Για τις εξελίξεις στα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό, τη στάση αναμονής που καλλιεργεί στο κίνημα η κυβέρνηση και οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου, για τη δράση των κομμουνιστών στα διάφορα μέτωπα πάλης, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Γιάννη Πρωτούλη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνο του Τμήματος της ΚΕ για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά.

-- Στα Εργασιακά και στο Ασφαλιστικό η κυβέρνηση λέει ότι έχει «κόκκινες γραμμές». Πώς βλέπετε να εξελίσσονται τα πράγματα σε αυτά τα δυο θέματα, σε ό,τι αφορά και την πορεία των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές;

-- Είχαμε τις δηλώσεις του πρωθυπουργού με τον Γιούνκερ, όπου επανήλθαν σε χείλη κυβερνητικά οι γνωστές λέξεις για «εκσυγχρονισμό» του Ασφαλιστικού και «μοντέρνες» εργασιακές σχέσεις.

Είχαμε τη γνωστοποίηση, για ακόμα μια φορά, των επιθυμιών του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων, που απαιτούν παραπέρα μείωση του μέσου μισθού, ελευθερία στις επιχειρήσεις τους χωρίς δεσμεύσεις από κλαδικές Συμβάσεις, χωρίς αύξηση του κατώτερου μισθού, χωρίς τριετίες και ωριμάνσεις, απαλλαγές από ασφαλιστικές εισφορές, χωρίς επαναφορά Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

Δήλωσαν την επιθυμία τους να παραμείνουν οι νόμοι που ψηφίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια και οδήγησαν το 45% όσων εργάζονται να πληρώνονται με κάτω από 751 ευρώ. Δηλώνουν την απόφασή τους να ψαλιδιστούν οι αμοιβές όσων αμείβονται με περισσότερα.

Επανήλθε, μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, η προπαγάνδα για τα «ρετιρέ» και τα «υπόγεια» στις συντάξεις. Στόχος είναι να «δουλευτεί» η συνείδηση για νέες μειώσεις στις συντάξεις, νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης με τα ίδια άθλια επιχειρήματα διαίρεσης των συνταξιούχων που χρησιμοποιούσαν και οι προηγούμενοι. Ποιος δε θυμάται την ανακάλυψή τους για 5.000 «μαϊμού» τυφλούς σε ένα μόνο νησί που έπαιρναν αναπηρικές; Αποδείχτηκαν ψέματα, όμως τη δουλειά τους την έκαναν.

Ολα αυτά δεν αφήνουν περιθώρια για αυταπάτες. Το 2011 υπογράφηκε στην ΕΕ το Σύμφωνο για την ανταγωνιστικότητα, το λεγόμενο και «Σύμφωνο για το Ευρώ». Με μόνιμο μηχανισμό εποπτείας, αποφάσισαν οι μισθοί να συγκρίνονται με το χαμηλότερο επίπεδο ανάμεσα στα κράτη - μέλη, αλλά και με τους βασικούς εμπορικούς εταίρους της ΕΕ, δηλαδή τις ασιατικές χώρες. Το «κοινό σπίτι» των Ευρωπαίων βιομηχάνων, τραπεζιτών, εφοπλιστών αυτά προβλέπει, αυτά έχει για «κόκκινες γραμμές».

Οι «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης είναι η συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και οι δεσμεύσεις που έχει στο μεγάλο κεφάλαιο.

Μέσα σε αυτές τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, ενώ συγκρούονται άγρια για τη μοιρασιά από τις ιδιωτικοποιήσεις, τη χρηματοδότηση, την Ενέργεια, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, έχουν πλήρη συμφωνία για να γίνει ο εργάτης ακόμα πιο φθηνός. Στις διαπραγματεύσεις είναι και το Ασφαλιστικό και η τιμή της εργατικής δύναμης.

Η διέξοδος από την κρίση για την καπιταλιστική ανάπτυξη έχει ως πυλώνες την άγρια εκμετάλλευση, την καταλήστευση και την καταστροφή. Αυτή η αλήθεια δεν πρέπει να χάνεται από τα μάτια των εργαζομένων.

-- Παρ' όλα αυτά, η κυβέρνηση προβάλλει σαν δείγμα «καλών προθέσεων» ορισμένα νομοσχέδια που ψήφισε, όπως αυτό για την αποκατάσταση των διαθέσιμων στο Δημόσιο, ή το νομοσχέδιο που λέει ότι ετοιμάζει το υπουργείο Εργασίας για τον κατώτερο μισθό και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Πώς κρίνετε αυτές τις νομοθετικές πρωτοβουλίες;

-- Κατ' αρχήν, να θυμίσουμε ότι οι 100 πρώτες μέρες πέρασαν... Ο βασικός μισθός στα 751 ευρώ, η επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων, της κυριακάτικης αργίας, της 13ης σύνταξης, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και άλλα, αποδείχτηκαν λόγια παχιά.

Οι προθέσεις της κυβέρνησης φάνηκαν όμως και από τη στάση που έχει κρατήσει στις δεκάδες παρεμβάσεις του ΚΚΕ, προτάσεις νόμου, τροπολογίες, που έφεραν στη Βουλή τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Αλλα δεν τα έβαλαν ούτε να τα συζητήσουν, όπως είναι η πρόταση για την επαναφορά των ΣΣΕ, της 13ης και 14ης σύνταξης, του βασικού μισθού στα 751. Αλλα τα απέρριψαν και άλλα τα καταψήφισαν.

Οι προθέσεις τους αποκαλύφτηκαν στην απόρριψη των αιτημάτων των σωματείων για το επίδομα ανεργίας, την αύξησή του. Εφτασαν να επιδοτούν μόνο έναν στους 10 ανέργους. Την ίδια μέρα που απέρριπταν το αίτημα για έκτακτη επιδότηση της ανεργίας σε μακροχρόνια άνεργους οικοδόμους, μεταλλεργάτες, έδινε ο ΟΑΕΔ 225 εκ. ευρώ στην ΤτΕ για να πληρωθούν στο ακέραιο και στην ώρα τους οι δόσεις στους δανειστές.

Από τους πάνω από 400 νόμους εφαρμοστικούς, πόσοι καταργήθηκαν τις περιβόητες πρώτες 100 μέρες; Κανένας. Η νέα αντιλαϊκή συμφωνία που διαπραγματεύονται, το νέο μνημόνιο, όπως και να το ονομάσουν, θα προσθέσει νέα μέτρα, νέους εφαρμοστικούς για την ενίσχυση των κερδών.

Οσον αφορά τους ελάχιστους εργαζόμενους που πήρε πίσω για δουλειά, είναι προκλητικό η κυβέρνηση να μιλά για «δικαίωση του αγώνα τους», όταν οι περισσότεροι συνάδελφοί τους βρήκαν την πόρτα της επαναπρόσληψης κλειστή. Το αίτημά τους να δουλεύουν ανθρώπινα με 8ωρο και αξιοπρεπή μισθό και να καταργηθούν οι ελαστικές σχέσεις, η μισή δουλειά - μισή ζωή, το καταψήφισαν και απέρριψαν την τροπολογία του ΚΚΕ που περιείχε τα αιτήματά τους.

Οι φιέστες και η προπαγανδιστική μεταχείρισή τους δεν μπορούν να κρύψουν ότι και αυτοί οι εργαζόμενοι παραμένουν αδικαίωτοι.

-- Παρά το γεγονός ότι ολοένα και πιο λίγοι εργαζόμενοι πείθονται πλέον ότι έχουν να περιμένουν κάτι διαφορετικό από τη σημερινή συγκυβέρνηση, ωστόσο, φαίνεται πως κυριαρχεί μια στάση αναμονής και ανοχής απέναντι στην πολιτική της. Πώς ερμηνεύεται αυτό το κλίμα;

-- Περισσότερο υπάρχει προβληματισμός, σύγχυση, φόβος και μια απογοήτευση σε εργαζόμενους που πίστεψαν ότι με μια κυβερνητική αλλαγή και χωρίς ρήξη με την ΕΕ και το δρόμο των μονοπωλίων, μπορεί να υπάρξει ανακούφιση, πολιτική αλλαγή.

Εμείς καλούμε τους εργαζόμενους να συμπαραταχθούν με το ΚΚΕ στο δρόμο του αγώνα. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Ξέρουμε ότι με πολλούς δεν συμφωνούμε σε όλα. Αλλοι δεν έχουν ξεπεράσει προκαταλήψεις απέναντί μας. Ομως λύση δεν είναι η απογοήτευση, αλλά η πάλη. Ανοχή και αναμονή επιδιώκει να εξασφαλίσει η κυβέρνηση, αφήνοντας το προεκλογικό εμπόριο ελπίδας και πιάνοντας το εμπόριο φόβου, όπως και οι προηγούμενοι.

Οι εργαζόμενοι, συνολικά ο λαός να απορρίψει τους φανερούς και κρυφούς εκβιασμούς. Να οργανώσει την πάλη του για τα δικαιώματά του, για τη ζωή του, αυτό σημαίνει να μη δείξει αναμονή, ανοχή.

Αυτό το κλίμα ενισχύεται από την προπαγάνδα που κάνει το μαύρο άσπρο, από τη σχεδιασμένη πρόκληση σύγχυσης που εμφανίζονται ως πανσπερμία δηλώσεων, «πλουραλισμός» μέσα στην κυβέρνηση. Απηχούν μονάχα προβληματισμούς τμημάτων της αστικής τάξης και χρησιμεύουν για να θολώνουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των διαπραγματεύσεων.

Ολοι έχουν καταμερισμένους ρόλους, όλοι στήριξαν μέχρι σήμερα τα πάντα, κάποιοι βέβαια «διαφωνώντας», για να εξασφαλίζουν τη λαϊκή συναίνεση, να κερδίζουν χρόνο. Αυτός ο χρόνος που κερδίζει η κυβέρνηση κοστίζει ακριβά στο λαό.

-- Εκτός από την κυβέρνηση, κλίμα αναμονής καλλιεργεί και μια μερίδα του συνδικαλιστικού κινήματος, που καλεί ακόμα και σε «κριτική στήριξη» της κυβέρνησης. Εχουμε «νέα ήθη» στο συνδικαλιστικό κίνημα;

-- Ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός δεν είναι νέο φαινόμενο. Οι εργαζόμενοι έχουν εμπειρία από τις δυνάμεις που τον υπηρέτησαν και τον υπηρετούν. Η αποστροφή τους προς τέτοια φαινόμενα δυστυχώς οδήγησε τη μεγάλη μάζα σε απομάκρυνση από τα συνδικάτα.

Ο δυσμενής συσχετισμός στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ήταν ένα μεγάλο εμπόδιο στην οργάνωση και τον προσανατολισμό του αγώνα όλη την περίοδο της κρίσης, μεγάλο όπλο στα χέρια των βιομηχάνων, της μεγαλοεργοδοσίας και των κυβερνήσεων αυτά τα πέντε χρόνια.

Τώρα είναι η περίοδος των «μετεγγραφών». Συνδικαλιστές που έπαιξαν βρώμικο ρόλο, υπηρέτησαν τους εργοδότες και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, παζαρεύουν τα νέα τους καθήκοντα.

Η μεταμφίεση αλλάζει, αυτό είναι το νέο. Βρισκόμαστε μπροστά στη συγκρότηση της νέας μορφής του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, με τα ίδια υλικά: Αρχαιρεσίες μαζί με τους εργοδότες, νοθείες, αποκλεισμός ταξικών ψηφοδελτίων και αντιπροσώπων κ.ά. Η σοσιαλδημοκρατία έχει μεγάλη πείρα από μεθόδους χειραγώγησης του εργατικού κινήματος.

Αλλά και οι εργαζόμενοι έχουν και δεν πρέπει να το επιτρέψουν. Να μην επιτρέψουν να γίνει το κίνημα κλακαδόρος σε διαδηλώσεις στήριξης της κυβέρνησης. Να καταδικάσουν τέτοιες πρακτικές.

Οι ίδιες δυνάμεις άλλοτε τούς καλούσαν να διαδηλώσουν στηρίζοντας τον έναν βιομήχανο να πάρει επιδότηση, τον άλλον να πάρει φθηνή Ενέργεια, τον τρίτο να πάρει τη δουλειά και πάει λέγοντας. Δεν στήριξαν καμία εργατική - λαϊκή διεκδίκηση. Πάντα υπέγραφαν τις μειώσεις μισθών, τις απολύσεις, την καταπάτηση ωραρίων, δικαιωμάτων.

Οποτε οι εργαζόμενοι σήκωναν τις δικές τους σημαίες ζητούσαν αύξηση, δικαιώματα αυτοί έχυναν χολή, αποκαλυπτόταν ο ρόλος τους. Σε κάθε χώρο δουλειάς σε κάθε σωματείο να μπει στόχος να απαλλαγούν οι εργάτες από τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, να ενισχυθούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

-- Από τα βασικά συνθήματα του ΚΚΕ αυτήν την περίοδο, είναι το «καμιά ανοχή, καμιά αναμονή». Πώς μεταφράζεται αυτό, για παράδειγμα, στο θέμα των Συλλογικών Συμβάσεων, που απασχολεί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους;

-- Οι κομμουνιστές καλούμε την εργατική τάξη σε αγωνιστικό συναγερμό. Να δώσουν μαζική μαχητική απάντηση στη νέα συμφωνία, στα νέα δεινά που έρχονται να προστεθούν στα προηγούμενα. Με όλες τις μορφές, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια, μαζικό απεργιακό αγώνα. Μέσα στα συνδικάτα και τις ομοσπονδίες, στους χώρους δουλειάς συζητάμε πλατιά, προετοιμάζοντας με μαζικές συλλογικές αποφάσεις τη λαϊκή απάντηση.

Αναλαμβάνουμε πρωτοπόρα δουλειά, για να δυναμώσει η οργάνωση και η ετοιμότητα των εργαζομένων, η ταξική ενότητα και η εργατική αλληλεγγύη. Να δυναμώσει ο αγώνας για όλα όσα τους ανήκουν, όσα τους πήραν, όσα τους έκλεψαν, όλα όσα είναι δικαίωμα των εργαζομένων σήμερα.

Απέναντί μας, υπάρχει ο διακηρυγμένος στόχος να υπάρξει συμβιβασμός με τη φτώχεια, την ανεργία, τα ψίχουλα και τις υποσχέσεις. Στόχο έχουν να χτυπήσουν, να θολώσουν ριζοσπαστικές ιδέες και αιτήματα. Να γυρίσουν πολύ πίσω τη λαϊκή σκέψη και τη συνείδηση.

Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικό διαχειριστή, είναι πολύ χρήσιμη γι' αυτό. Επιδιώκουν η ρήξη, η ανατροπή, η θέση για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και απαλλαγή από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης να φανεί ως παραλογισμός, περιπέτεια για το λαό. Περιπέτεια με βάσανα είναι αυτό που ζει και αυτό που φέρνουν.

Καθήκον των μελών και στελεχών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είναι να δεχτεί πλήγματα, να ανοίξουν μεγάλα ρήγματα σε αυτό το κλίμα που διαμορφώνουν. Μέσα στην πάλη, μέσα στη μάχη, στην προσπάθεια για την κινητοποίηση των εργαζομένων.

Το μέτωπο των Συλλογικών Συμβάσεων δεν είναι ένα επιμέρους ζήτημα. Αφορά τις αμοιβές των εργαζομένων, τους μισθούς, τα δικαιώματα στη δουλειά, τη στήριξη των ανέργων. Στους εργασιακούς χώρους υπάρχει μια ζούγκλα. Διαμόρφωσαν για μια μεγάλη μάζα εργατοϋπαλλήλων που συνεχώς διευρύνεται, όρους δουλειάς χωρίς κανένα δικαίωμα. Χωρίς ωράρια, μισθούς, Ασφάλιση.

Στις πιο βαριές δουλειές με 3,5 ευρώ την ώρα, με 12ωρα και παραπάνω, με τρομοκρατία και την απειλή της ανεργίας, όπως στα Διυλιστήρια που είχαμε το νέο εργοδοτικό έγκλημα με έξι βαριά τραυματίες. Πρωτοστατούμε για την οργάνωση της πάλης με κεντρικό σύνθημα: Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κάλυψη των απωλειών τώρα, επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας τώρα, κανένας να μη δουλεύει με λιγότερο από 751 ευρώ.

Η οργάνωση της πάλης με μαζικούς, ταξικούς όρους σε αυτό το μεγάλο μέτωπο θα φέρει στο προσκήνιο το τεράστιο θέμα της τιμής της εργατικής δύναμης, των ωρών εργασίας, των μέτρων προστασίας στη δουλειά, την ένταση της εκμετάλλευσης.

-- Ποια άλλα μέτωπα πάλης ιεραρχούνται ψηλά και πώς σχεδιάζει να παρέμβει το ΚΚΕ;

-- Η κατάσταση στο χώρο της Υγείας είναι εκρηκτική. Είναι μέτωπο που αφορά όλο το λαό: Τους εργάτες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες, τη νεολαία. Μπορεί να υπάρξει αναμονή για αυτό το θέμα;

Οι πρωτοβουλίες που έχουν παρθεί σε μια σειρά πόλεις της χώρας από τα σωματεία, τις ενώσεις ΕΒΕ, τους Συλλόγους Γυναικών και νεολαίας, τις Λαϊκές Επιτροπές παλεύουμε να πολλαπλασιαστούν, να διευρυνθούν, να μαζικοποιηθούν.

Για παράδειγμα, η απεργία στο χώρο της Υγείας στις 20 Μάη πρέπει να βρει στήριξη από όλο το λαό και τις οργανώσεις του λαϊκού κινήματος. Να απαιτήσουν λεφτά για τα νοσοκομεία, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, Κέντρα Υγείας, γιατρούς, να ξανανοίξουν τα νοσοκομεία και οι κλινικές που έκλεισαν. Να καταργηθεί η ιδιωτική επιχειρηματική δράση στο χώρο της Υγείας. Να γίνει η απεργία βήμα κλιμάκωσης μεγαλύτερων αγώνων. Να μην υπάρξει συμβιβασμός με αυτήν τη βαρβαρότητα που επικρατεί.

-- Ο στόχος της ανασύνταξης είναι στο επίκεντρο της δουλειάς που αναπτύσσουν οι κομμουνιστές στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Πιστεύετε ότι υπάρχουν σήμερα οι προϋποθέσεις για αυτήν την ανασύνταξη και τι βήματα έχουν γίνει προς αυτήν την κατεύθυνση;

-- Την ανάγκη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος τη νιώθουν πολύ περισσότεροι εργαζόμενοι από αυτούς που βρίσκονται στην οργανωμένη πάλη, συμμετέχουν στα σωματεία, αγωνίζονται. Νιώθουν την ανάγκη για την αλλαγή των συσχετισμών, την άνοδο του βαθμού οργάνωσης των εργαζομένων και των ανέργων, τη βελτίωση της δράσης και της λειτουργίας των σωματείων, των συλλογικών διαδικασιών του κινήματος της εργατικής τάξης. Είναι μεγάλο και σύνθετο ζήτημα.

Ανασύνταξη, όμως, σημαίνει πρώτα και κύρια ανασύνταξη και αλλαγή στον προσανατολισμό του κινήματος σε αγώνα ρήξης και ανατροπής απέναντι στους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους.

Τα προβλήματα του εργατικού κινήματος δεν ήταν προβλήματα καλύτερης οργάνωσης και λειτουργίας. Αυτά ήταν τα αποτελέσματα, όχι η αιτία. Η αιτία ήταν ο προσανατολισμός. Ο χρόνιος εκφυλισμός στις ηγεσίες του εργατικού κινήματος, η επικράτηση του κοινωνικού εταιρισμού, η υιοθέτηση των αστικών επιδιώξεων από ευρύτερα τμήματα οργανωμένων εργατών.

Πάρτε για παράδειγμα τις συγκεντρώσεις της 1ης του Μάη. Σε όλες τις πόλεις βρέθηκαν χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νεολαία, λαϊκοί άνθρωποι να διαδηλώνουν μαζικά στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ. Συγκεντρώσεις έκανε και η ΓΣΕΕ με την ΑΔΕΔΥ, με δική τους ομολογία άμαζες και η ερμηνεία ήταν ότι ο κόσμος προτίμησε να πιάσει το ...Μάη. Ομως για να ελέγξουν σωματεία και ομοσπονδίες ο οργανωτικός τους μηχανισμός δουλεύει ρολόι...

Παλεύουμε βήμα το βήμα, μέτωπο το μέτωπο στη δύσκολη ιδεολογική πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση του κινήματος της εργατικής τάξης. Με σχέδιο και στόχους θα παλέψουμε με ενθουσιασμό την άμιλλα οικοδόμησης Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στους χώρους δουλειάς. Οι Κομματικές Ομάδες βάζουν πλάνα, σχεδιάζουν την οργάνωση της πάλης.

Η άνοδος της πολιτικής επιρροής των κομμουνιστών, η αύξηση των δυνάμεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είναι όρος για την ανασύνταξη του κινήματος για την οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας. Είμαστε πιο ώριμοι, με δυνάμεις δοκιμασμένες, πιο αποφασισμένοι. Οι μεγάλες μάχες είναι μπροστά.