Η αστική τάξη δεν αφήνει μέρα να περάσει χωρίς να φροντίσει να μας θυμίσει ποιες είναι οι επιλογές της, σε τι πρέπει να προσαρμοστούμε. Προχτές μας πρόσφεραν τον Μέργο με την ανακοίνωση για τη νέα μείωση στον κατώτερο μισθό, παράλληλα με την προβολή κάποιου Μαζάουερ, που τον έφεραν να μας πει ότι το μέλλον είναι η διαχειριστική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.

Χτες, παράλληλα με τον Λοβέρδο, που δήλωσε ότι η ναζιστική Χρυσή Αυγή είναι ό,τι πιο αυθεντικό γέννησε το λαϊκό κίνημα, μας παρουσίασαν και κάποιον Ζακ Αταλί, οικονομολόγο που φιλοξενήθηκε σε αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής. Αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός, είναι αντικομμουνιστής και δείχνει το φασισμό - έκφραση της εξουσίας των καπιταλιστών - σαν μπαμπούλα για να τον ταυτίσει με τον κομμουνισμό και τελικά να προβάλει ως λύση τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση. Η αστική τάξη δικαίως αναγνωρίζει και σ' αυτόν έναν εκλεκτό της.

Το γεγονός ότι κάτι τέτοιους τύπους τους αναγνωρίζουν ως διανοούμενους και οι «αριστεροί» είναι μια ακόμα απόδειξη για το ως πού μπορεί να φτάσει η εκπόρνευση όσων όχι μόνο έχουν πάρει οριστικό διαζύγιο με τα συμφέροντα των εργατών - στο όνομα των οποίων χτίζουν καριέρες - αλλά και επιδιώκουν να πλασάρουν την αντεπαναστατική πλατφόρμα ως πρόοδο. Στον καιρό που η δικτατορία των μονοπωλίων τσακίζει, πληθαίνουν αυτοί που πλασάρουν έναν τζούφιο «αντιφασισμό» ως πρόοδο, ως ιστορικά αναγκαίο πολιτικό μέτωπο, στο οποίο χωρούν άπαντες όσοι δέχονται ότι ο καπιταλισμός μπορεί να υπάρξει και ως δημοκρατικός. Να το πούμε χύμα: Πληθαίνουν αυτοί που καλούν την εργατική τάξη να αφοπλιστεί στο όνομα της προόδου του «καπιταλισμού με δημοκρατία».

Τι είναι προοδευτικό στην κάθε εποχή είναι μετρήσιμο. Σήμερα, εποχή βαθιάς σαπίλας του καπιταλισμού, σήμερα, εποχή απογείωσης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, προοδευτικό μπορεί να 'ναι μόνο ό,τι εξοπλίζει τον εργάτη να γίνει αυτεξούσιος σαν τάξη απέναντι σε τάξη. Ο,τι εξοπλίζει τον εργάτη τόσο κι έτσι που να γίνει ικανός για τη μεγάλη ανατροπή. Ο,τι, δηλαδή, φροντίζει η λενινιστική σκέψη και πράξη για την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας να γίνει πλατιά κτήμα των εργατών, να γίνει ικανότητα ανατροπής, ικανότητα χτισίματος μιας νέας κοινωνίας. Αυτήν την εγγύηση υπογράφουν σήμερα οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο του Κόμματος. Γι' αυτό και με ταξικό ένστικτο πάμπολλες από τις εισφορές των εργατών για την και οικονομική ενίσχυση του Κόμματος συνοδεύονται από το στίχο «έστειλα στο Κόμμα δέκα μάρκα ακόμα...».

Ο νοών νοείτω καθώς ξεδιπλώνεται πλάι μας μια από τις πλέον αισχρές επιθέσεις στο όραμα των εργατών, τον κομμουνισμό, με στοχοπροσηλωμένο χτύπημα στον φορέα αυτού του οράματος, στο Κόμμα των εργατών, το ΚΚΕ.

Δεν θα περάσουν!

Το βεβαιώνουν «αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους...».

Επιστρέφοντας στα καθημερινά μας: Δεν είναι κοροϊδία όσα συμβαίνουν στην Υγεία και την Πρόνοια. Οταν από ένα τμήμα παροχών του ΕΟΠΥΥ απολύεις τους υπαλλήλους, εκτός από το γεγονός ότι παίζεις με τις ζωές των ανθρώπων, προετοιμάζεις το κλίμα να πέσει σαν ώριμο φρούτο η ολοκληρωτική παράδοση του τομέα στα χέρια των ιδιωτών. Οταν κατεβάζουν ρολά τα Κέντρα Υγείας δεν είναι κοροϊδία. Σπρώχνεις πελάτες στον ιδιωτικό τομέα. Οταν κλείνεις μια δημόσια νοσοκομειακή μονάδα δεν είναι εμπαιγμός. Είναι αποστολή πελατών στα μονοπώλια του κλάδου.

Δεν ξαφνιάζει η χρήση αιχμηρών εκφράσεων σε άρθρο στην «Καθημερινή», όπου με πληρότητα περιγράφεται η σύγχρονη βαρβαρότητα - σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα, την χαρακτηρίζει. Ακόμα και στις καλύτερες των οικογενειών είναι ορατό ότι το πρόγραμμα εξόντωσης των εργατών δεν πρόκειται να υλοποιηθεί χωρίς να πέσουνε κορμιά. Κι όταν το αίμα γίνεται ποταμός δεν ξεχωρίζει φιλάνθρωπους και μη. Τους παίρνει όλους παραμάζωμα. Ετσι, ορισμένοι φροντίζουν έγκαιρα να πιάσουν τα ψηλά στις όχθες, ενώ την ίδια ώρα σε άλλες στήλες της εφημερίδας των αστών αυτή η πολιτική που οδηγεί στη βαρβαρότητα χαρακτηρίζεται μονόδρομος. Κρατάμε την ομολογία τους, την μετατρέπουμε σε οργανωμένη πάλη, δεν συγχωρούμε κανέναν.

Σ' ένα σχολείο προχτές μπήκαν οι αστυνόμοι και συνέλαβαν έναν μαθητή χωρίς καν να ενημερώσουν τους δασκάλους του. Οπως έγινε γνωστό μετά, ο μαθητής είχε αρπάξει ένα κινητό από συμμαθητή του - ο μπαμπάς του οποίου θεώρησε καλό να κάνει μήνυση στον «κλέφτη». Η συνέχεια είναι ο με συνοπτικές διαδικασίες εγκλεισμός του μαθητή στο αναμορφωτήριο. Για να μάθει ότι ισχυρότερη όλων αξία είναι η ατομική ιδιοκτησία. Ο κίνδυνος να βγει ξεσκολισμένος λωποδύτης από κει μέσα ουδόλως ενδιαφέρει όσους πήραν την απόφαση να εφαρμόσουν τη «μηδενική ανοχή» σ' έναν μαθητή. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να αποδείξουν στον εφοπλιστή - δωρητή των επίπλων στη μονάδα αναμόρφωσης ότι τα φράγκα του πιάνουν τόπο, ότι οι Αγιάννηδες θα πατάσσονται.

Εξω από τις στήλες του αστικού Τύπου, μακριά από αυτά που πιάνουν οι κεραίες των δημοσιογράφων του, η ζωή των αγωνιζόμενων εργατών τραβάει μπροστά. Δεκάδες κινητοποιήσεις καθημερινά στις γειτονιές από τις λαϊκές επιτροπές, δεκάδες συγκεντρώσεις και συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς από τα ταξικά σωματεία, διαμορφώνουν μιαν άλλη πραγματικότητα, αυτήν που μόνο μέσα από τις σελίδες των μέσων προπαγάνδας του ΚΚΕ παρουσιάζεται.

Εδώ είμαστε: Να αξιοποιήσουμε τα «έστειλα στο Κόμμα δέκα μάρκα ακόμα» για να κάνουμε τον εφιάλτη της αστικής τάξης πραγματικότητα. Εχει ιστορία αυτός ο τόπος στην υπεράσπιση του ΚΚΕ, στην ενίσχυση της ταξικής προοπτικής.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Υπογράφτηκε από την κυβέρνηση η συμφωνία για τον αγωγό φυσικού αερίου «ΤΑΡ». ΒΑΘΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ με κινδύνους για τους λαούς

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Σκληρή γλώσσα της Κομισιόν για εφαρμογή του μνημονίου

Η ΕΛΛΑΔΑ: Ολοι 586 μεικτά εφ' όρου ζωής

6 ΜΕΡΕΣ: Ουρές στο ΙΚΑ της μεγάλης φυγής

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Φόροι - φωτιά για εισόδημα και ακίνητα

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ο Ολι Ρεν βάζει φρένο σε προσδοκίες χαλάρωσης

ΕΘΝΟΣ: Στο αλάθητο επιμένει ο «καρδινάλιος» Ρεν

Η ΑΥΓΗ: Ο Ρεν «καρφώνει» τα σχέδια για τους μισθούς

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Και ψεύτες και κλέφτες

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Σαρωτικές αλλαγές στις συγχωνεύσεις ΑΕΙ - ΤΕΙ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Φρένο στις κατασχέσεις μισθών - συντάξεων

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Τραπεζικά σχέδια εκτάκτου ανάγκης

ΤΑ ΝΕΑ: Αθώος ο Βενιζέλος, Φώτη ας τα βρούμε

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: «Θερμή» συνάντηση Τσίπρα - Ρούμπιν

«Καθημερινά, χιλιάδες άνθρωποι και παιδιά κινδυνεύουν με επιβάρυνση της υγείας τους, ή να χάσουν τη ζωή τους ή και πεθαίνουν επειδή δεν έχουν καμία δωρεάν πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες και δομές. Το μόνο "φάρμακο" που μπορεί να σώσει κάποιον είναι να έχει τα χρήματα να αγοράσει υπηρεσίες Υγείας, τη μεταφορά του στις δομές, τη θεραπεία και τα φάρμακα, ενώ ο ιδιωτικός τομέας Υγείας γιγαντώνεται και ο δημόσιος εμπορευματοποιείται πλήρως (...) αυτή η πραγματικότητα, όμως, δεν είναι αντικειμενική (...) στο όνομα του "νοικοκυρέματος" των οικονομικών του κράτους παύουν να καλύπτουν τις ανάγκες του πληθυσμού για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Το αντίθετο, όμως, γίνεται. Λειτουργούν ελάχιστα εργαστήρια του ΙΚΑ λόγω έλλειψης αντιδραστηρίων και δίνονται οι εξετάσεις στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα με χαράτσωμα ασφαλισμένων και ΕΟΠΥΥ. Αυτό δεν είναι "οικονομία" για τα Ταμεία, κοστίζει περισσότερο. Δίνονται διάφοροι τομείς των νοσοκομείων σε επιχειρηματίες (φύλαξη, καθαριότητα, σίτιση) πληρώνοντας περισσότερα στον εργολάβο, όμως είναι συνειδητή επιλογή να ενισχύονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Είναι συνειδητή επιλογή να απαλλαγεί το κράτος από το "βάρος" της Υγείας - Πρόνοιας, να μειωθεί το μη μισθολογικό κόστος των εργαζομένων και μέσω της υποβάθμισης των δημόσιων υπηρεσιών Υγείας να ευνοηθούν οι επενδύσεις σε αυτόν τον κερδοφόρο τομέα. Τα περισσότερα μέτρα που παίρνονται σήμερα έχουν σχεδιαστεί από προχτές, όπως η αυτοτελής λειτουργία των νοσοκομείων με δικά τους έσοδα, το ταξίμετρο στα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ, που τα κόμιστρα θα επιβαρύνουν τον ασθενή ή τα ασφαλιστικά Ταμεία, το "άνοιγμα" της αγοράς της Υγείας για επενδύσεις.

(...) αυτή η πολιτική πηγάζει από την πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, πολιτική συνύπαρξης του δημόσιου τομέα Υγείας και της επιχειρηματικής δραστηριότητας, ακριβώς για να ενισχύεται το εμπόριο, η αγοραπωλησία, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Αυτή η πολιτική και αυτή η οικονομία "κόβουν τα πόδια" της προόδου που θα μπορούσε να σημειωθεί, αν αξιοποιούνταν η επιστήμη, η τεχνολογία και το ανθρώπινο δυναμικό προς όφελος των κοινωνικών αναγκών. Οι δημόσιες δομές θα επεκτείνονταν, αντί να συρρικνώνονται γιατί οι ανάγκες όχι μόνο πολλαπλασιάζονται, αλλά πολλαπλασιάζονται και οι δυνατότητες να ικανοποιηθούν. Πρέπει να γίνει αντικείμενο σκέψης και συζήτησης στα σωματεία και τις Λαϊκές Επιτροπές, πώς γίνεται να έχουμε τέτοια αλματώδη ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας και σήμερα να κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές λες και ζούμε στο Μεσαίωνα. Και οργάνωση παλλαϊκού αγώνα για αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).