Να μην καταργηθεί κανένα σχολείο, να μην απολυθεί κανένας εκπαιδευτικός, αξιώνει το ΠΑΜΕ και με ανακοίνωσή του καλεί συνδικάτα και εργαζόμενους να πάρουν πρωτοβουλίες σ' αυτήν την κατεύθυνση.

Στην ανακοίνωσή του, το ΠΑΜΕ αναφέρει:

Τα 118 Δημοτικά σχολεία και Νηπιαγωγεία που κλείνουν δεν είναι ούτε η αρχή, ούτε το τέλος της συρρίκνωσης και των αναδιαρθρώσεων στην Παιδεία.

Η τωρινή κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι προηγούμενες είτε ως μονοκομματικές ή τεχνοκρατικές ή συνεργασίας έβαζαν πάντα στην πρώτη γραμμή την εφαρμογή των οδηγιών της ΕΕ και την υποταγή της εκπαίδευσης στις ανάγκες του κεφαλαίου.

Πιστοί στο δόγμα ότι η εκπαίδευση είναι εμπόρευμα καταργούν, συγχωνεύουν σχολεία, απολύουν εκπαιδευτικούς, προσαρμόζουν τους σημερινούς μαθητές και αυριανούς εργάτες στα μέτρα και τα σταθμά που ορίζει το ΔΝΤ και οι άλλοι οικονομικοί μηχανισμοί των καπιταλιστών, προσφέρουν ένα ακόμη πεδίο για επιχειρηματική δράση.

Τα 118 νέα δημοτικά σχολεία και νηπιαγωγεία που κλείνουν βαρύνουν ακόμη περισσότερο τις οικογένειες με μικρά παιδιά και αυξάνουν τον αριθμό των παιδιών που μένουν εκτός σχολείων και εκτός παιδικών σταθμών.

Οι προτροπές και τα κίνητρα στους νέους να επιλέξουν το επάγγελμα του αγρότη αποδεικνύεται και μ' αυτό το μέτρο μια μεγάλη απάτη, αφού σήμερα κανένα νέο ζευγάρι δεν μπορεί να φανταστεί ότι θα μετακινείται το παιδί του καθημερινά 80 χιλιόμετρα για να παρακολουθεί νηπιαγωγείο ή δημοτικό σχολείο (περίπτωση νομού Εβρου και αλλού).

Το ΠΑΜΕ καλεί συνδικάτα, εργατικά κέντρα, ομοσπονδίες, εργαζόμενους να πάρουν πρωτοβουλίες για να μην καταργηθεί κανένα σχολείο, να μην απολυθεί κανείς εκπαιδευτικός. Για την εργατική τάξη η εκπαίδευση είναι πολύτιμο αγαθό απαραίτητο για την πρόοδο, την ανάπτυξη, τη διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς. Και θα συνεχίσει να παλεύει για το δικαίωμα των παιδιών της σε αυτό και για την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης κόντρα στο σύστημα που το έχει μετατρέψει σε εμπόρευμα.

Σήμερα Σάββατο αναμένεται η απόφαση του τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά για το πολύνεκρο έγκλημα που έγινε στις 24 Ιούλη του 2008 στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, όταν από παντελή έλλειψη ακόμα και των πιο στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας, 7 μεταλλεργάτες και ένας ναυτεργάτης, βρήκαν τραγικό θάνατο, όταν ξέσπασε πυρκαγιά στο νο 3 αμπάρι του πλοίου μεταφοράς αερίων «FRIENDSHIPGAZ».

Χτες, στη διάρκεια της αγόρευσης του δικηγόρου των θυμάτων και του μεταλλεργάτη Β. Καββαδία, ο οποίος βρισκόταν στο αμπάρι - φέρετρο και γλίτωσε την τελευταία στιγμή το θάνατο, τα στοιχεία που ήρθαν στην επιφάνεια ήταν συνταρακτικά. Ενώ αναδείχτηκε και το αίσχος να τσουβαλιάζονται θύτες και θύματα όπως ο Β. Καββαδίας και να επιρρίπτονται από τον εισαγγελέα κατηγορίες σε βάρος του μεταλλεργάτη για «ανθρωποκτονία κατά συρροή από αμέλεια», όταν για την εταιρεία και τον εφοπλιστή Πετρίδη δεν υπήρξε ουδέποτε κατηγορία, ενώ κατηγορίες μόνο σε βαθμό πλημμελήματος είναι αυτές που αποδόθηκαν στους εργολάβους.

Κατηγορείται ο μεταλλεργάτης ότι αυτός με το εργαλείο φλογοκοπής που χρησιμοποιούσε έβαλε τη φωτιά, ενώ αποδείχτηκε ότι το εργαλείο του βρέθηκε κλειστό, είχε ολοκληρώσει τις εργασίες πριν ξεσπάσει η φωτιά. Κατηγορείται ο μεταλλεργάτης για ανθρωποκτονία, όταν στο χώρο εργασιών δεν υπήρχε έστω πυροσβεστήρας και το κυριότερο δεν υπήρχε έξοδος διαφυγής, με αποτέλεσμα οι 8 να παγιδευτούν σαν τα ποντίκια!

Ο Δήμος Αθήνας εναρμονιζόμενος με τη λογική της απελευθέρωσης του ωραρίου στη λειτουργία των καταστημάτων, αποφάσισε ως εβδομαδιαίο ωράριο λειτουργίας των φαρμακείων τις 62 ώρες -από 40 ώρες που είναι τώρα- στις οποίες προστίθενται οι εφημερίες και οι διανυκτερεύσεις. «Οι επιπτώσεις από την πρωτοφανή αυτή απόφαση του Δήμου της Αθήνας θα είναι το κλείσιμο των μικρών και μεσαίων φαρμακείων της γειτονιάς» καθώς το «60% των φαρμακείων της Αττικής λειτουργούν μόνο με το φαρμακοποιό χωρίς κανένα βοηθό», όπως καταγγέλλει με ανακοίνωσή του ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αττικής (ΦΣΑ). Στο εισαγωγικό της απόφασης του Δήμου των Αθήνας αναφέρεται ότι κατά τη συνεδρίαση πάρθηκε υπόψη η πρόταση φαρμακοποιών της ευρύτερης περιοχής του Κέντρου των Αθηνών. Η πρόταση για διεύρυνση του ωραρίου διατυπώθηκε από 20 φαρμακεία, ενώ 1.016 είχαν ταχθεί υπέρ του σημερινού ωραρίου.

Ηδη η «Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση» (ΔΗΠΑΚ) Φαρμακοποιών με ανακοίνωσή της είχε προειδοποιήσει: «Η διεύρυνση του ωραρίου έρχεται πακέτο με μία σειρά άλλα μέτρα, όπως η διακίνηση των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων (ΜΗΣΥΦΑ) από τα Super Market ή και εμπορικά καταστήματα, το σπάσιμο της σταθερής λιανικής τιμής (ξεκινώντας από τα ΜΗΣΥΦΑ, όπου η τιμή θα είναι ενδεικτική) που ενισχύουν τον ανταγωνισμό και τη ζούγκλα της "ελεύθερης αγοράς". Δημιουργούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να κυριαρχήσουν και στο λιανικό εμπόριο του φαρμάκου, οι μεγαλοεπιχειρηματίες... Θα οδηγηθούν χιλιάδες επιστήμονες φαρμακοποιοί είτε στην ανεργία είτε στην κακοπληρωμένη δουλειά χωρίς δικαιώματα στις αλυσίδες φαρμακείων. Είναι μέτρα που έχουν σχεδιαστεί χρόνια πριν, από την ΕΕ, τις κυβερνήσεις και το κεφάλαιο, υπηρετούν την καπιταλιστική ανάπτυξη ή όπως την ονομάζουν "υγιή επιχειρηματικότητα" και τώρα επισπεύδεται η εφαρμογή τους με αφορμή την καπιταλιστική οικονομική κρίση. Στο όνομα αυτής της ανάπτυξης γίνονται οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες για την Υγεία, οι περικοπές στις παροχές του ΕΟΠΥΥ, οι αυξήσεις στις πληρωμές στη φαρμακευτική δαπάνη από τους ασθενείς, τα εκατοντάδες φάρμακα που δεν καλύπτονται από τον ΕΟΠΥΥ».

Το γεγονός ότι στο διεθνή διαγωνισμό που προκήρυξε η διοίκηση του ΙΚΑ για τη μακροχρόνια μίσθωση (30 +10 έτη) του ξενοδοχείου «Μακεδονία Παλλάς» στη Θεσσαλονίκη, δεν περιλαμβάνει ούτε μια αναφορά για την προστασία των εργαζομένων, καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η Προοδευτική Κίνηση Ξενοδοχοϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης. Καλεί τους εργαζόμενους να παλέψουν μαζί με το ταξικό κλαδικό σωματείο (ΣΕΤΕΠΕ) και να απαιτήσουν: Να μη χαθεί ούτε μια θέση εργασίας. Με ευθύνη της διοίκησης του ΙΚΑ, να μπει ως προϋπόθεση του διαγωνισμού η διασφάλιση των θέσεων όλων των εργαζομένων στο «Μακεδονία Παλλάς». Εργασία με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, κατοχυρωμένα από την κλαδική σύμβαση ξενοδοχοϋπαλλήλων και αναγνώριση όλων των δικαιωμάτων που είχαν οι εργαζόμενοι πριν την εφαρμογή των διαδοχικών αλλαγών στις συνθήκες εργασίας.