Στερνό κατευόδιο στον σύντροφο ΓΙΩΡΓΟ ΝΤΑΟΥΛΑ (καπετάν - Ανταίος), έναν από τους πρώτους αντάρτες του ΕΛΑΣ στην Ευρυτανία και τελευταίο επιτελάρχη της 144 ταξιαρχίας του ΔΣΕ, απηύθυναν δεκάδες συγγενείς, σύντροφοι και φίλοι τη Δευτέρα 23 Νοέμβρη.

Ο Γιώργος Νταουλάς «έφυγε» από κοντά μας το Σάββατο 21 Νοέμβρη και κηδεύτηκε με πολιτική κηδεία στη γενέτειρά του, τον Συγκρέλλο της Ευρυτανίας.

Γεννήθηκε το 1922 στον Συγκρέλλο, πρώτο παιδί πολυμελούς φτωχής οικογένειας. Μπήκε νωρίς στη βιοπάλη και ανέλαβε μικρός το βάρος της οικογένειάς του μετά το θάνατο του πατέρα του το 1941. Στην Κατοχή οργανώνεται στο ΕΑΜ και το Δεκέμβρη του 1942 κατατάσσεται στο Αρχηγείο Ευρυτανίας του ΕΛΑΣ. Το 1943 αναλαμβάνει ομαδάρχης σε ένοπλη υποδειγματική ομάδα της ΕΠΟΝ και το ίδιο έτος γίνεται μέλος του Κόμματος. Με τη μετατροπή του ΕΛΑΣ σε τακτικό λαϊκό στρατό υπηρετεί στο 2ο Τάγμα του 42ου Συντάγματος της 13ης Μεραρχίας. Το Φλεβάρη του 1944 τραυματίζεται σε μάχη κατά των Γερμανών και το Σεπτέμβρη ονομάζεται ανθυπολοχαγός μετά την αποφοίτησή του από τη σχολή έφεδρων αξιωματικών του ΕΛΑΣ στη Ρεντίνα.

Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας και το κύμα τρομοκρατίας που την ακολουθεί, με απόφαση της Οργάνωσης Περιοχής Στερεάς του ΚΚΕ, παίρνει το ψευδώνυμο Ανταίος και αναλαμβάνει να οργανώσει γιάφκα συγκέντρωσης και περίθαλψης διωκόμενων αγωνιστών. Αναλαμβάνει αρχηγός του προσωρινού αρχηγείου ανταρτών Δυτικής Ελλάδας και στη συνέχεια βρίσκεται σε διάφορες υπεύθυνες θέσεις του Αρχηγείου Δυτικής Στερεάς του ΔΣΕ υπό τους Νίκο Διενή (Παπούα) και Χαρίλαο Φλωράκη (Γιώτης). Με τη μετονομασία του Αρχηγείου σε 144 Ταξιαρχία υπηρέτησε στο επιτελείο της, και τελικά ως επιτελάρχης μέχρι τη διάλυσή της. Τραυματίζεται για δεύτερη φορά στις 29/6/1949 και συλλαμβάνεται.

Καταδικάζεται τρις εις θάνατο από το έκτακτο στρατοδικείο Λαμίας στις 22/12/1949 και εκτίει συνολικά 14 χρόνια στις φυλακές της Αίγινας και σε άλλα διάφορα κολαστήρια ανά την Ελλάδα. Συμμετέχει στη συλλογική ζωή και τους αγώνες των πολιτικών κρατουμένων, ανυψώνει το μορφωτικό του επίπεδο, γράφει. Αποφυλακίζεται χωρίς να κάνει δήλωση το 1963. Μετά την αποφυλάκισή του συνέχισε να συμμετέχει ενεργά στους λαϊκούς και κοινωνικούς αγώνες πάντα στο πλευρό του ΚΚΕ. Εμεινε πιστός στα ιδανικά που υπηρέτησε μέχρι το τέλος της ζωής του.

Αφησε παρακαταθήκη μια ζωή δοσμένη στον αγώνα για τα δίκια του λαού, τη λευτεριά του, την κατάργηση της εκμετάλλευσης, το σοσιαλισμό.

Η ΚΟ Ευρυτανίας του ΚΚΕ εκφράζει τα συλλυπητήριά της στα παιδιά του Βασίλη, Κώστα, Σπυριδούλα, στους συντρόφους και τους συναγωνιστές του.

ΦΩΤΟ

Συμπληρώνονται 6 μήνες που «έφυγε» απρόσμενα ο σύντροφός μου στη ζωή και στον αγώνα, ο κομμουνιστής ΘΟΔΩΡΟΣ ΓΥΜΝΟΠΟΥΛΟΣ.

Ο Τέο, όπως όλοι τον φώναζαν, γεννήθηκε το 1958 στη Μεγάλη Στέρνα Κιλκίς. Εφυγε από την πατρίδα του μέσα στη χούντα, σε ηλικία 14 χρόνων, ήρθε στη Γερμανία, και πριν χαρεί την παιδική του ηλικία μπήκε αμέσως στη βιοπάλη. Πήγε μόνο ένα χρόνο σχολείο και μετά αναγκάστηκε να εργαστεί για να ενισχύσει οικονομικά την οικογένειά του, δουλεύοντας σε γυαλάδικο, σε επιχείρηση με σόμπες, 10 χρόνια σε χυτήριο και τα τελευταία 25 χρόνια στο εργοστάσιο ZF.

Η κοινωνική μόρφωση που είχε αποκτήσει μέσα από τους αγώνες για τα δίκαια της εργατιάς ήταν ανεκτίμητη. Ο ήρεμος χαρακτήρας του, η καθαρότητα στην πολιτική του σκέψη ήταν πολύτιμη βοήθεια στο ζήτημα της ταξικής αλληλεγγύης. Καταξιώθηκε μέσα από τους αγώνες που είχε αναπτύξει με τους συντρόφους του στην περιοχή, κερδίζοντας την εκτίμηση όλων των συναδέλφων του και ιδιαίτερα των Ελλήνων μεταναστών, ακόμη και των αντιπάλων του.

Βαθιά μαρξιστής - λενινιστής, ο Τέο τίμησε μέχρι που «έφυγε» τα ιδανικά της τάξης του και του ΚΚΕ. Αγαπούσε πολύ τη ζωή, πάλεψε αταλάντευτα ενάντια στην αδικία, έπειθε τους γύρω του ότι μόνο με ταξική πάλη έχει τη δυνατότητα η εργατιά να αλλάξει το ρου της Ιστορίας.

Στη μνήμη του, η συντρόφισσα και σύζυγός του Δήμητρα, προσφέρει μέσω της ΤΕ Γερμανίας του ΚΚΕ 100 ευρώ για την οικονομική ενίσχυση του Κόμματος.

***

ΦΩΤΟ

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΙΩΣΗΣ από νεαρός πήρε μέρος στους λαϊκούς αγώνες, σαν ΕΠΟΝίτης στον αγώνα κατά των κατακτητών και των συνεργατών τους. Γι' αυτή τη δράση του βρέθηκε φυλακισμένος και εξόριστος για πολλά χρόνια. Μετά την απελευθέρωσή του συνέχισε τη δράση του στο συνδικαλιστικό κίνημα, έπαιξε σοβαρό ρόλο στη μεγάλη ιστορική απεργία των οικοδόμων την 1η Δεκέμβρη 1960, της οποίας σε λίγες μέρες είναι η επέτειος.

Η χούντα τον εξόρισε και πάλι για χρόνια. Συνέχισε τον αγώνα μετά τη μεταπολίτευση μέσα από το συνδικαλιστικό κίνημα, πάντα πιστός στο ΚΚΕ, του οποίου ήταν μέλος. Ηταν σεμνός και ακούραστος αγωνιστής, μεγάλο παράδειγμα για νέους και μεγάλους.

Τα παιδιά του προσφέρουν 20 ευρώ για την ενίσχυση του ΚΚΕ. Επίσης, 10 ευρώ προσφέρει στη μνήμη του ένας σύντροφος και συνεργάτης του.

***

ΦΩΤΟ;

Στη μνήμη του συντρόφου μου στη ζωή και στο Κόμμα ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΡΙΕΖΗ, που «έφυγε» πρόωρα από κοντά μας πριν από 9 χρόνια, προσφέρω για την Οικονομική Εξόρμηση του Κόμματος 100 ευρώ μέσω της ΚΟΒ Αγίας Τριάδας Νίκαιας.

Ολγα Κριεζή

• Στη μνήμη του γαμπρού μας ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΡΙΕΖΗ που «χάσαμε» πριν από 9 χρόνια και η απουσία του έχει αφήσει δυσαναπλήρωτο κενό στη ζωή μας, προσφέρουμε για την Οικονομική Εξόρμηση του ΚΚΕ 40 ευρώ μέσω ΚΟΒ Αγίας Τριάδας Νίκαιας.

Κλεοπάτρα και Βάσω Παπάζογλου