ευρώ επιπρόσθετα μέτρα λιτότητας, επιβεβαιώνεται πλήρως», σε μια προσπάθεια να κρύψει ότι το πιάσιμο των αντιλαϊκών στόχων με τα «ματωμένα» πλεονάσματα κάθε άλλο παρά κλείνουν την κουβέντα για τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα που θα θωρακίσουν την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, όπως δείχνουν όλες οι δηλώσεις των «θεσμών».

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος συνέστησε στο ΔΝΤ και το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών να επιδείξουν «εποικοδομητική στάση», χρεώνοντάς τους την εμπλοκή σε ό,τι αφορά την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης», στη γνωστή προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει στο λαό μια προσδοκίες και μια εκβιαστικά διλήμματα, πάνω στη βάση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που εκδηλώνονται με αφορμή και το ελληνικό πρόγραμμα.

Στο πλαίσιο αυτό, επανέφερε το ευφυολόγημα της «πολιτικής διαπραγμάτευσης» που τάχα αποδίδει αποτελέσματα υπέρ του λαού και «έχει μετατοπίσει συσχετισμούς όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη», όταν είναι πέρα από φανερό ότι η σχετική συζήτηση στην ΕΕ δεν αφορά τα λαϊκά συμφέροντα απέναντι στα οποία όλοι είναι ενωμένοι, αλλά τα ιδιαίτερα συμφέροντα καπιταλιστικών κρατών και τμημάτων του κεφαλαίου.

Επιτέθηκε στη ΝΔ, κατηγορώντας τον πρόεδρό της ότι «υιοθέτησε το σύνολο των θέσεων των πιο ακραίων από τους δανειστές» την ίδια ώρα βέβαια που την εγκαλούσε στην τάξη γιατί τάχα διακινδυνεύει τους στόχους και την αναγκαία «σταθερότητα» για την αστική τάξη και «Σχεδόν ζήτησε από το Βερολίνο να μην κλείσει η αξιολόγηση και προσπάθησε να πυροδοτήσει πολιτική κρίση».

Σε σχετικές ερωτήσεις διαβεβαίωσε για τη συνοχή της κοινοβουλευτικής ομάδας, προεξοφλώντας την ενιαία στάση της όταν το νέο αντιλαϊκό πακέτο έρθει στη Βουλή.

Αργότερα το βράδυ, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σε τηλεοπτική του συνέντευξη επανέλαβε τα περί «ισορροπιών» που αναζητεί η κυβέρνηση σε ό,τι αφορά την γρήγορη ψήφιση του προγράμματος με ορισμένα ανταλλάγματα που θα την βοηθήσουν να το «πλασάρει» στο λαό, ενώ απαντώντας σε ερώτηση για τη συμπόρευση με τις υπόλοιπες δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας σημείωσε ότι «δε νομίζω ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν προϋποθέσεις για τέτοιου είδους ανοίγματα», χωρίς να αποκλείει να υπάρξουν αργότερα τέτοιες συνθήκες στις οποίες συμπεριέλαβε τη «ριζική στροφή της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας που έως τώρα δεν ακολουθεί τους ευρωπαϊκούς συμμάχους της».

Παράλληλα, η πολιτική απόφαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ που δόθηκε χτες βράδυ στη δημοσιότητα, επικεντρώνει στην ανάγκη το επόμενο διάστημα να ιεραρχηθεί η επαναπροσέγγιση με τα δυσαρεστημένα στρώματα που είχαν στηρίξει ΣΥΡΙΖΑ, αποδίδοντας βέβαια τη δυσαρέσκεια αυτή όχι στο περιεχόμενο της πολιτικής που υλοποιεί η κυβέρνηση προς όφελος του κεφαλαίου, αλλά στη «διαρκή διαστρέβλωση της πραγματικότητας από τα ΜΜΕ». Παρουσιάζοντας δε την επιθυμία κυβέρνησης και κόμματος ως... πραγματικότητα, ισχυρίζεται ότι ο λαός «δίνει ακόμα χώρο και χρόνο στην κυβέρνηση ώστε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του».

Οσον αφορά στο στόχο της επαναπροσέγγισης εμμέσως πλην σαφώς υπονοείται ότι αυτός έχει να κάνει με την ανανέωση των αυταπατών ότι τα λαϊκά στρώματα μόνο αν στηρίξουν την καπιταλιστική ανάκαμψη θα δουν προκοπή. Συγκεκριμένα, η απόφαση υποδεικνύει την ανάγκη «να καταστεί σαφές, στον κάθε πολίτη ότι η έξοδος από το μνημόνιο», δηλαδή ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης «είναι όχι μόνο στρατηγική μας επιδίωξη, αλλά η αναγκαία συνθήκη που θα μας ωθήσει προς το μέλλον μέσα από την παραγωγική ανασυγκρότηση...».

Κατά τα άλλα, η απόφαση περιγράφει εκτενώς την κατάσταση που διαμορφώνεται διεθνώς με τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ, την εκλογή Τραμπ κ.λπ., από θέση υπεράσπισης της λυκοσυμμαχίας, αποδίδοντας την αντιλαϊκή της στρατηγική στην επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού, παρουσιάζει την κυβερνητική πολιτική σαν «επώδυνο» συμβιβασμό και υποστηρίζει ότι η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα την κρίση... με κοινωνική ευαισθησία. Σε ό,τι αφορά στη διαπραγμάτευση αναμασούν τα περί «παράλογων απαιτήσεων» για προνομοθέτηση που δεν θα γίνουν αποδεκτά.