Τις θέσεις και τις προτάσεις του ΚΚΕ για το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, πιο ολοκληρωμένα για την Πρόνοια, την Υγεία και τη συνταξιοδότηση, παρουσίασε χτες το πρωί σε συνέντευξη Τύπου η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τους σχεδιασμούς για νέα σφοδρή επίθεση σ' αυτόν τον κρίσιμο για τη ζωή της εργατικής λαϊκής οικογένειας τομέα και καλώντας τους εργαζόμενους να προετοιμάζονται για την απόκρουσή της. Η Αλ. Παπαρήγα αμέσως μετά την εισηγητική της τοποθέτηση δέχτηκε ερωτήσεις απ' τους δημοσιογράφους και για το θέμα της συνέντευξης, αλλά και για άλλα θέματα που απασχολούν την επικαιρότητα.

Η εισαγωγική ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα έχει ως εξής:

«Την επόμενη μέρα των εκλογών τους επόμενους μήνες, ενδεχομένως και μέσα στις περίφημες 100 πρώτες ημέρες, θα είναι έτοιμη να σκάσει μια μεγάλη ωρολογιακή βόμβα. Και αυτή αφορά το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, που εμείς το λέμε πιο ολοκληρωμένα, πρόνοια - υγεία - συνταξιοδότηση.

Καταρχήν, η εντολή που υπάρχει και από την Ευρωπαϊκή Ενωση προς την Ελλάδα, αλλά και οι περίφημοι τρεις οίκοι που μελετούν τα πράγματα στην Ελλάδα, θεωρούν ότι, ανάμεσα στις πρώτες διαρθρωτικές - δηλαδή αντιδραστικές και αντιλαϊκές αλλαγές - που πρέπει να γίνουν, αφορούν στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Ηδη προετοιμάζεται το έδαφος, μέσα από το δικομματικό καυγά ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Καθόλου δεν είναι τυχαίο ότι το προσφιλές θέμα που συζητάνε μεταξύ τους είναι ότι τα ταμεία είναι άδεια, ότι δεν υπάρχει κρατικό δημόσιο χρήμα, όπως το λένε. Aρα προετοιμάζουν το έδαφος, και ο ένας, και ο άλλος. Οχι μόνο για μια γενική πολιτική σκληρής λιτότητας για τους μισθούς και τις συντάξεις, αλλά και για να χτυπήσουν το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, που παρέχει πολύ ψωμί στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, στις τράπεζες, οι οποίες, όπως ξέρετε, έχουν και ειδικό κλάδο υγείας, συνταξιοδότησης.

Επιτρέψτε μου να σχολιάσω καταρχήν αυτόν τον καυγά. Η ΝΔ λέει "παρέλαβα μεγάλο δημόσιο χρέος, παρέλαβα ένα σπάταλο κράτος και τα ελλείμματα τροφοδοτούν το δημόσιο χρέος" και πάει λέγοντας. Εδώ βεβαίως βλέπει την καμπούρα του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ κάνει το εξής ερώτημα, διαπράττει το εξής έγκλημα απέναντι στο λαό. Λέει: "Μα πού πήγαν τα χρήματα που εισπράξατε απ' το λαό; Πού πήγαν τα χρήματα, το ΕΣΠΑ πού πήγε, πού πήγε το ένα πού πήγε το άλλο, τόσα ποσά που εισέρρευσαν στα κρατικά ταμεία ή εν πάση περιπτώσει στον κρατικό κορβανά;".

Και οι δύο ηθελημένα δεν θέλουν να δουν ένα πράγμα: Να βρουν το χρήμα στα κέρδη που πραγματοποίησαν οι εισηγμένες εταιρείες στο χρηματιστήριο, στα κεφάλαια και στα κέρδη που έφυγαν απ' την Ελλάδα και δημιούργησαν επενδύσεις, επιχειρήσεις στο εξωτερικό. Δε θέλουν να δουν την κερδοφορία των τραπεζών, ακόμα και σε συνθήκες κρίσης που, τάχα, λείπει το ζεστό χρήμα. Δεν θέλουν να δουν πόσες φορές ανέβηκε η παραγωγικότητα της εργασίας και πόσο κάτω είναι το εισόδημα και οι συντάξεις. Δεν θέλουν να δουν πόσα πραγματικά δισεκατομμύρια χάνονται απ' τα ασφαλιστικά ταμεία, το σύστημα υγείας - αυτό που υπάρχει εν πάση περιπτώσει - σε δοσίματα κυριολεκτικά και σε αγορές από τα μονοπώλια που κυριαρχούν στον τομέα της Υγείας. Και όλα τα ανάγουν σε θέμα διαφάνειας, σπατάλης και σκανδάλων.

Εμείς το λέμε καθαρά. Βεβαίως δεν θέλουμε να υπάρχουν σπατάλες στη δημόσια διοίκηση, βεβαίως δεν ανεχόμαστε τις μίζες και τα σκάνδαλα, βεβαίως δεν ανεχόμαστε τις ρεμούλες, την κακή διαχείριση. Ομως, και αυτά να μην υπήρχαν, οι πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ευρώπη και ισχύουν και για την Ελλάδα, θα προωθούνταν. Και πολύ περισσότερο: Δεν πρόκειται να εισπράξει ο λαός την περικοπή της ρεμούλας, της σπατάλης και της λοβιτούρας. Απλώς θα τις έχαναν μερικά τρωκτικά, που είναι πολύ χρήσιμα για την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία και γενικότερα για την εξουσία.

Επομένως, αυτά που εμείς θα πούμε αυτή τη στιγμή, παίρνουν υπόψη το εξής: Οτι οι εργαζόμενοι δεν είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν ούτε μισό ευρώ. Και πολύ περισσότερο, δεν πρέπει να δεχτούν τη νέα επίθεση που έρχεται στον τομέα αυτό και που έχει χαραχτεί προ κρίσης, ξεκινώντας, αν θέλετε και ιστορικά στην Ελλάδα, από το νόμο Σιούφα, με διαδοχή Γιαννίτση, Ρέππα, Πετραλιά κ.λπ. Μέτρα, τα οποία, άλλωστε, παίρνονται και σε ολόκληρη την Ευρώπη και τα οποία υποδεικνύει ο ΣΕΒ και γενικότερα οι κεφαλαιοκράτες.

Ποια είναι η ουσία, η στόχευση, με την αλλαγή του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, Πρόνοιας, συνταξιοδότησης; Θέλουν να αντιστοιχίσουν πλήρως το ήδη μισογκρεμισμένο κτίριο στις εργασιακές σχέσεις που υπάρχουν και σ' αυτές που θα επικρατήσουν στην πορεία.

Θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα, για να μπορούν οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις να βγάλουν καινούργια, πολύ περισσότερα κέρδη σ' αυτόν τον τομέα. Ο ακρογωνιαίος λίθος αυτής της πολιτικής, που τον υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ είναι: Να περικοπούν ή να εξασθενήσουν πλήρως οι κρατικές χρηματοδοτήσεις και οι εισφορές των επιχειρηματιών που δίνουν για την ασφάλιση και τη συνταξιοδότηση.

Αυτό άλλωστε φαίνεται κι απ' το γεγονός ότι τα προγράμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προβλέπουν να πάρουν άφθονα χρήματα οι επιχειρηματίες, για να μπορούν να πληρώνουν τις εισφορές. Να προσλαμβάνουν εργαζόμενους και να πληρώνουν έτσι τις εισφορές. Είναι δηλαδή, το παράθυρο για να περάσει και απόλυτα και επίσημα, η μείωση της εργοδοτικής και κρατικής χρηματοδότησης. Ενα ζήτημα είναι αυτό. Οπως επίσης, και τα επιδόματα που θα εισπράξουν οι βιομήχανοι. Μέτρα, τα οποία εφαρμόστηκαν τα προηγούμενα χρόνια, μέσω του ΟΑΕΔ, και δε δημιούργησαν ούτε καινούριες θέσεις εργασίας, στο όνομα των οποίων δίνονταν τόσα καινούρια προνόμια και κίνητρα στην εργοδοσία.

Στρατηγικά, όμως, τους ενδιαφέρει, ανεξάρτητα απ' την κρίση, η στρόφιγγα της κρατικής και της εργοδοτικής χρηματοδότησης να μειωθεί. Και μάλιστα, ο ΣΕΒ μιλάει μέχρι για την κατάργηση, εντελώς, των εισφορών. Και λέει, "από εκεί και πέρα θα εφαρμόσουμε ατομικές συμβάσεις και συστήματα ατομικά".

Το δεύτερο μέτρο που έχει ξεκινήσει - και είναι κυρίως στην προπαγάνδα και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και ύστερα θυμώνουν όταν τους λέμε ότι είναι ίδιοι - είναι όλη αυτή η συζήτηση, στην οποία έχει μεγάλη συνεισφορά και ο ΣΥΡΙΖΑ, για το κατώτατο εγγυημένο εισόδημα, για την κατώτατη εγγυημένη προνοιακή σύνταξη κτλ. Για τη σύνταξη της νοικοκυράς, όλα αυτά που ακούμε. Δηλαδή 300, 400 ευρώ για όσους δε θα έχουν ασφαλιστικό δικαίωμα.

Εμείς λέμε, γιατί θα υπάρχει; Εντάξει, υπήρχαν γυναίκες πριν 30, 40 χρόνια, οι οποίες έφτασαν σε μια ηλικία συνταξιοδότησης και δεν μπορούσαν να δουλέψουν, γιατί πάντα υπήρχε ανεργία στην Ελλάδα - άλλωστε δε θα είχαμε και τόση μετανάστευση. Eνδεχομένως, πολλές γυναίκες παλιότερα είχαν τελειώσει το δημοτικό ή δούλευαν ανασφάλιστες, άλλες γιατί δεν είχαν πού να αφήσουν τα παιδιά τους. Γι' αυτές τις γυναίκες εμείς είχαμε προτείνει απ' το 1990 - 1991, ότι έπρεπε να προβλεφθεί να πάρουν ένα κοινωνικό επίδομα απ' το κράτος - και δε θα το λέγαμε ποτέ σύνταξη, γιατί η σύνταξη προϋποθέτει δουλειά - ακριβώς για να έχουν ένα προσωπικό εισόδημα για να μην εξαρτώνται απ' τον άντρα απ' τα παιδιά κτλ. Αυτό όμως, που βλέπαμε εμείς προοπτικά, ήταν ότι έπρεπε, φεύγοντας οι παλιότερες γενιές, η νέα γενιά γυναικών και ανδρών να έχουν κανονική δουλειά.

Τώρα, λοιπόν, αυτό το μέτρο γενικεύεται. Ξεκίνησε με τις προνοιακές συντάξεις στους αγρότες, τώρα πάει να γενικευτεί. Εδώ πρόκειται για τη μεγάλη τορπίλη, διότι στην ουσία γίνεται το εξής: Είτε δουλέψεις λίγο, ή πολύ, είτε δεν ήσουν άνεργος, είτε είχες μερική απασχόληση, σου εξασφαλίζουν να παίρνεις 300, 400 ευρώ το μήνα. Από εκεί και πέρα, αν η σύνταξή σου δε σε φτάνει, μπορείς να συμφωνήσεις με τον εργοδότη να πληρώνεις περισσότερες εισφορές. Και η άλλη πλευρά, βέβαια, είναι να πας και να κάνεις ιδιωτική ασφάλιση. Είδατε και τις διαφημίσεις που υπάρχουν στις τηλεοράσεις που είναι δύο ηλικιωμένοι και λέει, λύσαμε το συνταξιοτικό; Πότε έγιναν αυξήσεις; Οχι, λέει έχουμε ιδιωτική ασφάλιση. Δεν είναι τυχαία αυτά.

Πάμε για σύνταξη προνοιακή, την οποία μπορεί κανείς να την αυξήσει κατά 100, 200 ευρώ. Αλλά αυτός που παίρνει τέτοια σύνταξη, σημαίνει ότι δεν μπορεί να πληρώσει το παραπάνω. Διότι η σύνταξη πρόνοιας βασίζεται σε έναν εξαιρετικά μικρό μισθό.

Το ίδιο πράγμα πάνε να κάνουν και στον τομέα της Υγείας. Λένε το εξής πράγμα: Να αποδεσμευτεί ο τομέας της Υγείας απ' τον τομέα της Ασφάλισης. Και εμείς το λέμε αυτό, αλλά ξεκινώντας από ριζικά διαφορετική αφετηρία και οπωσδήποτε έχοντας ένα διαφορετικό δρόμο αντιμετώπισης και διαφορετικό σκοπό σε αυτό το θέμα. Η αποδέσμευση που επιδιώκει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, έχει τον εξής σκοπό: Να διαμορφωθεί ένα σύστημα το οποίο το λένε "δημόσιο", το οποίο παρέχει υπηρεσίας Υγείας, που πραγματικά δε θα μπορούν να ανταποκριθούν στις πραγματικές ανάγκες και μάλιστα στις ανάγκες των λαϊκών ανθρώπων, της φτωχολογιάς, των νέων ανθρώπων που δουλεύουν με τα προγράμματα stage - τα οποία ούτε και πρόκειται να τα καταργήσουν, θα τους αλλάξουν το όνομα ή δεν ξέρω με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.

Από εκεί και πέρα, σου λέει, υπάρχει λύση: Πλήρωνε παραπάνω εισφορές Υγείας, για να έχεις κάτι καλύτερο. Πληρώνεις, παίρνεις. Θα πάμε, δηλαδή, σε πλήρη ανταποδοτικότητα. Εμείς λέμε το εξής πράγμα: Βεβαίως να διαχωριστεί. Οταν όμως λέμε εθνικό σύστημα Υγείας - δημόσιο, όπως θέλετε πέστε το - σημαίνει το εξής: Κατάργηση των εισφορών στον τομέα της Υγείας, και για τις υπηρεσίες Υγείας, και για τα φάρμακα, και για τις γέννες, και για όλα. Ισες παροχές για όλους, είτε δουλεύουν, είτε δε δουλεύουν - και δεν υπάρχει εθελοντική τεμπελιά. Είτε είναι στην πόλη, ή στο χωριό, είτε δουλεύουν στο δημόσιο ή στον ημιδημόσιο, είτε στον ιδιωτικό τομέα. Διότι, στο θέμα της Υγείας δεν μπορείς να έχεις διαφορετικές παροχές ανάμεσα στους εργαζόμενους. Αλλο πράγμα είναι οι μισθοί και οι συντάξεις. Εκεί θα υπάρχουν διαφορές, αρκεί να μην αποθεώνουμε το επίπεδο φτώχειας.

Εμείς ταυτόχρονα λέμε το εξής: Οταν λέμε δημόσιο σύστημα Υγείας, δε θεωρούμε ότι μπορεί να υπάρχει ειρηνική συνύπαρξη με το ιδιωτικό. Και ο ιδιωτικός τομέας, δεν είναι ο γιατρός με το ιατρείο του στη γειτονιά. Καταρχήν, ο ιδιωτικός τομέας έχει να κάνει - αν θέλετε - με τις πολυεθνικές, με τις εταιρείες που προμηθεύουν τα μηχανήματα. Βεβαίως, για να μπορέσεις να μειώσεις την εξάρτηση από αυτές τις φαρμακοβιομηχανίες και από αυτές και τις άλλες εταιρείες, πρέπει να δημιουργήσεις σε εθνικό επίπεδο κρατική φαρμακοβιομηχανία. Και βεβαίως, εμείς δεν ονειρευόμαστε ό,τι λέγονταν κρατικό μέχρι τώρα.

Με την ευκαιρία, ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν ήρθε στην κυβέρνηση το 1981, τότε που είχε ένα πρόγραμμα, τουλάχιστον συνθηματικά και φραστικά, πολύ προωθημένο, είχε εξαγγείλει ότι θα φτιάξει τρία εργοστάσια κατασκευής φίλτρων για τον τεχνητό νεφρό. Πού είναι αυτά τα εργοστάσια; Και υπολογίστε μόνο, τι κοστίζει η εισαγωγή φίλτρων για τον τεχνητό νεφρό. Ε, δε χρειάζεται να είσαι Γερμανία ή ΗΠΑ ή Μεγάλη Βρετανία για να κατασκευάσεις στην Ελλάδα ένα τέτοιο κρατικό εργοστάσιο, που θα φτιάχνει αναλώσιμα υλικά για τους ανθρώπους που θέλουν αιμοκάθαρση - και δυστυχώς δεν είναι και λίγοι, είναι και παιδιά. Επομένως, και μέσα στις σημερινές συνθήκες, ξέρω πόσα έχουμε να κάνουμε. Αλλά εμείς ταυτόχρονα, πάντα πιστεύουμε στο λαό που πρέπει να συνειδητοποιήσει τις ανάγκες του και τις δυνατότητες που έχει για να διεκδικεί και να αποσπά έστω κάποιες κατακτήσεις.

Μιλάμε για κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα της Υγείας, της Πρόνοιας κλπ. Τέρμα! Και εκτός απ' τους επιχειρηματίες, και οι λεγόμενοι ΜΚΟ, και οι φιλανθρωπίες. Ο εθελοντισμός σημαίνει συνδράμω, χωρίς μισθούς και ιστορίες, και είμαι εθελοντής. Και μάλιστα, αυτό έχει σχέση, ο εθελοντισμός, με τη λαϊκή αυτοοργάνωση. Και, κυρίως, να αναπτύσσεται σε περιόδους που έχεις έκτακτες ανάγκες και έκτακτα προβλήματα ή εν πάση περιπτώσει κάποιος θέλει να προσφέρει. Αλλά αυτό δεν μπορεί να εντάσσεται μέσα στο οργανωμένο, πραγματικά δημόσιο λαϊκό σύστημα Υγείας.

Με αυτή την έννοια, εμείς είμαστε αντίθετοι σε όλα αυτά τα πολυποίκιλα προγράμματα που υπάρχουν, τα οποία είναι ο αρραβώνας και ο γάμος ανάμεσα στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Ακόμα, αν θέλετε και οι τομείς Υγείας που αναπτύσσουν οι Δήμοι. Δεν είναι τυχαίο ότι τους αναπτύσσουν μαζί με διαγνωστικά κέντρα κλπ. Και αν προσφέρονται δωρεάν κάποιες υπηρεσίες σε φτωχούς πολίτες, πελατεία πάντως αντλούν τα διαγνωστικά κέντρα.

Αυτή η γενική μας φιλοσοφία. Αλλά από κει και πέρα, υπάρχει το ζήτημα των συντάξεων. Οταν έχεις μισθούς των 600 και των 700 και των 800 ευρώ, ανάλογες θα είναι και οι συντάξεις. Λοιπόν, εμείς δε βγάζουμε την ευθύνη μας απ' το να διατυπώσουμε ένα αίτημα για κατώτατη σύνταξη. Και λέμε 1.120 ευρώ. Σε ποια βάση όμως; Στη βάση ότι θα είναι 1.400 ευρώ ο κατώτερος μισθός. Γιατί μας λένε ότι δεν ψηφίζουμε τα κατώτατα εγγυημένα εισοδήματα. Οχι, δεν ψηφίζουμε τα προνοιακά, γιατί είναι η κερκόπορτα για νέες διαρθρωτικές αντιδραστικές αλλαγές.

Είναι και αυτό. Και όταν λέμε ισότιμες υπηρεσίες, εννοούμε όχι μόνο για τους εργατοϋπάλληλους, αλλά και για τους επαγγελματοβιοτέχνες, τους εμπόρους, για την αγροτιά, για όλους. Καμία διάκριση. Μιλάμε επίσης, για την επιδότηση των ανέργων στο 80%, με οπωσδήποτε πολύ ανεβασμένα εισοδήματα, με βάση τον κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ. Μιλάμε ότι ο άνεργος πρέπει να έχει πλήρη ασφάλιση. Να μη χάνει ένσημα ασφαλιστικά, απ' τη στιγμή που είναι άνεργος.

Εχουμε δηλαδή ορισμένες συγκεκριμένες προτάσεις, πέρα απ' το αν είναι ειδικευμένες, οι οποίες εξασφαλίζουν αυτό που λέμε, έστω στις σημερινές συνθήκες, ένα μίνιμουμ επίπεδο ζωής, το οποίο - το λέμε καθαρά - εμείς δεν το προσαρμόζουμε με βάση τι δέχονται ότι έχουν, ή δεν έχουν τα κρατικά ταμεία. Αλλά παίρνουμε σαν βάση τις ταχύτατα αυξανόμενες ανάγκες, το γεγονός ότι η παραγωγικότητα της εργασίας έχει ανέβει και τη βασική μας, αν θέλετε, αφετηριακή θέση που είναι ότι ο πλούτος παράγεται από τον εργαζόμενο και ότι οι μισθοί που εισπράττουν οι εργαζόμενοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είναι μισθοί οι οποίοι δεν αντιστοιχούν στην προσφορά τους στην εργασία. Αμείβονται μόνο για ένα μέρος του εργάσιμου χρόνου που έχουν καταναλώσει. Είναι αυτό που εμείς λέμε - όπως και οι θεωρητικοί μας έλεγαν - υπεραξία.

Επομένως, δεν μπορεί να μας κρατάνε ένα μέρος του μισθού, μετά να πληρώνουμε για σύνταξη - έστω, για τη σύνταξη να μείνει - να το πληρώνουμε για Υγεία, να το πληρώνουμε για Πρόνοια, χώρια οι πολλαπλοί έμμεσοι φόροι. Και από αυτή την άποψη εμείς μιλάμε για ένα ενιαίο σύστημα το οποίο είναι διακλαδωμένο. Ξεκινάμε από τα Κέντρα Υγείας, που βεβαίως Κέντρα Υγείας τα λέμε αλλά πρέπει να αναμορφωθούν πλήρως. Και εκεί πέρα να ενσωματωθεί όλη η πρόληψη, η οποία σήμερα είναι καχεκτική, ανύπαρκτη. Εκεί να μπουν και τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες, εκεί να μπουν οι επαγγελματικές ασθένειες, εκεί να μπουν εξειδικευμένες πολιτικές, για τα παιδιά, τους έφηβους, τις γυναίκες κλπ.

Και με την ευκαιρία, πώς να δεχθούμε ότι δεν υπάρχουν χρήματα και να τους δικαιολογήσουμε; Το ξέρετε ότι τα σχολεία της ειδικής αγωγής, δεν έχουν ανοίξει ακόμη; Και γίνονται κινητοποιήσεις, αλλά βεβαίως, πού να μπουν στις τηλεμαχίες αυτά τα θέματα; Αυτά είναι πολύ μπανάλ - έτσι, να χρησιμοποιήσω μια ξενική λέξη - δεν ενδιαφέρουν αυτά. Ε, λοιπόν, να το πω καθαρά: Είναι απάτη αυτή η συζήτηση που γίνεται. Θέλουν να βγάλουν λάδι την κερδοφορία του κεφαλαίου. Και πάνε σε πλευρές παρασιτικές, που το ίδιο το κεφάλαιο δημιουργεί και πάνε στον παρασιτισμό, συζητάνε τον παρασιτισμό, την κλοπή, την έλλειψη ικανότητας στη διαχείριση, για ν' αφήσουν αλώβητη την κερδοφορία.

Να, λοιπόν, γιατί εμείς λέμε, έτσι όπως βλέπουμε όλη την εικόνα, ότι οι επιχειρηματίες στη μεγάλη τους πλειοψηφία, σήμερα εύχονται το ΠΑΣΟΚ να ανέβει, να έρθει, να κάνει κυβέρνηση ισχυρή, αυτοδύναμη. Σήμερα δίνουν τα κλειδιά στο ΠΑΣΟΚ, απ' την πλευρά τους. Γιατί καταλαβαίνουν ότι η ΝΔ με την πολιτική της έχει ανοίξει ένα χάσμα με τα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Ενώ το ΠΑΣΟΚ, διατηρεί ακόμα τη σοσιαλδημοκρατική ικανότητα της εξαπάτησης. Είναι έτσι όντως. Αυτή τη μαεστρία, το ΠΑΣΟΚ την αναπτύσσει πολύ καλά, αξιοποιώντας, κυρίως, το πιο ήταν το ΠΑΣΟΚ, πριν 30 χρόνια. Εκεί παραπέμπει. Αλατοπίπερο "η 3η του Σεπτέμβρη", "θυμάστε τότε", κλπ.

Μα τώρα πρέπει να σκεφτόμαστε - να θυμόμαστε και το τότε, αλλά κυρίως να σκεφτόμαστε - το σήμερα και την επόμενη μέρα. Με αυτή την έννοια, λέμε: Και μόνο αυτό το κριτήριο να πάρουν οι εργαζόμενοι - ανεξάρτητα αν είναι υψηλόμισθοι, μεσόμισθοι ή πολύ χαμηλόμισθοι - και να πάρουν υπόψη τα ίδια τα παιδιά τους, και μόνο αυτό να πάρουν υπόψη, αξίζει κυριολεκτικά αυτά τα δύο κόμματα να μη γελάνε τη Δευτέρα. Ανεξαρτήτως αν θα έχουν λύσει το κυβερνητικό θέμα, ή αν είναι ικανοποιημένοι από τη μεταξύ τους διαφορά. Εξαπατούν και τα δύο. Δε λένε καν τι εννοούν διαρθρωτικές αλλαγές στον τομέα της Κοινωνικής Ασφάλισης ή χάνεται αυτό μέσα στον άγριο καβγά.

Μας κάνει εντύπωση, γιατί και τ' άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης - βεβαίως, ξέρω δίνουν συνεντεύξεις και ασχολούνται με αυτά τα θέματα - αλλά δε μιλάνε για τη στρατηγική της ΕΕ στον τομέα αυτό. Εμείς, όταν αναφερόμαστε στη στρατηγική της ΕΕ, δεν το κάνουμε για να δικαιολογήσουμε τον κ. Καραμανλή ή τον κ. Παπανδρέου. Διότι εμείς λέμε απειθαρχία, ρήξη, ανατροπή. Και εν πάση περιπτώσει, όταν η ΕΕ επιλέγει κάτι το οποίο είναι σε βάρος του λαού, απαιτούμε και απ' τους εραστές της ΕΕ να βγουν καθαρά και να πουν στο λαό: "Εγώ δεν πρόκειται να απειθαρχήσω σε πολιτικές της ΕΕ". 'Η, εφόσον θέλει να απειθαρχήσει, να το πει τώρα προεκλογικά στο λαό, ότι "δε θα τα εφαρμόσω". Αλλά πού να το πουν; Αφού τα έχουν εφαρμόσει. Το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο πακέτο μέτρων και τώρα πάμε στην επιτάχυνση. Πού να το πούνε;».